30 yaşından uyuşturucuya başlayan birini hiç görmedim. Genelde ergenlikte başlıyorlar uyuşturucu kullanmaya. Ben çocuk istediğim de böyle değildi diyorsunuz, alt üst 1,5 senedir evlisiniz. Hangi arada değişti bu adam?
Öyle demeyin, konu sahibine kalırsa
"insanlar çok kolay değişiyor bi bakmışsın bambaşka biri olmuş" yani.
Mesajımda gayet doğru tahminlerde bulunduğumu düşünüyorum.
Konu sahibi büyük ihtimalle
"bebek olursa düzelir" kafasındakilerden.
Minicik bebeğin omuzlarına yükleyeceği yük umurunda değil.
Sonra da neden kızdınız?
Valla, daha önceki mesajımda da dedim. İster boşansın ister boşanmasın, kendi bileceği iş.
Yeter ki çocuk yapmasın.
Neden bu kadar kızdınız ki ben bu hayatı belki de kendim seçmemişimdir veya benim seçtiğim hayat bu değildir insanlar çok kolay değişiyor bi bakmışsın bambaşka biri olmuş ..
İşte, o değiniz hiç de öyle olmuyor.
Değişmek bir insanın bu hayatta yapabileceği en zor şeydir.
Bir insanın hatalarını fark edip kendini değiştirmesi için çok bilinçli bir şekilde büyük uğraşlar vermesi gerekir.
Üstelik biz burada değişmekten değil bir uyuşturucu bağımlısının uyuşturucuyu bırakmasından bahsediyoruz.
O daha da zordur, öyle evlenmekle çocukla olmaz yani.
Bu hayatı kendinizin seçmemiş olabilirsiniz, hayat size çok kötü davranmış ve sizi şu anki konumunuza sürüklemiş olabilir.
Ancak bırakın korunmayı çocuk yapmak için çabalamak hayata veya kadere atabileceğiniz bir suç değil.
Ve evet, sizin durumunuzda bu dünyaya masum bir bebek getirmek o bebeğe karşı yapabileceğiniz en büyük kötülüktür.
Size bunu anlatmaya çalışıyoruz ve siz anlamak istemiyorsunuz.
Sonra da
"neden bu kadar kızdınız" diye soruyorsunuz.
Bu durumda başka ne yapılabilir ki.