Kızlar bebek alışverişi yapmamız gerekiyordu, doğuma az bi zaman kaldı. Ben hep eşimle gideriz diye düşünüyordum, geçen beni aradı "annem ve babamla alışverişe gideceksin ben konuştum onlarla yarın gelecekler sen de alacaklarının listesini hazırla" diye emrivaki yaptı. Benim sinirlerin hepsi tepeme çıktı. "Ne alaka da onlarla gidiyorum senle gideriz" dedim. "Ben anlamam büyükler daha iyi bilir" dedi. Ben de "ben ne alınacak az çok biliyorum kafamda liste belli zaten onlara gerek yok" dedim, "söyledim artık bi kere gelecekler" dedi.
Bebek alışverişine kv ve kp ile çıkan tek kişi de benimdir heralde!!
Neyse ben de kız kardeşimi aldım yanıma, alışveriş sırasında sinirlerim tepemdeydi zaten, elimi neye atsam "ona ne gerek var buna ne gerek var"
Ateş ölçere bakıyorum, "ne gerek var ateşi çıkınca bilirsin zaten"
Banyo küveti için fileye bakıyorum, tek başıma rahat yıkayabilmek için, "ne gerek var banyo yaptıracağın zaman anneni ya da kız kardeşini çağırırsın"
Bişeye bakıyorum "bizim zamanımızda ondan mı vardı biz şöyle yapardık"
Ben büyüyen beşik almaya karar verdim, neymiş katlanıp kaldırılabilen beşiklerden almalıymışız. Eltim ondan almışta sonra katlayıp kaldırmışlar rahat olmuş. (eltimin çocuğunun odası bomboş duruyor şuan ve çocuk 2 yaşını geçti annesiyle babasıyla aynı yatakta yatıyor her gün, bi odası bi yatağı yok şuan, nedense katlanıp kaldırılmış.)
Neden ben beşiği katlayıp kaldırmak isteyeyim yahu? Ben çocuğumu yatağına odasına alıştırmak istiyorum kaldı ki büyüyen beşikte senelerce yatabilir.
Neyse büyüyen beşik aldık ama bir laflar bir laflar, "içimize sinmedi de bilmem ne"...
Emzirme sütyeni, göğüs pedi vs gibi şeyler alacaktım kp yüzünden alamadım, insan bunları kayınpederiyle mi alır bu ne düşüncesizlik. Ve sürekli "hadi hadi" deyip elimi ayağıma dolaştırması da cabası.
En son canımı sıkan olay da, beşik alırken eşim aradı soru falan sordu, o sırada onla konuşmamızda bi yanlış anlaşılma oldu aramızda. Sinirlendim kapattım, kız kardeşim ne oldu diye sordu, "insanı salak yerine koyuyor sanki ben bilmiyorum napacağımı" dedim.
Kv hemen ordan "oğluma niye salak diyorsun" dedi, o sırada araya laf karıştı cevap vermedim.
Aynı günün akşamı evdeyim, kv bana mesaj atmış : "oğluma salak demen çok ağırıma gitti, bidaha sakın benim yanımda böyle saygısızca konuşma, benim oğlum bu lafı haketmiyor, onun elini ayağını öp."
La havle dedim, kötü bi şey deme sakın liona, ama kendi kendimi yedim sinirden. Hem lafı yanlış anlıyor hem de bana bu şekilde mesaj atıyor. Sadece "salak demedim, insanı salak yerine koyuyor dedim, bu ona salak demiş olduğum anlamına gelmiyor, yanlış anlamışsın" yazdım.
Ama hala bütün bu birikimler içimde patlamak üzere duruyor. Hala sinirim geçmedi. Siz olsanız o mesaja ne cevap verirdiniz? Bebek alışverişine onlarla gitmem normal miydi sizce?