bence önce bi başvurunuzu yapın işlere, görüşmelere gidin. sonra zaten enerji uyuşması oluyo mu olmuyo mu görürüsünz. kötü olduğu kadar iyi insanlar da var. sonuçta sadece işverenler sizi seçmeyecek sizinde onları beğenmeniz içinize sinmesi önemli. baktınız hoşunuza gittiler şartlar iyi çalışırsınız. baktınız şartlar kötü direkt baştan başlamazsınz. ama denemekte fayda var diye düşünüyorum.Merhabalar kızlar,
28 yaşındayım. Dört seneye yakın muhasebe alanında çalıştım. Bir sene önce ara verdim. Ergenliğimden beri majör depresyon ve kaygı bozukluğu ile savaşıyorum. Son bir senede çok yol kat ettim de diyebilirim. Üç senedir terapiye gidiyorum düzenli. Üç ay oldu ilaç senelerdir kullandığım ilacı bırakalı.
Eşim asgari ücretin 2,5 katı kadar kazanıyor. Ama büyük şehirde yaşıyoruz. Kira masrafımız yok ama yine de borcumuz var. Geçinmekte biraz zorlanıyoruz diyebilirim.
Ben işe psikolojik problemlerim çok arttığı için ve bebek istediğimiz için ara vermek istemiştim. Çalıştığım yerlerde çok sıkıntılı insanlara denk geldim. Durumunun kötüleşmesinde çok katkıları olmuştu. Her haftasonu sinir krizleri geçiriyordum. Sürekli mide ilacı kullanıyordum.
Çocuk ha diyince olmuyor, zaten döngülerim de problemli. Yakın zamanda hamile kalabileceğimi sanmıyorum.
Evden punch ve tufting yaparak para kazanabilirim diye düşündüm ama satış yapacak kadar uzmanlaşmak zaman alıyor açıkcası.
Eşimi ekonomik sorunlarla baş başa bırakmamak için iş hayatına geri dönmeyi düşünüyorum. Bu konuda vicdan azabı duyuyorum. İş ilanlarına başvururken bile kafamdan onlarca kötü senaryo geçiyor. Kalbim ağzımda atıyor gerginlikten. Siz olsanız ne yapardınız? Zar zor düzelttiğiniz psikolojinizi riske atarak iş hayatına geri döner miydiniz? Yoksa başka yollar mı denerdiniz? Tavsiyeleriniz için şimdiden teşekkürler.
Ücretli öğretmenlik bambaska bir mevzu. Kırsalda öğretmen olmayan yerlerde yapılıyor..boş ders geçmesi yerine başlarında öğretmen olmuş oluyor. Zaten klavuz kitap var.Sonra bu okullardan yıllık 200-300 bin para isteniyor sorsan çocuğu koleje verdik havası da cabası
Ama mesela iletişim alanında da hep başka alandan insanlar çalışır. O yüzden iletisimcilerin de iş alanı kısıtlanıyor. Bir de işi mutfaginda öğrenmek de öğrenmektir. Sonuçta üniversitede insan seçip bir yazılım yüklenmiyor o meslek yada bölüm için. Bazı bölümler için alt yapı gerekir elbette ama bazı meslekleri üniversitede hocasindan 4 yılda öğrenirsin. Mutfağında 6 yılda ogrenirsin. Ki çoğu meslek üniversitede değil iş üstünde öğreniliyor. Üniversite bir alt yapı sagliyor. Sayısal meslekleri hariç tutuyorum. Hukuktur psikolojidir bunlar elbette hariç.Eğitimciler haklı olarak karşı çıktıysa bir ikci olarak ben de karşı çıkmak isterim. Elbet deneyim istenmeyen yerlerde ik ci yetistirilebilir ama muhasebe kadar olmasa da orası da stres dolu bir yerdir ve mezuniyet önemli bir faktördür
İkinci üniversite olarak çalışırken okuduğum için yarım kaldı ama mevzu değil. Sürekli af geliyor zaten. Af geldiginde yarımi tamamlarım. Hayal dünyamda olsaydım bitirdim derdim. Özelden atayım üniversite kimliğini çok merak ettiyseniz.Boğaza karşı olanı bitirmiş olsaydınız size cevap verirdim.Hayal dünyanızda yaşamaya devam edin, iyi günler.
Bunu ben de düşündüm. İletişim fakültesi mezunuyum. Perakende sektörü de stresli midir acaba? Markette falan çalışsam
Çalış ama çalışmak iÇin adı sanı duyulmamış yerlere başvurma kurumsal yerlere başvur mobbing vesaire var mı araştır iyiceMerhabalar kızlar,
28 yaşındayım. Dört seneye yakın muhasebe alanında çalıştım. Bir sene önce ara verdim. Ergenliğimden beri majör depresyon ve kaygı bozukluğu ile savaşıyorum. Son bir senede çok yol kat ettim de diyebilirim. Üç senedir terapiye gidiyorum düzenli. Üç ay oldu ilaç senelerdir kullandığım ilacı bırakalı.
Eşim asgari ücretin 2,5 katı kadar kazanıyor. Ama büyük şehirde yaşıyoruz. Kira masrafımız yok ama yine de borcumuz var. Geçinmekte biraz zorlanıyoruz diyebilirim.
Ben işe psikolojik problemlerim çok arttığı için ve bebek istediğimiz için ara vermek istemiştim. Çalıştığım yerlerde çok sıkıntılı insanlara denk geldim. Durumunun kötüleşmesinde çok katkıları olmuştu. Her haftasonu sinir krizleri geçiriyordum. Sürekli mide ilacı kullanıyordum.
Çocuk ha diyince olmuyor, zaten döngülerim de problemli. Yakın zamanda hamile kalabileceğimi sanmıyorum.
Evden punch ve tufting yaparak para kazanabilirim diye düşündüm ama satış yapacak kadar uzmanlaşmak zaman alıyor açıkcası.
Eşimi ekonomik sorunlarla baş başa bırakmamak için iş hayatına geri dönmeyi düşünüyorum. Bu konuda vicdan azabı duyuyorum. İş ilanlarına başvururken bile kafamdan onlarca kötü senaryo geçiyor. Kalbim ağzımda atıyor gerginlikten. Siz olsanız ne yapardınız? Zar zor düzelttiğiniz psikolojinizi riske atarak iş hayatına geri döner miydiniz? Yoksa başka yollar mı denerdiniz? Tavsiyeleriniz için şimdiden teşekkürler.
Kurumsallarda görüşmelere gittiğim çok oldu ama deneyimim yetersiz onlar içinÇalış ama çalışmak iÇin adı sanı duyulmamış yerlere başvurma kurumsal yerlere başvur mobbing vesaire var mı araştır iyice
Grafik tasarım için belli programlar var onları öğrenmek gerekiyor. Birkaç sınıf arkadaşım önce grafik tasarım sonra dijital pazarlama alanında çalıştılar. Birkaç sene sürdü tabii kendilerini geliştirmeleriİletişim fakültesi mezunu iseniz grafik tasarım gibi freelance işler bulma ihtimaliniz olmaz mı? Marketten daha mantıklı diye düşündüm.
Sen böyle yazınca bende muhasebeyi yapmamam galiba en iyisi ben de ücretli öğretmenliğe başvurayım...Merhabalar kızlar,
28 yaşındayım. Dört seneye yakın muhasebe alanında çalıştım. Bir sene önce ara verdim. Ergenliğimden beri majör depresyon ve kaygı bozukluğu ile savaşıyorum. Son bir senede çok yol kat ettim de diyebilirim. Üç senedir terapiye gidiyorum düzenli. Üç ay oldu ilaç senelerdir kullandığım ilacı bırakalı.
Eşim asgari ücretin 2,5 katı kadar kazanıyor. Ama büyük şehirde yaşıyoruz. Kira masrafımız yok ama yine de borcumuz var. Geçinmekte biraz zorlanıyoruz diyebilirim.
Ben işe psikolojik problemlerim çok arttığı için ve bebek istediğimiz için ara vermek istemiştim. Çalıştığım yerlerde çok sıkıntılı insanlara denk geldim. Durumunun kötüleşmesinde çok katkıları olmuştu. Her haftasonu sinir krizleri geçiriyordum. Sürekli mide ilacı kullanıyordum.
Çocuk ha diyince olmuyor, zaten döngülerim de problemli. Yakın zamanda hamile kalabileceğimi sanmıyorum.
Evden punch ve tufting yaparak para kazanabilirim diye düşündüm ama satış yapacak kadar uzmanlaşmak zaman alıyor açıkcası.
Eşimi ekonomik sorunlarla baş başa bırakmamak için iş hayatına geri dönmeyi düşünüyorum. Bu konuda vicdan azabı duyuyorum. İş ilanlarına başvururken bile kafamdan onlarca kötü senaryo geçiyor. Kalbim ağzımda atıyor gerginlikten. Siz olsanız ne yapardınız? Zar zor düzelttiğiniz psikolojinizi riske atarak iş hayatına geri döner miydiniz? Yoksa başka yollar mı denerdiniz? Tavsiyeleriniz için şimdiden teşekkürler.
Grafik tasarım için belli programlar var onları öğrenmek gerekiyor. Birkaç sınıf arkadaşım önce grafik tasarım sonra dijital pazarlama alanında çalıştılar. Birkaç sene sürdü tabii kendilerini geliştirmeleri
Anlamadım ne demek istediğinizi?Sen böyle yazınca bende muhasebeyi yapmamam galiba en iyisi ben de ücretli öğretmenliğe başvurayım...
Hep geçmişte yaşadığım donma anları geliyor aklıma. Biri kötü birşey dediği zaman donar kalırdım veya çok sert tepki verip patlardım ortası olmazdı hiç. Bi yerde öğreneceğim biliyorum, o kırılma noktası inşallah yakın zamanda olur ve bir an önce öğrenebilirim insan ilişkilerini kendime zarar vermeden sürdürmeyiMutlaka öyle ama altyapınız vardır diye düşünerek söyledim. O kadar da zor değil siz yeter ki isteyin. Çalışmak insana iyi hissettiren bir şey ancak siz biraz olumsuza odaklanıyor gibi geldiniz. Bebek nasip olduğunda gelir öyle zor olur diyeceğimiz bir şey değil ama kolay olur da denmez. İşinizle de ilgili bazen karşımıza zor yerler, zor insanlar çıkabilir ama onlardan aldığımız tecrübelerle yeni işlerinizde insani ilişkilerimizi daha iyi düzenleyebilirz
Ya bende laf söz yada strese gelemiyorum terapi alıyorum. Kişiliğim de çok hassas evde kriz geçiriyorum da....Anlamadım ne demek istediğinizi?
Benim de her işe başvurdupumda 2 ay sonra çıkardım kişiliğim hassas kaygılarım var kaygı bozukluğu var o yüzden kendimi çok mutlu hissetmiyorum....Bence aktif is hayatina dönmeyin yazdiklarinizda hala kaygılarınız oldugu anlasiliyor. Sagligin telafisi yok, elbette esinize destek olmak istemeniz guzel ama once saglik diyorum.
Ben de normalde alanim olmadığı icin muhasebe yapmak zorunda kaldigim kurumdan tayinle geldim buraya ama daha bugun maaslari yaptim oturarak da çalışsam sanki maraton kosmus gibi yorgunum, daha biri bitmeden diğer odemeler kitleniyor. Ben de kaygi sorunu yasamistim şu an stresi gayet iyi yonetebiliyor olmama ragmen hic bilmedigim isi yapmis olmaya calismak yordu.
Çünkü amir hersey hemen olsun ama hic bilmesen de sifirdan öğrenip 4 4luk yapmanı bekliyor. Kamuda boyleyken ozel daha agirdir.
El islerinizin getirisi az da olsa katki saglar, bir instagram hesabi açın mesela yaptiginiz şeyi belli asamalarda fotograflayin koyun altina da etiketleme yapin siparis alinir yazin benzer sayfaları takip edin onlar da sizi eder bir sekilde siparis alırsınız artik her sey sosyal medyadan
Hep geçmişte yaşadığım donma anları geliyor aklıma. Biri kötü birşey dediği zaman donar kalırdım veya çok sert tepki verip patlardım ortası olmazdı hiç. Bi yerde öğreneceğim biliyorum, o kırılma noktası inşallah yakın zamanda olur ve bir an önce öğrenebilirim insan ilişkilerini kendime zarar vermeden sürdürmeyi