- 2 Kasım 2011
- 256
- -3
- 318
evet kızlar ne kadar oldu bilmiyorum ama uzun bir süre oldu buraya yazmayalım biliyrum gerek işimin yoğunluğu, gerekse günlük hayatın yoğunluğu buraya uzun zamandır girmemi engelliyordu bugün girebildim nihayet...
neyse uzun sözün kısası çok olaylar oldu ama ne olaylar olaylar allahhıımmm (((((((((((((((
mutsuzum karışığım, darma dumanım hemde çok bee
ama neden böyleyim? bir sorun önce
başlıyorum... önceki konuları bilenler biliyor zaten... ben son durumu yazıyorum şuanda ....
Ailemizden saydığımız bir tanıdığımız, nişanla ilgili yaşadığım herşeyi adan zye kadar bilen abimiz, beni bizim oralı yani gaziantepli bi çocukla yakıştırmış, babama sölemiş böyle böyle diye.. babamda önce bişey dememiş ama sonra ne olduysa bunlar beni görmeye geldiler... tabi biz muratla iyiyiz bu arada konuşuyoruz devam yani...
neyse ben murata söyledim beni görmeye geleceklerini önce istemedi ama sonrada bişi demedi... sormadı bile ne oldu ne bitti diye...
neyse efendim aradan biraz süre geçti çocuk ve ailesi beni çok beğenmişler, çocuk numaramı istemiş falan, biz çocukla konuşmaya başladık, neyse bi hafta sonu muratla buluştuk ben wcye gttim geldim bir baktım muratın yüzü değişti... meğersem telefonumu kurcalamış... ilk defa 5 yıldır ilkkez murat benim telefonumu kurcalamış... çocuğun aramalarını görmüş... beni sorguya çekti.. ben kıvırmaya çalıştım ama olmadı anladı hemen... o sırada yine haberim yok çocuğun numarasını almış..
aradan bir kaç gün geçti, ben iş için burgazadaya gitmek zorunda kaldım. ben burgazadadayken murat çocuğu aramış, konuşmuş, ben dilaranın eski nişanlısıyım biz hala görüşüyoruz dilarayı arama falan demiş çocuğa...
çocuk beni aradı dilara beni biri aradı işte böyle böyle diyor sen o çocukla görüşmüyorsun değilmi dedi... hayır diyemedim bende ama evetde diyemedim o anda.. neyse çocuk telefonu kapattı ama ben nasıl korkuyorum babamların kulağına laf gdecek beni oyacaklar dye...
neyse ben çocuğu ikna ettim yok öyle bişi dedim ben görüşmüyorum muratla dedim dedim çünkü korktum...
neyse çocuk bana inandı ama aklı karıştı haliyle..neyse cumartesi günü oldu babamdan izin istedi ve beni bizim orda bi yere yemeğe götürdü çocuk... konuştuk ettik.. baktım çok ii bir çocuk.. hani ne bilim.. yüreği iyi temiz bir çocuk...
neyse efendim geçen pazarda onlar bizi davet etti bzde onlara gittik... ben murata söyledim durumu gideceğimizi falan... gitme dilara dedi,ama gerçekten gitmemezlik edemezdim ve mecburen gittim.. ailesi annesi çook çoook iyi çocuğun hemde çok iyi..
hele annesi melek gibi bir kadın... beni benimsediler falan hoşuma gitti yani evlerinde bu şekilde vakit geçirmek.... akşam eve geldik telefonuma bir baktım bir sürü msj ve cevapsz arama.... br ton msj atmış aramış murat....
eve geldikten sonra aradım muratı.. önce kızdı neden telefonunu açmadın diye..neden hiç aramadın diye sordu, artık beni aramıyorsun dedi, sonra ne olduğunu sordu
bende çok iyi bir aile olduğunu söyledim..
sen memnun kaldın yani baya hoşuna gitmiş senin dedi...
ya hayır dediysemde dinlemedi..
iyi bir aileye sahip olduğunu söylemezdim aslında ama kendi ailesinin nasıl insanlar olduğunu bilsin diye böyle söyledim...
kızdı bağırdı çağırdı... tamam dlara sen yolunu çizmişsin yolun açk olsun dedi...
bende ona kızdım ve dedimki bak -murat bu sefer bitti dersen gerçekten biter. Bil, ona göre adım at.. ağzından çıkanı bil- dedim.. ya ben sana gitme dedm gtmişsin, baya memnun kalmışsın ben daha ne diyimki dedi...
sustum bende haklıydı çünkü...sonra telefonu yüzüme kapadı. aradım tekrar neden kapadın telefonu dedim... kapa şu telefonu dedi ve kapattı tekrar...
şuan durum bu bende aramadım bugün... dünde aramamıştım...
benim çalıştığım merkez ofisle bu yeni çocuğun çalıştığı yer birbirne çok yakın.. ben 2 haftada bir merkez ofise gidiyorum, bugünde gittim, sabahtan çocuk beni aradı merkez ofise geleceğimi söyledim çok mutlu oldu göreyim seni yemek yerz falan dedi... yok dediysemde dinlemedi, çok ısrar etti bende tamam dedim, yemek yedik flan... yaa çocuk çok iyi biri ama kalbim acıyor murata haksızlık ettiğimi düşünüyorum... vicdanım sızlıyor... acı çekiyorum
sizcede vizcdansızlık değilmi yaptığım
bu arada ailem bu çocukla konuşuyorum diye çoooooooooook mutlu bunuda belirteyim...
neyse uzun sözün kısası çok olaylar oldu ama ne olaylar olaylar allahhıımmm (((((((((((((((
mutsuzum karışığım, darma dumanım hemde çok bee
ama neden böyleyim? bir sorun önce
başlıyorum... önceki konuları bilenler biliyor zaten... ben son durumu yazıyorum şuanda ....
Ailemizden saydığımız bir tanıdığımız, nişanla ilgili yaşadığım herşeyi adan zye kadar bilen abimiz, beni bizim oralı yani gaziantepli bi çocukla yakıştırmış, babama sölemiş böyle böyle diye.. babamda önce bişey dememiş ama sonra ne olduysa bunlar beni görmeye geldiler... tabi biz muratla iyiyiz bu arada konuşuyoruz devam yani...
neyse ben murata söyledim beni görmeye geleceklerini önce istemedi ama sonrada bişi demedi... sormadı bile ne oldu ne bitti diye...
neyse efendim aradan biraz süre geçti çocuk ve ailesi beni çok beğenmişler, çocuk numaramı istemiş falan, biz çocukla konuşmaya başladık, neyse bi hafta sonu muratla buluştuk ben wcye gttim geldim bir baktım muratın yüzü değişti... meğersem telefonumu kurcalamış... ilk defa 5 yıldır ilkkez murat benim telefonumu kurcalamış... çocuğun aramalarını görmüş... beni sorguya çekti.. ben kıvırmaya çalıştım ama olmadı anladı hemen... o sırada yine haberim yok çocuğun numarasını almış..
aradan bir kaç gün geçti, ben iş için burgazadaya gitmek zorunda kaldım. ben burgazadadayken murat çocuğu aramış, konuşmuş, ben dilaranın eski nişanlısıyım biz hala görüşüyoruz dilarayı arama falan demiş çocuğa...
çocuk beni aradı dilara beni biri aradı işte böyle böyle diyor sen o çocukla görüşmüyorsun değilmi dedi... hayır diyemedim bende ama evetde diyemedim o anda.. neyse çocuk telefonu kapattı ama ben nasıl korkuyorum babamların kulağına laf gdecek beni oyacaklar dye...
neyse ben çocuğu ikna ettim yok öyle bişi dedim ben görüşmüyorum muratla dedim dedim çünkü korktum...
neyse çocuk bana inandı ama aklı karıştı haliyle..neyse cumartesi günü oldu babamdan izin istedi ve beni bizim orda bi yere yemeğe götürdü çocuk... konuştuk ettik.. baktım çok ii bir çocuk.. hani ne bilim.. yüreği iyi temiz bir çocuk...
neyse efendim geçen pazarda onlar bizi davet etti bzde onlara gittik... ben murata söyledim durumu gideceğimizi falan... gitme dilara dedi,ama gerçekten gitmemezlik edemezdim ve mecburen gittim.. ailesi annesi çook çoook iyi çocuğun hemde çok iyi..
hele annesi melek gibi bir kadın... beni benimsediler falan hoşuma gitti yani evlerinde bu şekilde vakit geçirmek.... akşam eve geldik telefonuma bir baktım bir sürü msj ve cevapsz arama.... br ton msj atmış aramış murat....
eve geldikten sonra aradım muratı.. önce kızdı neden telefonunu açmadın diye..neden hiç aramadın diye sordu, artık beni aramıyorsun dedi, sonra ne olduğunu sordu
bende çok iyi bir aile olduğunu söyledim..
sen memnun kaldın yani baya hoşuna gitmiş senin dedi...
ya hayır dediysemde dinlemedi..
iyi bir aileye sahip olduğunu söylemezdim aslında ama kendi ailesinin nasıl insanlar olduğunu bilsin diye böyle söyledim...
kızdı bağırdı çağırdı... tamam dlara sen yolunu çizmişsin yolun açk olsun dedi...
bende ona kızdım ve dedimki bak -murat bu sefer bitti dersen gerçekten biter. Bil, ona göre adım at.. ağzından çıkanı bil- dedim.. ya ben sana gitme dedm gtmişsin, baya memnun kalmışsın ben daha ne diyimki dedi...
sustum bende haklıydı çünkü...sonra telefonu yüzüme kapadı. aradım tekrar neden kapadın telefonu dedim... kapa şu telefonu dedi ve kapattı tekrar...
şuan durum bu bende aramadım bugün... dünde aramamıştım...
benim çalıştığım merkez ofisle bu yeni çocuğun çalıştığı yer birbirne çok yakın.. ben 2 haftada bir merkez ofise gidiyorum, bugünde gittim, sabahtan çocuk beni aradı merkez ofise geleceğimi söyledim çok mutlu oldu göreyim seni yemek yerz falan dedi... yok dediysemde dinlemedi, çok ısrar etti bende tamam dedim, yemek yedik flan... yaa çocuk çok iyi biri ama kalbim acıyor murata haksızlık ettiğimi düşünüyorum... vicdanım sızlıyor... acı çekiyorum
sizcede vizcdansızlık değilmi yaptığım
bu arada ailem bu çocukla konuşuyorum diye çoooooooooook mutlu bunuda belirteyim...