Bu yaşa gelip hic sevilmemek normal mi?

bu düşünceye odaklanmayın - karşınıza fikir paylaşımı yapacağınız , tanıyıp goruseceginiz biri çıkmamış olabilir. Ortama göre çok değişken şeyler bunlar. Tabiki herkes ister ilgi görmek sevilmek sevmek bunlar değerli ve gerekli şeyler. Ancak 25 geç bir yaş değil. Henüz kendinizi yeni yeni anlamlandırmaya başladığınız farkindaliginizin arttığı bir dönem aslında. Bu dönemde kendi gelişiminize odaklanıp mesleki ve kişisel becerilerinizi artırma yolunda güzel yatırımlar yapabilir - bu sırada kafanızın uyduğu , uygun ortamlara girebilirsiniz. Birseylere geç kaldım deyip acele etmek ya da söylenenlere takılıp olumsuzluğa odaklanmak size daha iyi gelmeyecektir.
 
25 yaşını geçtiği halde hiç sevilmemiş, hayatında hiç kimse olmamış biri normal midir sizce? Bu zamana kadar ne lisede ne üniversitede kimseyle en ufak bir romantik anlamda ilişkim ya da hissiyatım olmadi. Kimseden de bir adım gelmedi. Öyle evlilik delisi biri değilim ama etrafımdaki herkes evlendi neredeyse. Üniversite- lise arkadaşlarımın çoğu evlendi ya da nişanlandı/sevgilisi var. Çalıştığım ortamda da herkes evli barklı. Benim evlenmek gibi bir isteğim yok ama sevme sevilme duygusunu yaşamak isterdim. Annem bile herkes seviliyor da sana niye kimse aşık olmadı , kimse sevmedi diyor. Eli yüzü düzgün biriyim yüzüne bakilmayacak biri değilim, biraz çekingenlik var ama ne cekingen kizlar gördüm bebek gibi seviliyor. Neyse çok uzatmak istemiyorum özetle sevilmeme ve yalnızlık duygusu artık çok ağırıma gidiyor ve kendimi bu konuda tek hissediyorum. Herkes ruh eşini buldu bir ben kaldım gibi hissediyorum. Kendime saygım Sevgim kalmadı. Zaten hayal ettiğim çoğu şeyi yaşayamadım, bir de üstüne yalnızım. Gercekten şu hayata bazen katlanamıyorum

Diger konuna baktim ve seni hatirladim. Normal cunku cok negatifsin.
 
25 yaşını geçtiği halde hiç sevilmemiş, hayatında hiç kimse olmamış biri normal midir sizce? Bu zamana kadar ne lisede ne üniversitede kimseyle en ufak bir romantik anlamda ilişkim ya da hissiyatım olmadi. Kimseden de bir adım gelmedi. Öyle evlilik delisi biri değilim ama etrafımdaki herkes evlendi neredeyse. Üniversite- lise arkadaşlarımın çoğu evlendi ya da nişanlandı/sevgilisi var. Çalıştığım ortamda da herkes evli barklı. Benim evlenmek gibi bir isteğim yok ama sevme sevilme duygusunu yaşamak isterdim. Annem bile herkes seviliyor da sana niye kimse aşık olmadı , kimse sevmedi diyor. Eli yüzü düzgün biriyim yüzüne bakilmayacak biri değilim, biraz çekingenlik var ama ne cekingen kizlar gördüm bebek gibi seviliyor. Neyse çok uzatmak istemiyorum özetle sevilmeme ve yalnızlık duygusu artık çok ağırıma gidiyor ve kendimi bu konuda tek hissediyorum. Herkes ruh eşini buldu bir ben kaldım gibi hissediyorum. Kendime saygım Sevgim kalmadı. Zaten hayal ettiğim çoğu şeyi yaşayamadım, bir de üstüne yalnızım. Gercekten şu hayata bazen katlanamıyorum
25 yaşınıza kadar hiçbir şekilde olmadıysa sorun sizde de olabilir bu tarz şeyler karşılıklıdır ya fırsatları göremediniz ya da gerçekten ilgi duymuyorsunuz . Ayrıca evlenmek konusunda sanki korkunuz var
 
Hic mi hayatinda guzel bir sey yok? Ne bileyim elin ayagin saglikli mi? Ailen hayatta mi? Hic mi en ufak sukredecegin bir seyin yok? Yoksa var ama sen negatife mi odaklaniyorsun?
Şükredecek seylerim elbette var ama sonuçta insanız ve baskalariyla kendimi kiyasliyorum ister istemez. Herkes aşkını bulmuş hayatını kurmuş çevreleri geniş bir ben yapayalnızım. İstediğim çoğu şeyi de basaramadim
 
25 yaşınıza kadar hiçbir şekilde olmadıysa sorun sizde de olabilir bu tarz şeyler karşılıklıdır ya fırsatları göremediniz ya da gerçekten ilgi duymuyorsunuz . Ayrıca evlenmek konusunda sanki korkunuz var
Sorun bende olabilir tabi . Demek ki sevilmeye layık birisi değilim diye düşünüyorum ben de . Ve evet korkularım var
 
Sorun bende olabilir tabi . Demek ki sevilmeye layık birisi değilim diye düşünüyorum ben de . Ve evet korkularım var
Oyle demek istemedim sevgi öyle bisey değil ask hic değil hani bir söz var ya medyada kimler kimlerle birlikte diye cidden bunun hiçbir formülü yok ama siz sanki kapalisiniz bu tarz şeylere önüne set koyuyorsunuz gibi geldi bana bir izin verin bakalım biraz duvarları indirin neler olacak
 
Ben de 24 yaşındayım ve bazen sizin gibi üzülüyorum ama internette gördüğüm kadarıyla 26-27 yaşına kadar hiç ciddi ilişkisi olmamış insanlar var. Normal yani 🙂 Tam yaşı hatta
 
25 yaşını geçtiği halde hiç sevilmemiş, hayatında hiç kimse olmamış biri normal midir sizce? Bu zamana kadar ne lisede ne üniversitede kimseyle en ufak bir romantik anlamda ilişkim ya da hissiyatım olmadi. Kimseden de bir adım gelmedi. Öyle evlilik delisi biri değilim ama etrafımdaki herkes evlendi neredeyse. Üniversite- lise arkadaşlarımın çoğu evlendi ya da nişanlandı/sevgilisi var. Çalıştığım ortamda da herkes evli barklı. Benim evlenmek gibi bir isteğim yok ama sevme sevilme duygusunu yaşamak isterdim. Annem bile herkes seviliyor da sana niye kimse aşık olmadı , kimse sevmedi diyor. Eli yüzü düzgün biriyim yüzüne bakilmayacak biri değilim, biraz çekingenlik var ama ne cekingen kizlar gördüm bebek gibi seviliyor. Neyse çok uzatmak istemiyorum özetle sevilmeme ve yalnızlık duygusu artık çok ağırıma gidiyor ve kendimi bu konuda tek hissediyorum. Herkes ruh eşini buldu bir ben kaldım gibi hissediyorum. Kendime saygım Sevgim kalmadı. Zaten hayal ettiğim çoğu şeyi yaşayamadım, bir de üstüne yalnızım. Gercekten şu hayata bazen katlanamıyorum

Oda birşeymi 40 sene aynı yastığa baş koyup sevilmeyenler var.
 
X