Merhabalar,
38 gün önce burun estetiği oldum ve sizin bu forumdaki tüm mesajlarınızı okudum, keşke ameliyattan önce okusaydım. Ben hiçbir sağlık sorunum yokken, yüzüme göre fazlaca büyük kemerli ve düşük bir burnum olduğu için bıçak altına yattım. Daha önce bir kez hastaneden kaçmıştım. Bu yaz nasıl bir delilikse kendimi hastanede buldum. Burnum istemediğim halde kavisli ve öyle kısa ki, oysa ben az bir değişiklik talep etmiştim, her günüm pişmanlıkla ve ağlamakla, eski fotoğraflarıma bakmakla geçiyor. Ben yıllarca benimle alay edildiği için özgüvenim yerine gelir diye yaptırdım sözde, ama inanın artık işe güce zorla geliyorum, aynadaki insan ben değilim. Yakında psikiyatrik destek almaya başlayacağım. İnsanlar anlamıyor gülünç geliyor. Oysa ben kendi aşırı büyük ve sorunlu burnumu nasıl da özlüyorum içim parça parça oluyor nasıl bir cahillik... Zamanla düzelir deniyor ama nefes alamamak, sadece keskin kokuları alabilmek, ses tonunun hep genizden gelmesi... Tanrım! Değer miydi... Bir de herkes iki gün sonra iyi ki oldum diyeceksin diyordu ama hayır, anlamıyorlar... Ben normalde hayatta bıçak altına yatacak tip değildim, nasıl yaptım ve nasıl geri dönüşsüz bir şey. Bazen hala ameliyat olmadım diye kendimi kandırarak uyumaya çalışıyorum. Ama sabahları yine aynı... Gerçeklikle bağım kopmuş durumda, hayatta hiçbir şeyden zevk almıyorum, yemek yiyemiyorum, dört kilo verdim, her şey anlamsız geliyor... Kimse anlamıyor. Devamlı burnuma bir şey olacak çökecek düşecek korkusu... Allahım yardım et nolursun... Sizler nasıl atlattınız bunları? Lütfen aman iyi ki yaptırdım diyenler değil benim gibi operasyon sonrasını ağır atlatanlar yardım etsin lütfen çok çaresizim.
ben sirf bu yuzden doktor falan onermem kimseye. Allah korusu onun ameliyati iyi gecmez sonra ben vicdan azabi cekerim onerdigim icin...siz kime olmustunuz ve revzyon dusunuyor musunuz? ben baska bir doktora revzyon dysunuyorum hatta goksel bey e dsunuyorum da kimseye guvenemiyorum artik. boyle revzyon dusunen arkdaslar varsa hep beraber toplanip gdelim 
