Bu vicdan azabıyla yaşayamıyorum:( ama kendimi de kurtaramıyorum :(

elam_dilam .!.:

Anlatmak çok zor hiç kimseye anlatamadığım için duvarlara baka baka ağlayıp duruyorum. konuyu en baştan anlatayım ki bana yol gösterin bu anlattıklarım bu yılın ocak ayında başladı ...iş yerinde çalışmaya başlayalı bir hafta olmuştu. o hafta sonu da sınavlarımız vardı ve iş yerinde ki biri ile aynı yerde olduğunu konuştuk o beni aldı sınava falan gittik birlikte yemek yedik biraz kendimizden falan bahsettik derken,tip olarak da iyi bi adamdı.Etkilenmedim değil acıkcası .. ailemle çok kötü günler geçiriyodum çocukluktan gelen bi sevgi eksikliğim var biliyorum ve bunu hep arkadaşlarımla dostlarımla gidermeye çalıştım. iki gün sonra sessiz bi yerde konuşmaya gittik yani iş cıkışı beni birakcaktı. ben ona güvenerek bilmiyorum neden yaptım dertlerimi anlattım babamın annemi aldattığını ve babamdan çok dayak yediğimi falan anlıcanız çocukluğum da hatırladığım tek güzel anım yok ben ağlayınca eliyle gözyaşımı sildi. sonra bana bi çocuk resmi gösterdi. bu benim oğlum dedi o an yaşadığım hissi anlatamam yani donup kaldım bisey diyemedim çaktırmadım aa ne güzel massallah falan diye arkadası gibi konuşmaya gülmeye devam ettim bana evliliğinde ki sorunlarından bahsetti kendi durumunun daha acı olduğunu eşiyle mutlu olmadğını eşinin ona nasıl davrandığını flan anlatti yani biz o akşam baya baya dertleşmiş olduk bende ona eşiyle konuşmasını konuşarak bu sorunu aşabileceklerini falan anlattım kendimi üzmemi umutlu olmamı falan diye bana öğüt verdi. güzel bi akşamdı konuştuk ettik ama asla yapmıcam bişeyi yapmış oldum. sonuçta evli bi adam böyle olması çok saçma oldu. sonra aynı iş yerinde olmamız sebebiyle sürkli daha yakın aramız daha iyi olmaya başladı. resmen ona bağlandım bi şekilde yakın olduk sevgiliden eşten daha yakın olduk birbirimize güldük eğlendik ağladık birlikte biz birbirimizden kopamıyoruz biz şeytana uyduk her gece dua ediyorum Allahım beni bu azaptan bu günahtan kurtar diye vicdan azabından ölüyrum ben böyle bişey yapabilcek insan değildim. çok büyük knuştum hemde çok başıma geldi. evli bi adama aşık oldum oda bana aşık ..birbirimize bakıp ağlıyoruz o benim karşımda oturup ağlıyo bi karar aldım bi daha görüşmeyeceğiz dedim iş dışında ben perişan olsamda güçlü durdum ama o gözümün önünde eriyp gitti. şu ara yine eskisi gibiyiz uzaklaşamıyrm şuan çok acı çekiyorum yaşadığım duyguları anlatamıyrum belki beni kötüleyeceksin ama bana yardım edin sorularınız varsa sorun cevaplayayım ben bu vicdan azabıyla bu günahla yaşayamıyorum :((((

Genişletmek için tıkla...

elam_dilam .!.:

Anlatmak çok zor hiç kimseye anlatamadığım için duvarlara baka baka ağlayıp duruyorum. konuyu en baştan anlatayım ki bana yol gösterin bu anlattıklarım bu yılın ocak ayında başladı ...iş yerinde çalışmaya başlayalı bir hafta olmuştu. o hafta sonu da sınavlarımız vardı ve iş yerinde ki biri ile aynı yerde olduğunu konuştuk o beni aldı sınava falan gittik birlikte yemek yedik biraz kendimizden falan bahsettik derken,tip olarak da iyi bi adamdı.Etkilenmedim değil acıkcası .. ailemle çok kötü günler geçiriyodum çocukluktan gelen bi sevgi eksikliğim var biliyorum ve bunu hep arkadaşlarımla dostlarımla gidermeye çalıştım. iki gün sonra sessiz bi yerde konuşmaya gittik yani iş cıkışı beni birakcaktı. ben ona güvenerek bilmiyorum neden yaptım dertlerimi anlattım babamın annemi aldattığını ve babamdan çok dayak yediğimi falan anlıcanız çocukluğum da hatırladığım tek güzel anım yok ben ağlayınca eliyle gözyaşımı sildi. sonra bana bi çocuk resmi gösterdi. bu benim oğlum dedi o an yaşadığım hissi anlatamam yani donup kaldım bisey diyemedim çaktırmadım aa ne güzel massallah falan diye arkadası gibi konuşmaya gülmeye devam ettim bana evliliğinde ki sorunlarından bahsetti kendi durumunun daha acı olduğunu eşiyle mutlu olmadğını eşinin ona nasıl davrandığını flan anlatti yani biz o akşam baya baya dertleşmiş olduk bende ona eşiyle konuşmasını konuşarak bu sorunu aşabileceklerini falan anlattım kendimi üzmemi umutlu olmamı falan diye bana öğüt verdi. güzel bi akşamdı konuştuk ettik ama asla yapmıcam bişeyi yapmış oldum. sonuçta evli bi adam böyle olması çok saçma oldu. sonra aynı iş yerinde olmamız sebebiyle sürkli daha yakın aramız daha iyi olmaya başladı. resmen ona bağlandım bi şekilde yakın olduk sevgiliden eşten daha yakın olduk birbirimize güldük eğlendik ağladık birlikte biz birbirimizden kopamıyoruz biz şeytana uyduk her gece dua ediyorum Allahım beni bu azaptan bu günahtan kurtar diye vicdan azabından ölüyrum ben böyle bişey yapabilcek insan değildim. çok büyük knuştum hemde çok başıma geldi. evli bi adama aşık oldum oda bana aşık ..birbirimize bakıp ağlıyoruz o benim karşımda oturup ağlıyo bi karar aldım bi daha görüşmeyeceğiz dedim iş dışında ben perişan olsamda güçlü durdum ama o gözümün önünde eriyp gitti. şu ara yine eskisi gibiyiz uzaklaşamıyrm şuan çok acı çekiyorum yaşadığım duyguları anlatamıyrum belki beni kötüleyeceksin ama bana yardım edin sorularınız varsa sorun cevaplayayım ben bu vicdan azabıyla bu günahla yaşayamıyorum :((((

Genişletmek için tıkla...

Sephora85 .!.:

Birazcık empati yeter bu işi çözmek için.
Siz ve o adamın çocuğu aynı konumdasınız. Sizinde babanız annenizi aldatıyor, onun da babası annesini aldatıyor. Bu aslında sizin asla yapmayacağınız bir şey olmalıydı. Bir hatadır olmuş, şimdi düzeltmelisiniz bunu. Gerekirse işten çıkın ama bu işi çözün.

Genişletmek için tıkla...

arvenlena .!.:

o gunahsiz cocuga yazik.. her seye ragmen onlar bir aileler. aralari iyi olsun veya olmasin. o cocuk babasinin baska bi kadinla gorustugunu duysa ogrense ne hisseder? yuva yikanin yuvasi olmaz derler, cok dogru.. yol yakinken, vicdan azabi cekiyorken ve sucluluk duygunuzu kaybetmeden bitirin bu iliskiyi derim.

Genişletmek için tıkla...

safkelebek .!.:

Bu hafta ilk buluşmada erkeğe acılarını anlatmak trend sanırım.

Eşiyle aslında bir sorun olmadığını düşünen bir ben yokumdur herhalde?

Genişletmek için tıkla...

elam_dilam .!.:

Anlatmak çok zor hiç kimseye anlatamadığım için duvarlara baka baka ağlayıp duruyorum. konuyu en baştan anlatayım ki bana yol gösterin bu anlattıklarım bu yılın ocak ayında başladı ...iş yerinde çalışmaya başlayalı bir hafta olmuştu. o hafta sonu da sınavlarımız vardı ve iş yerinde ki biri ile aynı yerde olduğunu konuştuk o beni aldı sınava falan gittik birlikte yemek yedik biraz kendimizden falan bahsettik derken,tip olarak da iyi bi adamdı.Etkilenmedim değil acıkcası .. ailemle çok kötü günler geçiriyodum çocukluktan gelen bi sevgi eksikliğim var biliyorum ve bunu hep arkadaşlarımla dostlarımla gidermeye çalıştım. iki gün sonra sessiz bi yerde konuşmaya gittik yani iş cıkışı beni birakcaktı. ben ona güvenerek bilmiyorum neden yaptım dertlerimi anlattım babamın annemi aldattığını ve babamdan çok dayak yediğimi falan anlıcanız çocukluğum da hatırladığım tek güzel anım yok ben ağlayınca eliyle gözyaşımı sildi. sonra bana bi çocuk resmi gösterdi. bu benim oğlum dedi o an yaşadığım hissi anlatamam yani donup kaldım bisey diyemedim çaktırmadım aa ne güzel massallah falan diye arkadası gibi konuşmaya gülmeye devam ettim bana evliliğinde ki sorunlarından bahsetti kendi durumunun daha acı olduğunu eşiyle mutlu olmadğını eşinin ona nasıl davrandığını flan anlatti yani biz o akşam baya baya dertleşmiş olduk bende ona eşiyle konuşmasını konuşarak bu sorunu aşabileceklerini falan anlattım kendimi üzmemi umutlu olmamı falan diye bana öğüt verdi. güzel bi akşamdı konuştuk ettik ama asla yapmıcam bişeyi yapmış oldum. sonuçta evli bi adam böyle olması çok saçma oldu. sonra aynı iş yerinde olmamız sebebiyle sürkli daha yakın aramız daha iyi olmaya başladı. resmen ona bağlandım bi şekilde yakın olduk sevgiliden eşten daha yakın olduk birbirimize güldük eğlendik ağladık birlikte biz birbirimizden kopamıyoruz biz şeytana uyduk her gece dua ediyorum Allahım beni bu azaptan bu günahtan kurtar diye vicdan azabından ölüyrum ben böyle bişey yapabilcek insan değildim. çok büyük knuştum hemde çok başıma geldi. evli bi adama aşık oldum oda bana aşık ..birbirimize bakıp ağlıyoruz o benim karşımda oturup ağlıyo bi karar aldım bi daha görüşmeyeceğiz dedim iş dışında ben perişan olsamda güçlü durdum ama o gözümün önünde eriyp gitti. şu ara yine eskisi gibiyiz uzaklaşamıyrm şuan çok acı çekiyorum yaşadığım duyguları anlatamıyrum belki beni kötüleyeceksin ama bana yardım edin sorularınız varsa sorun cevaplayayım ben bu vicdan azabıyla bu günahla yaşayamıyorum :((((

Genişletmek için tıkla...

DoReSol .!.:

Ya ben anlamıyorum, evli erkekler evlerinde işkence yaşıyorlar, karıları zaten öcü, mutluluğu sevgililerinde buluyorlar falan fıstık. Ya bu erkekler neden boşanmıyor madem diye düşünen bir sevgili yokmu acep

Genişletmek için tıkla...