Boşanma Psikolojisi

sookiestackhouse .!.:

Su an yeniden 27 olabilmek icin tum malimi verirdim oyle diyeyim size anlayin:)

Genişletmek için tıkla...

tubtubtubi .!.:

Kızlar ölü gibiyim. İşe gidip geliyorum ama resmen yaşayan bir ölüyüm. Hobi edinmek gibi tavsiyeler vereceksiniz biliyorum ama dermanım gelmiyor. Yemek yiyemiyorum, içemiyorum. Terapi alıyorum ama işe yaramıyor. Sürekli böyle olmamalıydı diye düşünüyorum. Çünkü gerçekten ortada büyük bir sebep yok. Son konuşmamızda ben istesem bile ailem istemiyor artık seni sırf bu yüzden bile olmaz dedi, ne yapacağım nerelere gideceğim bilemiyorum. Ailemden 1500 km uzakta yaşıyorum, arkadaşlarım bir yere kadar görüşüyor benimle herkesin işi gücü var. Çok doluyum sürekli ağlıyorum 8 gün sonra anlaşmalı boşanmamız var. Hiç istemiyorum ama bu süreç de çok yıpratacak beni o yüzden uzatmak da istemiyorum. Onun hayalleri bekar hayatı yaşamak çünkü. Bir ara barışır gibi olduk farklı şeyleri bahane etti yine gitti. Sevilmediğim hissi ile başa çıkamıyorum. Yaşım daha 27 ama sanki 50 hissediyorum…

Genişletmek için tıkla...

lalezar8216 .!.:

Mrb. Bende ise gidip geliyorum ama depresyon ilacı kullanıyorum şu an eşimle aramız gel gitli bir ara iyi bir ara kötü
Boşanmak istiyorum diyor ama harekete de geçmiyor ne bilim evde bir soğukluk ve aramızda bir güvensizlik var ne yapacagimi yoluna koymam gerekli yolumu çizmem gerekli
Bir taraftan aci çekiyorum bir taraftan üzüntüsüz durmak durumdayim
Is yerindeki insanlar da çok dedikoducu insanlar acımdan zevk alabilecek tipler
Ayy her yönden sıkışmış durumda hissediyorum kendimi hiç özgür hissetmiyorum
Eşim ne hissediyor ne düşünüyor bilmiyorum arada bir yerlerdeyim

Genişletmek için tıkla...

sonanda .!.:

Bu yasadiklarin cok normal. Hepimiz yasadik. Ben bu durumu anlatirken "cigerlerimi sokuyorlar" diye tarif ediyordum. Sonra geciyor. Bu sure herkes de farkli. Sonra bir bakiyorsun ki sadece bir yerlerde tozlu bir anı olarak kalıyor.

Genişletmek için tıkla...

nesenesenesen .!.:

Merhaba, baya uzun dökmüşsünüz içinizi kurdeşen döker gibi :) şimdi sıra bende:) umarım iyisinizdir. Ben de anlatmaya şuan üşendiğim saçmalıklar yaşadım. Ancak aile gerçekten mevcut sorunları bile çok be kat üstüne koyabiliyor. Ya ailesi size ve aile yapınıza uygun mu diye gözünüzü dört açmanızı ya da eşinizin ailesinden mümkünse baya uzakta yaşamanızı (min. 1000 km ülke dışı tercihen :)) çiçeği burnunda eş adaylarına hatırlatıyorum:) Bir diğeri esrar bağımlısı, alkol bağımlısı vb. şeylere ayıkmanız. Ben Covid zamanı tanıştım, hayat tarzlarımız farklılığından, gizli bağımlılığa kadar ve anne terörü, anne bağımlılığı, dengesizlikler tecrübe ettim. Eşimle güzel flört ediyorduk, seyahat eğlence yeme içme gülme müzik vb zevklerimiz ortak olduğu için Covid zamanında keyifliydi. Evlendiğimizden 3 hafta sonra ben esrar bağımlısı olduğunu tam olarak idrak ettim. 15 ay flört ettik 12 ay içtiğini dahi göstermedi bana, ben de alkol kullanmıyor diye çok memnundum durumdan. Neyse çok uzatmadan evlendik ancak evlenmeye 1 ay kala buna bir şeyler oldu anlamsız kavgalardan hakaret ve kırıcı ithamlar sorumsuzluklar vb. deneyimledim. Dedim evlenirim artık ya düğün stresi ya da sonra duruma bakarım dünyanın sonu değil çünkü buradan vazgeçersem oldukça üzülür pişmanlık duyarım filan diye derin bir korkum vardı. Neyse keyifli bir düğünümüz oldu, hoş beş eğlenceli komik insanlarız ikimizde zaten bu beni ona çok yakınlaştırmıştı. EVeeetttt Bingo. Eve taşındık ve bu ilk günler 3-4'te yatıyor mutfağa geliyorum bir iki baktım esrar koyuyor sigarasına kendisi 'ot' olarak adlandırıyor ve masum bişey diye tasvir ediyor. Kendi şirketi var daha doğrusu abisinin buna distribütörlüğünü verdiği bir iş ve oldukça rahat pandemi filan derken ofise bile gitmiyor elemanlar bile uzaktan çalışıyor bi şekilde iş yürüyor aksaklıklar olsa da. ben baktım bu bir iki tane değil baya baya sabaha kadar oturup içiyor ve internette survivorda yok yemek programlarında. Rica ettim yok, anlattım anlamak istemedi, ben işe gidiyorum adam yatıyor arada işi olursa kalkıyor yoksa akşama kadar yatıyor. 1. sebep sabah 7-8 de uyuyan akşama kadar yatar 2. sebep esrar uyku yapıyormuş fazla içince kafayı kaldıramazsın filan yazmışlar internette okudum. O zamanlar şok yaşadım inkar ettim öce sonra bir hayal kırıklığı ve ne yapacağımı bilmemek, sigara kullanmam alkol sadece arada sırada ölçülü fazlasından hoşlanmam böyle bir tipim yanii. Tam ne içtiğini bile sonradan fark ettim. Neyse ilk şiddete arabada maruz kaldım sebebi arkadaşlarıyla buluşmak istiyor bekar gibi hayatına erkek erkek devam ediyor, bana 2 kere eliyle koluma başıma vurdu dayanamayıp ben de geri bir tane vurdum kafasına ağlayarak öfkeyle. O an gücüm yetse onu bir temiz dövebilirdim. Gücümde elimdedir baya ancak yine de kadın gücüyle aynı değil. Bu şiddet sonrası babamı arayıp durumu anlatmaya karar verdim. Çünkü boşanmaya adım adım ilerlediğimi hissediyordum. Babam onun ailesine durumu anlatmamı ve bu işi halletmelerini istediğini söyle dedi. Benim hep arkamdadır ancak ilk olduğunda ben karışırsam olay çok büyür diye bunun daha doğru olduğunu söyledi. Neyse sonra bu olaylar on and offf devam etti. Problemler genelde hayat tarzı farklılığı, esrar, uyku saati, erkeklerle bekar hayatına devam gibi şeylerden arada bir yokluyordu. Bir keresinde daha şiddete maruz kaldım ve babam polisi ara dedi hemen şikayetçi oluyorsun bitti bu iş dedi aramış babam onu korkudan teli kapatmış. Rapor filan tutturdum uzaklaştırma aldırdım, boşanma dilekçesi yazdım anlaşmalı, gelmedi imzalamaya ben verdim halen çok üzgünüm 15 gündür uyumadım. Şiddetten ceza aldı şikayetim sonucu ve her şey için çok pişman vb. diyor düzelteceğim ben depresyondaydım filan saçma sapan bir hayat sürdüm lütfen telafi edeceğim deyip duruyor ancak güvenim çok zayıf, defalarca bu şartlarda evliliğimiz tehlikede diye ikaz ettim. Kendini toplaması için çabaladım, ancak esrar ve hayat tarzından gayet memnun olduğunu ya da değiştirmeye hazır olmadığını, memnun olmayanın ben olduğumu ve seçimlerimizi yapıyoruz dedim kabullendim. Bu süreçte uyku filan gitti kaygı korku şaşkınlık ve adını bilmediğim karmaşık duygular ile bolca üzüntü hissediyorum. Ben boşanmaktan ziyade sonrasında yaşayacağım yas süreci için korkular hissediyorum gani gani(( Tez zamanda bu akut depresyondan çıkmam dileği ile çünkü doktora gittim uyku ilacı verdi beni uyuşturdu ancak yine az uyku gündüz de ruh gibi salak gibi uyuşuk etti ve bıraktım. Vesselam içimizi dökmek ve bir nebze birilerine fikir vermek, duygudaş olmak adına bana söyleyecek şefkatli cümleleriniz için kızlar.. Görüşmek üzere.

Genişletmek için tıkla...

nesenesenesen .!.:

Merhaba, baya uzun dökmüşsünüz içinizi kurdeşen döker gibi :) şimdi sıra bende:) umarım iyisinizdir. Ben de anlatmaya şuan üşendiğim saçmalıklar yaşadım. Ancak aile gerçekten mevcut sorunları bile çok be kat üstüne koyabiliyor. Ya ailesi size ve aile yapınıza uygun mu diye gözünüzü dört açmanızı ya da eşinizin ailesinden mümkünse baya uzakta yaşamanızı (min. 1000 km ülke dışı tercihen :)) çiçeği burnunda eş adaylarına hatırlatıyorum:) Bir diğeri esrar bağımlısı, alkol bağımlısı vb. şeylere ayıkmanız. Ben Covid zamanı tanıştım, hayat tarzlarımız farklılığından, gizli bağımlılığa kadar ve anne terörü, anne bağımlılığı, dengesizlikler tecrübe ettim. Eşimle güzel flört ediyorduk, seyahat eğlence yeme içme gülme müzik vb zevklerimiz ortak olduğu için Covid zamanında keyifliydi. Evlendiğimizden 3 hafta sonra ben esrar bağımlısı olduğunu tam olarak idrak ettim. 15 ay flört ettik 12 ay içtiğini dahi göstermedi bana, ben de alkol kullanmıyor diye çok memnundum durumdan. Neyse çok uzatmadan evlendik ancak evlenmeye 1 ay kala buna bir şeyler oldu anlamsız kavgalardan hakaret ve kırıcı ithamlar sorumsuzluklar vb. deneyimledim. Dedim evlenirim artık ya düğün stresi ya da sonra duruma bakarım dünyanın sonu değil çünkü buradan vazgeçersem oldukça üzülür pişmanlık duyarım filan diye derin bir korkum vardı. Neyse keyifli bir düğünümüz oldu, hoş beş eğlenceli komik insanlarız ikimizde zaten bu beni ona çok yakınlaştırmıştı. EVeeetttt Bingo. Eve taşındık ve bu ilk günler 3-4'te yatıyor mutfağa geliyorum bir iki baktım esrar koyuyor sigarasına kendisi 'ot' olarak adlandırıyor ve masum bişey diye tasvir ediyor. Kendi şirketi var daha doğrusu abisinin buna distribütörlüğünü verdiği bir iş ve oldukça rahat pandemi filan derken ofise bile gitmiyor elemanlar bile uzaktan çalışıyor bi şekilde iş yürüyor aksaklıklar olsa da. ben baktım bu bir iki tane değil baya baya sabaha kadar oturup içiyor ve internette survivorda yok yemek programlarında. Rica ettim yok, anlattım anlamak istemedi, ben işe gidiyorum adam yatıyor arada işi olursa kalkıyor yoksa akşama kadar yatıyor. 1. sebep sabah 7-8 de uyuyan akşama kadar yatar 2. sebep esrar uyku yapıyormuş fazla içince kafayı kaldıramazsın filan yazmışlar internette okudum. O zamanlar şok yaşadım inkar ettim öce sonra bir hayal kırıklığı ve ne yapacağımı bilmemek, sigara kullanmam alkol sadece arada sırada ölçülü fazlasından hoşlanmam böyle bir tipim yanii. Tam ne içtiğini bile sonradan fark ettim. Neyse ilk şiddete arabada maruz kaldım sebebi arkadaşlarıyla buluşmak istiyor bekar gibi hayatına erkek erkek devam ediyor, bana 2 kere eliyle koluma başıma vurdu dayanamayıp ben de geri bir tane vurdum kafasına ağlayarak öfkeyle. O an gücüm yetse onu bir temiz dövebilirdim. Gücümde elimdedir baya ancak yine de kadın gücüyle aynı değil. Bu şiddet sonrası babamı arayıp durumu anlatmaya karar verdim. Çünkü boşanmaya adım adım ilerlediğimi hissediyordum. Babam onun ailesine durumu anlatmamı ve bu işi halletmelerini istediğini söyle dedi. Benim hep arkamdadır ancak ilk olduğunda ben karışırsam olay çok büyür diye bunun daha doğru olduğunu söyledi. Neyse sonra bu olaylar on and offf devam etti. Problemler genelde hayat tarzı farklılığı, esrar, uyku saati, erkeklerle bekar hayatına devam gibi şeylerden arada bir yokluyordu. Bir keresinde daha şiddete maruz kaldım ve babam polisi ara dedi hemen şikayetçi oluyorsun bitti bu iş dedi aramış babam onu korkudan teli kapatmış. Rapor filan tutturdum uzaklaştırma aldırdım, boşanma dilekçesi yazdım anlaşmalı, gelmedi imzalamaya ben verdim halen çok üzgünüm 15 gündür uyumadım. Şiddetten ceza aldı şikayetim sonucu ve her şey için çok pişman vb. diyor düzelteceğim ben depresyondaydım filan saçma sapan bir hayat sürdüm lütfen telafi edeceğim deyip duruyor ancak güvenim çok zayıf, defalarca bu şartlarda evliliğimiz tehlikede diye ikaz ettim. Kendini toplaması için çabaladım, ancak esrar ve hayat tarzından gayet memnun olduğunu ya da değiştirmeye hazır olmadığını, memnun olmayanın ben olduğumu ve seçimlerimizi yapıyoruz dedim kabullendim. Bu süreçte uyku filan gitti kaygı korku şaşkınlık ve adını bilmediğim karmaşık duygular ile bolca üzüntü hissediyorum. Ben boşanmaktan ziyade sonrasında yaşayacağım yas süreci için korkular hissediyorum gani gani(( Tez zamanda bu akut depresyondan çıkmam dileği ile çünkü doktora gittim uyku ilacı verdi beni uyuşturdu ancak yine az uyku gündüz de ruh gibi salak gibi uyuşuk etti ve bıraktım. Vesselam içimizi dökmek ve bir nebze birilerine fikir vermek, duygudaş olmak adına bana söyleyecek şefkatli cümleleriniz için kızlar.. Görüşmek üzere.

Genişletmek için tıkla...

nesenesenesen .!.:

Ciğeri alıp masaya koymak derim ben de. Ağlıyorum ben de üzülüyorum herkes geçecek diyor. Sanki geçmeyecek gibi geliyor… değil mi!

Genişletmek için tıkla...

sonanda .!.:

Oyle geliyor.. ama aslinda iş biraz da sende bitiyor. Olayi fazla dramatize etmemize gerek de yokmus aslinda. Kendini ozgur hissettiginde, omuzlarinda aslinda yuk tasimis oldugunu fark ettiginde oh be diyorsun. Sana tavsiyem bu donem icine kapanma. Elbet ic muhasebelerin olacak ama gez, eglen, arkadaslarinla bir yerlere git, onlarla vakit gecir, sosyalles. Bu durumu daha kolay atlatacaksin. Yeniden kendini buldugunda o aklina sadece gulerek hatirladigin anilarinda gelecek.

Genişletmek için tıkla...

BeatrixKiddoo .!.:

Niye buraya yazdiniz, konu açın. Çoğu kişi yorumlari okumuyor.

Genişletmek için tıkla...

nightwish_black .!.:

Çok geçmiş olsun. Neler yaşadınız hissettiniz o günden bugüne?

Genişletmek için tıkla...

tubtubtubi .!.:

Kızlar ölü gibiyim. İşe gidip geliyorum ama resmen yaşayan bir ölüyüm. Hobi edinmek gibi tavsiyeler vereceksiniz biliyorum ama dermanım gelmiyor. Yemek yiyemiyorum, içemiyorum. Terapi alıyorum ama işe yaramıyor. Sürekli böyle olmamalıydı diye düşünüyorum. Çünkü gerçekten ortada büyük bir sebep yok. Son konuşmamızda ben istesem bile ailem istemiyor artık seni sırf bu yüzden bile olmaz dedi, ne yapacağım nerelere gideceğim bilemiyorum. Ailemden 1500 km uzakta yaşıyorum, arkadaşlarım bir yere kadar görüşüyor benimle herkesin işi gücü var. Çok doluyum sürekli ağlıyorum 8 gün sonra anlaşmalı boşanmamız var. Hiç istemiyorum ama bu süreç de çok yıpratacak beni o yüzden uzatmak da istemiyorum. Onun hayalleri bekar hayatı yaşamak çünkü. Bir ara barışır gibi olduk farklı şeyleri bahane etti yine gitti. Sevilmediğim hissi ile başa çıkamıyorum. Yaşım daha 27 ama sanki 50 hissediyorum…

Genişletmek için tıkla...

nesenesenesen .!.:

Duygular düşünceler allak bullak oldu. Ara ara ağlıyorum muhakeme, aydınlanma karanlıkla düşüp kalkma vb. Biraz kendimle baş başa kalmayı seçtim. Kendime tahammül etmeyi öğreniyorum. Bir de böyle ilk başlarda donukluk oluyor ben de kimseyle konuşmak anlatmak bana iyi gelmiyor. Sadece annem o da devamlı konuşmak değil arada iyi geliyor. Sindirmek için sanırım. Siz ne gibi tecrübeler yaşadınız?

Genişletmek için tıkla...

nesenesenesen .!.:

Evet dramatize bizim toplumun ürünü bize de ister istemez öyle dokunuyor. Ben de yavaş yavaş uyuyabiliyorum artık. Ne kadar zaman oldu sana?

Genişletmek için tıkla...

nesenesenesen .!.:

Merhaba, baya uzun dökmüşsünüz içinizi kurdeşen döker gibi :) şimdi sıra bende:) umarım iyisinizdir. Ben de anlatmaya şuan üşendiğim saçmalıklar yaşadım. Ancak aile gerçekten mevcut sorunları bile çok be kat üstüne koyabiliyor. Ya ailesi size ve aile yapınıza uygun mu diye gözünüzü dört açmanızı ya da eşinizin ailesinden mümkünse baya uzakta yaşamanızı (min. 1000 km ülke dışı tercihen :)) çiçeği burnunda eş adaylarına hatırlatıyorum:) Bir diğeri esrar bağımlısı, alkol bağımlısı vb. şeylere ayıkmanız. Ben Covid zamanı tanıştım, hayat tarzlarımız farklılığından, gizli bağımlılığa kadar ve anne terörü, anne bağımlılığı, dengesizlikler tecrübe ettim. Eşimle güzel flört ediyorduk, seyahat eğlence yeme içme gülme müzik vb zevklerimiz ortak olduğu için Covid zamanında keyifliydi. Evlendiğimizden 3 hafta sonra ben esrar bağımlısı olduğunu tam olarak idrak ettim. 15 ay flört ettik 12 ay içtiğini dahi göstermedi bana, ben de alkol kullanmıyor diye çok memnundum durumdan. Neyse çok uzatmadan evlendik ancak evlenmeye 1 ay kala buna bir şeyler oldu anlamsız kavgalardan hakaret ve kırıcı ithamlar sorumsuzluklar vb. deneyimledim. Dedim evlenirim artık ya düğün stresi ya da sonra duruma bakarım dünyanın sonu değil çünkü buradan vazgeçersem oldukça üzülür pişmanlık duyarım filan diye derin bir korkum vardı. Neyse keyifli bir düğünümüz oldu, hoş beş eğlenceli komik insanlarız ikimizde zaten bu beni ona çok yakınlaştırmıştı. EVeeetttt Bingo. Eve taşındık ve bu ilk günler 3-4'te yatıyor mutfağa geliyorum bir iki baktım esrar koyuyor sigarasına kendisi 'ot' olarak adlandırıyor ve masum bişey diye tasvir ediyor. Kendi şirketi var daha doğrusu abisinin buna distribütörlüğünü verdiği bir iş ve oldukça rahat pandemi filan derken ofise bile gitmiyor elemanlar bile uzaktan çalışıyor bi şekilde iş yürüyor aksaklıklar olsa da. ben baktım bu bir iki tane değil baya baya sabaha kadar oturup içiyor ve internette survivorda yok yemek programlarında. Rica ettim yok, anlattım anlamak istemedi, ben işe gidiyorum adam yatıyor arada işi olursa kalkıyor yoksa akşama kadar yatıyor. 1. sebep sabah 7-8 de uyuyan akşama kadar yatar 2. sebep esrar uyku yapıyormuş fazla içince kafayı kaldıramazsın filan yazmışlar internette okudum. O zamanlar şok yaşadım inkar ettim öce sonra bir hayal kırıklığı ve ne yapacağımı bilmemek, sigara kullanmam alkol sadece arada sırada ölçülü fazlasından hoşlanmam böyle bir tipim yanii. Tam ne içtiğini bile sonradan fark ettim. Neyse ilk şiddete arabada maruz kaldım sebebi arkadaşlarıyla buluşmak istiyor bekar gibi hayatına erkek erkek devam ediyor, bana 2 kere eliyle koluma başıma vurdu dayanamayıp ben de geri bir tane vurdum kafasına ağlayarak öfkeyle. O an gücüm yetse onu bir temiz dövebilirdim. Gücümde elimdedir baya ancak yine de kadın gücüyle aynı değil. Bu şiddet sonrası babamı arayıp durumu anlatmaya karar verdim. Çünkü boşanmaya adım adım ilerlediğimi hissediyordum. Babam onun ailesine durumu anlatmamı ve bu işi halletmelerini istediğini söyle dedi. Benim hep arkamdadır ancak ilk olduğunda ben karışırsam olay çok büyür diye bunun daha doğru olduğunu söyledi. Neyse sonra bu olaylar on and offf devam etti. Problemler genelde hayat tarzı farklılığı, esrar, uyku saati, erkeklerle bekar hayatına devam gibi şeylerden arada bir yokluyordu. Bir keresinde daha şiddete maruz kaldım ve babam polisi ara dedi hemen şikayetçi oluyorsun bitti bu iş dedi aramış babam onu korkudan teli kapatmış. Rapor filan tutturdum uzaklaştırma aldırdım, boşanma dilekçesi yazdım anlaşmalı, gelmedi imzalamaya ben verdim halen çok üzgünüm 15 gündür uyumadım. Şiddetten ceza aldı şikayetim sonucu ve her şey için çok pişman vb. diyor düzelteceğim ben depresyondaydım filan saçma sapan bir hayat sürdüm lütfen telafi edeceğim deyip duruyor ancak güvenim çok zayıf, defalarca bu şartlarda evliliğimiz tehlikede diye ikaz ettim. Kendini toplaması için çabaladım, ancak esrar ve hayat tarzından gayet memnun olduğunu ya da değiştirmeye hazır olmadığını, memnun olmayanın ben olduğumu ve seçimlerimizi yapıyoruz dedim kabullendim. Bu süreçte uyku filan gitti kaygı korku şaşkınlık ve adını bilmediğim karmaşık duygular ile bolca üzüntü hissediyorum. Ben boşanmaktan ziyade sonrasında yaşayacağım yas süreci için korkular hissediyorum gani gani(( Tez zamanda bu akut depresyondan çıkmam dileği ile çünkü doktora gittim uyku ilacı verdi beni uyuşturdu ancak yine az uyku gündüz de ruh gibi salak gibi uyuşuk etti ve bıraktım. Vesselam içimizi dökmek ve bir nebze birilerine fikir vermek, duygudaş olmak adına bana söyleyecek şefkatli cümleleriniz için kızlar.. Görüşmek üzere

Genişletmek için tıkla...