- 16 Ağustos 2016
- 3.566
- 8.824
- 158
- Konu Sahibi therewillbeaday
- #1
Merhaba hanımlar.
Kafam şuan çok karışık, nasıl düzgün şekilde anlatmak istediklerimi toparlayacağımı bilmiyorum. İyi yorumlara, iyi bir şeyler duymaya çok ihtiyacım var şuan. Kendimi kötü hissediyorum.
Bundan yıllar önce birini çok sevdim, ilk kez aşık olmuştum. Başlarda sevdiğimi biliyordum fakat bir süre sonra arkadaşlığımız bitecekken onu kaybettiğimi anladığım gün ne kadar çok sevdiğimi fark ettim, benim sevgim gitgide arttı. Hiç sevgili olmadık. O arkadaş ayağına istediği akşamlar yazar, kafasına göre bir olayda beni suçlar yeri gelir hakaret eder giderdi sonra tekrar gelirdi. O kişi tarafından çok kırıldım, canım çok acıdı. Hakaret, küfür, yalan bir çok şey vardı. İstediğinde geliyor istediğinde gidiyordu. Bu süreçte çok zarar gördüm. Başka sorunlarda olunca ve her şeyi çok ince detayına kadar düşünen biri olunca hayatımdaki olumsuzluklar ve aşk acısı da birleşince maddi manevi birçok kaybım oldu. Sağlığımı kaybettiğim dönem oldu. O kişiyle hiçbir zaman sevgili olmadık. Sadece ben çok seven taraftım. Ona zaafım olduğundan her şeyden haberdardı. Geçen yıl bu zamanda tamamen tüm iletişimimiz kesildi. Zaten aramızda iletişim dediğim şey düzgün bir iletişim değildi.
O kadar yıl boyunca acı çektim onun bana söylediği sözleriyle. Bir yıl önce bu zamanlarda tamamen o acıyı atlatmak için o saçma iletişim de bitti. Onunla konuştuğum dönem hep üzülüyor ağlıyordum. Bu ayrılık kesinleşince kendimi toparlamaya başladım. Aylar sonra bir gün dönüp geldi fakat o geldiği gün tekrar gideceğini anladığım gün artık gitmesini ve canımı yakmamasını söyledim. Biraz bocaladım yine.
İki ay sonra biriyle karşılaştım. Bu kişiyle her şey başta çok hızlı gelişti. Sevgili olduk. Fakat geçmişte yaşadığım o acı şey ben de iz bıraktı. Bu ilişki diğerinden çok başkaydı. Karşımdaki kişi sevgisinden emin. Benim içimde ise büyük bir korku vardı. Ya geçmişte bana yaşatılan acıyı ben de bir başkasına yaşatırsam, farkında olmadan ya zarar verirsem. Çünkü karşımdaki kişiye bakınca eski beni görüyordum. Benim kadar hassastı. Çok değerli biri, üzülmeyi hak etmiyor. Ben geçmişteki o kişiden dolayı çok zarar gördüm ve içimdeki korku ağır basınca karşımdakine zarar vermemek düşüncesi ile ilk başta ayrılmayı düşündüm. Daha sonra zamana bırakalım deyip devam ettik. Ben bazen kendimden emin olabiliyordum bu süreçte. Bazense kendimden emin olamıyordum. Geçmişin yarasını tam kapatamamıştım, toparlanamadım.
Bu kişi ile ayrıldık. Şuan onun çok üzgün olduğunu biliyorum. Ama bu kez ben de çok üzgünüm. Canım çok acıyor. Kendimden emin olamıyorum. Tam toparlanamadığım için daha fazla karşımdakine zarar vermemek için ayrıldım. Ama neden benim de canım yanıyor? Onu kaybettiğim için ileride çok pişman olacağımı düşünüyorum. Çünkü tam benim istediğim biriydi kişilik olarak. Güvenebildiğim, saygılı, karakteri tam istediğim gibi biriydi. Kendimi toparladığım bir zamanda karşılaşmış olsaydım böyle olmayacaktı. Şimdi ben ne yapacağım? Şimdiden onun sesini özledim. Kaybetme acısını hisssediyorum. Ama içimdeki ses o kadar kuşkulu ki her şeye karşı, ağlıyorum, canım yanıyor şuanda. Ama neden canımın yandığını bilmiyorum. Sevgimden her zaman emin olamıyorum diyorum ama onu kaybedeceğim düşüncesi bile canımı yakıyor. ya onu kaybettiğimde sevgimden emin olursam? Ya geçmişteki gibi olursa? Her şey için geç kalmış olursam..
Bunları yazarken uzun süredir uykusuz olduğum için ve çok üzgün bir durumda olduğum için karmaşık anlatmış olabilirim. Bir şey yazın, iyi bir şeyler duymaya ihtiyacım var.
Kafam şuan çok karışık, nasıl düzgün şekilde anlatmak istediklerimi toparlayacağımı bilmiyorum. İyi yorumlara, iyi bir şeyler duymaya çok ihtiyacım var şuan. Kendimi kötü hissediyorum.
Bundan yıllar önce birini çok sevdim, ilk kez aşık olmuştum. Başlarda sevdiğimi biliyordum fakat bir süre sonra arkadaşlığımız bitecekken onu kaybettiğimi anladığım gün ne kadar çok sevdiğimi fark ettim, benim sevgim gitgide arttı. Hiç sevgili olmadık. O arkadaş ayağına istediği akşamlar yazar, kafasına göre bir olayda beni suçlar yeri gelir hakaret eder giderdi sonra tekrar gelirdi. O kişi tarafından çok kırıldım, canım çok acıdı. Hakaret, küfür, yalan bir çok şey vardı. İstediğinde geliyor istediğinde gidiyordu. Bu süreçte çok zarar gördüm. Başka sorunlarda olunca ve her şeyi çok ince detayına kadar düşünen biri olunca hayatımdaki olumsuzluklar ve aşk acısı da birleşince maddi manevi birçok kaybım oldu. Sağlığımı kaybettiğim dönem oldu. O kişiyle hiçbir zaman sevgili olmadık. Sadece ben çok seven taraftım. Ona zaafım olduğundan her şeyden haberdardı. Geçen yıl bu zamanda tamamen tüm iletişimimiz kesildi. Zaten aramızda iletişim dediğim şey düzgün bir iletişim değildi.
O kadar yıl boyunca acı çektim onun bana söylediği sözleriyle. Bir yıl önce bu zamanlarda tamamen o acıyı atlatmak için o saçma iletişim de bitti. Onunla konuştuğum dönem hep üzülüyor ağlıyordum. Bu ayrılık kesinleşince kendimi toparlamaya başladım. Aylar sonra bir gün dönüp geldi fakat o geldiği gün tekrar gideceğini anladığım gün artık gitmesini ve canımı yakmamasını söyledim. Biraz bocaladım yine.
İki ay sonra biriyle karşılaştım. Bu kişiyle her şey başta çok hızlı gelişti. Sevgili olduk. Fakat geçmişte yaşadığım o acı şey ben de iz bıraktı. Bu ilişki diğerinden çok başkaydı. Karşımdaki kişi sevgisinden emin. Benim içimde ise büyük bir korku vardı. Ya geçmişte bana yaşatılan acıyı ben de bir başkasına yaşatırsam, farkında olmadan ya zarar verirsem. Çünkü karşımdaki kişiye bakınca eski beni görüyordum. Benim kadar hassastı. Çok değerli biri, üzülmeyi hak etmiyor. Ben geçmişteki o kişiden dolayı çok zarar gördüm ve içimdeki korku ağır basınca karşımdakine zarar vermemek düşüncesi ile ilk başta ayrılmayı düşündüm. Daha sonra zamana bırakalım deyip devam ettik. Ben bazen kendimden emin olabiliyordum bu süreçte. Bazense kendimden emin olamıyordum. Geçmişin yarasını tam kapatamamıştım, toparlanamadım.
Bu kişi ile ayrıldık. Şuan onun çok üzgün olduğunu biliyorum. Ama bu kez ben de çok üzgünüm. Canım çok acıyor. Kendimden emin olamıyorum. Tam toparlanamadığım için daha fazla karşımdakine zarar vermemek için ayrıldım. Ama neden benim de canım yanıyor? Onu kaybettiğim için ileride çok pişman olacağımı düşünüyorum. Çünkü tam benim istediğim biriydi kişilik olarak. Güvenebildiğim, saygılı, karakteri tam istediğim gibi biriydi. Kendimi toparladığım bir zamanda karşılaşmış olsaydım böyle olmayacaktı. Şimdi ben ne yapacağım? Şimdiden onun sesini özledim. Kaybetme acısını hisssediyorum. Ama içimdeki ses o kadar kuşkulu ki her şeye karşı, ağlıyorum, canım yanıyor şuanda. Ama neden canımın yandığını bilmiyorum. Sevgimden her zaman emin olamıyorum diyorum ama onu kaybedeceğim düşüncesi bile canımı yakıyor. ya onu kaybettiğimde sevgimden emin olursam? Ya geçmişteki gibi olursa? Her şey için geç kalmış olursam..
Bunları yazarken uzun süredir uykusuz olduğum için ve çok üzgün bir durumda olduğum için karmaşık anlatmış olabilirim. Bir şey yazın, iyi bir şeyler duymaya ihtiyacım var.
Son düzenleyen: Moderatör:
