Bunalımdayım

modinas .!.:
Belli ki ayrılacak gücün yok, lütfen kendini güçlendir.Psikolojik olarak sen güçlü olursan korkar senden.Polisi ararım deme,ara lütfen,kadese tıkla,sana zarar vermekten korksun en azından.Havlayan köpek ısırmaz afedersiniz böyleleri it gibi de korkaktır polis karşısında.
Genişletmek için tıkla...
Hiç kimseden korkmuyor küçüklüğünde çok dayak yemiş polislerden. Polisi arasam kapıya gelseler kapıyı açmaz bile o derece şizofrenik bi insan. Ama birşeyler yapmam lazım bi yerden başlicam böyle olmaz bu yolun sonunda çocuklarımın gözü önünde ölecem ben
 
letthelightin .!.:
Böyle eve bakmak olmaz. Yarın o çocuklar 19-20 yaşına gelip her şeyi idrak edince yıllarca terapiden çıkamayacaklar. Onlar için kendinizi kurtarmanız lazım.

Boşanma konusu geçince psikopata bağlıyorsa konuyu şimdilik açmayın. Alttan alta adımlarınızı atın. Çocuklar okula başlayacak, onlara para biriktirmek için çalışmak istiyorum diyin. Hiçbir şey çaktırmayin. Ama dediğim gibi sizin darp raporu almanız lazım. Evden çıkıp doktora nasıl gidersiniz bilemedim ama bir yolunu bulun.

2-3 aylık kiranizi ve çocuk masraflarını biriktirince dava açarsınız. Yok asla çalışmama izin vermez diyorsanız çocuklardan bir süre uzak kalıp evden ayrı çalışmanız gerekebilir.
Genişletmek için tıkla...
Yorumlarınız için çok teşekkür ediyorum çalışmama karışmıyor küçük oğlum ana sınıfına başlasın yarım gün de olsa işe girip çalışacam. Birikim yapıp kurtulcam bu hayattan çünkü bu evlilik değil bu esir hayatı resmen. Hizmetçi gibi hissediyorum kendimi sadece bir odada yaşıyorum ama koca evi silip süpürüyorum milletin dağınığını topluyorum yemeklerini yapıyorum tuvaletlerini yıkıyorum. Ben bunları haketmiyorum
 
gizemli8099 .!.:
Yorumlarınız için çok teşekkür ediyorum çalışmama karışmıyor küçük oğlum ana sınıfına başlasın yarım gün de olsa işe girip çalışacam. Birikim yapıp kurtulcam bu hayattan çünkü bu evlilik değil bu esir hayatı resmen. Hizmetçi gibi hissediyorum kendimi sadece bir odada yaşıyorum ama koca evi silip süpürüyorum milletin dağınığını topluyorum yemeklerini yapıyorum tuvaletlerini yıkıyorum. Ben bunları haketmiyorum
Genişletmek için tıkla...
Eğer cesaretiniz kırılırsa her defasında gelip burada yazdıklarınızı okuyun. Allah yardımcınız olsun.
 
Benim çocuğum yok sizi derinden anlayamam ama yaşıtız. Çocukluktan gelen tramvalarınız ve eğitimsizlik bunu yanlıs anlamayın lütfen hayat adil değil, muhtemelen sadece kendi çevrenizin içinde büyümüş ezilerek büyümüş bir kadınsız, dış dünyadan bir haber yaşayan lütfen yanlıs anlama dediğim gibi hayat adil değil. Mantıklı olan ilk can sonra canan, darp raporu alıp boşanma davası açın bir süre sığınma evine gidin o süre içinde iş bulup biraz para biriktirirsiniz zaten dava 1 2 yıl kadar sürer sonra mahkeme cocukları zaten size verecektir o süre zarfında para biriktirip başka bir şehirde yeni bir hayat kurabilirsiniz. Çoçuklar kaç yasında bilmıyorum.. Umarım hayat size artık gülümser
 
Korkmayın polise başvurun. O imzaladığınız kağıdın hiçbir önemi yok. Sizi korkutmak için yapmış eşiniz. Çocuklarınızla sığınma evine yerleşin.
 
gizemli8099 .!.:
Merhaba ben 27 yaşında 2 çocuk annesiyim.. çocukken annem babam ayrıldı ve beni bi eşya gibi köye götürüp dedemlerin evine bıraktılar. Birde abim var abime babam baktı. Zor bi çocukluk geçirdim anneden babadan ayrı aile sevgisi görmemiş yoklukta dünyaya getirilen bi çocuktum. O zaman imtihanım başladı o günler aklımda film şeridi gibi yer etti 4 5 yaşındaki halimi dün gibi hatırlıyorum. Biraz uzun bi konu olacak lütfen kızmayın tek istediğim biraz destek. Şuan ağlamaklıyım bunalımdayım psikolojim o kadar kötü ki intiharı bile düşünüyorum. 16 yaşında eşime kaçtım çünkü beni baba gibi sevdi. Ailesiye oturdum kalabalık ailem olsun neşeli günlerimiz olsun gülüp eğlenelim bi sofraya hepimiz oturup yemek yiyelim istedim. Ama hiç bişey istesiğim gibi olmadı eşim sinir hastası biri çıktı gerçek yüzünü zamanla gösterdi. ailesi ise gittikçe üstüme gelmeye başladı beni her zaman ezdiler. 3 kaynımla aynı evi paylaştım onlar evlendi yeri geldi eşlerinin dolduruşuna gelip üstüme geldiler. Eşim ailemi hiç bi zaman sevmedi evlendiğimiz günden itibaren ailemle ilişkimi kesti. zaten ailemle pek görüşmezdim ama anne sevgisine aç biri olarak hep ağladım annemi istedim görüştürmedi. Sonra çocuk oldu o zamanlar korunmayı bilmediğim için aldıramadım da. Hep sustum göz yumdum düzelir dedim evlilikte olur böyle şeyler dedim ama eşim gittikçe beni daha çok dövmeye başladı normal şiddet psikolojik şiddrt hepsini yaşattı bana. Korktum boşanamadım. Sonra gidersen çocuğu vermem dedi daha çok korktum. Babam beni hiç aramaz annem derseniz paraya düşkün biri hergün makyajlar yapıp sosyal medyaya atar ama çocuklarını hiç hatırlamaz. Arkadaşım desen hiç yok daha düne kadar telefon bile kullanamazdım. Birkaç kere boşamnayı denedim anneme gittim annem başkasıyla evli ve çocuklarımdan en fazla 2 ay ayrı durabildim bu süreçte stresten 15 kilo verdim ölürsemde onların yanında ölcem diyip geri döndüm. Şuan ailesiyle oturuyorum tek bir odada hapis hayatı yaşıyorum. Kendimi öldürmek istiyorum o kadar çaresizim ki bana sahip çıkan hiç kimse yok. Kocamla zıt insanlarız her lafıma kızar bağırır aşağılar 1 haftadır ağlıyorum yemeden içmeden kesildim ölmek istiyorum artık ne olur yardım edin bana. Buŕaya yazmamın amacı biraz olsun dertleşmek. Bi cahillik yaptım ve 12 senedir bunun bedelini ödüyorum. Yeri geldi dayak yedim yeri geldi psikolojik şiddet ve baskı gördüm. Çocuklarımın yanında vuruyo bana benim gidecek hiç bı yerim yok gitsemde çocuklarımı alamıyorım. Bu dünyaya neden geldiğimi sorguluyorum. Annem babamı sevmezmiş bizde sevgisiz ailenin çocuklarıyız. Sonra boşandılar ve ben tek büyüdüm aramadılar sormadılar. Sevgiye açtım eşim baba olsun bana dedim evlendim çok cahillik yaptım. Hizmetçi gibi kullanılıyorum. Eşim bebi çok sevdiğini söylüyor ama hastalıklı gibi bişey. İnsan sevdiğine zarar verirmi diyorum benim huyum bu diyor. En ufak bi hatamda beni yerin dibine sokuyor. Mutluluğu maddiyatta sanıyor ama benim tek istediğim ilgi sevgi. Hep seni kimseye ezdirmedim dedi ama kendüsi ezdi. Keşke herkes ezseydi de sen ezmeseydin diyorum. Ayrılalım diyince deliye dönüyor çocukların psikolojisi bozulur diyor ama onların önünde dövüyo beni. İçimi dökmek istedim nolur kızmayın..
Genişletmek için tıkla...
Esra Erol’a çık çok ciddiyim
 
gizemli8099 .!.:
Merhaba ben 27 yaşında 2 çocuk annesiyim.. çocukken annem babam ayrıldı ve beni bi eşya gibi köye götürüp dedemlerin evine bıraktılar. Birde abim var abime babam baktı. Zor bi çocukluk geçirdim anneden babadan ayrı aile sevgisi görmemiş yoklukta dünyaya getirilen bi çocuktum. O zaman imtihanım başladı o günler aklımda film şeridi gibi yer etti 4 5 yaşındaki halimi dün gibi hatırlıyorum. Biraz uzun bi konu olacak lütfen kızmayın tek istediğim biraz destek. Şuan ağlamaklıyım bunalımdayım psikolojim o kadar kötü ki intiharı bile düşünüyorum. 16 yaşında eşime kaçtım çünkü beni baba gibi sevdi. Ailesiye oturdum kalabalık ailem olsun neşeli günlerimiz olsun gülüp eğlenelim bi sofraya hepimiz oturup yemek yiyelim istedim. Ama hiç bişey istesiğim gibi olmadı eşim sinir hastası biri çıktı gerçek yüzünü zamanla gösterdi. ailesi ise gittikçe üstüme gelmeye başladı beni her zaman ezdiler. 3 kaynımla aynı evi paylaştım onlar evlendi yeri geldi eşlerinin dolduruşuna gelip üstüme geldiler. Eşim ailemi hiç bi zaman sevmedi evlendiğimiz günden itibaren ailemle ilişkimi kesti. zaten ailemle pek görüşmezdim ama anne sevgisine aç biri olarak hep ağladım annemi istedim görüştürmedi. Sonra çocuk oldu o zamanlar korunmayı bilmediğim için aldıramadım da. Hep sustum göz yumdum düzelir dedim evlilikte olur böyle şeyler dedim ama eşim gittikçe beni daha çok dövmeye başladı normal şiddet psikolojik şiddrt hepsini yaşattı bana. Korktum boşanamadım. Sonra gidersen çocuğu vermem dedi daha çok korktum. Babam beni hiç aramaz annem derseniz paraya düşkün biri hergün makyajlar yapıp sosyal medyaya atar ama çocuklarını hiç hatırlamaz. Arkadaşım desen hiç yok daha düne kadar telefon bile kullanamazdım. Birkaç kere boşamnayı denedim anneme gittim annem başkasıyla evli ve çocuklarımdan en fazla 2 ay ayrı durabildim bu süreçte stresten 15 kilo verdim ölürsemde onların yanında ölcem diyip geri döndüm. Şuan ailesiyle oturuyorum tek bir odada hapis hayatı yaşıyorum. Kendimi öldürmek istiyorum o kadar çaresizim ki bana sahip çıkan hiç kimse yok. Kocamla zıt insanlarız her lafıma kızar bağırır aşağılar 1 haftadır ağlıyorum yemeden içmeden kesildim ölmek istiyorum artık ne olur yardım edin bana. Buŕaya yazmamın amacı biraz olsun dertleşmek. Bi cahillik yaptım ve 12 senedir bunun bedelini ödüyorum. Yeri geldi dayak yedim yeri geldi psikolojik şiddet ve baskı gördüm. Çocuklarımın yanında vuruyo bana benim gidecek hiç bı yerim yok gitsemde çocuklarımı alamıyorım. Bu dünyaya neden geldiğimi sorguluyorum. Annem babamı sevmezmiş bizde sevgisiz ailenin çocuklarıyız. Sonra boşandılar ve ben tek büyüdüm aramadılar sormadılar. Sevgiye açtım eşim baba olsun bana dedim evlendim çok cahillik yaptım. Hizmetçi gibi kullanılıyorum. Eşim bebi çok sevdiğini söylüyor ama hastalıklı gibi bişey. İnsan sevdiğine zarar verirmi diyorum benim huyum bu diyor. En ufak bi hatamda beni yerin dibine sokuyor. Mutluluğu maddiyatta sanıyor ama benim tek istediğim ilgi sevgi. Hep seni kimseye ezdirmedim dedi ama kendüsi ezdi. Keşke herkes ezseydi de sen ezmeseydin diyorum. Ayrılalım diyince deliye dönüyor çocukların psikolojisi bozulur diyor ama onların önünde dövüyo beni. İçimi dökmek istedim nolur kızmayın..
Genişletmek için tıkla...
Merhaba öncelikle bir iş bulmalısınız.Bir pedagog olarak şöyle öneri şuna bilirim. Çocuklarının eşin ve seninle bu şekilde büyümesi, ayrılmanızdan daha fazla hasar almasına sebep olacak. Hayata bir kez geliyoruz ve bu şekilde bir cehennemde yaşamak zorunda değilsin. Elbette çocukların bu durumu anlayacaklar.
 
Siz çok güçlüsünüz, bunca zorluğa katlanmışsınız bundan sonrasını da kendiniz için yapabilirsiniz. Her düştüğünüzde bunu hatırlayın. İnşallah feraha ulaşırsınız.
 
gizemli8099 .!.:
Merhaba ben 27 yaşında 2 çocuk annesiyim.. çocukken annem babam ayrıldı ve beni bi eşya gibi köye götürüp dedemlerin evine bıraktılar. Birde abim var abime babam baktı. Zor bi çocukluk geçirdim anneden babadan ayrı aile sevgisi görmemiş yoklukta dünyaya getirilen bi çocuktum. O zaman imtihanım başladı o günler aklımda film şeridi gibi yer etti 4 5 yaşındaki halimi dün gibi hatırlıyorum. Biraz uzun bi konu olacak lütfen kızmayın tek istediğim biraz destek. Şuan ağlamaklıyım bunalımdayım psikolojim o kadar kötü ki intiharı bile düşünüyorum. 16 yaşında eşime kaçtım çünkü beni baba gibi sevdi. Ailesiye oturdum kalabalık ailem olsun neşeli günlerimiz olsun gülüp eğlenelim bi sofraya hepimiz oturup yemek yiyelim istedim. Ama hiç bişey istesiğim gibi olmadı eşim sinir hastası biri çıktı gerçek yüzünü zamanla gösterdi. ailesi ise gittikçe üstüme gelmeye başladı beni her zaman ezdiler. 3 kaynımla aynı evi paylaştım onlar evlendi yeri geldi eşlerinin dolduruşuna gelip üstüme geldiler. Eşim ailemi hiç bi zaman sevmedi evlendiğimiz günden itibaren ailemle ilişkimi kesti. zaten ailemle pek görüşmezdim ama anne sevgisine aç biri olarak hep ağladım annemi istedim görüştürmedi. Sonra çocuk oldu o zamanlar korunmayı bilmediğim için aldıramadım da. Hep sustum göz yumdum düzelir dedim evlilikte olur böyle şeyler dedim ama eşim gittikçe beni daha çok dövmeye başladı normal şiddet psikolojik şiddrt hepsini yaşattı bana. Korktum boşanamadım. Sonra gidersen çocuğu vermem dedi daha çok korktum. Babam beni hiç aramaz annem derseniz paraya düşkün biri hergün makyajlar yapıp sosyal medyaya atar ama çocuklarını hiç hatırlamaz. Arkadaşım desen hiç yok daha düne kadar telefon bile kullanamazdım. Birkaç kere boşamnayı denedim anneme gittim annem başkasıyla evli ve çocuklarımdan en fazla 2 ay ayrı durabildim bu süreçte stresten 15 kilo verdim ölürsemde onların yanında ölcem diyip geri döndüm. Şuan ailesiyle oturuyorum tek bir odada hapis hayatı yaşıyorum. Kendimi öldürmek istiyorum o kadar çaresizim ki bana sahip çıkan hiç kimse yok. Kocamla zıt insanlarız her lafıma kızar bağırır aşağılar 1 haftadır ağlıyorum yemeden içmeden kesildim ölmek istiyorum artık ne olur yardım edin bana. Buŕaya yazmamın amacı biraz olsun dertleşmek. Bi cahillik yaptım ve 12 senedir bunun bedelini ödüyorum. Yeri geldi dayak yedim yeri geldi psikolojik şiddet ve baskı gördüm. Çocuklarımın yanında vuruyo bana benim gidecek hiç bı yerim yok gitsemde çocuklarımı alamıyorım. Bu dünyaya neden geldiğimi sorguluyorum. Annem babamı sevmezmiş bizde sevgisiz ailenin çocuklarıyız. Sonra boşandılar ve ben tek büyüdüm aramadılar sormadılar. Sevgiye açtım eşim baba olsun bana dedim evlendim çok cahillik yaptım. Hizmetçi gibi kullanılıyorum. Eşim bebi çok sevdiğini söylüyor ama hastalıklı gibi bişey. İnsan sevdiğine zarar verirmi diyorum benim huyum bu diyor. En ufak bi hatamda beni yerin dibine sokuyor. Mutluluğu maddiyatta sanıyor ama benim tek istediğim ilgi sevgi. Hep seni kimseye ezdirmedim dedi ama kendüsi ezdi. Keşke herkes ezseydi de sen ezmeseydin diyorum. Ayrılalım diyince deliye dönüyor çocukların psikolojisi bozulur diyor ama onların önünde dövüyo beni. İçimi dökmek istedim nolur kızmayın..
Genişletmek için tıkla...
 
gizemli8099 .!.:
Merhaba ben 27 yaşında 2 çocuk annesiyim.. çocukken annem babam ayrıldı ve beni bi eşya gibi köye götürüp dedemlerin evine bıraktılar. Birde abim var abime babam baktı. Zor bi çocukluk geçirdim anneden babadan ayrı aile sevgisi görmemiş yoklukta dünyaya getirilen bi çocuktum. O zaman imtihanım başladı o günler aklımda film şeridi gibi yer etti 4 5 yaşındaki halimi dün gibi hatırlıyorum. Biraz uzun bi konu olacak lütfen kızmayın tek istediğim biraz destek. Şuan ağlamaklıyım bunalımdayım psikolojim o kadar kötü ki intiharı bile düşünüyorum. 16 yaşında eşime kaçtım çünkü beni baba gibi sevdi. Ailesiye oturdum kalabalık ailem olsun neşeli günlerimiz olsun gülüp eğlenelim bi sofraya hepimiz oturup yemek yiyelim istedim. Ama hiç bişey istesiğim gibi olmadı eşim sinir hastası biri çıktı gerçek yüzünü zamanla gösterdi. ailesi ise gittikçe üstüme gelmeye başladı beni her zaman ezdiler. 3 kaynımla aynı evi paylaştım onlar evlendi yeri geldi eşlerinin dolduruşuna gelip üstüme geldiler. Eşim ailemi hiç bi zaman sevmedi evlendiğimiz günden itibaren ailemle ilişkimi kesti. zaten ailemle pek görüşmezdim ama anne sevgisine aç biri olarak hep ağladım annemi istedim görüştürmedi. Sonra çocuk oldu o zamanlar korunmayı bilmediğim için aldıramadım da. Hep sustum göz yumdum düzelir dedim evlilikte olur böyle şeyler dedim ama eşim gittikçe beni daha çok dövmeye başladı normal şiddet psikolojik şiddrt hepsini yaşattı bana. Korktum boşanamadım. Sonra gidersen çocuğu vermem dedi daha çok korktum. Babam beni hiç aramaz annem derseniz paraya düşkün biri hergün makyajlar yapıp sosyal medyaya atar ama çocuklarını hiç hatırlamaz. Arkadaşım desen hiç yok daha düne kadar telefon bile kullanamazdım. Birkaç kere boşamnayı denedim anneme gittim annem başkasıyla evli ve çocuklarımdan en fazla 2 ay ayrı durabildim bu süreçte stresten 15 kilo verdim ölürsemde onların yanında ölcem diyip geri döndüm. Şuan ailesiyle oturuyorum tek bir odada hapis hayatı yaşıyorum. Kendimi öldürmek istiyorum o kadar çaresizim ki bana sahip çıkan hiç kimse yok. Kocamla zıt insanlarız her lafıma kızar bağırır aşağılar 1 haftadır ağlıyorum yemeden içmeden kesildim ölmek istiyorum artık ne olur yardım edin bana. Buŕaya yazmamın amacı biraz olsun dertleşmek. Bi cahillik yaptım ve 12 senedir bunun bedelini ödüyorum. Yeri geldi dayak yedim yeri geldi psikolojik şiddet ve baskı gördüm. Çocuklarımın yanında vuruyo bana benim gidecek hiç bı yerim yok gitsemde çocuklarımı alamıyorım. Bu dünyaya neden geldiğimi sorguluyorum. Annem babamı sevmezmiş bizde sevgisiz ailenin çocuklarıyız. Sonra boşandılar ve ben tek büyüdüm aramadılar sormadılar. Sevgiye açtım eşim baba olsun bana dedim evlendim çok cahillik yaptım. Hizmetçi gibi kullanılıyorum. Eşim bebi çok sevdiğini söylüyor ama hastalıklı gibi bişey. İnsan sevdiğine zarar verirmi diyorum benim huyum bu diyor. En ufak bi hatamda beni yerin dibine sokuyor. Mutluluğu maddiyatta sanıyor ama benim tek istediğim ilgi sevgi. Hep seni kimseye ezdirmedim dedi ama kendüsi ezdi. Keşke herkes ezseydi de sen ezmeseydin diyorum. Ayrılalım diyince deliye dönüyor çocukların psikolojisi bozulur diyor ama onların önünde dövüyo beni. İçimi dökmek istedim nolur kızmayın..
Genişletmek için tıkla...
Bütün bunları bir psikoloğa anlatsan seni daha iyi anlar ve iyi bir yol bulman için yönlendirir. Burda hiç kimse dertsiz tasasız değil hiç birimiz güzel sağlıklı bir mental durumunda değiliz.. hep dış etken olarak ve yaşadıklarımızdan yola çıkarak ettiğimiz tecrübelere göre yazıyoruz .. iç dökmek yazmak asla kötü bir şey değil ama psikoloğa gitmek okadar iyi geliyor ki ben gittim çok güzel orda ağla hıçkıra hıçkıra karşında sabırlı biri var ve seni sonsuz dinliyor ya dert anası ya dert babası :) hayat zorluklarla doludur biraz güzel biraz hüzünlü acılı bir yerdir. Anne baba da herkes olamıyor olmasın Zaten herkes üremesin sırf anne baba olmak için kimse anne baba olmasın bu sorumluluğu üstlenmek gerekiyor.. evlilik konusunda aşırı erken evlenmişsiniz kendiniz daha çocuk yaştaymışsınız resmen. Keşkeleriniz çoktur geriye dönüşü imkansız ama güzelleştirebilirsin elinden ne geliyorsa oturup düşünmen gerekiyor ayrılmaksa ayrılmak ozaman mutsuz bir evliliği sürdürmenin bir anlamı yok ki zorbalığı da hiç bir kadın çekmek zorunda değil ne demek yani eşim sinir hastası çıktı ? Hasta olan herkes tedavi olmalı eğer insan eşini ailesini seviyorsa ozmaan tedavi olmalı, seni hayatında iştiyosa ailesine ezdirmemeli. Çocuklarının annesisin ve en kıymetli yaşların o adamla geçmiş. Neyseki bunlar geçmişte birer anı olarak kaldı ama artık bişeylerin yapma vakti geldi. Kendine için bir adım at ve psikolojik destek al sonra da kendi hayatını kur bunu annen yapmış mesela annen baban ne yaşadı bilmiyorsun ama seni bırakmamalıydı kesinlikle bunu savunmuyorum sende yap demiyorum ama hayatını güzelleştirmek için adımlar at. Bencil olman gerekiyor biraz
 
Oncelikle turkiyenin ekonomisi çok kötü. Bu demek oluyor ki asgari ücret gibi ufak paralara bile iş bulamazsiniz. Hadi buldunuz diyelim o ise aynı anda 40 kişi başvurur. 40 kişiden en güzeli ve en yakışıklısı işe seçilir. Geri kalanlar sefaletten kırılır. Suan guney korede vasifsiz işçiler doktor maaşı alıyor. Bence eşinden ayrılan tehdit edilen kadınların bu ülkelere gidip hayat kurması lazım.
 
Canım bence bir psikologtan ya da psikiyatristten destek almalısın. Bazı şeyler değişmez, değiştirilebilir olsa bile kişi kendinde değiştirecek o gücü bulamaz. Sizi destekleyebilecek bir ortam hali hazırda yok iken çaresiz olmanız çok doğal.
 
Mklb .!.:
Merhaba öncelikle bir iş bulmalısınız.Bir pedagog olarak şöyle öneri şuna bilirim. Çocuklarının eşin ve seninle bu şekilde büyümesi, ayrılmanızdan daha fazla hasar almasına sebep olacak. Hayata bir kez geliyoruz ve bu şekilde bir cehennemde yaşamak zorunda değilsin. Elbette çocukların bu durumu anlayacaklar.
Genişletmek için tıkla...
Bu aklı verirken iyisiniz de neden kendiniz bu aklı kullanmıyorsunuz. Bu cehennemde siz de yaşamak zorunda değilsiniz.
 
Cherry92 .!.:
Kusura bakmayın ama hala bahane üretiyorsunuz.
Şimdiye kadar şiddet uyguladığında rapor alsaydınız kocaman dosyanız olurdu.
Hangi mahkeme çocuğu şiddet gösteren babaya verir?
Bu anlattıklarınız doğruysa mahkeme asla ona vermez çocukları. Yani boş yere onları bahane etmeyin.
Genişletmek için tıkla...
Sindirimiş,korkutulmuş
Cesareti kırılmış insan cesaret gösterip karşı gelemez zaten ruh sağlığı da bozuk
 
Bu kadar travmaya ne yazılır bilemedim eşiniz berbat.Guzelleyemem keşke bir fabrikaya girip çalışıp bir yerden Ömrünuz böyle bitmez dilerim
 
Esiniz madem sizi sevdigini soyluyor, sinir aninda degil de guzel anlarinda ve basbasa oldugunuz vakitlerde ona bazi seyleri aciklamaya calisin. Suclamayin. Birakip gidecem demeyin. Ben de seni seviyorum ama daha mutlu olabilmek icin soyle soyle yapsak? Buna buna dikkat etsek?
Belki de bilmiyor nasil davranacagini? Belki de gormemis, ogrenmemis?
Bunlarin hicbiri siddete bahane olamaz tabii ama sartlarinizi dusunursek, "tatli dil yilani deliginden cikarir" diye hareket etmekte fayda olabilir. Ne kadinlar var tatli dilleriyle, nasil adamlari yola getiriyorlar. Tabii sabir ve rol yapmanizi gerektirecek yorucu bir surec.
 
gizemli8099 .!.:
Merhaba ben 27 yaşında 2 çocuk annesiyim.. çocukken annem babam ayrıldı ve beni bi eşya gibi köye götürüp dedemlerin evine bıraktılar. Birde abim var abime babam baktı. Zor bi çocukluk geçirdim anneden babadan ayrı aile sevgisi görmemiş yoklukta dünyaya getirilen bi çocuktum. O zaman imtihanım başladı o günler aklımda film şeridi gibi yer etti 4 5 yaşındaki halimi dün gibi hatırlıyorum. Biraz uzun bi konu olacak lütfen kızmayın tek istediğim biraz destek. Şuan ağlamaklıyım bunalımdayım psikolojim o kadar kötü ki intiharı bile düşünüyorum. 16 yaşında eşime kaçtım çünkü beni baba gibi sevdi. Ailesiye oturdum kalabalık ailem olsun neşeli günlerimiz olsun gülüp eğlenelim bi sofraya hepimiz oturup yemek yiyelim istedim. Ama hiç bişey istesiğim gibi olmadı eşim sinir hastası biri çıktı gerçek yüzünü zamanla gösterdi. ailesi ise gittikçe üstüme gelmeye başladı beni her zaman ezdiler. 3 kaynımla aynı evi paylaştım onlar evlendi yeri geldi eşlerinin dolduruşuna gelip üstüme geldiler. Eşim ailemi hiç bi zaman sevmedi evlendiğimiz günden itibaren ailemle ilişkimi kesti. zaten ailemle pek görüşmezdim ama anne sevgisine aç biri olarak hep ağladım annemi istedim görüştürmedi. Sonra çocuk oldu o zamanlar korunmayı bilmediğim için aldıramadım da. Hep sustum göz yumdum düzelir dedim evlilikte olur böyle şeyler dedim ama eşim gittikçe beni daha çok dövmeye başladı normal şiddet psikolojik şiddrt hepsini yaşattı bana. Korktum boşanamadım. Sonra gidersen çocuğu vermem dedi daha çok korktum. Babam beni hiç aramaz annem derseniz paraya düşkün biri hergün makyajlar yapıp sosyal medyaya atar ama çocuklarını hiç hatırlamaz. Arkadaşım desen hiç yok daha düne kadar telefon bile kullanamazdım. Birkaç kere boşamnayı denedim anneme gittim annem başkasıyla evli ve çocuklarımdan en fazla 2 ay ayrı durabildim bu süreçte stresten 15 kilo verdim ölürsemde onların yanında ölcem diyip geri döndüm. Şuan ailesiyle oturuyorum tek bir odada hapis hayatı yaşıyorum. Kendimi öldürmek istiyorum o kadar çaresizim ki bana sahip çıkan hiç kimse yok. Kocamla zıt insanlarız her lafıma kızar bağırır aşağılar 1 haftadır ağlıyorum yemeden içmeden kesildim ölmek istiyorum artık ne olur yardım edin bana. Buŕaya yazmamın amacı biraz olsun dertleşmek. Bi cahillik yaptım ve 12 senedir bunun bedelini ödüyorum. Yeri geldi dayak yedim yeri geldi psikolojik şiddet ve baskı gördüm. Çocuklarımın yanında vuruyo bana benim gidecek hiç bı yerim yok gitsemde çocuklarımı alamıyorım. Bu dünyaya neden geldiğimi sorguluyorum. Annem babamı sevmezmiş bizde sevgisiz ailenin çocuklarıyız. Sonra boşandılar ve ben tek büyüdüm aramadılar sormadılar. Sevgiye açtım eşim baba olsun bana dedim evlendim çok cahillik yaptım. Hizmetçi gibi kullanılıyorum. Eşim bebi çok sevdiğini söylüyor ama hastalıklı gibi bişey. İnsan sevdiğine zarar verirmi diyorum benim huyum bu diyor. En ufak bi hatamda beni yerin dibine sokuyor. Mutluluğu maddiyatta sanıyor ama benim tek istediğim ilgi sevgi. Hep seni kimseye ezdirmedim dedi ama kendüsi ezdi. Keşke herkes ezseydi de sen ezmeseydin diyorum. Ayrılalım diyince deliye dönüyor çocukların psikolojisi bozulur diyor ama onların önünde dövüyo beni. İçimi dökmek istedim nolur kızmayın..
Genişletmek için tıkla...
Cnm Allah yardimcin olsun bak sakın intihar falan düşünme ihtiyar ederek ölmek zaten cehennem demek bence namazını kıl hep dua et eşin ve kendin için eşle aran iyi olsun diye dualar var tesbihler var onları çek inşallah düzelir bosanalim deme biraz suyuna git güzel konuş ayrı eve çıkmaya ikna et belki daya iyi olur herşey nerde oturuyorsun
 
Cherry92 .!.:
Olayı dramatize etmek yerine mantıklı olman gerekir.
Ayrıca çocuklarım diyorsun. İlkinde bilmiyordun peki sonra?
Buraya roman yazsanda harekete geçmediğin sürece hiç birşey değişmez.
Üstelik sadece kendini değil sözde çok sevdiğin çocuklarada aynı hayatı yaşatacaksın.
Yapan kadınlar nasıl yapıyor? Her boşananın ardında ailesi veya biri yok.
Elbette kolay değil ama mağdur rolüne girerek o çocuklarında hayatını zindan etmemelisin.
Genişletmek için tıkla...
Ne kadar acımmasızsınız ya yoruma bak madur diyor kadın madur zaten ne bu yorum
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Minikbirbal
Derdime dert yapiyolar
Yorumlar
13
Görüntüleme
1K
Minikbirbal
Minikbirbal
M
Evlendiğime pişmanım ...
2 3
Yorumlar
49
Görüntüleme
2K
Vignette
Vignette
E
Kaynanam yüzünden mutsuzum
3 4 5
Yorumlar
86
Görüntüleme
5K
Toyumvar
Toyumvar
narintanyeri
Çok uzun bir yazı oldu farkındayım ama ne yapsam okuyan olursa bana bir yol gösterin 😭😭😭
2 3
Yorumlar
42
Görüntüleme
2K
narintanyeri
narintanyeri
A
Çocuk sahibi olmak istemiyorum
2 3
Yorumlar
42
Görüntüleme
3K
dasiyism
D
X