Arkadaşlığınızı sürdürmek zorunda değilsiniz.Merhabalar çocukluk döneminden beri arkadaşlık yaptığım ara ara konuşmadığımız bir arkadaşım var. Zaten birkaç kez küsmüştük ama bazı ciddi nedenlerden dolayı sıkıntıları unutup tekrar konuştuk.
Olay şurdan başladı; artık dışarıda vs. buluşmamak için evlerde buluşuyoruz onun evi müsait olduğu içinde genelde ona gidiyorum fakat aramızda baya mesafe var en az 1.5 saat ve gerçekten yorucu.
Benim yoğun olduğum bir dönem buluşalım dedik ama ben gelemeyeceğimi çok yorulduğumu söyledim ve benim evin şu an müsait olmadığını, evime yakın bir yerde buluşabileceğimizi söyledim. Bacakları ağrıyormuş yürüyemezmiş böyle söyledi. Bende üstelemedim çünkü defalarca onun muhitine gidip onun bir kez gelmemesi ‘niye uğraşıyorum ki’ dedirtti.
Birkaç saat sonra bir eşya lazım olmuş ona benden istedi şuraya getirebilir misin falan dedi ben de ağır bir şey olduğu için getiremeyeceğimi yorulduğumu söyledim sonrasında ben gelip senin evinden alayım dedi. Ben de cevap olarak şunu söyledim “sen biraz hasta hissediyordun ben de gelemeyeceğim ortak bir noktaya nasıl olacak bilmiyorum” dedim. Her şey burda başladı çok sinirli bir şekilde ben yalan söylemiyorum sanki keyiften mi geliyorum gibi şeyler demeye başladı ama nasıl gergin size anlatamam. Ben senin iyiliğini düşünüyorum ortak bir çözüm bulmaya çalışıyorum farkında mısın falan diyorum ama asla dinlemiyor dediğim her şeye çok takılıyosun gelemeyecek olsam niye söyleyeyim bunu dedi. Ben de uzatmadım ben sakin davrandıkça daha da sinirlendi. Bir saat sonra hiçbir şey olmamış gibi ortak bir arkadaşımızın hikayesini atmış. Aklınca yaptığını unutturup sohbet edecek. Bir gün boyunca bakmadım mesaja ikimizde gergin olduğumuz için ve hiç konuşmadık.
1 hafta sonra beni arayıp ağzını yaya yaya normal hayatından bahsediyor o kadar sinirlendim ki kısa kesip kapattım. Şimdi ne yapmam gerek? Bu arkadaşlığı uzun süredir sorguluyordum çünkü bu olay dışında da uzun uzun derin sohbetler edemediğimizi fark ettim her zaman sevgili, bana bu yazdı, şöyle biri var falan. Bunlar konuşulur elbet ama ben bunaldığımı hissediyorum. Yapım gereği birine sinirlendikten bir süre sonra olayları unutup affediyorum kendi içimde devam ediyorum. Önerileriniz neler ne yapmalıyım?
evet ama anılara yıllara takılıyor insanArkadaşlığınızı sürdürmek zorunda değilsiniz.
İnsan kimlerden kimlerden ayrılıyor, ne anılar unutuluyor; arkadaş mı unutulamayacak, geride bırakılamayacak ?evet ama anılara yıllara takılıyor insan
Mesafe artınca bazen gerçekten insanın gidesi gelmiyor bu konuda size hak verdim. Sürekli neden evde buluşuyorsunuz onu anlamadım en azından dışarda bir kahve içip zaman gecırmek bile insana iyi geliyor. Hep aynı şeyleri konuşmak sürekli beraber olmak bir süre sonra sıkıyor ve eski tadı da kalmıyo bence. Diğer bir konu ise bulusamıycagınız kesinleşmiş sonra sizden eşya istemiş evine kadar gelirim demiş buluşmak için gelmiyor eşya ıcın geliyo çok sınır bozucu olmuş. Sizde cevabınızla aslında istediği seyı vermek istememiş gibi onu önemsemediğinizi belli etmıssınız muhtemelennde suçlu olduğunun farkında bence . Arkadaşlık devam edilebilir bence ama eski tadı verir mı bilemiyorum. İnsanız oncelıklerimiz değişebiliyo , belki bilmediğimiz şeyler yaşıyo anlatamıyo daMerhabalar çocukluk döneminden beri arkadaşlık yaptığım ara ara konuşmadığımız bir arkadaşım var. Zaten birkaç kez küsmüştük ama bazı ciddi nedenlerden dolayı sıkıntıları unutup tekrar konuştuk.
Olay şurdan başladı; artık dışarıda vs. buluşmamak için evlerde buluşuyoruz onun evi müsait olduğu içinde genelde ona gidiyorum fakat aramızda baya mesafe var en az 1.5 saat ve gerçekten yorucu.
Benim yoğun olduğum bir dönem buluşalım dedik ama ben gelemeyeceğimi çok yorulduğumu söyledim ve benim evin şu an müsait olmadığını, evime yakın bir yerde buluşabileceğimizi söyledim. Bacakları ağrıyormuş yürüyemezmiş böyle söyledi. Bende üstelemedim çünkü defalarca onun muhitine gidip onun bir kez gelmemesi ‘niye uğraşıyorum ki’ dedirtti.
Birkaç saat sonra bir eşya lazım olmuş ona benden istedi şuraya getirebilir misin falan dedi ben de ağır bir şey olduğu için getiremeyeceğimi yorulduğumu söyledim sonrasında ben gelip senin evinden alayım dedi. Ben de cevap olarak şunu söyledim “sen biraz hasta hissediyordun ben de gelemeyeceğim ortak bir noktaya nasıl olacak bilmiyorum” dedim. Her şey burda başladı çok sinirli bir şekilde ben yalan söylemiyorum sanki keyiften mi geliyorum gibi şeyler demeye başladı ama nasıl gergin size anlatamam. Ben senin iyiliğini düşünüyorum ortak bir çözüm bulmaya çalışıyorum farkında mısın falan diyorum ama asla dinlemiyor dediğim her şeye çok takılıyosun gelemeyecek olsam niye söyleyeyim bunu dedi. Ben de uzatmadım ben sakin davrandıkça daha da sinirlendi. Bir saat sonra hiçbir şey olmamış gibi ortak bir arkadaşımızın hikayesini atmış. Aklınca yaptığını unutturup sohbet edecek. Bir gün boyunca bakmadım mesaja ikimizde gergin olduğumuz için ve hiç konuşmadık.
1 hafta sonra beni arayıp ağzını yaya yaya normal hayatından bahsediyor o kadar sinirlendim ki kısa kesip kapattım. Şimdi ne yapmam gerek? Bu arkadaşlığı uzun süredir sorguluyordum çünkü bu olay dışında da uzun uzun derin sohbetler edemediğimizi fark ettim her zaman sevgili, bana bu yazdı, şöyle biri var falan. Bunlar konuşulur elbet ama ben bunaldığımı hissediyorum. Yapım gereği birine sinirlendikten bir süre sonra olayları unutup affediyorum kendi içimde devam ediyorum. Önerileriniz neler ne yapmalıyım?
çok fazla dışarıda buluşuyorduk bunu biraz azalttık o yüzden, haklısınız son dediklerinizdeMesafe artınca bazen gerçekten insanın gidesi gelmiyor bu konuda size hak verdim. Sürekli neden evde buluşuyorsunuz onu anlamadım en azından dışarda bir kahve içip zaman gecırmek bile insana iyi geliyor. Hep aynı şeyleri konuşmak sürekli beraber olmak bir süre sonra sıkıyor ve eski tadı da kalmıyo bence. Diğer bir konu ise bulusamıycagınız kesinleşmiş sonra sizden eşya istemiş evine kadar gelirim demiş buluşmak için gelmiyor eşya ıcın geliyo çok sınır bozucu olmuş. Sizde cevabınızla aslında istediği seyı vermek istememiş gibi onu önemsemediğinizi belli etmıssınız muhtemelennde suçlu olduğunun farkında bence . Arkadaşlık devam edilebilir bence ama eski tadı verir mı bilemiyorum. İnsanız oncelıklerimiz değişebiliyo , belki bilmediğimiz şeyler yaşıyo anlatamıyo da
Biraz kendinizi geri çekin ara sıra olur böyle şeyler.. maalesef hayatımızda bir dönem öncelik olan kişiler zamanla değişebiliyor. Size tavsiyem yeni însanlar tanıyın, yeni hobiler veya eğitimler alın şuan ki bıkkınlığınız sürekli aynı çevrede olmaktan aynı şeyleri konuşmak yapmakdan da olabilir.
evet ve buluşacağımız yer evimden daha yakındıBuluşmak için gelmiyor ama eşya için gelebiliyor bence bu beleşcilik
Cocukluk arkadasini burda sikayet edende ne bileyim arkadaslik bu degil sal gitsinMesafe artınca bazen gerçekten insanın gidesi gelmiyor bu konuda size hak verdim. Sürekli neden evde buluşuyorsunuz onu anlamadım en azından dışarda bir kahve içip zaman gecırmek bile insana iyi geliyor. Hep aynı şeyleri konuşmak sürekli beraber olmak bir süre sonra sıkıyor ve eski tadı da kalmıyo bence. Diğer bir konu ise bulusamıycagınız kesinleşmiş sonra sizden eşya istemiş evine kadar gelirim demiş buluşmak için gelmiyor eşya ıcın geliyo çok sınır bozucu olmuş. Sizde cevabınızla aslında istediği seyı vermek istememiş gibi onu önemsemediğinizi belli etmıssınız muhtemelennde suçlu olduğunun farkında bence . Arkadaşlık devam edilebilir bence ama eski tadı verir mı bilemiyorum. İnsanız oncelıklerimiz değişebiliyo , belki bilmediğimiz şeyler yaşıyo anlatamıyo da
Biraz kendinizi geri çekin ara sıra olur böyle şeyler.. maalesef hayatımızda bir dönem öncelik olan kişiler zamanla değişebiliyor. Size tavsiyem yeni însanlar tanıyın, yeni hobiler veya eğitimler alın şuan ki bıkkınlığınız sürekli aynı çevrede olmaktan aynı şeyleri konuşmak yapmakdan da olabilir.
Artık çocuk değiller, değiliz.Cocukluk arkadasini burda sikayet edende ne bileyim arkadaslik bu degil sal gitsin
Ayyy boşverin. Aynı modelden bende 2 arkadaş vardı. İkisiyle de görüşmüyorum artık. Mesaj atıp hâlâ uğraşıyorlar görüşmeye çünkü yaptıkları hataların farkındalar. Size emek vermeyene emek vermeyeceksiniz. Daha güzel arkadaşlıklar kurarsınız inşallah.Merhabalar çocukluk döneminden beri arkadaşlık yaptığım ara ara konuşmadığımız bir arkadaşım var. Zaten birkaç kez küsmüştük ama bazı ciddi nedenlerden dolayı sıkıntıları unutup tekrar konuştuk.
Olay şurdan başladı; artık dışarıda vs. buluşmamak için evlerde buluşuyoruz onun evi müsait olduğu içinde genelde ona gidiyorum fakat aramızda baya mesafe var en az 1.5 saat ve gerçekten yorucu.
Benim yoğun olduğum bir dönem buluşalım dedik ama ben gelemeyeceğimi çok yorulduğumu söyledim ve benim evin şu an müsait olmadığını, evime yakın bir yerde buluşabileceğimizi söyledim. Bacakları ağrıyormuş yürüyemezmiş böyle söyledi. Bende üstelemedim çünkü defalarca onun muhitine gidip onun bir kez gelmemesi ‘niye uğraşıyorum ki’ dedirtti.
Birkaç saat sonra bir eşya lazım olmuş ona benden istedi şuraya getirebilir misin falan dedi ben de ağır bir şey olduğu için getiremeyeceğimi yorulduğumu söyledim sonrasında ben gelip senin evinden alayım dedi. Ben de cevap olarak şunu söyledim “sen biraz hasta hissediyordun ben de gelemeyeceğim ortak bir noktaya nasıl olacak bilmiyorum” dedim. Her şey burda başladı çok sinirli bir şekilde ben yalan söylemiyorum sanki keyiften mi geliyorum gibi şeyler demeye başladı ama nasıl gergin size anlatamam. Ben senin iyiliğini düşünüyorum ortak bir çözüm bulmaya çalışıyorum farkında mısın falan diyorum ama asla dinlemiyor dediğim her şeye çok takılıyosun gelemeyecek olsam niye söyleyeyim bunu dedi. Ben de uzatmadım ben sakin davrandıkça daha da sinirlendi. Bir saat sonra hiçbir şey olmamış gibi ortak bir arkadaşımızın hikayesini atmış. Aklınca yaptığını unutturup sohbet edecek. Bir gün boyunca bakmadım mesaja ikimizde gergin olduğumuz için ve hiç konuşmadık.
1 hafta sonra beni arayıp ağzını yaya yaya normal hayatından bahsediyor o kadar sinirlendim ki kısa kesip kapattım. Şimdi ne yapmam gerek? Bu arkadaşlığı uzun süredir sorguluyordum çünkü bu olay dışında da uzun uzun derin sohbetler edemediğimizi fark ettim her zaman sevgili, bana bu yazdı, şöyle biri var falan. Bunlar konuşulur elbet ama ben bunaldığımı hissediyorum. Yapım gereği birine sinirlendikten bir süre sonra olayları unutup affediyorum kendi içimde devam ediyorum. Önerileriniz neler ne yapmalıyım?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?