çalışan anne

9 aylık bir bebeğim var 1 ay önce işe başladım. güya devlet kadrosundayım ancak bazı akşamlar nöbete kalıyorum kacta cıkacağım belli olmuyor. bebeğimi cok özlüyorum. iş evime yakın bazı günler emzirmeyede gidebiliyorum. devam etsem mi yoksa evime mi dönsem bebeğimi cok özlüyorum. sizce???

özel sektörmü devletdemisiniz bende memurum ama şu an bebegim yok benimde zorlanacagınızı düşünüyorsanız ayrılabilirsiniz çünkü sizi anlıyorum çalışan bayanlar zorlanıyor bu konuda ha birde işin şu boyutu var eşinizinde iyi bir işi varsa sorun yok zorluk çekmezsiniz

canım çok zor çalışan kadın olmak bebeklerimizin en güzel zamanlarında yanında olamıyoruz maddi durumunuz iyiyse en iyisi 3-4 yaşına kadar yanında olabilmek çocuklarımızın ben ikinci ayı bitti işe başladım çok özlüyorum kızlarımı ama işimde iyi saat bakımından sorunum yok yoksa hiç düşünmez bırakırdım

ben çalışan bir annenin kızı olarak söyleyebilirimki insanın annesinin en ihtiyacı oldugu zamanda çalışması yanında olmaması berbat bir duygu ve bu yüzden daha hamileliğimin 28.haftasında işden ayrıldım bebeğime konsantre oldum. bebeğiniz emekliyo ilk gören siz degil başkası oluyo, yürüyo yine ilk başkası görüyo okula başlıyo okula başkası götürüyo veli toplantına bile başkası gidiyo.karne alınıyo herkesin annesi çocugunu almaya gelmiş seni ya annane ya babanne alıyo. kendim bunları yaşadım çocuguma yaşatmayı istemiyorum allah da bize maddi anlamda darlık çekdirmesin ki bebeğimi kendim büyüteyim herşeyini ilk ben göreyim.

seherjik galiba bende böyle düşünüyorum ancak bir sürü eğitim aldık yıllarca dirsek cürüttük . insan bir getirisi olsun istiyor kendinden öte çevrendekilerde sana bunu söylüyor. eşim hic desteklemiyor ama durumumuzda süper değil yani cıkmazdayım anlayacağınız. seni tebrik ederim bebeğin ve kararlılığın icin

police23 devlette de olsan özel de de olsan sonucta 8,30-18.00 arası bebeğini görmüyorsun. belki sınıf öğretmenliği için durum farklı olabilir. öğleye kadar. süper. ama gidip bir yerde oturuyor hic yorulmuyorda olsan bebegini bu saatler arasında göremiyorsun eve gidiyor yemek hazırlayayım söyle bir ortalığı toplayayım diyorsun. zaten cocuk 21 gibi yatıyor. sabah yine aynı cile. önce işe girmedigime üzülüyordum simdi işe girdigime üzülüyorum. evime yakın, devlet işi falan diye sabret diyorlar ama bebegimin kokusu burnumda

canım önce en doğru kararı tabii ki sen verirsn ama ben de memurum benim de çıkış saatlerim değişken gene de çok geç çıkmıyorum üstelik bazen haftasonlarına da iş sarkıyor ve hamileyim ben ücretsiz izne ayrılmayı düşünüyorum bana kalsa çalışmam hemen bırakırım ama bir ev alana kadar dişimi sıkmam lazım eşimin de maaşları düzensiz özelde çalışıyor çünkü ben de çıkmazdayım ve seni çok iyi anlıyorum çevremdeki herkes ne güzel devlette memursun işte diyor herşey karşıdan güzel geliyor ama bir dünya zorluğu var ben eve de iş taşıyorum mecburen
gene de başka bir iş bulabilsem evden de yapabileceğim anında bırakırım bu işi.

Bende bu konuda çok kararsızım. Hamileyken 25. haftada işi bıraktım. Bebeğime kesinlikle kendim bakacaktım. Öyle ki ruhsatımı ve cübbemi bile kolileyip kaldıdım. MAddi durumu iyi olup da çalışan annelere nasıl kızardım bebeklerini bırakıyorlar diye. Ama şimdi işimi özledim. Çalışırsam bebeğime daha iyi bi gelecek verebileceğimi düşünüyorum. Onca sene dirsek çürütüp bu noktaya geldik bi de. Ben Allah izin verirse Ocak ayında tekrar çalışmayı düşünüyorum. Kızıma annem bakıcak inşallah. Bır de işin doğrusu evde kendimi köşeye sıkışmış gibi hissediyorum. Zor olucak biliyorum ama ben kararımı çalışmaktan yana verdim. Umarım doğru kararı vermişimdir.

Tabi bide çevrenin özellikle anne ve babamın baskısı da cabası sölemeyi unuttum. Bız seni bunun için mi okuuttuk dediler mi olay bitio.

evet ozzge bende hamileliğimi evde gecirdim ama sırf kpss ye calışmak icin işi bıraktım. hamileyken kpss calıştım. evde kalmamaya istekliydim ki 7 aylık hamileyken yüksek lisans mülakatlarına katıldım tabiki kabul almadım:) fakat yılmadım cocuğum 3,5 aylıkken yüksek lisansa başladım. evde bende kendimi kıstırılmış bir daha hayata geri dönemeycek gibi hissediyordum. ama evden uzaktayken evde ne kadar mutluymuşum diyorum. bir türlü karar veremiyorum. evde olup yüksek doktora allah ne verdiyse yapıp bebeğimi büyütüp ondan sonra mı çalışsam diyorum. bir yandan da yıllar geciyor maddi durum nolacak diyorum.
bebeğin daha cok kücük 6 aylıkken mi başlıyacaksın işe

ben 4 aylıkken bebeğimi bırakıp çalışmak zorunda kalmıştım..... bebeğim 15 aylık oldu hala ona haksızlık ettiğimi düşünüyorum... bu kararı kendin vereceksin.... bebeğine kim bakıyor. benim annem baktığı için aklım kalmıyor o açıdan içim rahat...

hplc .!.:

evet ozzge bende hamileliğimi evde gecirdim ama sırf kpss ye calışmak icin işi bıraktım. hamileyken kpss calıştım. evde kalmamaya istekliydim ki 7 aylık hamileyken yüksek lisans mülakatlarına katıldım tabiki kabul almadım:) fakat yılmadım cocuğum 3,5 aylıkken yüksek lisansa başladım. evde bende kendimi kıstırılmış bir daha hayata geri dönemeycek gibi hissediyordum. ama evden uzaktayken evde ne kadar mutluymuşum diyorum. bir türlü karar veremiyorum. evde olup yüksek doktora allah ne verdiyse yapıp bebeğimi büyütüp ondan sonra mı çalışsam diyorum. bir yandan da yıllar geciyor maddi durum nolacak diyorum.
bebeğin daha cok kücük 6 aylıkken mi başlıyacaksın işe

Genişletmek için tıkla...

Evet Ocak ayında başlamayı düşünüyorum inşallah. Çok kararsızım ben de.:sm_confused: Eminim ki çalışmaya başladıktan sonra evimi özliycem ve bebeğime haksızlık yaptığımı düşünücem. Vicdan azabı hiç geçmiyecek galiba ama çalışan sosyal ve mutlu bi annenin bebeğiyle daha kaliteli vakit geçireceğini de düşünüyorum. Hem de maddi olanaklar açısından kızıma daha iyi bi gelecek vermek istiyorum.
Bu şekilde kapana kısılmış, eve kapatılmış gibi hissediyorum bu da cabası tabi. 10 senedir kendi paramı kazanıyorum şu anda eşimden harçlık almak dahi dokunuyor bana.
Ayrıca beni de ananem büyüttü Allaha Şükür sevgiden ilgiden yoksun kalmadım.
Allah izin verirse Ocak ayında başlıyorum ben. Senin bebişie kim bakıcak? Benim kızıma ananesi bakıcak. Bunun için de içim rahat.

3 aylık kızım var ve calısmıyorum suan.ama cok calıstım ve yoruldum hem ev hem ıs hem cocuk bunyem kaldırmaz.zengınlık ıstersen kanaat yeter demıs hadıste.bayanlar boyle calısaak ıkı kez yıpranıyor.ve cocuklarına hasret kalıyor.ne evlılıklerınden ne cocuklarından bıse anlıyor.

benimkine kayın validem bakıyor. ilgi ve sevgi acısından oldukca iyi. bilinenin aksine kayınvalidem beni de motive ediyor. oğlum kaynanama alışınca onsuz durmuyor kaynanamda kızım annenin yeri doldurulmaz merak etme diyor.
aslında çalışırken bir sürü savlar öne sürüyorum ve beynim bunları sonradan cürütüyor. bu annelerin yaptıkları kendilerini motive etme metodları.
1- daha iyi bir gelecek vereceğim: aslında benim maddi durumum cok kötüydü ve ben fen lisesinde itü de okudum. hep burslarla okudum. maddi durumumuzun kötü olması beni motive etti. belki iyi olsa okumazdım. bilemiyorum. etrafımdaki tanıdıklardan da duyduğum iyi durumu olan ailelerin cocuklarının okumaya pek de yanaşmadığı bu tabi anne babanın oğluna/kızına tüm olanakları serip sımartması ile ilgilide olabilir
2- kaliteli zaman teorisi: aslında bebekle tüm gün oynamıyorsun ama bebek seni gördükce daha mutlu oluyor. tüm gün iş yapıp ona zaman ayırmasan bile o senin varlığını görmekle güvende hissediyor kendini. kaldıki tüm gün beraberken emziriyorsun, arada oyunlar oynuyor öğretiyorsun. buda onun gelişimini etkiliyor.kaldıki işten eve dönüp yorgunlukla yemek hazırlayıp evi toparlayacağım derkende cocuğunla bir saat zar zor vakit geciriyorsun. üstelik is yerinde yaşadığın olumsuz olaylar da bu saatlerde aklına geliyor.
sunu itiraf edelim arkadaşlar kendimiz icin calışıyoruz. maddi durumumuz da daha iyi olunca tüm yıllar boyunca cektiğimiz cileleri cekmememek icin. daha iyi ve kaliteli bir yaşam icin. kocamızın masraf yapmayalım demesini dinlememek icin. haksız mıyım.