- 5 Ağustos 2023
- 78
- 39
- 29
- Konu Sahibi bilinmezlikkk
- #1
Herkese merhaba konuya nasıl başlasam bilmiyorum ama bu konuyu açma sebebim benim geçtiğim ya da geçeceğim yollara benzer yollardan geçmiş insanlardan güç almak aslında. Eşimle boşanma kararı aldık. 5 yıl olacak evleneli . 2 yaşında bir cocugumuz var. Özet geçmek gerekirse eşim duygularını iyi ya da kötü asla dile getirmeyen birisi. Kendisiyle iletişim kurmak çok zor. Sadece kavga ederken dili çözülür hemde fazlasıyla. Sevgi, ilgi görmediğim için ağladığım günlerim çok oldu sayesinde. Bu durum beni fevri bı insan haline getirdi. İlgiden kastımda saçımı okşasın, şiirler okusun gibi şeyler değil. En azından randevu alıp hastaneye gittiğimde ne için gittin demesini beklemek gibi şeyler . Ya da akşamları iki kelime sohbet. Böyle soğuk birisiydi. Kendisine göre o kusursuz, mükemmel, herkes öyle kocası olsun ister. Ben sorunlu, psikolojisi bozuk kisiydim. İnanırdım bazen kendimi sorgulardım. Fakat son günlerde kendi psikoloji bozukluğunun ve eksikliklerinin üstünü örtmek için beni kullandığını farkettim. Ailesi de onun gibi. Mesela annesi 5 yıl önce yaşanmış olayı sürekli gün yüzüne getirir . Söylemediğiniz şeyleri söylemişsiniz gibi kavgasını yapar, hakaret eder , iftira atar. Benim dışımda tüm sülalesiylede böyle, küs herkesle.Fakat her zaman kendisi haklıdır. Eşimde hiçbir zaman hatasını kabul etmedi hep kendisi haklıydı. Aileme, akrabalarıma herkese kafayı takar, içten içe kinlenir ve yanlarında surat asar, sohbet etmekten kaçınır. Kısacası sürekli kendisini kuran birisi. Burada yazamadiğim milyon tane sebep var aslinda. Hem bana hem ailemin arkasından hakaretler etmesi, her hangi bir üstünlüğü olmamasına rağmen kendisini herkesden üstün görmesi, kibiri gibi...Bir psikologla görüştüm.Emin olmak için , hem kendimi hem eşimi eksiksiz anlattım elbette benimde vardır hatalarım cunku. En büyük hatam sevgisizliğin , görmezden gelinmenin beni getirdiği fevri hal. Çünkü karşısına geçip sevgi dilenecek hale gelmistim, aciz hissediyordum artık kendimi. Psikolog, aile terapisinden önce eşimin tek başına psikolojik tedavi görmesi gerektiğini daha sonra aile terapisi yapılmasını önerdi. Terapi vs gibi çözümleri sundum eşime ama kabul etmedi. Kısacası bu evlilik bitti artık. Bu hafta içi dilekçe vermeye gidicez anlaşmalı boşanmak için. En çok çocuğum için üzülüyorum, anne baba ile aile ortamında büyüyemeyecek. Sonrada yirmili yaşlarımı, en güzel yıllarımı çaldığı için kendime üzülüyorum. Bu durumu nasıl atlatabilirim ? Boşanan özellikle çocuklu anneler neler yaşadınız? Elbette kötü günlerde yaşanmıştır ama en çok hepinizin umut dolu mesajlarını bekliyorum 
Bu arada eşime karşı içimde yoğun şekilde acıma duygusu var çünkü ailesiylede kopuk ve ne yaptığını bilmeyen birisi gibi geliyor bana. Keşke vicdanım beni bu kadar yönetmese diyorum bazen...
Bu arada eşime karşı içimde yoğun şekilde acıma duygusu var çünkü ailesiylede kopuk ve ne yaptığını bilmeyen birisi gibi geliyor bana. Keşke vicdanım beni bu kadar yönetmese diyorum bazen...
Son düzenleme:
