25 yaşını geçtiği halde hiç sevilmemiş, hayatında hiç kimse olmamış biri normal midir sizce? Bu zamana kadar ne lisede ne üniversitede kimseyle en ufak bir romantik anlamda ilişkim ya da hissiyatım olmadi. Kimseden de bir adım gelmedi. Öyle evlilik delisi biri değilim ama etrafımdaki herkes evlendi neredeyse. Üniversite- lise arkadaşlarımın çoğu evlendi ya da nişanlandı/sevgilisi var. Çalıştığım ortamda da herkes evli barklı. Benim evlenmek gibi bir isteğim yok ama sevme sevilme duygusunu yaşamak isterdim. Annem bile herkes seviliyor da sana niye kimse aşık olmadı , kimse sevmedi diyor. Eli yüzü düzgün biriyim yüzüne bakilmayacak biri değilim, biraz çekingenlik var ama ne cekingen kizlar gördüm bebek gibi seviliyor. Neyse çok uzatmak istemiyorum özetle sevilmeme ve yalnızlık duygusu artık çok ağırıma gidiyor ve kendimi bu konuda tek hissediyorum. Herkes ruh eşini buldu bir ben kaldım gibi hissediyorum. Kendime saygım Sevgim kalmadı. Zaten hayal ettiğim çoğu şeyi yaşayamadım, bir de üstüne yalnızım. Gercekten şu hayata bazen katlanamıyorum