Merhabalar kızlar,
28 yaşındayım. Dört seneye yakın muhasebe alanında çalıştım. Bir sene önce ara verdim. Ergenliğimden beri majör depresyon ve kaygı bozukluğu ile savaşıyorum. Son bir senede çok yol kat ettim de diyebilirim. Üç senedir terapiye gidiyorum düzenli. Üç ay oldu ilaç senelerdir kullandığım ilacı bırakalı.
Eşim asgari ücretin 2,5 katı kadar kazanıyor. Ama büyük şehirde yaşıyoruz. Kira masrafımız yok ama yine de borcumuz var. Geçinmekte biraz zorlanıyoruz diyebilirim.
Ben işe psikolojik problemlerim çok arttığı için ve bebek istediğimiz için ara vermek istemiştim. Çalıştığım yerlerde çok sıkıntılı insanlara denk geldim. Durumunun kötüleşmesinde çok katkıları olmuştu. Her haftasonu sinir krizleri geçiriyordum. Sürekli mide ilacı kullanıyordum.
Çocuk ha diyince olmuyor, zaten döngülerim de problemli. Yakın zamanda hamile kalabileceğimi sanmıyorum.
Evden punch ve tufting yaparak para kazanabilirim diye düşündüm ama satış yapacak kadar uzmanlaşmak zaman alıyor açıkcası.
Eşimi ekonomik sorunlarla baş başa bırakmamak için iş hayatına geri dönmeyi düşünüyorum. Bu konuda vicdan azabı duyuyorum. İş ilanlarına başvururken bile kafamdan onlarca kötü senaryo geçiyor. Kalbim ağzımda atıyor gerginlikten. Siz olsanız ne yapardınız? Zar zor düzelttiğiniz psikolojinizi riske atarak iş hayatına geri döner miydiniz? Yoksa başka yollar mı denerdiniz? Tavsiyeleriniz için şimdiden teşekkürler.
Hayal dünyanızda yaşamaya devam edin, iyi günler.
