Bu arkadaşlığa devam etmeli miyim?

begonn .!.:

Merhabalar çocukluk döneminden beri arkadaşlık yaptığım ara ara konuşmadığımız bir arkadaşım var. Zaten birkaç kez küsmüştük ama bazı ciddi nedenlerden dolayı sıkıntıları unutup tekrar konuştuk.

Olay şurdan başladı; artık dışarıda vs. buluşmamak için evlerde buluşuyoruz onun evi müsait olduğu içinde genelde ona gidiyorum fakat aramızda baya mesafe var en az 1.5 saat ve gerçekten yorucu.

Benim yoğun olduğum bir dönem buluşalım dedik ama ben gelemeyeceğimi çok yorulduğumu söyledim ve benim evin şu an müsait olmadığını, evime yakın bir yerde buluşabileceğimizi söyledim. Bacakları ağrıyormuş yürüyemezmiş böyle söyledi. Bende üstelemedim çünkü defalarca onun muhitine gidip onun bir kez gelmemesi ‘niye uğraşıyorum ki’ dedirtti.

Birkaç saat sonra bir eşya lazım olmuş ona benden istedi şuraya getirebilir misin falan dedi ben de ağır bir şey olduğu için getiremeyeceğimi yorulduğumu söyledim sonrasında ben gelip senin evinden alayım dedi. Ben de cevap olarak şunu söyledim “sen biraz hasta hissediyordun ben de gelemeyeceğim ortak bir noktaya nasıl olacak bilmiyorum” dedim. Her şey burda başladı çok sinirli bir şekilde ben yalan söylemiyorum sanki keyiften mi geliyorum gibi şeyler demeye başladı ama nasıl gergin size anlatamam. Ben senin iyiliğini düşünüyorum ortak bir çözüm bulmaya çalışıyorum farkında mısın falan diyorum ama asla dinlemiyor dediğim her şeye çok takılıyosun gelemeyecek olsam niye söyleyeyim bunu dedi. Ben de uzatmadım ben sakin davrandıkça daha da sinirlendi. Bir saat sonra hiçbir şey olmamış gibi ortak bir arkadaşımızın hikayesini atmış. Aklınca yaptığını unutturup sohbet edecek. Bir gün boyunca bakmadım mesaja ikimizde gergin olduğumuz için ve hiç konuşmadık.


1 hafta sonra beni arayıp ağzını yaya yaya normal hayatından bahsediyor o kadar sinirlendim ki kısa kesip kapattım. Şimdi ne yapmam gerek? Bu arkadaşlığı uzun süredir sorguluyordum çünkü bu olay dışında da uzun uzun derin sohbetler edemediğimizi fark ettim her zaman sevgili, bana bu yazdı, şöyle biri var falan. Bunlar konuşulur elbet ama ben bunaldığımı hissediyorum. Yapım gereği birine sinirlendikten bir süre sonra olayları unutup affediyorum kendi içimde devam ediyorum. Önerileriniz neler ne yapmalıyım?

Genişletmek için tıkla...

zxshermine .!.:

Arkadaşlığınızı sürdürmek zorunda değilsiniz.

Genişletmek için tıkla...

begonn .!.:

evet ama anılara yıllara takılıyor insan

Genişletmek için tıkla...

begonn .!.:

Merhabalar çocukluk döneminden beri arkadaşlık yaptığım ara ara konuşmadığımız bir arkadaşım var. Zaten birkaç kez küsmüştük ama bazı ciddi nedenlerden dolayı sıkıntıları unutup tekrar konuştuk.

Olay şurdan başladı; artık dışarıda vs. buluşmamak için evlerde buluşuyoruz onun evi müsait olduğu içinde genelde ona gidiyorum fakat aramızda baya mesafe var en az 1.5 saat ve gerçekten yorucu.

Benim yoğun olduğum bir dönem buluşalım dedik ama ben gelemeyeceğimi çok yorulduğumu söyledim ve benim evin şu an müsait olmadığını, evime yakın bir yerde buluşabileceğimizi söyledim. Bacakları ağrıyormuş yürüyemezmiş böyle söyledi. Bende üstelemedim çünkü defalarca onun muhitine gidip onun bir kez gelmemesi ‘niye uğraşıyorum ki’ dedirtti.

Birkaç saat sonra bir eşya lazım olmuş ona benden istedi şuraya getirebilir misin falan dedi ben de ağır bir şey olduğu için getiremeyeceğimi yorulduğumu söyledim sonrasında ben gelip senin evinden alayım dedi. Ben de cevap olarak şunu söyledim “sen biraz hasta hissediyordun ben de gelemeyeceğim ortak bir noktaya nasıl olacak bilmiyorum” dedim. Her şey burda başladı çok sinirli bir şekilde ben yalan söylemiyorum sanki keyiften mi geliyorum gibi şeyler demeye başladı ama nasıl gergin size anlatamam. Ben senin iyiliğini düşünüyorum ortak bir çözüm bulmaya çalışıyorum farkında mısın falan diyorum ama asla dinlemiyor dediğim her şeye çok takılıyosun gelemeyecek olsam niye söyleyeyim bunu dedi. Ben de uzatmadım ben sakin davrandıkça daha da sinirlendi. Bir saat sonra hiçbir şey olmamış gibi ortak bir arkadaşımızın hikayesini atmış. Aklınca yaptığını unutturup sohbet edecek. Bir gün boyunca bakmadım mesaja ikimizde gergin olduğumuz için ve hiç konuşmadık.


1 hafta sonra beni arayıp ağzını yaya yaya normal hayatından bahsediyor o kadar sinirlendim ki kısa kesip kapattım. Şimdi ne yapmam gerek? Bu arkadaşlığı uzun süredir sorguluyordum çünkü bu olay dışında da uzun uzun derin sohbetler edemediğimizi fark ettim her zaman sevgili, bana bu yazdı, şöyle biri var falan. Bunlar konuşulur elbet ama ben bunaldığımı hissediyorum. Yapım gereği birine sinirlendikten bir süre sonra olayları unutup affediyorum kendi içimde devam ediyorum. Önerileriniz neler ne yapmalıyım?

Genişletmek için tıkla...

Blossam10 .!.:

Mesafe artınca bazen gerçekten insanın gidesi gelmiyor bu konuda size hak verdim. Sürekli neden evde buluşuyorsunuz onu anlamadım en azından dışarda bir kahve içip zaman gecırmek bile insana iyi geliyor. Hep aynı şeyleri konuşmak sürekli beraber olmak bir süre sonra sıkıyor ve eski tadı da kalmıyo bence. Diğer bir konu ise bulusamıycagınız kesinleşmiş sonra sizden eşya istemiş evine kadar gelirim demiş buluşmak için gelmiyor eşya ıcın geliyo çok sınır bozucu olmuş. Sizde cevabınızla aslında istediği seyı vermek istememiş gibi onu önemsemediğinizi belli etmıssınız muhtemelennde suçlu olduğunun farkında bence . Arkadaşlık devam edilebilir bence ama eski tadı verir mı bilemiyorum. İnsanız oncelıklerimiz değişebiliyo , belki bilmediğimiz şeyler yaşıyo anlatamıyo da
Biraz kendinizi geri çekin ara sıra olur böyle şeyler.. maalesef hayatımızda bir dönem öncelik olan kişiler zamanla değişebiliyor. Size tavsiyem yeni însanlar tanıyın, yeni hobiler veya eğitimler alın şuan ki bıkkınlığınız sürekli aynı çevrede olmaktan aynı şeyleri konuşmak yapmakdan da olabilir.

Genişletmek için tıkla...

Burundi .!.:

Buluşmak için gelmiyor ama eşya için gelebiliyor bence bu beleşcilik

Genişletmek için tıkla...

Blossam10 .!.:

Mesafe artınca bazen gerçekten insanın gidesi gelmiyor bu konuda size hak verdim. Sürekli neden evde buluşuyorsunuz onu anlamadım en azından dışarda bir kahve içip zaman gecırmek bile insana iyi geliyor. Hep aynı şeyleri konuşmak sürekli beraber olmak bir süre sonra sıkıyor ve eski tadı da kalmıyo bence. Diğer bir konu ise bulusamıycagınız kesinleşmiş sonra sizden eşya istemiş evine kadar gelirim demiş buluşmak için gelmiyor eşya ıcın geliyo çok sınır bozucu olmuş. Sizde cevabınızla aslında istediği seyı vermek istememiş gibi onu önemsemediğinizi belli etmıssınız muhtemelennde suçlu olduğunun farkında bence . Arkadaşlık devam edilebilir bence ama eski tadı verir mı bilemiyorum. İnsanız oncelıklerimiz değişebiliyo , belki bilmediğimiz şeyler yaşıyo anlatamıyo da
Biraz kendinizi geri çekin ara sıra olur böyle şeyler.. maalesef hayatımızda bir dönem öncelik olan kişiler zamanla değişebiliyor. Size tavsiyem yeni însanlar tanıyın, yeni hobiler veya eğitimler alın şuan ki bıkkınlığınız sürekli aynı çevrede olmaktan aynı şeyleri konuşmak yapmakdan da olabilir.

Genişletmek için tıkla...

Sedaveannelik .!.:

Cocukluk arkadasini burda sikayet edende ne bileyim arkadaslik bu degil sal gitsin

Genişletmek için tıkla...

begonn .!.:

Merhabalar çocukluk döneminden beri arkadaşlık yaptığım ara ara konuşmadığımız bir arkadaşım var. Zaten birkaç kez küsmüştük ama bazı ciddi nedenlerden dolayı sıkıntıları unutup tekrar konuştuk.

Olay şurdan başladı; artık dışarıda vs. buluşmamak için evlerde buluşuyoruz onun evi müsait olduğu içinde genelde ona gidiyorum fakat aramızda baya mesafe var en az 1.5 saat ve gerçekten yorucu.

Benim yoğun olduğum bir dönem buluşalım dedik ama ben gelemeyeceğimi çok yorulduğumu söyledim ve benim evin şu an müsait olmadığını, evime yakın bir yerde buluşabileceğimizi söyledim. Bacakları ağrıyormuş yürüyemezmiş böyle söyledi. Bende üstelemedim çünkü defalarca onun muhitine gidip onun bir kez gelmemesi ‘niye uğraşıyorum ki’ dedirtti.

Birkaç saat sonra bir eşya lazım olmuş ona benden istedi şuraya getirebilir misin falan dedi ben de ağır bir şey olduğu için getiremeyeceğimi yorulduğumu söyledim sonrasında ben gelip senin evinden alayım dedi. Ben de cevap olarak şunu söyledim “sen biraz hasta hissediyordun ben de gelemeyeceğim ortak bir noktaya nasıl olacak bilmiyorum” dedim. Her şey burda başladı çok sinirli bir şekilde ben yalan söylemiyorum sanki keyiften mi geliyorum gibi şeyler demeye başladı ama nasıl gergin size anlatamam. Ben senin iyiliğini düşünüyorum ortak bir çözüm bulmaya çalışıyorum farkında mısın falan diyorum ama asla dinlemiyor dediğim her şeye çok takılıyosun gelemeyecek olsam niye söyleyeyim bunu dedi. Ben de uzatmadım ben sakin davrandıkça daha da sinirlendi. Bir saat sonra hiçbir şey olmamış gibi ortak bir arkadaşımızın hikayesini atmış. Aklınca yaptığını unutturup sohbet edecek. Bir gün boyunca bakmadım mesaja ikimizde gergin olduğumuz için ve hiç konuşmadık.


1 hafta sonra beni arayıp ağzını yaya yaya normal hayatından bahsediyor o kadar sinirlendim ki kısa kesip kapattım. Şimdi ne yapmam gerek? Bu arkadaşlığı uzun süredir sorguluyordum çünkü bu olay dışında da uzun uzun derin sohbetler edemediğimizi fark ettim her zaman sevgili, bana bu yazdı, şöyle biri var falan. Bunlar konuşulur elbet ama ben bunaldığımı hissediyorum. Yapım gereği birine sinirlendikten bir süre sonra olayları unutup affediyorum kendi içimde devam ediyorum. Önerileriniz neler ne yapmalıyım?

Genişletmek için tıkla...