Herkese merhaba.
Psikolog randevumdan sonra bu konuyu açmaya karar verdim.
KPSS önlisansa hazırlanıyordum geçen haftaya kadar. Bankacılık okudum atamamın zor olduğunu biliyorum ama başka memurluk olur diye inançsız şekilde konuları yetiştirmeye çalışıyordum. Lisansta olanlar cok canımı sıktı öncesinde zaten yeterince boşluktaydım sonrasında patlak verdi anlam veremediğim şekilde.
Şimdiye kadar market, mağaza birçok yerde çalıştım. Su an saatleri eşimle uymadığı icin bu sektörlere bakmıyorum. Kendi alanımla ilgili de özel sektörde iş bulamıyorum. Boş durmamaya özen gösterdim. Boş zamanlarımda da halk eğitimin kurslarına katıldım kimi kişisel gelişim anlamında kimi de eğlence olsun diye yemek , pastacılık vs gibi kurslardı.
Bir şekilde küçükte olsa hedefler koyarak ilerledim ama artık tıkandım. Tüm günü akşam olsun diye bekleyerek geçiriyorum. Haftasonu olsa da eşimle birseyler planlasak diye haftanın 5 gününü bomboş geçiriyorum. 2 kisi olduğumuz icin ev temiz kalıyor zaten. Hergün uyanıp bugün nasıl bitecek diye düşünüyorum. Konu rahatlık degil boşluk. Ama içim daralıyor sıkılıyor. Zaman nasıl verimli geçirilir diye videolar izliyorum kendime iş çıkarmaya çalışıyorum ama boşa geçiyor hissediyorum.
Devlette bir psikoloğun ismini cok duymuştum gittim bugün. Yarım saate yakın konuştu benimle. Herhangi bir rahatsızlık görmüyorum ama kendini cok dinlersen yakında başlar dedi. Pandemiden sonra bu tarz vakaları cok gördüğünü , işsizlik ya da maddi kaynak yetersizliğinin insan üstündeki etkisine bağladı. Bir amaç edin, hobi edin, asla boş kalma dedi. Su an ilaç tedavisine başlamıyoruz bir ay sonra gel değerlendirme yapalım dedi.
Ben zaten bu halimden memnun olsam dert etmem. Ama ben konfor alanımdan çıkmak kendimi geliştirmekte istiyorum. Hiçbirşey yapamadığım dönemde online eğitimler oluyordu onlara katılıyordum ama artık ee katılcam da ne olacak düşüncesi kemiriyor içimi. Uzanıyorum, bir süre sonra mayışıp uyuyorum. Uyandığımda sersemlemiş oluyorum. Gün içinde böyle geçtiği için gece uyumakta zorlanıyorum. Sonsuz bir döngü. Birileriyle görüşeceğimde mutlu oluyorum, ee sonraki gün? Eşimde iki gün önce biraz enerjin yüksek olsun çık gez dolaş vs dedi. Cünkü bir buhran halindeydim farkındayım.
Ben depresyondan şüphelenmiştim ama doktor olmadığını söyledi. Mandala boya vs dedi ama onu yapmak icin bile sabır lazım bana fenalık getirir su an.
Motivasyonunuzu nasıl sağlıyorsunuz? Benim gibi bir dönemden gecen oldu mu? Zamanınızı nasıl geçiriyorsunuz? Pandemi, ekonomi vs hepimizi etkiliyor ama bu göndemlerden nasıl çıkıyorsunuz? Belki daralan yüreğime şifa olur yorumlarınız. Şimdiden teşekkür ederim.
Psikolog randevumdan sonra bu konuyu açmaya karar verdim.
KPSS önlisansa hazırlanıyordum geçen haftaya kadar. Bankacılık okudum atamamın zor olduğunu biliyorum ama başka memurluk olur diye inançsız şekilde konuları yetiştirmeye çalışıyordum. Lisansta olanlar cok canımı sıktı öncesinde zaten yeterince boşluktaydım sonrasında patlak verdi anlam veremediğim şekilde.
Şimdiye kadar market, mağaza birçok yerde çalıştım. Su an saatleri eşimle uymadığı icin bu sektörlere bakmıyorum. Kendi alanımla ilgili de özel sektörde iş bulamıyorum. Boş durmamaya özen gösterdim. Boş zamanlarımda da halk eğitimin kurslarına katıldım kimi kişisel gelişim anlamında kimi de eğlence olsun diye yemek , pastacılık vs gibi kurslardı.
Bir şekilde küçükte olsa hedefler koyarak ilerledim ama artık tıkandım. Tüm günü akşam olsun diye bekleyerek geçiriyorum. Haftasonu olsa da eşimle birseyler planlasak diye haftanın 5 gününü bomboş geçiriyorum. 2 kisi olduğumuz icin ev temiz kalıyor zaten. Hergün uyanıp bugün nasıl bitecek diye düşünüyorum. Konu rahatlık degil boşluk. Ama içim daralıyor sıkılıyor. Zaman nasıl verimli geçirilir diye videolar izliyorum kendime iş çıkarmaya çalışıyorum ama boşa geçiyor hissediyorum.
Devlette bir psikoloğun ismini cok duymuştum gittim bugün. Yarım saate yakın konuştu benimle. Herhangi bir rahatsızlık görmüyorum ama kendini cok dinlersen yakında başlar dedi. Pandemiden sonra bu tarz vakaları cok gördüğünü , işsizlik ya da maddi kaynak yetersizliğinin insan üstündeki etkisine bağladı. Bir amaç edin, hobi edin, asla boş kalma dedi. Su an ilaç tedavisine başlamıyoruz bir ay sonra gel değerlendirme yapalım dedi.
Ben zaten bu halimden memnun olsam dert etmem. Ama ben konfor alanımdan çıkmak kendimi geliştirmekte istiyorum. Hiçbirşey yapamadığım dönemde online eğitimler oluyordu onlara katılıyordum ama artık ee katılcam da ne olacak düşüncesi kemiriyor içimi. Uzanıyorum, bir süre sonra mayışıp uyuyorum. Uyandığımda sersemlemiş oluyorum. Gün içinde böyle geçtiği için gece uyumakta zorlanıyorum. Sonsuz bir döngü. Birileriyle görüşeceğimde mutlu oluyorum, ee sonraki gün? Eşimde iki gün önce biraz enerjin yüksek olsun çık gez dolaş vs dedi. Cünkü bir buhran halindeydim farkındayım.
Ben depresyondan şüphelenmiştim ama doktor olmadığını söyledi. Mandala boya vs dedi ama onu yapmak icin bile sabır lazım bana fenalık getirir su an.
Motivasyonunuzu nasıl sağlıyorsunuz? Benim gibi bir dönemden gecen oldu mu? Zamanınızı nasıl geçiriyorsunuz? Pandemi, ekonomi vs hepimizi etkiliyor ama bu göndemlerden nasıl çıkıyorsunuz? Belki daralan yüreğime şifa olur yorumlarınız. Şimdiden teşekkür ederim.
bu durum onu endişelendirdi,depresyonda olduğumu düşünmüş.Arkadaşlarımla görüşmem,dışarı çıkmam için ısrar ediyordu.Halbuki ben mutluydum saçma şekilde.Uzun yazdım ama esas anlatmak istediğim şu ki her duyguyu yaşamalı insan.Kendinize süre tanıyın ve o süre bitene kadar bu monotonluğu yaşayın
