• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Böylesini Yaşayan Var Mı?

lalasa

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
17 Ocak 2013
10
3
86
Sivas
Merhabalar Hanımlar. 5 aylık sağlıklı bir erkek evlat annesiyim. Çok şükür Allah’a çok istedim evlat sahibi olmayı bekletmedi Rabbim aratmadı ve nasip etti. Elhamdulillah. Doğuma kadar çok iyiydim fakat doğumun ardından bende bir hal tezahür oldu.. Maalesef Lohusa Depresyonu denen durum vuku buldu. Tabi ki her dert Allah’tan her şeyin bir sebebi var biliyorum.. inancım sonsuz ve tam. İlk 3 ay kendimi asla bebeğimin annesi gibi hissedemiyordum. Sanki herkes benden daha çok seviyor daha derinden seviyor gibiydi. Sanki ben sadece bakıcısıydım. Her şeyi bir görev gibi yapıyordum. Yani yapmam gerektiği için. Çok anaç bir yapım vardır aslında nasıl böyle hissediyorum diye kendimi suçlayıp günlerce ağladım. Ama oğluma hiç hissettirmedim. Hep öpüp kokladım ninnler söyledim kucağımda uyuttum saatlerce aman uyusun diye kucağımda bekledim oyunlar oynadım ama yok olmuyordu o derin hissiyat bir türlü gelmiyordu. 4. Ayında ağlamalar bitti ama hala beynimde sorular sorular sorular.. Yüzüme gülüyordu ama ben nötrdüm. Her gülüşüne gülümsedim. Yavrum diyerek canım diyerek kuzum diyerek aşkım diyerek sevdim. Okşadım emzirirken gözlerinin içine baktım.. hala da bu söylediklerimi yapıyorum tabii ki. Geçen gün Rabbim bir kerecikte olsa hissettirdi içime sokasım geldi öpmelere doyamadım. Ama şuan yine yok o his.. bilmiyorum aşırı bir beklentim mi var hep olmuyor belki de ben her zaman böyle olsun istediğimden mi ya da depresyondan mı ya da alışamadığımdan mı.. sadece o hisleri tekrar yaşayamamaktan anne derse sevinememekten adım atarsa sevinememekten çok korkuyorum.. Geriye dönüp baktığımda pişmanlığım yok olsun da istemiyorum bir an önce geçsin istiyorum.. Kendim de hemşireyim bu arada olayın tıb yönüne vakıf olarak kendimi ağır hasta kategorisine koyamıyorum. Geçici olduğunu biliyorum Rabbim izin verirse.. Korkularımı dile getirdim.. Sizde yaşayan ve atlatan var mı? Ne kadar sürdü? Nasıl atlattınız?
 
Bence kendinizi suçlamamalısınız geçici bir durum olduğunu kendiniz de biliyorsunuz zaten zamanla her şey yoluna girecektir. Ben yasamadim anne degilim ama cevremde boyle olan birisini gormustum sonradan duzeldi duygulari. Bu depresyon herkeste farkli derecede oluşuyor kimisi hic yasamiyor vs. Allah saglikli uzun omurler versin evladiniza da size de.
 
Merhabalar Hanımlar. 5 aylık sağlıklı bir erkek evlat annesiyim. Çok şükür Allah’a çok istedim evlat sahibi olmayı bekletmedi Rabbim aratmadı ve nasip etti. Elhamdulillah. Doğuma kadar çok iyiydim fakat doğumun ardından bende bir hal tezahür oldu.. Maalesef Lohusa Depresyonu denen durum vuku buldu. Tabi ki her dert Allah’tan her şeyin bir sebebi var biliyorum.. inancım sonsuz ve tam. İlk 3 ay kendimi asla bebeğimin annesi gibi hissedemiyordum. Sanki herkes benden daha çok seviyor daha derinden seviyor gibiydi. Sanki ben sadece bakıcısıydım. Her şeyi bir görev gibi yapıyordum. Yani yapmam gerektiği için. Çok anaç bir yapım vardır aslında nasıl böyle hissediyorum diye kendimi suçlayıp günlerce ağladım. Ama oğluma hiç hissettirmedim. Hep öpüp kokladım ninnler söyledim kucağımda uyuttum saatlerce aman uyusun diye kucağımda bekledim oyunlar oynadım ama yok olmuyordu o derin hissiyat bir türlü gelmiyordu. 4. Ayında ağlamalar bitti ama hala beynimde sorular sorular sorular.. Yüzüme gülüyordu ama ben nötrdüm. Her gülüşüne gülümsedim. Yavrum diyerek canım diyerek kuzum diyerek aşkım diyerek sevdim. Okşadım emzirirken gözlerinin içine baktım.. hala da bu söylediklerimi yapıyorum tabii ki. Geçen gün Rabbim bir kerecikte olsa hissettirdi içime sokasım geldi öpmelere doyamadım. Ama şuan yine yok o his.. bilmiyorum aşırı bir beklentim mi var hep olmuyor belki de ben her zaman böyle olsun istediğimden mi ya da depresyondan mı ya da alışamadığımdan mı.. sadece o hisleri tekrar yaşayamamaktan anne derse sevinememekten adım atarsa sevinememekten çok korkuyorum.. Geriye dönüp baktığımda pişmanlığım yok olsun da istemiyorum bir an önce geçsin istiyorum.. Kendim de hemşireyim bu arada olayın tıb yönüne vakıf olarak kendimi ağır hasta kategorisine koyamıyorum. Geçici olduğunu biliyorum Rabbim izin verirse.. Korkularımı dile getirdim.. Sizde yaşayan ve atlatan var mı? Ne kadar sürdü? Nasıl atlattınız?
 
Bence kendinizi suçlamamalısınız geçici bir durum olduğunu kendiniz de biliyorsunuz zaten zamanla her şey yoluna girecektir. Ben yasamadim anne degilim ama cevremde boyle olan birisini gormustum sonradan duzeldi duygulari. Bu depresyon herkeste farkli derecede oluşuyor kimisi hic yasamiyor vs. Allah saglikli uzun omurler versin evladiniza da size de.

Teşekkür ederim inşallah 😊 düzelecek 🙏🏻
 
Back