Merhabaa
ayy hatırlanmak ne güzel şey, teşekkür ederim
bi suredir giremedim. Yorgun ve tahammulsuzdum, hala öyleyim, pek tadım yok.
Paylaşımlarıni okuyunca benim de kütüphane zamanlarım geldi aklima. Üniversiteye giderken okuldan sonra halk kutuphanesine uğrar kitap alırdım. Ödünç kitap alma kısmı vardı. Ve baya da zengin bir arşivi vardı. Nasıl mutlu olurdum secerken. Eğer keyfim yerindeyse bir de burger kingte menü yerdim, benden mutlusu yoktu
bunlari hep tek başıma yapardim, ama kendime çok yeterdim. Ufacık şeyler beni mutlu ederdi. Filmler kitaplar hayallerim bana yeterdi. Şimdi çocuktan sonra mutsuz bir insana donustum adeta. Mesela hani ünlüler anne olunca soruyolar, annelik sizde neleri değiştirdi, nasıl biri yapti sizi? İşte cevaplar hep annelik içimdeki daha önce hiç bilmedigim bir gücü cikardi, ya da çok sabırlı yaptı, ya da ne bileyim çok tahammüllü ve disiplinli yaptı vs vs. Ben kendime bu soruyu sorunca dürüstlükle şu yanıtı veriyorum. Annelik evet tarifsiz bir güzellik, ama annelik beni enerjisiz tahammülsüz motivasyonsuz ve sürekli yorgun biri yapti. Bende bir yanlışlik mi var
niye kimse işin bu tarafından söz etmiyor. Demek ki herkes çok güçlü çok sabırlı çok enerjik. Bir ben bitigim.
tinder avcısı diye bir belgesel izledim
kadınlarla tinder den tanışıp kendini milyoner olarak tanıtan ve onları dolandıran bir afamin gerçek hikayesini anlatiyor. Heyecanlıydı ama pek de bı sonuca bağlanmadi. İzlemesem de olurmuş
bekle bekle sonu olmasın o da bi ayrı gıcık tabi 
Pandemi de evlenmiş olmalısınız.
Kitap bitti. 
genclik ,enerji,ozgurluk,dostluk ,saflik