- 18 Kasım 2007
- 2.264
- 137
- 39
-
- Konu Sahibi duvarklima
- #461
bende boşanma ve boşanmama arasında gidip geliyorum bu ara..eşime 2 defa boşanma davası açtım ama kızım babasını çok seviyor onsuz kalmasın ona bunu yapmayayım dşye vazgeçtim ama artık kendi canıma tak etti..dayanıcak gücüm kalmadı çok mutsuzum tükendim bittim hasta ettim kendimi..eğer dava açarsam bu son olucak asla vazgeçmiycem..o kadar aradayım ki kendi duygularım açısından değil kızım adına arada kalıyorum..ben onu dünyaya getirmek için 9 ay yattım düşük tehlikemden..herşeyin en iyisini en güzelini istedim ama ona vericeğim hayata bak..sürekli bunu düşünüyorum..evliliğimizde sorunlu olan taraf ben olmasam da sonuna kadar haklı olsam da kızım için üzülüyorum..napıcam bilmiyorum..ve ben ayrılırsam asla kızımı babasınla görüştürmek istemiyorum..çünkü baba olmadığını düşünüyorum..4 senelik evlilikte adam olmayan baba olamayan ayrıldıktan sonra mı olucakmış kızına baba!ne yapıcam bilmiyorum..sizler bu kararı nasıl verdiniz?bende eksik olan ne acaba bana yardımcı olur musunuz?bende eksik olan cesaret mi (kızıma yaşatcağım hayata mı cesaret edemiyorum) yoksa vicdan mı duygusallık mı?napmam lazım kendi adıma doğruyu bulmam için nolur fikirlerinizle boşanmayı yaşayan insanlar olarak bana yardımcı olun?bu kararı nasıl vereyim ki arkasında durabileyim kızım baba diye ağladığında bende ağlamıyım yada içim sızlamasın?
bende boşanma ve boşanmama arasında gidip geliyorum bu ara..eşime 2 defa boşanma davası açtım ama kızım babasını çok seviyor onsuz kalmasın ona bunu yapmayayım dşye vazgeçtim ama artık kendi canıma tak etti..dayanıcak gücüm kalmadı çok mutsuzum tükendim bittim hasta ettim kendimi..eğer dava açarsam bu son olucak asla vazgeçmiycem..o kadar aradayım ki kendi duygularım açısından değil kızım adına arada kalıyorum..ben onu dünyaya getirmek için 9 ay yattım düşük tehlikemden..herşeyin en iyisini en güzelini istedim ama ona vericeğim hayata bak..sürekli bunu düşünüyorum..evliliğimizde sorunlu olan taraf ben olmasam da sonuna kadar haklı olsam da kızım için üzülüyorum..napıcam bilmiyorum..ve ben ayrılırsam asla kızımı babasınla görüştürmek istemiyorum..çünkü baba olmadığını düşünüyorum..4 senelik evlilikte adam olmayan baba olamayan ayrıldıktan sonra mı olucakmış kızına baba!ne yapıcam bilmiyorum..sizler bu kararı nasıl verdiniz?bende eksik olan ne acaba bana yardımcı olur musunuz?bende eksik olan cesaret mi (kızıma yaşatcağım hayata mı cesaret edemiyorum) yoksa vicdan mı duygusallık mı?napmam lazım kendi adıma doğruyu bulmam için nolur fikirlerinizle boşanmayı yaşayan insanlar olarak bana yardımcı olun?bu kararı nasıl vereyim ki arkasında durabileyim kızım baba diye ağladığında bende ağlamıyım yada içim sızlamasın?
Bu kararı almak çok zor burada eğirisini doğrusunu, babaları ile iletişimini nasıl sağlayacağınızı, çocuğunuza nasıl anlatacağınızı, bundan sonraki hayatınızı nasıl yürüteceğinizi hepsini planlıyor olmalısınız. Ancak bir konu var ki "ben ayrılırsam babasıyla görüştürmem" demişsiniz ya işte o mümkün değil, siz onun babası olmadığını düşünseniz de o adam babası. Bunu hiç bir düşünce, kural, kaide değiştiremez. Mahkeme de bile bunun önünü kesemezsiniz. Eşler birbiri ile ayrılırlar ancak annelikten ve babalıktan asla ayrılamazlar. çocuğunuz için ömrünüzün sonuna kadar o adamla irtibat halinde olmanız gerektiğini unutmayın derim. Boşanma işine gelice kararı verdikten sonra arkasında dik durmak önemli olan. Kararı almak değil o andan sonra dik durmak mesele. Burada profesyonel yardım almak gerekli. Hem avukatınız hem de psikologunuz gerek inanın bana yoksa aşılması zor...
Allah hakkınızda hayırlısını versin.
Psikolog sizin için değil, çocuklarınız için ve onlara nasıl davranmanız gerektiğini öğrenmeniz için gerekli... Öfkenizle babadan uzak çocuk yetiştirmek ne kadar doğru bilmiyorum ama çocuklarınızın yanında sergileyeceğiniz her türlü davranış onların ilerideki yaşamlarında oluşacak psikolojilerine yansıyacak. Sağlıklı bireyler yetiştirmek isteniyorsa profesyonel yardıma her zaman ihtiyaç vardır, bu bir güç gösterisi değil ki...
Bu kararı almak çok zor burada eğirisini doğrusunu, babaları ile iletişimini nasıl sağlayacağınızı, çocuğunuza nasıl anlatacağınızı, bundan sonraki hayatınızı nasıl yürüteceğinizi hepsini planlıyor olmalısınız. Ancak bir konu var ki "ben ayrılırsam babasıyla görüştürmem" demişsiniz ya işte o mümkün değil, siz onun babası olmadığını düşünseniz de o adam babası. Bunu hiç bir düşünce, kural, kaide değiştiremez. Mahkeme de bile bunun önünü kesemezsiniz. Eşler birbiri ile ayrılırlar ancak annelikten ve babalıktan asla ayrılamazlar. çocuğunuz için ömrünüzün sonuna kadar o adamla irtibat halinde olmanız gerektiğini unutmayın derim. Boşanma işine gelice kararı verdikten sonra arkasında dik durmak önemli olan. Kararı almak değil o andan sonra dik durmak mesele. Burada profesyonel yardım almak gerekli. Hem avukatınız hem de psikologunuz gerek inanın bana yoksa aşılması zor...
Allah hakkınızda hayırlısını versin.
bende boşanmış bir anneyim ama size katılmıyorum, onların babalığı ne kadar yaptıklarını biz belirleyemeyiz ama çocuklarımızın babası olarak kalacaklar.
bunu değiştiremeyiz.
biz boşandık ama çocuklarımız terk edilmemeli, çünkü babam bile beni istemiyor gibi bi kavram oluşmamalı.
babalarlr hiç görüşülmese bizim için çok daha kolay olur hak veriyorum.
ama çocuklar için durum böyle değil, pedagog bana babasıyla görüşmesini teşvik etmelisin demişti.
çocuğunuz sizin ayrıldığınızı kabul edebilir, ama kendini terk edilmiş görmemeli.
bende elimden geldiği kadar teşvik etmeye çalışıyorum, sadece kızım için...
zaten baba çocuğu yatılı almadığı sürece çocuk akşam geri geleceğine güveniyor, ve belli bir süre sonra alışıyor.
problem mutlaka çıkarıyor ama anne yumuşak davranırsa çocuk kabulleniyor.
o zaman aynı şeyi söylüyoruz
bunun kıymete binmeyle alakası yok, çocuğun fiziksel veya ruhsal şiddet gördüğü durumlarda bile çocuk pedagog eşliğinde görüşüyor babayla.
ne kadar hem anne hem baba oluruz desekte bu mümkün değil.
hem kanunen görme hakkını engelleyemeyiz.
hepsini geçtim
şöyle düşünün yarın başıma bir şey geldi öldüm, çocuk mahkeme tarafından babaya verilecek, yani sizden sonra 1. yakını her zaman babası olacak.
nasıl bunu engelleyebiliriz ki...
amacım sizi eleştirmek değil, şu an ki sinir harbiyle değerlendirmeniz, bence bir pedagogla görüşün, çok faydası oluyor.
eğer çocuk fiziksel ve ruhsal siddet görüyorsa uzaklaştırma kararı çıkartılabiliyor sanırım.
Ve benim vasiyetimdir; eğer bana bişey olursa ailem eşime velayet davası açıp çocuklarımın velayetini alıcaklar... Çünkü benim eşim aşırı agresif ve sinirli çocuk bakabilecek bi yapıda değil.. zaten bu sebeplerle çocuklarımın sağlığı ve benim sağlığım için ondan boşanma kararı almış bulunuyorum...
kızlar salı günü mahkemem var çok yaklaştı, çok heyecanlıyım. anlaşmalı olacaktı bakalım gelecek mi acaba. en çokda kızım ile ilgili sonucu merak ediyorum. offfffffffff...........
kızlar salı günü mahkemem var çok yaklaştı, çok heyecanlıyım. anlaşmalı olacaktı bakalım gelecek mi acaba. en çokda kızım ile ilgili sonucu merak ediyorum. offfffffffff...........