yazını okuduğumda kendimden okadar çok şey buldum ki..ben kendimi anlatayım.çocukluğumda aşırı zayıf biriydim ve annem tarafından sürekli vitamin hapları ve balık yağlarına maruz kaldım.17yaşına kadar kilom 52yi,geçmemişti.ünv.2.sınıfta neolduysa kilo almaya başladım sonra bir farkettimki 70lerdeyim.diyetisyenlere gitttim popüler diyetleri yaptım çaylar içtim vs.vs.neredeysse kitap yazıcam oderece sürekli zayıflama ile ilgili konuşuyorum her pazartesi diyete başlıyorum falan.amerikan kalp vakfı diyetiyle çok güzel kiloverdim ama sonra hop geri aldım.derken karatay diyetiyle okadar güzel zayıfladım ki gelinliğim 36 bedendi düşün.ama sonra doğum yaptım çalışmayıbıraktım ev gezmelerine başladım derken şuan 72kiloyum.eşim beni seviyor ama neden ben kendimi bukadar saldım ki buyüzden kızgınım kendime.şimdi neyapmam gerektiğini çokiyi biliyorum ama okadar yorulmuşumki ömrüm böylemi geçecek diyorum dahada salıyorum.psikolojik olarak hazır değilim sanki ceza veriyorum.hergünbu siteye girip diyet le ilgili herşeyi okuyorum ama hala biryerden başlamış değilim.ama başladığımda yapacağım tek şey KARATAY diyeti olacak.çünkü o kadını eminim birgün tarih yazacak.
Evet Karatay diyor ki ekmeğe hiç ama hiç ihtiyacımız yok. Diyetisyenler değil , ben bir cerrah olarak damarların içini görüyorum ve ekmeğin damarları ne hale getirdigini görüyorum diyor. Ekmek derken tüm hamurişleri...