düzenleme:
İlk konum, suçlamadan canı sıkılan boşanmak istiyor demeden önce okuyun.
Artık çok bunaldım, daha fazla götüremiyorum evliliği. babamdı, çocuk küçüktü derken bu kadar oluyor. kendimi değersiz hissediyorum, aldıkları yaptıkları umurumda değil. çok anlamsız geliyor. hatta mutlu etse de içten içe düzeni bozulmasın çocuğundan ayrılmasın diye yapıyor gibi geliyor.
şu anda boşanmaya kararlıyım. çok netim. lütfen boşan ya da boşanma demeyin, konu bu değil. nasıl bu süreci kolaylaştırırım bununla ilgili yorum ve tavsiyelerinizi bekliyorum. yardımcı olmak isteyen sorularım odaklı yazarsa çok sevinirim. teşekkürler.
________________________
Merhaba. Daha önceki konudan hatırlayanlar olacaktır belki.
Babamın tedavisi bitti artık çok şükür.
Eşimle aramda hiçbir düzelme yok, bir çaba yok. Sürekli aynı şeyleri söylüyor sadece. Ben boşanmak istemiyorum, seni seviyorum, sen aramıza duvar koydun, napim yaklaşıp taciz mi edeyim deyip duruyor.
Eşime eylül ayında boşanmak istediğimi söyledim. İstanbul'a kardeşimin düğünü için gittiğimde annemlere de söyledim. Annem maalesef üzerime yürüdü ve beni tartakladı. Tehdit etti, asla bu şehre gelemezsin, buraya gelip çocuğu bize bırakıp bekar hayatı yaşayacağım sanma, ayrı eve de çıkamazsın, sana asla huzur vermem dedi açıkça.
Eşimle konuştum, babamın nakil sürecini bekleyebilir miyiz dedim, kabul etti. Annem boşanma konusunu bir daha açmadı, ben de bahsetmedim. Sustum, konuşmuyorum diye belki de bastırdığını ya da vazgeçtiğimi düşünüyor.
Eşimde bu arada hiçbir adım olmadı cinsellik ve ilgi adına. Ama şöyle bir durum var, çok fazla hediye aldı irili ufaklı (mücevher gibi şeyler değil), hepsi de beni çok mutlu etti ama istemem yan cebime koy tavrı takınmak zorunda kaldım. ortodonti tedavisi istiyordum mesela, ona başladım kasımda. ufak şeyler ama beni ezdi yaptıkları. boşanmayı konuşmaya çekinir oldum hatta bir ara.
iyice sıkıştırıldığımı hissettim, kimse hiçbir şey olmamış gibi devam ediyordu hayatına ben konuşmazsam. ne annem soruyor mutlu musun diye, ne eşim.
geçen hafta durup dururken, babamın tedavisi de bitti, mayısta kızımız 3 yaşını doldursun o zaman boşanalım mı dedim? yine havada kaldı sorduğum, ağladı ben boşanmak istemiyorum dedi, ağlayınca üstüne gidemedim. sevgililer gününde yine marka çanta almış gelmiş. bunlar bizi kurtarmayacak ama teşekkür ederim dedim sadece.
bu arada bilgisayarlı muhasebe sertifikası aldım. şu anda satın alma kursuna devam ediyorum. çok kapsamlı ve iyi bir kurs.
5 senedir çalışmıyorum. öncesinde de çok sık iş değiştirdim. hep insanlarla problem yaşayıp iş değiştirdim. kaçtım yani. iş bulmakta ya da işi yapmakta sıkıntı yoktu ama biriyle bir sorun yaşayayım, artık o işte kalamıyordum asla.
aradaki 5 yıllık boşluğu doldurmak ve daha kolay iş bulmak adına kurslara gidiyorum işte. bir de mülakat koçlarından destek almak istiyorum iş arama sürecinde.
psikiyatrist desteği alıyorum bu arada. insan ilişkileri olarak da daha farklı bir konumdayım. kendimi çok daha iyi hissediyorum.
boşanmak istediğime çok eminim ama adım atmaya da çok korkuyorum.
korkularıma gelirsek...
ben burada çok yalnızım ve burada yaşamak istemiyorum. çok kimsesizim.
istanbul'a taşınmak istiyorum. kızım babasına çok düşkün. nasıl etkilenecek bilmiyorum. babasıyla ayrı şehirlerde çocuğu olan boşanmış arkadaşlar, nasıl etkilenir kızım?
okula yazdıracağım. çalışan anneler, nasıl oluyor anaokulu düzeni? çalışma saatlerine uyuyor mu, esnek mi mesela? hasta olduğunda işyerinizde problem yaşıyor musunuz? nasıl ilgileniyorsunuz? inanın hiç bilgim yok. işimi ne kadar etkiler diye düşünüyorum açıkçası.
boşanmış çocuklu bir kadın olarak iş bulmakta zorluk çekebilir miyim acaba?
eşimden nafaka almak istemiyor bir yanım. sadece çocuğun okul masrafını karşılasın yeter diyorum. ama mantıklı mı acaba? kendim için de nafaka almalı mıyım? çocuk için nafaka ve okul masrafı aynı şey mi oluyor?
ve geçim korkusu. bir evimiz bir arabamız var. nafaka istemeyip sadece okul masraflarını ödesin ama evi de bana versin istiyorum. araba onun olsun bakalım, bunu teklif edeceğim. doğru bir adım olur mu?
ya da ev ve araba satılacak, bölüşülecek. bu durumda nafaka işini nasıl yapsam? elime geçecek olan para yeniden bir düzen kurmaya yeter mi?
durum böyle. tavsiye ve deneyimlerinizi bekliyorum :)
İlk konum, suçlamadan canı sıkılan boşanmak istiyor demeden önce okuyun.
Artık çok bunaldım, daha fazla götüremiyorum evliliği. babamdı, çocuk küçüktü derken bu kadar oluyor. kendimi değersiz hissediyorum, aldıkları yaptıkları umurumda değil. çok anlamsız geliyor. hatta mutlu etse de içten içe düzeni bozulmasın çocuğundan ayrılmasın diye yapıyor gibi geliyor.
şu anda boşanmaya kararlıyım. çok netim. lütfen boşan ya da boşanma demeyin, konu bu değil. nasıl bu süreci kolaylaştırırım bununla ilgili yorum ve tavsiyelerinizi bekliyorum. yardımcı olmak isteyen sorularım odaklı yazarsa çok sevinirim. teşekkürler.
________________________
Merhaba. Daha önceki konudan hatırlayanlar olacaktır belki.
Babamın tedavisi bitti artık çok şükür.
Eşimle aramda hiçbir düzelme yok, bir çaba yok. Sürekli aynı şeyleri söylüyor sadece. Ben boşanmak istemiyorum, seni seviyorum, sen aramıza duvar koydun, napim yaklaşıp taciz mi edeyim deyip duruyor.
Eşime eylül ayında boşanmak istediğimi söyledim. İstanbul'a kardeşimin düğünü için gittiğimde annemlere de söyledim. Annem maalesef üzerime yürüdü ve beni tartakladı. Tehdit etti, asla bu şehre gelemezsin, buraya gelip çocuğu bize bırakıp bekar hayatı yaşayacağım sanma, ayrı eve de çıkamazsın, sana asla huzur vermem dedi açıkça.
Eşimle konuştum, babamın nakil sürecini bekleyebilir miyiz dedim, kabul etti. Annem boşanma konusunu bir daha açmadı, ben de bahsetmedim. Sustum, konuşmuyorum diye belki de bastırdığını ya da vazgeçtiğimi düşünüyor.
Eşimde bu arada hiçbir adım olmadı cinsellik ve ilgi adına. Ama şöyle bir durum var, çok fazla hediye aldı irili ufaklı (mücevher gibi şeyler değil), hepsi de beni çok mutlu etti ama istemem yan cebime koy tavrı takınmak zorunda kaldım. ortodonti tedavisi istiyordum mesela, ona başladım kasımda. ufak şeyler ama beni ezdi yaptıkları. boşanmayı konuşmaya çekinir oldum hatta bir ara.
iyice sıkıştırıldığımı hissettim, kimse hiçbir şey olmamış gibi devam ediyordu hayatına ben konuşmazsam. ne annem soruyor mutlu musun diye, ne eşim.
geçen hafta durup dururken, babamın tedavisi de bitti, mayısta kızımız 3 yaşını doldursun o zaman boşanalım mı dedim? yine havada kaldı sorduğum, ağladı ben boşanmak istemiyorum dedi, ağlayınca üstüne gidemedim. sevgililer gününde yine marka çanta almış gelmiş. bunlar bizi kurtarmayacak ama teşekkür ederim dedim sadece.
bu arada bilgisayarlı muhasebe sertifikası aldım. şu anda satın alma kursuna devam ediyorum. çok kapsamlı ve iyi bir kurs.
5 senedir çalışmıyorum. öncesinde de çok sık iş değiştirdim. hep insanlarla problem yaşayıp iş değiştirdim. kaçtım yani. iş bulmakta ya da işi yapmakta sıkıntı yoktu ama biriyle bir sorun yaşayayım, artık o işte kalamıyordum asla.
aradaki 5 yıllık boşluğu doldurmak ve daha kolay iş bulmak adına kurslara gidiyorum işte. bir de mülakat koçlarından destek almak istiyorum iş arama sürecinde.
psikiyatrist desteği alıyorum bu arada. insan ilişkileri olarak da daha farklı bir konumdayım. kendimi çok daha iyi hissediyorum.
boşanmak istediğime çok eminim ama adım atmaya da çok korkuyorum.
korkularıma gelirsek...
ben burada çok yalnızım ve burada yaşamak istemiyorum. çok kimsesizim.
istanbul'a taşınmak istiyorum. kızım babasına çok düşkün. nasıl etkilenecek bilmiyorum. babasıyla ayrı şehirlerde çocuğu olan boşanmış arkadaşlar, nasıl etkilenir kızım?
okula yazdıracağım. çalışan anneler, nasıl oluyor anaokulu düzeni? çalışma saatlerine uyuyor mu, esnek mi mesela? hasta olduğunda işyerinizde problem yaşıyor musunuz? nasıl ilgileniyorsunuz? inanın hiç bilgim yok. işimi ne kadar etkiler diye düşünüyorum açıkçası.
boşanmış çocuklu bir kadın olarak iş bulmakta zorluk çekebilir miyim acaba?
eşimden nafaka almak istemiyor bir yanım. sadece çocuğun okul masrafını karşılasın yeter diyorum. ama mantıklı mı acaba? kendim için de nafaka almalı mıyım? çocuk için nafaka ve okul masrafı aynı şey mi oluyor?
ve geçim korkusu. bir evimiz bir arabamız var. nafaka istemeyip sadece okul masraflarını ödesin ama evi de bana versin istiyorum. araba onun olsun bakalım, bunu teklif edeceğim. doğru bir adım olur mu?
ya da ev ve araba satılacak, bölüşülecek. bu durumda nafaka işini nasıl yapsam? elime geçecek olan para yeniden bir düzen kurmaya yeter mi?
durum böyle. tavsiye ve deneyimlerinizi bekliyorum :)
Son düzenleme:
