- 22 Ağustos 2007
- 170
- 13
- 42
- Konu Sahibi melek elif
- #1
Korkuyorum bir tanem... Çok korkuyorum bir tanem… Dünya o kadar zor ki, hayat o kadar zorba ve kirli ki…
Büyüyorsun bir tanem…
Dünyanın gerçek yüzünden ne kadar da uzaksın oysa… Nasıl geçti zaman, nasıl da büyüdün öyle…
Korkuyorum bir tanem... Çok korkuyorum bir tanem…
Dünya o kadar zor ki, hayat o kadar zorba ve kirli ki…
Bu dünyanın, bu hayatın seni de kirletmesinden, o küçücük masum yüzünü zorbalaştırmasından, bilmediğin ama yaşamak zorunda olduğun bir yığın kötü gerçeğin gözlerindeki parıltıyı yok etmesinden öyle çok korkuyorum ki…
İsterdim ki büyü, büyü ama güzel bir dünyaya, kendin gibi masum sevecen bir dünyaya büyü…
Her adım atışında hayatın biraz daha içine, bilemezsin ne çok korkuyorum, insana huzur veren yaşama sevincin yok olacak diye…
Keşke tertemiz, tıpkı senin gibi bir hayat verebilsem sana…
Her şeyden fazlasını yapacağıma söz veriyorum sana ama dünya o kadar kirli ki, hayat o kadar zorba ki, nasıl koruyabilirim seni bunca şeyden…
Kızarsın bana, gerçekleri öğretmiyorum diye sana…
Oysa bilmiyorsun her gerçek biraz daha acıtacak o küçük yüreğini… Gün gelipte öğrendiğin zaman, tüm gerçekleriyle hayatı, neden engel olmadın bana, bunca acının ortasına ne diye attın beni, demenden korkuyorum…
Ve biliyorum bir tanem hem de çok iyi biliyorum, ben ne kadar engel olmaya çalışsam da sana taaa göbeğine çekecek bu hayat seni, taaa içine…
Çünkü çok iyi biliyorum ki, yaşanmayan her şey caziptir ve aslında can yakan, kasıp kavuran bu yaşam öyle takar ki pervanesine seni, kurtulduğunda o pervaneden artık çok geçtir!!! Bütün gerçekleri, gerçeklerle acıları, hüzünleri, umutsuzlukları, keşkeleri hepsini öğrenmiş olursun!!!
Oysa o kadar masum ki yüzün, o kadar parlak ki bakışların…
Keşke…
Keşke hep öyle kalsa…
Keşke hiç öğrenmesen bunca acıyı, bunca hüznü…
Keşke mutluluktan bir hayat sunabilsem sana, keşke hep olduğun gibi yaşatabilsem seni…
Keşke kızmayacak olsam bana “surlar örme hayatıma” diye…
Büyüyorsun bir tanem ve ben acı da olsa, kötü de olsa tanıtmak zorundayım bu hayatı sana…
Tutmuyorum bir tanem, uçabilirsin hayata…
Gözlerin yaşlı dönsen de, bütün bedenin acıdan inlese de, yatar artık ölmek istiyorum desen de, yaşamalısın… Yaşamalısın ki yaşatmalısın…
Büyü bir tanem…
Tek dileğim, gözlerindeki ışık kadar parlak olsun mutlulukların…
Tek dileğim bu… Ve bilerek büyü bir tanem, bil de büyü; senin küçücük bir gülümsemen için, yok edecek kadar tüm bedenimi, seviyorum seni…
bilde büyü....naniknanik
Büyüyorsun bir tanem…
Dünyanın gerçek yüzünden ne kadar da uzaksın oysa… Nasıl geçti zaman, nasıl da büyüdün öyle…
Korkuyorum bir tanem... Çok korkuyorum bir tanem…
Dünya o kadar zor ki, hayat o kadar zorba ve kirli ki…
Bu dünyanın, bu hayatın seni de kirletmesinden, o küçücük masum yüzünü zorbalaştırmasından, bilmediğin ama yaşamak zorunda olduğun bir yığın kötü gerçeğin gözlerindeki parıltıyı yok etmesinden öyle çok korkuyorum ki…
İsterdim ki büyü, büyü ama güzel bir dünyaya, kendin gibi masum sevecen bir dünyaya büyü…
Her adım atışında hayatın biraz daha içine, bilemezsin ne çok korkuyorum, insana huzur veren yaşama sevincin yok olacak diye…
Keşke tertemiz, tıpkı senin gibi bir hayat verebilsem sana…
Her şeyden fazlasını yapacağıma söz veriyorum sana ama dünya o kadar kirli ki, hayat o kadar zorba ki, nasıl koruyabilirim seni bunca şeyden…
Kızarsın bana, gerçekleri öğretmiyorum diye sana…
Oysa bilmiyorsun her gerçek biraz daha acıtacak o küçük yüreğini… Gün gelipte öğrendiğin zaman, tüm gerçekleriyle hayatı, neden engel olmadın bana, bunca acının ortasına ne diye attın beni, demenden korkuyorum…
Ve biliyorum bir tanem hem de çok iyi biliyorum, ben ne kadar engel olmaya çalışsam da sana taaa göbeğine çekecek bu hayat seni, taaa içine…
Çünkü çok iyi biliyorum ki, yaşanmayan her şey caziptir ve aslında can yakan, kasıp kavuran bu yaşam öyle takar ki pervanesine seni, kurtulduğunda o pervaneden artık çok geçtir!!! Bütün gerçekleri, gerçeklerle acıları, hüzünleri, umutsuzlukları, keşkeleri hepsini öğrenmiş olursun!!!
Oysa o kadar masum ki yüzün, o kadar parlak ki bakışların…
Keşke…
Keşke hep öyle kalsa…
Keşke hiç öğrenmesen bunca acıyı, bunca hüznü…
Keşke mutluluktan bir hayat sunabilsem sana, keşke hep olduğun gibi yaşatabilsem seni…
Keşke kızmayacak olsam bana “surlar örme hayatıma” diye…
Büyüyorsun bir tanem ve ben acı da olsa, kötü de olsa tanıtmak zorundayım bu hayatı sana…
Tutmuyorum bir tanem, uçabilirsin hayata…
Gözlerin yaşlı dönsen de, bütün bedenin acıdan inlese de, yatar artık ölmek istiyorum desen de, yaşamalısın… Yaşamalısın ki yaşatmalısın…
Büyü bir tanem…
Tek dileğim, gözlerindeki ışık kadar parlak olsun mutlulukların…
Tek dileğim bu… Ve bilerek büyü bir tanem, bil de büyü; senin küçücük bir gülümsemen için, yok edecek kadar tüm bedenimi, seviyorum seni…
bilde büyü....naniknanik
