cahillik mi dersiniz edepsizlik mi? ben bilemedim

Kızlar merhaba öncelikle, ben buraya daha önce de yazmıştım eşimle olan problemleri. arkadaşlar yakında evliliğimin 3. yılını bitireceğim elhamdülillah bugünlere geldim gelebildim çabalarımla. 2008 yılında eşimle severek evlendim, flört dönemindeki bu bir buçuk ay kadardı hiçbir sorun yaşamadım . ben son derece kapalı muhafazakar kızlarını baskı altında tutan tipik bir türk-müslüman bir ailede büyüdüm. bana her zaman aman ha sevgilin olmasın kimseyle görüşme dendi ve bu yüzden ergenliğimde bu yönde takıntılar geliştirdim. obsesif kompulsif hastası oldum cinsel takıntılarım oldu erkeklerden korktum. bilenler bilir bu hastalık çok acı veren, tıp dünyasında ruh kanseri olarak bilinen bir hastalık. kesinlikle ailemi suçlamıyorum çünkü benim yapım buna müsaitmiş. çünkü kız kardeşimle aramızda 1 yaş varken dahi o böyle bir rahatsızlıktan müzdarip değil. ben genlerimde bu hastalıkla doğmuşum ve yaşadıklarım bu cinsel takıntıları geliştirmeme neden olmuş. bu nedenle eşimle tanıştıktan kısa süre sonra evlenmemiz şart mantığıyla yola çıktım. çünkü bir erkekle yakınlaşmışsam mutlaka evlenmeliydim(ele ele olma ,öpüşme tarzı yakınlaşmadan söz ediyorum) evlendimde fakat kader bu ya eşim de paranoya hastasıymış . bu arada ben uzun zaman tedavi gördüm ve çok daha iyi bir durumdayım fakat çabuk öfkelenirim. evliliğimin ilk bir buçuk yılı zehir gibi geçti , nişanlıykende ters davranışları vardı ama durumun ciddiyetini anlamamıştım. o kadar kötü zamalardıki ayrılmaya karar verdim fakat o dönem eşimin hasta olduğunu bilmiyordum. bu şekilde neden davranıyor çözemiyordum sonunda boşanma aşamasına geldik ve işte o zaman bana bütün ruhsal durumunu anlattı. paranoya şizofreniye çok yakın bir hastalık ve çözümü hastayı ikna etmek çok güç. neyse o bu durumunu anlatınca ve tedaviye başlayınca tekrar eşime döndüm. çünkü hastalığın ne olduğunu kendimden biliyorum.
fakat asıl konu şu ki bunca yaşadığım zorluklarda kaynanam hep bişey yoıkmuş gibi davrandı. kaynım 10 seneyi aşkındır evli ve çocukları olmamış o nedenle evlendiğim ilk günden beri kaynanam bana çocuk baskısı yapıyordu. ilk hamileliğim düşükle sonuçlandı, ikincisini ise isteyerek hamile kalmama rağmen boşanmaya karar verdiğim için kürtaj oldum henüz yeniydi kese boştu ve çocuk oluşmamıştı ama bıraksam belkide oluşacaktı yinede o vaziyette riski göze alamazdım.çünkü henüz eşime teşhis konulmamış ve tedaviye ne cevap vereceği bilinmiyordu istemeyerekte olsa hamileliğe engel oldum. boşanma aşamasına geçmeme neden olan büyük tartışmada kaynanam bana gelmişti görümcemle birlikte.herşey gözlerinin önünde oldu ben sadece kaynanamları annemlere götürmek istediğim için ağırlama nedeniyle eşim ortalığı birbirine kattı( eşim o dönem annemlerin ailesini ve kendisini öldüreceklerinden korkuyormuş ama nerden bileyim) kaynanam benim yüzümden kavga çıkarttın deyip çekip gitmeye kalktı ben yalvardım yakardım en sonunda bana allah hayırlısını versin deyip valizini topladı gitti. bana hayırsızsın dedi yani kısaca. ben annemin evine döndüm bir hafta boyunca kimseyle konuşmadım ve bir haftanın sonunda kaynanam annemi arayıp evine dönsün benim şerefim var dedi. sanki bizim şerefimiz yok. kesinlikle oğlum neden böylesin demedi ilgilenmedi. eşim tedaviye başlayınca ki bu süre zarfında 3 ay annemlerde kaldım çünkü neticeyi görmeden gitmek eşimi tedavi olmaktan alıkoyabilirdi. çünkü bu hastalar hasta olduklarına inanmazlar bende ayrılacağı korkusuyla tedavi oluyordu. tedaviye olumlu yanıt verince evime döndüm ve yepyeni bir eşle karşılaştım şükür işe yaramıştı tedavi. fakat bu süre içerisinde kaynanamdan hiç destek görmedim aramadı bile ne oluyor bile demedi. doktora bile amcamla götürdüm eşimi. babam onca şeye rağmen oğlu gibi ilgilendi eşimle. barıştıktan sonra bayramlarda yine eşimin ailesine gittim inanın hiçbir şey olmamış gibi davrandı hatta sizin kavganızda benim hiçbir suçum yoktu dedi ağzımı açamadım. bir yıl sonra tekrar hamile kaldım fakat dış gebelikmiş. bu arada eşimin ailesi başka şehirde o sırada onlara ziyarete gitmiştik. benim kanamam başladı hastaneye yatırıldım refekatçı olarak erkek almadıklarından 2 gece yanlız kaldım çünkü kaynanam rahatını bozup hastaneye ancak 2 günün sonunda gelebildi. hastanede kaşık çatal vermediklerinden yemeği bir elimde serum diğerinde bişey olmadan yemeye çalıştım hasta bakıcının biri halime acıyıp bana plastik kaşık buldu. kaynanama bunları anlatınca evet burda kaşık vermiyorlar dedi sürekli çocuk isteyen kadın beni o halimle bir başıma bıraktı . hastanede bileziğimi çaldırdım anneannnemin hediyesiydi herhalde yalnız olduğumdan gece kolumdan aldılar. apar topar hastaneye yattığımdan çıkarmak aklıma gelmemişti.çok üzüldüm ağladım ilk gece uyumamıştım ama sonraki gece sızmışım. kalabilseydi yanımda eşim kalırdı fakat müsade etmediler. sonra beni ankaraya sevk ettiler ve tehlikeli hemen gitmelisin dediler. bende kaynanamlara uğrayıp eşyalarımı aldım kaynanama bileziğimi gördünüz mü dedim o da bana yok dedi çaldılar dedim o da bana ben sana demedimmi çantana telefonuna sahip ol hem neden sen sürekli çocuk düşürüyormuşsun dedi. benim kan beynime sıçradı kapının önünde dedim ki bir daha bana çocuk demeyin eğer yanımda kalsaydınız başıma bu iş gelmezdi. bindim arabaya allasmarladık bile demeden geldim. ankarada da bir gece hastanede kaldım. eşim, ben perişan olduk. sonra değerlerim düştüğünden biraz daha hastanede kalacağımız sölediler bende adanaya evime gitmek istediğimi söyledim. dikkat etmem şartıyla saldılar beni yola çıktık bu arada eşim bana annesiyle konuştuğunu ve annesinin ' komşularım ne cingar edepsiz bir gelinin varmış dediler' dediğini söledi. o anda yeter artık dedim bana hakaret etmeye ne hakkı var eşime tuvalete gideceğimi söyleyip indim wc de kaynanamı aradım sen benim için böle mi dedin dedim evet dedi pişkin pişkin bende açtım ağzımı yumdum gözümü senden anne olmaz dedim oğlun hasta oldu ilgilenmedin .bana oğlumu sen hasta ettin benim oğlumun hiçbirşeyi yoktu sen oğlumu benden çaldın uzaklaştırdın daha neler neler. hastayım kanamam artar diye endişeleniyorum çünkü dış gebeliğin sonu ölüm kadın bana ne diyor. tabi telefon açtığı gören eşim kıyameti kopardı ve kaynanam orda eminim yaptığıyla övündü. inanın ondan nefret ediyorum ve aynı şeyleri kendisininde yaşamasını yüce rabbimden diliyorum kendisininde bir kızı var . eltim kendisiyle konuşmuyor çünkü onu çocuk nedeniyle eksik görüyor oğlundan boşamaya bile kalktı. bende artık ondan sonsuza dek koptum . inanın evlenirken bir çöp dahi vermedi oğluna kayınpederim yok o nedenle hep ben zavallı bir kadınım deyip köşesinde oturdu. eşimde annesine çok düşkün onun yanına gideceği günü dört gözle bekliyor. ben bile ailemin yanına gideceğim diye o kadar hevesli değilim. eşim annesini gizli gizli arıyor benim olmadığı m yerde onunla konuşuyor bende buna sinir oluyorum. şimdiye dek oğlundan soğutmaya çalışmadım her bayramda onların yanına gittik. annemlerle ilk zamanlar aynı şehirdeyim diye bunu hep başıma kaktı şimdi ayrı şehirlerdeyizde.aslında yazacak çok şey var da sizide sıkmak istemem . kız kardeşim bana sürekli sen yanlış seçim yaptın deyip acıyor bu ise beni rahatsız ediyor sonuçta bu benim seçimimden çok alın yazım çünkü eşleri biz değil rabbimiz seçmiş nasıl anne baba değişmezse eş de değişmezmiş. evet onca sıkıntı çektim bu nedenle hem kendim hem aile mi üzdüm ama aynı şeyleri kendide yaşayabilirdi ve hala yaşayabilir. sizi sizden başkası anlamıyor ama inanın kimsenin yaptığı yanına kar kalmasın diyorum benimde gözüm görsün diye dua ediyorum

ne denir kiii bilemedim canım yaaa... çok zor günler geçirmişsiin.umarım bundan zonra hakkında hayırlısı olur.biraz sabır biraz gayret biraz da bazı şeylere kulaklarını tıkayarak bu olayların üstesinden gelebilirsin diye düşünüyorum.

Çok zor şeyler yaşamışsın canım Allah yardımcın olsun. Kaynanayla uğraşmak zaten ayrı birdert. İnşallah kocanda iyileşirde sende biraz nefes alırsın.

Ne zamana kadar kader-alınyazısı diye bu şekilde çile çekmeye devam edeceksin?

eşim şu an çok daha iyi durumda bambaşka biri oldu diyebilirim ama biraz üserine gitsem söylensem inadı yine inat ama eskiye oranla çok şükür halimize. ama ben bu sürede çok yıprandım en ufak şeyde hep eskiler geliyor gözümün önüne sen şöyle yaptın böyle yaptın diye. ben çok çabuk öfkelenen biriyim hemen taşıyor benim bardak hep dolu zaten bir damla yetiyor. bazen kavga çok ilerlemişse elime koluma dahi hakim olamadığım ve maalesef karşılık aldığım oluyor. herhalde bu da zamanla düzelecek birşey. çünkü çok zor zamanlar yaşadım halende geleceğe yönelik kaygılarım var, kendimi baskı altında hissediyorum

umarım en kısa sürede düzelir cnm

Bu yazdıklarından çok daha ağır günler yaşamışsın diyeceğim o ki kaynanadan birşey bekleme uzak dur eşinin hastalığı epey zor sanırım ölünceye dek ilaç ve tedaviyi bırakmaması gerek sanada bol sabır dilerim

ema1 .!.:

Bu yazdıklarından çok daha ağır günler yaşamışsın diyeceğim o ki kaynanadan birşey bekleme uzak dur eşinin hastalığı epey zor sanırım ölünceye dek ilaç ve tedaviyi bırakmaması gerek sanada bol sabır dilerim

Genişletmek için tıkla...

evet canım ilacı belli zaten onu asla bırakmaması lazım en azından uzunca bir süre, inanın eşimi küçük bir çocuk gibi yeniden hayata adapte ediyorum. bana bu süreçte çok bağlandı hissedebiliyorum. inşaallah çok daha iyi olacağız yıllar geçtikçe. eşimi affedebilirim çünkü yaptıklarını isteyerek yapmamıştı ama kaynanamı affetmem ve Allahtan şunu diliyorum ki aynı şeyleri kendiside yaşasın . kimbilir belkide kendi kızının eşi çok daha beter bir durumda olacak, hergün dayak atacak, kızını çocuğu olmadığı için kapı dışarı edecek. çünkü bunlar ona çok doğal geliyor eğer gelinleri yaşıyorsa bakalım o zaman acı çektiren değilde acı çeken tarafta olmak nasılmış görecek mi. anlayacak mı eli kolu bağlı olmanın ne demek olduğunu

hasekisultan .!.:

evet canım ilacı belli zaten onu asla bırakmaması lazım en azından uzunca bir süre, inanın eşimi küçük bir çocuk gibi yeniden hayata adapte ediyorum. bana bu süreçte çok bağlandı hissedebiliyorum. inşaallah çok daha iyi olacağız yıllar geçtikçe. eşimi affedebilirim çünkü yaptıklarını isteyerek yapmamıştı ama kaynanamı affetmem ve Allahtan şunu diliyorum ki aynı şeyleri kendiside yaşasın . kimbilir belkide kendi kızının eşi çok daha beter bir durumda olacak, hergün dayak atacak, kızını çocuğu olmadığı için kapı dışarı edecek. çünkü bunlar ona çok doğal geliyor eğer gelinleri yaşıyorsa bakalım o zaman acı çektiren değilde acı çeken tarafta olmak nasılmış görecek mi. anlayacak mı eli kolu bağlı olmanın ne demek olduğunu

Genişletmek için tıkla...

bence kaynana senin neler çektiğini biliyor ama umrunda olmamış hanımı ilgilensin tavırlara bürünmüş kadın amada kötü yürekliymiş sen onu boşver düşündükçe hastalanırsın allaha havale et herkes ettiğini bulur

canım bende aynen allaha havale ediyorum onu

Geçen yıl çok bunalımlar yaşadım kaynanadan kadın huzur vermedi eşimle benim aramı sürekli bozdu ben allaha havale ettim şimdi hasta kimseyle uğraşacak gücü kalmadı bizde rahat nefes aldık, ede bulur

ya kader alınyazısı falan tamamda Allah ta yani herşeyi bana mı bırakın demiş biraz da kendi seçimlerini kendin yapacaksın aklıda sana Allah vermiş yönlendirmek senin elinde.Öptü tuttu beni diye evlenilir mi ? Hadi olmş evlenmişsin boşanabilirsin kendini böyle hasta edersin yapma kendine böyle kötülük ya lütfen.Sen ibadetinde Allah inancındaysan iille de günah boşanmak falan diyorsan Allah affedicidir bağışlar affeder adam öldürmedin bir şey yapmadın.Başta hata yapmışsın evlenerek kaderim diyorsun kaderini kendin çizmişsin onu tercih ederek.Gerçekten aşık olduğun kişi anlaştığın kişiyle evlenmelisin.Onunla evliliğinin getirdiği - ler aşman gerekn şeyler Allah'ın imtihanıdır verdiği şeylerdir.Bikere eşin sana nasıl hastalığını söylemez de seninle evlenir ne kadar yanlış.Siz severek evlenip mutlu yaşarken hasta olur sakat kalır birşey olur tamam o zaman Allah böyle yazdı başıma dersin vicdan ve Allah korkusu içnde olduğu için kocanı bakarsın bırakıp gitmezsin.Kendi düşünceleriniz istekleriniz olsun gerekirse dik başlı olun aileniz öyle düşünüyor öyle istiyor diye ve sizede eğer yanlış geliyorsa onların dediklerini yapmak zorunda değilsiniz kendi doğrularınız olsun bu dünyaya bir kere geliniyor ve nasıl istiyorsanız öyle yaşayın.Çünkü ölüm bir nefes kadar yakın.