- Konu Sahibi birumuttuhep
-
- #1
Merhaba arkadaşlar...
Öyle çok canım yanıyor ki..Artık dengemi kaybettim.Anlatabildiğim kadar anlatıp,rahatlamak istiyorum ve fikirlerinize ihtiyacım var.
10 yıllık evliyim.Eşimle severek evlendik.Eşim evliliğimizin en başından bu yana çok sorumsuz bir eş.Henüz 2 haftalık evliyken tüm altınlarımızı ve paramızı dolandırttı.İlk aylardan bu yana kirayı zor öderdi,faturaları asla zamanında yatırmazdı ve çoğunlukla ev sahibiyle kapıya gelen elektrikçilerle ben muhattap olmak zorunda kalırdım.2-3 yıllık evliyken ailesiyle iş yapmaya başladı.Onun iş yerine sahip olabilmek için beni aradan çıkarmaya çalışarak çeşitli iftiralarda bulundular ve eşim onlara inandı neticede tek celsede boşandık fakat eşim benim haberim yokken dosyayı temyize göndermiş ve 2-3 gün sonra beni aramaya başladı.tekrar beraber olmak istediğini,iş yerinden ayrıldığını herşeyi onlara bıraktığını söyledi.hata yaptığını affetmemi istedi.araya bir çok insan koydu ve bende çok büyük bir hata ederek 1 ay sonra geri döndüm.farklı bir eve taşındık eşim yeni bir iş yeri açtı.bunlar yaşanırken çocuğumuz yoktu.
Sonra bir tane çocuğumuz oldu...
bu arada eşimin sorumsuzlukları hiç düzelmedi hep katlanarak devam etti.çalışkan bir insan ama asla evin sorumluluğunu alamadı.
ben hep tek başıma mücadele etmeye çalıştım.o bu arada bana iftira atan abisiyle tekrar barıştı ve geçtiğimiz yaz benim hiç bir şekilde bilgim olmadan abisiyle aynı iş yerinde ortak olarak tekrar işe başlamış ve kendi iş yerimizi kapatmış.benim bundan asla haberim yoktu.üstelik aldığı arabanın muayenesini yaptırmadığı için bağlandıgını söylemişti fakat icralık olmuş.tam 30.000 lira bankaya borcu varmış.hiçbirinden haberim yoktu.bir gün gülerek gelip bana dedi ki 'ben gidiyorum 3 ay hapis yatıp çıkıcam,aslanlar gibi yatarım'ben şoka girdim bi şekilde borç taksite bağlandı ama herkesin haberi olan şeyden ilk benim haberim olması gerekirken ayakta uyutulmamı hazmedemedim bir türlü.
Bunları konuşmaya çalıştığımda kendisine göre onun hiç bir hatası yok ve ben çok büyütüyorum.hiç bir şekilde diyalog kuramıyoruz.Aynı evde 2 yabancıya dönüştük.mecbur kalmadıkca konuşmuyoruz bile.Ortak hiç bir yönümüz kalmadı.aileme boşanmak istediğimi söyledim.hepsi eğitimli insanlar oldukları halde 'içkisi yok,kumarı yok,aldatması yok çocuğun için idare edeceksin'dediler..hatta babam onun yanında 'gelinlikle girdin kefenle çıkacaksın' bile dedi bana.bu olaylar olmadan önce ailemin bana verdiği eve taşınmıştık ve şu anda orada oturuyoruz.yani eşimin maddi olarak hiç bir sorumluluğu yok.ne ev kirası,ne iş yeri kirası..sadece faturaları ödüyor.akşam gelip arkasını dönüp oturuyor..ayrılmaktan söz edince önce ortalığı dağıtıyor bana bağırıp çağırıyor birkaç gün sonra sensiz yaşayamam seviyorum diye ağlıyor.bana kalırsa o sadece düzeninin bozulmasından korkuyor.
çok yalnızım,mutsuzum..ailemin manen hiç bir desteğini görmüyorum.hep düzelecek diye beklemekten yoruldum.kendime güvenim sıfır..bu olaylar ortaya çıktığında hastalandım.1 ay yataktan çıkamadım.banyomu bile yapamaz duruma geldim.ailesi beni hiç bir şekilde aramadı bile.onlar aşırı rahat insanlar umurlarında değil.eşime kalsa böyle ömür boyu yaşar ama ben çok mutsuzum çok...ne onunla kalabiliyorum ne boşanmak için bir adım atabiliyorum.her günüm düşünerek ve üzülerek geçiyor fakat ben hiçbir şey yapamıyorum.
aslında daha anlatılacak çok şeyim var ama biraz uzun oldu.zaman ayırıp okuduğunuz için teşekkür ederim
Öyle çok canım yanıyor ki..Artık dengemi kaybettim.Anlatabildiğim kadar anlatıp,rahatlamak istiyorum ve fikirlerinize ihtiyacım var.
10 yıllık evliyim.Eşimle severek evlendik.Eşim evliliğimizin en başından bu yana çok sorumsuz bir eş.Henüz 2 haftalık evliyken tüm altınlarımızı ve paramızı dolandırttı.İlk aylardan bu yana kirayı zor öderdi,faturaları asla zamanında yatırmazdı ve çoğunlukla ev sahibiyle kapıya gelen elektrikçilerle ben muhattap olmak zorunda kalırdım.2-3 yıllık evliyken ailesiyle iş yapmaya başladı.Onun iş yerine sahip olabilmek için beni aradan çıkarmaya çalışarak çeşitli iftiralarda bulundular ve eşim onlara inandı neticede tek celsede boşandık fakat eşim benim haberim yokken dosyayı temyize göndermiş ve 2-3 gün sonra beni aramaya başladı.tekrar beraber olmak istediğini,iş yerinden ayrıldığını herşeyi onlara bıraktığını söyledi.hata yaptığını affetmemi istedi.araya bir çok insan koydu ve bende çok büyük bir hata ederek 1 ay sonra geri döndüm.farklı bir eve taşındık eşim yeni bir iş yeri açtı.bunlar yaşanırken çocuğumuz yoktu.
Sonra bir tane çocuğumuz oldu...
bu arada eşimin sorumsuzlukları hiç düzelmedi hep katlanarak devam etti.çalışkan bir insan ama asla evin sorumluluğunu alamadı.
ben hep tek başıma mücadele etmeye çalıştım.o bu arada bana iftira atan abisiyle tekrar barıştı ve geçtiğimiz yaz benim hiç bir şekilde bilgim olmadan abisiyle aynı iş yerinde ortak olarak tekrar işe başlamış ve kendi iş yerimizi kapatmış.benim bundan asla haberim yoktu.üstelik aldığı arabanın muayenesini yaptırmadığı için bağlandıgını söylemişti fakat icralık olmuş.tam 30.000 lira bankaya borcu varmış.hiçbirinden haberim yoktu.bir gün gülerek gelip bana dedi ki 'ben gidiyorum 3 ay hapis yatıp çıkıcam,aslanlar gibi yatarım'ben şoka girdim bi şekilde borç taksite bağlandı ama herkesin haberi olan şeyden ilk benim haberim olması gerekirken ayakta uyutulmamı hazmedemedim bir türlü.
Bunları konuşmaya çalıştığımda kendisine göre onun hiç bir hatası yok ve ben çok büyütüyorum.hiç bir şekilde diyalog kuramıyoruz.Aynı evde 2 yabancıya dönüştük.mecbur kalmadıkca konuşmuyoruz bile.Ortak hiç bir yönümüz kalmadı.aileme boşanmak istediğimi söyledim.hepsi eğitimli insanlar oldukları halde 'içkisi yok,kumarı yok,aldatması yok çocuğun için idare edeceksin'dediler..hatta babam onun yanında 'gelinlikle girdin kefenle çıkacaksın' bile dedi bana.bu olaylar olmadan önce ailemin bana verdiği eve taşınmıştık ve şu anda orada oturuyoruz.yani eşimin maddi olarak hiç bir sorumluluğu yok.ne ev kirası,ne iş yeri kirası..sadece faturaları ödüyor.akşam gelip arkasını dönüp oturuyor..ayrılmaktan söz edince önce ortalığı dağıtıyor bana bağırıp çağırıyor birkaç gün sonra sensiz yaşayamam seviyorum diye ağlıyor.bana kalırsa o sadece düzeninin bozulmasından korkuyor.
çok yalnızım,mutsuzum..ailemin manen hiç bir desteğini görmüyorum.hep düzelecek diye beklemekten yoruldum.kendime güvenim sıfır..bu olaylar ortaya çıktığında hastalandım.1 ay yataktan çıkamadım.banyomu bile yapamaz duruma geldim.ailesi beni hiç bir şekilde aramadı bile.onlar aşırı rahat insanlar umurlarında değil.eşime kalsa böyle ömür boyu yaşar ama ben çok mutsuzum çok...ne onunla kalabiliyorum ne boşanmak için bir adım atabiliyorum.her günüm düşünerek ve üzülerek geçiyor fakat ben hiçbir şey yapamıyorum.
aslında daha anlatılacak çok şeyim var ama biraz uzun oldu.zaman ayırıp okuduğunuz için teşekkür ederim