- 9 Eylül 2013
- 11.891
- 27.269
-
- Konu Sahibi kadinhayattir
- #201
Çok hak verdim bu söze
Çok hak verdim bu sözeŞu an profilimde de yazdığı gibi, güçlü kadın; okumuş ya da zengin kadın değildir.Güçlü kadın;kendini ezdirmemek uğruna yalnızlığı da kabul eden,dik duran,gururlu kadındır.
Merhaba KK üyeleri, siteyi uzun süredir dışarıdan takip ediyorum ancak ilk defa derdimi paylaşmak ve yorumlarınızı almak için üye oldum nihayet. Uzatmadan konuya geçmek istiyorum.Eşimle severek evlendim, 3 aylık evliyim ancak şu an boşanmayı düşünüyorum. Başından anlatacak olursam eşimi annem istemedi baştan beri ben doktorum eşim ise hemşire, bunun dışında ben istanbulda yetiştim eşim ise sosyokültürel olarak çok farklı bir aileden geliyor anadoluda köyde yetişmiş farklı aile yapıları ve hayat tarzına sahibiz annem dışında aileden bu durumları takan olmadı annemi ise ikna ettim ve evlendim. Benim için de hiç sorun değildi bu farklılıklar eşim benim için dünyanın en iyi insanıydı. Her neyse 3 ay önce evlendik evliliğimizin 1. ayında iken büyük bir kavga ettik ve eşim bana malesef şiddet uyguladı. Tokat ve tekmeler attı ayrıca evimize zarar verdi perdeyi söktü korniş yere düştü boğazıma bıçak dayadı sonra o bıçağı sehpaya sapladı bıçağın ucu kırıldı sehpa kesildi vs. Babasını aradım ağlayarak babası çıkıp yanımıza geleceğini söyledi telefonu alıp "baba yola çıkarsan sen gelene kadar ben bunu öldürürüm gelmiyorsun" dedi. O günden sonra kalbim bi daha eskisi gibi olmadı o safça seven kız kayboldu ve günlerce çok soğuk ve uzak kaldım çok pişman oldu böyle davranarak beni kahrediyorsun vs sözler sarfederek telafi etmeye çalıştı bişeyleri nihayet affettim ama içimde unutmadım. Sonra 2 3 hafta sonra bi gece uyumadan önce kıskançlık sebebiyle başka bir kavgamızda saçımdan tutup beni evin koridorunda dış kapıya doğru sürükleyerek "seni böyle üstün başınla kapıya atarım" ve benzeri laflar sarfetti. Akabinde yine özürler bi daha olmayacaklar söz vermeler. Velhasıl yine affettim ama dışardan sadece. Şans vereyim dedim ama bi daha olmayacak demesine pek de inanmadım belki kendimi kandırdın bilmiyorum. Uzun süre bişey olmadı ancak geçen hafta yine bi kıskançlık sebebiyle yolda arabada giderken önce telefonunu yere fırlatıp kırdı sonra gözümdeki güneş gözlüğünü aldı eliyle parçakadı attı sonra kavgamız şiddetlenince arabayı sağa çekti in istemiyorum seni falan dedi inmiycem dedim arabadan çıktı kapımı açıp beni zorla dışarı attı sonra arabayı üzerime sürer gibi yaptı ben kaçtım sonra bu sfer gel arabaya bin rezil oluyoruz dedi bense rezil edenin kendisi olduğunu binmeyeceğimi söyledim bu sefer de gelip ite kaka arabaya bindirdi bide tokat attı arabaya öyle itmiş ki sonradan fark ettim kaç yerimde morluk vardı. Arabayla yolumuza devam ederken tekrar tokat attı bu sefer ben de vurdum saymadım ama defalarca bi o vurdu bi ben vurdum. Sonra yine arabayı durdurdu boğazımı sıktı ne konuşabildim ne nefes alabildim bıraktı öksürdüm boğazım bi süre ağrıdı resmen. Bu olaylardan sonra henüz affetmedim ilk günler soğuktum şu an normal davranıyorum normal bi evli çift gibiyiz ancak hala affetmediğimi ve hatta boşanmakla boşanmamak arasında olduğumu sadece aileler üzülmesin ve elalem 3 ayda boşandılar diye gülmesim diye yanında olduğumu kendisine belirttim. Özürler diledi eski günlerdeki gibi olacağız her şeyi telafi edicem gibi şeyler söyledi. Bu olaylar haricinde anlatacağım başka noktalar da var şöyle ki para konusunu hiçbi zaman sıkıntı yapmadım eşime karşı. Ailesinin hiç durumu yok her şeyimixi kendimiz ortaklaşa aldık. Ancak evlendiğimizden beri her ay maaşımız yatınca maaşımı kendi hesabına göndermemi söylüyor ve gönderiyorum. Bu aya kadar taksitlerimiz vardı bişey almak istediğimde paramız yok dikkat edelim diyordu ben de 3 aydır hep dikkat ettim ancak geçen ay abisi sözlenecek diye ailesine 5 bin tl gönderdi önce borç olarak gönderdi sonra almamaya karar verdi. Ailesine 5 bin gönderdiği ay ayın sonunu zor getirdik kaldı ki ikimizin maaşı toplayınca az değil taksitlerle birlikte bitti. Geçen gün de bana sormadan babasına abisinin düğün masrafını karşılayacağımızı söyledi çok sinirlendim. Ailesi hep bundan bi şeyler bekliyor eşimden başka okuyan doğru dürüst bi maaşı olan yok evlerinde. Ama eşim bana dikkatli yaşamamızı önerirken bi yandan ailesinin hastalık sağlık düğün her şeyini bize yıkıyorlar ve ailesi bunu çok normal görüyor. Ve ben kendim çalışan biri olarak özgürce para harcayamıyorum eşim dha çok parayı biriktirmek ev arsa vs alma yanlısı biri iken ben o kdr emek verip doktor olmuşum en azından bu yaşlarda kendi paramı harcamanın tadını çıkarmak istiyorum ancak eşim bütün parayı kendi yönetmek istiyor hatta bi kere atm den para çekecekti ben arabada onu bekleyecektim bana da çek üzerimde hiç yok dedim (evlendiğimizden beri pek parayla muhatap olmadım küçük yerde yaşadığımız için yalnız bi yere pek gitmediğimden) geldi 50 tl çekmiş bana kucağıma atarak al bu kadar yeter zaten sana lazım olmuyor gibisinden alay eder gibi konuştu çok bozuldum. Bunların dışında bir de kıskançlık ve kısıtlaması var ki sormayın dışarda bi yere rastgele baksam ne baktın kime baktın dmesi, çalıştığımız hastanede erkeklerden kıskanması erkklere gülme konuşma demesi (ki her dediğini eskiden kırmamaya çalışırdım yaşadıklarımdan sonra bunlar da rahatsız ediyor artık niye katlanıyorjm demeye başladım) ve kendisi benin kadar kendini kısıtlamıyor en sinir olduğum da bu. Kuzenlerim bana sarılınca rahatsız oluyor kendi abisinin hanımı buna sarılıyor ben kızınca da yılda bi kere görüyorum zaten ben sarılmıyorum o geliyo diyor oysa ki ben de yılda bi kere görüyorum bende de aynı şeyler yaşanıyor. Daha yaz yaz bitiremem kızlar ben ben olmaktan çıktım öyle özgür ruhlu bunlara katlanmayacak bi insanken böyle bi hayatın ortasına düştüm. Şu anlattıklarım dışında eşimi sorarsanız romantik sürpriz dolu ev işine yardım eder çok güzel yemek yapar aileme karşı melek gibi ailemdeki herkes ona bayılıyor desem abartmam tartışığımızı birine söylediğimde bana kızıyolar oysaki yaşadıklarımı anlatsam... Kesin kararımı vermeden anlatamıyorum sonra devam edersem diye aslında devam etmek de istemiyorum ama bekara eş boşamak kolaydır misali eskiden derdim öyle çekemem yanlış yapana tekmeyi basarım falan ama şu an nedense cesaret edemiyorum garip bi şekilde rezil olma korkusu mu yoksa bak kendine uygun olmayan biriyle evlendi yapamadı derler korkusu mu... Kendi ayaklarım üstünde duruyorum meslek sahibiyim belirttiğim gibi ailemi sorarsanız ömür boyu kapıları bana açık ne karar alsam arkamda duracak bi aile. Ne olur fikir verin kızlar çok çaresizim ;(
biri sanki benim eşimi anlatmış... ben de 2 yıllık ev liyim.. dayak kısmı hariç aynı benim eşim.. tabi dayak yok ama yerine koyabileceğim çok şey var..Merhaba KK üyeleri, siteyi uzun süredir dışarıdan takip ediyorum ancak ilk defa derdimi paylaşmak ve yorumlarınızı almak için üye oldum nihayet. Uzatmadan konuya geçmek istiyorum.Eşimle severek evlendim, 3 aylık evliyim ancak şu an boşanmayı düşünüyorum. Başından anlatacak olursam eşimi annem istemedi baştan beri ben doktorum eşim ise hemşire, bunun dışında ben istanbulda yetiştim eşim ise sosyokültürel olarak çok farklı bir aileden geliyor anadoluda köyde yetişmiş farklı aile yapıları ve hayat tarzına sahibiz annem dışında aileden bu durumları takan olmadı annemi ise ikna ettim ve evlendim. Benim için de hiç sorun değildi bu farklılıklar eşim benim için dünyanın en iyi insanıydı. Her neyse 3 ay önce evlendik evliliğimizin 1. ayında iken büyük bir kavga ettik ve eşim bana malesef şiddet uyguladı. Tokat ve tekmeler attı ayrıca evimize zarar verdi perdeyi söktü korniş yere düştü boğazıma bıçak dayadı sonra o bıçağı sehpaya sapladı bıçağın ucu kırıldı sehpa kesildi vs. Babasını aradım ağlayarak babası çıkıp yanımıza geleceğini söyledi telefonu alıp "baba yola çıkarsan sen gelene kadar ben bunu öldürürüm gelmiyorsun" dedi. O günden sonra kalbim bi daha eskisi gibi olmadı o safça seven kız kayboldu ve günlerce çok soğuk ve uzak kaldım çok pişman oldu böyle davranarak beni kahrediyorsun vs sözler sarfederek telafi etmeye çalıştı bişeyleri nihayet affettim ama içimde unutmadım. Sonra 2 3 hafta sonra bi gece uyumadan önce kıskançlık sebebiyle başka bir kavgamızda saçımdan tutup beni evin koridorunda dış kapıya doğru sürükleyerek "seni böyle üstün başınla kapıya atarım" ve benzeri laflar sarfetti. Akabinde yine özürler bi daha olmayacaklar söz vermeler. Velhasıl yine affettim ama dışardan sadece. Şans vereyim dedim ama bi daha olmayacak demesine pek de inanmadım belki kendimi kandırdın bilmiyorum. Uzun süre bişey olmadı ancak geçen hafta yine bi kıskançlık sebebiyle yolda arabada giderken önce telefonunu yere fırlatıp kırdı sonra gözümdeki güneş gözlüğünü aldı eliyle parçakadı attı sonra kavgamız şiddetlenince arabayı sağa çekti in istemiyorum seni falan dedi inmiycem dedim arabadan çıktı kapımı açıp beni zorla dışarı attı sonra arabayı üzerime sürer gibi yaptı ben kaçtım sonra bu sfer gel arabaya bin rezil oluyoruz dedi bense rezil edenin kendisi olduğunu binmeyeceğimi söyledim bu sefer de gelip ite kaka arabaya bindirdi bide tokat attı arabaya öyle itmiş ki sonradan fark ettim kaç yerimde morluk vardı. Arabayla yolumuza devam ederken tekrar tokat attı bu sefer ben de vurdum saymadım ama defalarca bi o vurdu bi ben vurdum. Sonra yine arabayı durdurdu boğazımı sıktı ne konuşabildim ne nefes alabildim bıraktı öksürdüm boğazım bi süre ağrıdı resmen. Bu olaylardan sonra henüz affetmedim ilk günler soğuktum şu an normal davranıyorum normal bi evli çift gibiyiz ancak hala affetmediğimi ve hatta boşanmakla boşanmamak arasında olduğumu sadece aileler üzülmesin ve elalem 3 ayda boşandılar diye gülmesim diye yanında olduğumu kendisine belirttim. Özürler diledi eski günlerdeki gibi olacağız her şeyi telafi edicem gibi şeyler söyledi. Bu olaylar haricinde anlatacağım başka noktalar da var şöyle ki para konusunu hiçbi zaman sıkıntı yapmadım eşime karşı. Ailesinin hiç durumu yok her şeyimixi kendimiz ortaklaşa aldık. Ancak evlendiğimizden beri her ay maaşımız yatınca maaşımı kendi hesabına göndermemi söylüyor ve gönderiyorum. Bu aya kadar taksitlerimiz vardı bişey almak istediğimde paramız yok dikkat edelim diyordu ben de 3 aydır hep dikkat ettim ancak geçen ay abisi sözlenecek diye ailesine 5 bin tl gönderdi önce borç olarak gönderdi sonra almamaya karar verdi. Ailesine 5 bin gönderdiği ay ayın sonunu zor getirdik kaldı ki ikimizin maaşı toplayınca az değil taksitlerle birlikte bitti. Geçen gün de bana sormadan babasına abisinin düğün masrafını karşılayacağımızı söyledi çok sinirlendim. Ailesi hep bundan bi şeyler bekliyor eşimden başka okuyan doğru dürüst bi maaşı olan yok evlerinde. Ama eşim bana dikkatli yaşamamızı önerirken bi yandan ailesinin hastalık sağlık düğün her şeyini bize yıkıyorlar ve ailesi bunu çok normal görüyor. Ve ben kendim çalışan biri olarak özgürce para harcayamıyorum eşim dha çok parayı biriktirmek ev arsa vs alma yanlısı biri iken ben o kdr emek verip doktor olmuşum en azından bu yaşlarda kendi paramı harcamanın tadını çıkarmak istiyorum ancak eşim bütün parayı kendi yönetmek istiyor hatta bi kere atm den para çekecekti ben arabada onu bekleyecektim bana da çek üzerimde hiç yok dedim (evlendiğimizden beri pek parayla muhatap olmadım küçük yerde yaşadığımız için yalnız bi yere pek gitmediğimden) geldi 50 tl çekmiş bana kucağıma atarak al bu kadar yeter zaten sana lazım olmuyor gibisinden alay eder gibi konuştu çok bozuldum. Bunların dışında bir de kıskançlık ve kısıtlaması var ki sormayın dışarda bi yere rastgele baksam ne baktın kime baktın dmesi, çalıştığımız hastanede erkeklerden kıskanması erkklere gülme konuşma demesi (ki her dediğini eskiden kırmamaya çalışırdım yaşadıklarımdan sonra bunlar da rahatsız ediyor artık niye katlanıyorjm demeye başladım) ve kendisi benin kadar kendini kısıtlamıyor en sinir olduğum da bu. Kuzenlerim bana sarılınca rahatsız oluyor kendi abisinin hanımı buna sarılıyor ben kızınca da yılda bi kere görüyorum zaten ben sarılmıyorum o geliyo diyor oysa ki ben de yılda bi kere görüyorum bende de aynı şeyler yaşanıyor. Daha yaz yaz bitiremem kızlar ben ben olmaktan çıktım öyle özgür ruhlu bunlara katlanmayacak bi insanken böyle bi hayatın ortasına düştüm. Şu anlattıklarım dışında eşimi sorarsanız romantik sürpriz dolu ev işine yardım eder çok güzel yemek yapar aileme karşı melek gibi ailemdeki herkes ona bayılıyor desem abartmam tartışığımızı birine söylediğimde bana kızıyolar oysaki yaşadıklarımı anlatsam... Kesin kararımı vermeden anlatamıyorum sonra devam edersem diye aslında devam etmek de istemiyorum ama bekara eş boşamak kolaydır misali eskiden derdim öyle çekemem yanlış yapana tekmeyi basarım falan ama şu an nedense cesaret edemiyorum garip bi şekilde rezil olma korkusu mu yoksa bak kendine uygun olmayan biriyle evlendi yapamadı derler korkusu mu... Kendi ayaklarım üstünde duruyorum meslek sahibiyim belirttiğim gibi ailemi sorarsanız ömür boyu kapıları bana açık ne karar alsam arkamda duracak bi aile. Ne olur fikir verin kızlar çok çaresizim ;(
Allah sana akıl fikir versin ben sana diyeyim. Adam boğazına bıçak dayamış, üzerine araba sürmüş, gözünü morartmış, boğazını sıkmış da kendini ikna dememişsin boşanmaya. Kadınlar kulübünden ne istiyorsun?! Hayretler içindeyim! Sana ne diyelim ki biz??Merhaba KK üyeleri, siteyi uzun süredir dışarıdan takip ediyorum ancak ilk defa derdimi paylaşmak ve yorumlarınızı almak için üye oldum nihayet. Uzatmadan konuya geçmek istiyorum.Eşimle severek evlendim, 3 aylık evliyim ancak şu an boşanmayı düşünüyorum. Başından anlatacak olursam eşimi annem istemedi baştan beri ben doktorum eşim ise hemşire, bunun dışında ben istanbulda yetiştim eşim ise sosyokültürel olarak çok farklı bir aileden geliyor anadoluda köyde yetişmiş farklı aile yapıları ve hayat tarzına sahibiz annem dışında aileden bu durumları takan olmadı annemi ise ikna ettim ve evlendim. Benim için de hiç sorun değildi bu farklılıklar eşim benim için dünyanın en iyi insanıydı. Her neyse 3 ay önce evlendik evliliğimizin 1. ayında iken büyük bir kavga ettik ve eşim bana malesef şiddet uyguladı. Tokat ve tekmeler attı ayrıca evimize zarar verdi perdeyi söktü korniş yere düştü boğazıma bıçak dayadı sonra o bıçağı sehpaya sapladı bıçağın ucu kırıldı sehpa kesildi vs. Babasını aradım ağlayarak babası çıkıp yanımıza geleceğini söyledi telefonu alıp "baba yola çıkarsan sen gelene kadar ben bunu öldürürüm gelmiyorsun" dedi. O günden sonra kalbim bi daha eskisi gibi olmadı o safça seven kız kayboldu ve günlerce çok soğuk ve uzak kaldım çok pişman oldu böyle davranarak beni kahrediyorsun vs sözler sarfederek telafi etmeye çalıştı bişeyleri nihayet affettim ama içimde unutmadım. Sonra 2 3 hafta sonra bi gece uyumadan önce kıskançlık sebebiyle başka bir kavgamızda saçımdan tutup beni evin koridorunda dış kapıya doğru sürükleyerek "seni böyle üstün başınla kapıya atarım" ve benzeri laflar sarfetti. Akabinde yine özürler bi daha olmayacaklar söz vermeler. Velhasıl yine affettim ama dışardan sadece. Şans vereyim dedim ama bi daha olmayacak demesine pek de inanmadım belki kendimi kandırdın bilmiyorum. Uzun süre bişey olmadı ancak geçen hafta yine bi kıskançlık sebebiyle yolda arabada giderken önce telefonunu yere fırlatıp kırdı sonra gözümdeki güneş gözlüğünü aldı eliyle parçakadı attı sonra kavgamız şiddetlenince arabayı sağa çekti in istemiyorum seni falan dedi inmiycem dedim arabadan çıktı kapımı açıp beni zorla dışarı attı sonra arabayı üzerime sürer gibi yaptı ben kaçtım sonra bu sfer gel arabaya bin rezil oluyoruz dedi bense rezil edenin kendisi olduğunu binmeyeceğimi söyledim bu sefer de gelip ite kaka arabaya bindirdi bide tokat attı arabaya öyle itmiş ki sonradan fark ettim kaç yerimde morluk vardı. Arabayla yolumuza devam ederken tekrar tokat attı bu sefer ben de vurdum saymadım ama defalarca bi o vurdu bi ben vurdum. Sonra yine arabayı durdurdu boğazımı sıktı ne konuşabildim ne nefes alabildim bıraktı öksürdüm boğazım bi süre ağrıdı resmen. Bu olaylardan sonra henüz affetmedim ilk günler soğuktum şu an normal davranıyorum normal bi evli çift gibiyiz ancak hala affetmediğimi ve hatta boşanmakla boşanmamak arasında olduğumu sadece aileler üzülmesin ve elalem 3 ayda boşandılar diye gülmesim diye yanında olduğumu kendisine belirttim. Özürler diledi eski günlerdeki gibi olacağız her şeyi telafi edicem gibi şeyler söyledi. Bu olaylar haricinde anlatacağım başka noktalar da var şöyle ki para konusunu hiçbi zaman sıkıntı yapmadım eşime karşı. Ailesinin hiç durumu yok her şeyimixi kendimiz ortaklaşa aldık. Ancak evlendiğimizden beri her ay maaşımız yatınca maaşımı kendi hesabına göndermemi söylüyor ve gönderiyorum. Bu aya kadar taksitlerimiz vardı bişey almak istediğimde paramız yok dikkat edelim diyordu ben de 3 aydır hep dikkat ettim ancak geçen ay abisi sözlenecek diye ailesine 5 bin tl gönderdi önce borç olarak gönderdi sonra almamaya karar verdi. Ailesine 5 bin gönderdiği ay ayın sonunu zor getirdik kaldı ki ikimizin maaşı toplayınca az değil taksitlerle birlikte bitti. Geçen gün de bana sormadan babasına abisinin düğün masrafını karşılayacağımızı söyledi çok sinirlendim. Ailesi hep bundan bi şeyler bekliyor eşimden başka okuyan doğru dürüst bi maaşı olan yok evlerinde. Ama eşim bana dikkatli yaşamamızı önerirken bi yandan ailesinin hastalık sağlık düğün her şeyini bize yıkıyorlar ve ailesi bunu çok normal görüyor. Ve ben kendim çalışan biri olarak özgürce para harcayamıyorum eşim dha çok parayı biriktirmek ev arsa vs alma yanlısı biri iken ben o kdr emek verip doktor olmuşum en azından bu yaşlarda kendi paramı harcamanın tadını çıkarmak istiyorum ancak eşim bütün parayı kendi yönetmek istiyor hatta bi kere atm den para çekecekti ben arabada onu bekleyecektim bana da çek üzerimde hiç yok dedim (evlendiğimizden beri pek parayla muhatap olmadım küçük yerde yaşadığımız için yalnız bi yere pek gitmediğimden) geldi 50 tl çekmiş bana kucağıma atarak al bu kadar yeter zaten sana lazım olmuyor gibisinden alay eder gibi konuştu çok bozuldum. Bunların dışında bir de kıskançlık ve kısıtlaması var ki sormayın dışarda bi yere rastgele baksam ne baktın kime baktın dmesi, çalıştığımız hastanede erkeklerden kıskanması erkklere gülme konuşma demesi (ki her dediğini eskiden kırmamaya çalışırdım yaşadıklarımdan sonra bunlar da rahatsız ediyor artık niye katlanıyorjm demeye başladım) ve kendisi benin kadar kendini kısıtlamıyor en sinir olduğum da bu. Kuzenlerim bana sarılınca rahatsız oluyor kendi abisinin hanımı buna sarılıyor ben kızınca da yılda bi kere görüyorum zaten ben sarılmıyorum o geliyo diyor oysa ki ben de yılda bi kere görüyorum bende de aynı şeyler yaşanıyor. Daha yaz yaz bitiremem kızlar ben ben olmaktan çıktım öyle özgür ruhlu bunlara katlanmayacak bi insanken böyle bi hayatın ortasına düştüm. Şu anlattıklarım dışında eşimi sorarsanız romantik sürpriz dolu ev işine yardım eder çok güzel yemek yapar aileme karşı melek gibi ailemdeki herkes ona bayılıyor desem abartmam tartışığımızı birine söylediğimde bana kızıyolar oysaki yaşadıklarımı anlatsam... Kesin kararımı vermeden anlatamıyorum sonra devam edersem diye aslında devam etmek de istemiyorum ama bekara eş boşamak kolaydır misali eskiden derdim öyle çekemem yanlış yapana tekmeyi basarım falan ama şu an nedense cesaret edemiyorum garip bi şekilde rezil olma korkusu mu yoksa bak kendine uygun olmayan biriyle evlendi yapamadı derler korkusu mu... Kendi ayaklarım üstünde duruyorum meslek sahibiyim belirttiğim gibi ailemi sorarsanız ömür boyu kapıları bana açık ne karar alsam arkamda duracak bi aile. Ne olur fikir verin kızlar çok çaresizim ;(
Merhaba KK üyeleri, siteyi uzun süredir dışarıdan takip ediyorum ancak ilk defa derdimi paylaşmak ve yorumlarınızı almak için üye oldum nihayet. Uzatmadan konuya geçmek istiyorum.Eşimle severek evlendim, 3 aylık evliyim ancak şu an boşanmayı düşünüyorum. Başından anlatacak olursam eşimi annem istemedi baştan beri ben doktorum eşim ise hemşire, bunun dışında ben istanbulda yetiştim eşim ise sosyokültürel olarak çok farklı bir aileden geliyor anadoluda köyde yetişmiş farklı aile yapıları ve hayat tarzına sahibiz annem dışında aileden bu durumları takan olmadı annemi ise ikna ettim ve evlendim. Benim için de hiç sorun değildi bu farklılıklar eşim benim için dünyanın en iyi insanıydı. Her neyse 3 ay önce evlendik evliliğimizin 1. ayında iken büyük bir kavga ettik ve eşim bana malesef şiddet uyguladı. Tokat ve tekmeler attı ayrıca evimize zarar verdi perdeyi söktü korniş yere düştü boğazıma bıçak dayadı sonra o bıçağı sehpaya sapladı bıçağın ucu kırıldı sehpa kesildi vs. Babasını aradım ağlayarak babası çıkıp yanımıza geleceğini söyledi telefonu alıp "baba yola çıkarsan sen gelene kadar ben bunu öldürürüm gelmiyorsun" dedi. O günden sonra kalbim bi daha eskisi gibi olmadı o safça seven kız kayboldu ve günlerce çok soğuk ve uzak kaldım çok pişman oldu böyle davranarak beni kahrediyorsun vs sözler sarfederek telafi etmeye çalıştı bişeyleri nihayet affettim ama içimde unutmadım. Sonra 2 3 hafta sonra bi gece uyumadan önce kıskançlık sebebiyle başka bir kavgamızda saçımdan tutup beni evin koridorunda dış kapıya doğru sürükleyerek "seni böyle üstün başınla kapıya atarım" ve benzeri laflar sarfetti. Akabinde yine özürler bi daha olmayacaklar söz vermeler. Velhasıl yine affettim ama dışardan sadece. Şans vereyim dedim ama bi daha olmayacak demesine pek de inanmadım belki kendimi kandırdın bilmiyorum. Uzun süre bişey olmadı ancak geçen hafta yine bi kıskançlık sebebiyle yolda arabada giderken önce telefonunu yere fırlatıp kırdı sonra gözümdeki güneş gözlüğünü aldı eliyle parçakadı attı sonra kavgamız şiddetlenince arabayı sağa çekti in istemiyorum seni falan dedi inmiycem dedim arabadan çıktı kapımı açıp beni zorla dışarı attı sonra arabayı üzerime sürer gibi yaptı ben kaçtım sonra bu sfer gel arabaya bin rezil oluyoruz dedi bense rezil edenin kendisi olduğunu binmeyeceğimi söyledim bu sefer de gelip ite kaka arabaya bindirdi bide tokat attı arabaya öyle itmiş ki sonradan fark ettim kaç yerimde morluk vardı. Arabayla yolumuza devam ederken tekrar tokat attı bu sefer ben de vurdum saymadım ama defalarca bi o vurdu bi ben vurdum. Sonra yine arabayı durdurdu boğazımı sıktı ne konuşabildim ne nefes alabildim bıraktı öksürdüm boğazım bi süre ağrıdı resmen. Bu olaylardan sonra henüz affetmedim ilk günler soğuktum şu an normal davranıyorum normal bi evli çift gibiyiz ancak hala affetmediğimi ve hatta boşanmakla boşanmamak arasında olduğumu sadece aileler üzülmesin ve elalem 3 ayda boşandılar diye gülmesim diye yanında olduğumu kendisine belirttim. Özürler diledi eski günlerdeki gibi olacağız her şeyi telafi edicem gibi şeyler söyledi. Bu olaylar haricinde anlatacağım başka noktalar da var şöyle ki para konusunu hiçbi zaman sıkıntı yapmadım eşime karşı. Ailesinin hiç durumu yok her şeyimixi kendimiz ortaklaşa aldık. Ancak evlendiğimizden beri her ay maaşımız yatınca maaşımı kendi hesabına göndermemi söylüyor ve gönderiyorum. Bu aya kadar taksitlerimiz vardı bişey almak istediğimde paramız yok dikkat edelim diyordu ben de 3 aydır hep dikkat ettim ancak geçen ay abisi sözlenecek diye ailesine 5 bin tl gönderdi önce borç olarak gönderdi sonra almamaya karar verdi. Ailesine 5 bin gönderdiği ay ayın sonunu zor getirdik kaldı ki ikimizin maaşı toplayınca az değil taksitlerle birlikte bitti. Geçen gün de bana sormadan babasına abisinin düğün masrafını karşılayacağımızı söyledi çok sinirlendim. Ailesi hep bundan bi şeyler bekliyor eşimden başka okuyan doğru dürüst bi maaşı olan yok evlerinde. Ama eşim bana dikkatli yaşamamızı önerirken bi yandan ailesinin hastalık sağlık düğün her şeyini bize yıkıyorlar ve ailesi bunu çok normal görüyor. Ve ben kendim çalışan biri olarak özgürce para harcayamıyorum eşim dha çok parayı biriktirmek ev arsa vs alma yanlısı biri iken ben o kdr emek verip doktor olmuşum en azından bu yaşlarda kendi paramı harcamanın tadını çıkarmak istiyorum ancak eşim bütün parayı kendi yönetmek istiyor hatta bi kere atm den para çekecekti ben arabada onu bekleyecektim bana da çek üzerimde hiç yok dedim (evlendiğimizden beri pek parayla muhatap olmadım küçük yerde yaşadığımız için yalnız bi yere pek gitmediğimden) geldi 50 tl çekmiş bana kucağıma atarak al bu kadar yeter zaten sana lazım olmuyor gibisinden alay eder gibi konuştu çok bozuldum. Bunların dışında bir de kıskançlık ve kısıtlaması var ki sormayın dışarda bi yere rastgele baksam ne baktın kime baktın dmesi, çalıştığımız hastanede erkeklerden kıskanması erkklere gülme konuşma demesi (ki her dediğini eskiden kırmamaya çalışırdım yaşadıklarımdan sonra bunlar da rahatsız ediyor artık niye katlanıyorjm demeye başladım) ve kendisi benin kadar kendini kısıtlamıyor en sinir olduğum da bu. Kuzenlerim bana sarılınca rahatsız oluyor kendi abisinin hanımı buna sarılıyor ben kızınca da yılda bi kere görüyorum zaten ben sarılmıyorum o geliyo diyor oysa ki ben de yılda bi kere görüyorum bende de aynı şeyler yaşanıyor. Daha yaz yaz bitiremem kızlar ben ben olmaktan çıktım öyle özgür ruhlu bunlara katlanmayacak bi insanken böyle bi hayatın ortasına düştüm. Şu anlattıklarım dışında eşimi sorarsanız romantik sürpriz dolu ev işine yardım eder çok güzel yemek yapar aileme karşı melek gibi ailemdeki herkes ona bayılıyor desem abartmam tartışığımızı birine söylediğimde bana kızıyolar oysaki yaşadıklarımı anlatsam... Kesin kararımı vermeden anlatamıyorum sonra devam edersem diye aslında devam etmek de istemiyorum ama bekara eş boşamak kolaydır misali eskiden derdim öyle çekemem yanlış yapana tekmeyi basarım falan ama şu an nedense cesaret edemiyorum garip bi şekilde rezil olma korkusu mu yoksa bak kendine uygun olmayan biriyle evlendi yapamadı derler korkusu mu... Kendi ayaklarım üstünde duruyorum meslek sahibiyim belirttiğim gibi ailemi sorarsanız ömür boyu kapıları bana açık ne karar alsam arkamda duracak bi aile. Ne olur fikir verin kızlar çok çaresizim ;(
Hadi bakalım bismillah..Allahım mutlu olacağın bir karar verdirsin sana.. inşallah bu süreci en az sıkıntıyla atlatırsınTekrar merhaba arkadaşlar, mesajları arka arkaya okuyunca sorulan soruları unutabiliyorum, aklımda kalan böyle biriyle nasıl evlendin, tanıyamadın mı diyen olmuş. Vallahi eşim olacak kişi ya çok çok iyi rol yapıyor ya da gerçek bir çift karakter. Çevresine karşı melek gibi ve çok sevilen bir insan, keza bana karşı da öyleydi ve dünyanın en iyi insanı olduğunu düşünüyordum. Sevdim ve evlendim. Ya da gerçekten iyi bir insandı ama bana tosladı yani kendinden üstün biriyle evlenince içindeki bu aşağılık kompleksi onu bu hale çevirdi. Yaşayarak tecrübe oldu, yukarıda yazan hanımlar olmuş: Kesinlikle kendi denginizle evlenin, her anlamda. Kariyeri, maaşı, ailesi, kültürü, yaşantısı... Aşk bir yanılsama, sonuçta herkes benim kadar olağanüstü kötü bir tecrübe yaşayacak diye bir şey yok ama her türlü aşk bitecek. Şu an gözündeki perde kalkmış birisi olarak düşünüyorum da eğer şiddete uğramamış olsaydım da eşimin bana sunacağı hayat beni zamanla boğacaktı eminim. Beni eziklikle, özgüvensizlikle vs suçlayan olmuş. Yukarıda bir arkadaş çok güzel söylemiş, boşanmakta kararlıyım da sonraki süreci yaşamak ağır geliyor. Bir de annemin ben sana demiştimlerini işitmek. :) Gerçekten iyi niyetle okuyup yardımcı olmak, tecrübelerini aktarmak için yazanlar sağolsunlar. Bu hafta içi eşime ayrılmak istediğimi söyleyip sonrasında Savcılık'a gitmeyi düşünüyorum, yarın da olabilir bu. Gelişmelerden haberdar edeceğim sizi. Kalın sağlıcakla.