Size bizim düzenimizden bahsedeyim.
Hiç doğru düzgün iş bölümü yaptık sayılmaz ama evde bir iş yapılacaksa eşim ve ben beraber yaparız. Ben evde çalışırken o oturmaz, o evde çalışırken de ben oturmam. Muhakkak birbirimize yardıma geliriz. Eğer birimiz yorgunsak diğerimiz “sen git dinlen canım, bu sefer ben halledeyim” der göndeririz.
Et yemeği yiyeceksek eşim yapar, sebze yemeği yiyeceksek ben yaparım. Neden böyle bilmiyorum kendiliğinden böyle gelişti. Sonrasında bulaşığı beraber hallederiz.
Haftasonu genel temizlik yaparız sadece o zaman iş bölümü yaparız. Silme, süpürme, mutfak ve banyoyu paylaşır, aynı anda bitiririz. Cumartesi sabahı tüm iş biter haftasonu bize kalır.
Kimi zaman daha yoğun ve yorgunsa onun yoğunluğunu ben alır rahatlatırım, kimi zaman o benim yoğunluğumu alır, birbirimizin işini kolaylaştırırız.
Eşim eve geldikten sonra oğlumuz yatana kadar hiç oturup kendine vakit ayıramıyor, keza ben de öyle. Onu uyutup beraber oturuyoruz.
Ben oğlumdan dolayı ücretsiz izindeyim o çalışıyor.
Bunları aaa bakın ne kadar harika bir evliliğim ve eşim var diye yazmıyorum, halihazırda zaten böyle olması gerektiğini düşünüyorum. Hiçbir şeye elini sürmeyen hanzoların normal olduğunu düşünmeyin kendinizi sorgulayıp durmayın böyle örnekler de var diye yazıyorum. Ancak böyle adil bir paylaşım olabiliyor. Diğer türlü mutlu bir evlilik olabileceğini düşünmüyorum. Ben de ev işi konusunu bu noktaya getirebilmek için birazcık uğraştım açıkçası. Eşim bir miktar tembellik etmeye eğilimliydi. O elini bir şeye sürmek istemezse ben de asla sürmedim. Bunların sadece kadın görevi olmadığını düşündüğümü ve istemezsem yapmayacağımı, hiç de kendimi mecbur hissetmediğimi biliyor. Gerçekten hiç mecbur hissetmiyorum, zaten sevmem ev işini, o bir salarsa ben pir salarım.
Tabii ev işi yapılacak bu bir sorumluluk bunu kabul ediyorum, fakat evde yaşayan herkesin ortak sorumluluğu, sadece kendi üzerime almayı katiyen reddediyorum.
Yani evde bir düzen oluşması için o da yapmak zorundaydı.
Kendinizi ev işi yapmaya başta kendiniz mecbur hissetmeyin. Yorgun hissettiğinizde yapmayın, dinlenin, canınızdan değerli değil, kendinizi paralamayın. Kısacası kendinize değer verin.
Siz bunları kendi göreviniz olarak görüp üzerinize alırsanız eşiniz de sizin göreviniz olarak görüp seve seve verir. İkinizin görevi olduğunu öyle ya da böyle kabul edecek. Eşler birbirinin hayatını kolaylaştırmak için var.
Bahsettiğim gibi yaşamıyor olsak ve tüm ev yükü bende olsa ne mutlu bir hayat sürebilirim ne sağlıklı ve düzenli bir cinsel hayata sahip olabilirim.
Evet şu an ücretsiz izindeyim, ama sonuçta keyfi olarak izinde ya da tatilde değilim, bir meşguliyetim var ki bana işimden izin verdiler, ben de gündüz çocuk bakımı ile meşgul oluyorum ve bunu dışarıda para kazanılarak yapılan bir iş kadar yorucu buluyorum.
Yani olaya ben evdeyim ev işi bende olmalı gözüyle bakmıyorum. Ama geçici olarak izinde olmasam, tamamen ev hanımı olsa idim ve küçük çocuğum da olmasa idi ev işinin daha fazla bende olması gerektiğini düşünürdüm.
Dediğim gibi önemli olan adil bir paylaşım olması.
Biraz uzun oldu okuyanların gözlerine sağlık.
