Arkadaşlar eşimden boşanma kararı aldım. Detayları bir önceki konumda görebilirsiniz. Özetleyecek olursam eşimin biseksüel olduğunu söylemesi ve bunu 5 yıl boyunca saklamasına ek olarak evliliğimiz boyunca da bu hislerinin devam etmesi. (bu yeni bir gelişme)
Benim için çok zor bir karar ancak şüphelerle yaşamam çok zor. Henüz kararımı eşimle paylaşmadım. Öncelikle sizinle konuşup fikirlerinizi almak istiyorum.
Küçük bir bebeğim var ve onun haklarını sonuna kadar savunmak istiyorum.
Elbetteki benim önceliğim anlaşmalı boşanmak, ama artık insanlara hiç güvenmiyorum. Eşim anlaşma konusunda zorluk çıkarır mı bilmiyorum, çıkarırsa ne olur orası da çok zor bir durum..
Şuanda gerçekten çok zor bir durumdayım. Boşanma sebebimiz tamamen bu konu, aramızda boşanmak için geçerli hiçbir sorunumuz olmadı. Dışarıdan bakılınca çok mutlu bir evliliğimiz var ve örnek bir çift olarak görülürüz. Aileme, etrafıma bir açıklama yapmak bile bana zulüm gibi geliyor. Mücadele etmek zor. Maddi ve manevi zaten yıprandım daha da başıma neler gelecek, evladımla nasıl bir hayatın içinde boğuşacağım bir muamma. Bu durumda eşime hem bana hem evladıma yaşattıkları için çok kızgınım. Ama onun da bu zorluğundan istifade edip hadi bakalım herşeyi bırak ceketini al ve git de demek istemem..
Bizim bir evimiz var eşim daha önceden almış kredisini evlendikten sonrada ödedik. 50 bin kadarını.
Eşime ait arsası var.
Takılarımı bozdurup araba almıştık. 40 tl .
Zar zor ikna edip 200 gr. altın yapmıştım o duruyor. Önceleri mehirim diye koymuştuk, simdi Evladım için tutuyorum.
Ailesinden alacağı 7 bin lira var ki ondan artık bir beklentim yok.
Ben çalışma hayatına geri döneceğim , bebeğim için ayrılmıştım. 2500 maaşım olur.
Eşimin 5000 liradan fazla maaşı var.
Bebeğim çok küçük, bakıcıya versem burda 1500 liradan az bakıcı veya kreş yok (ki kreş almaz çok küçük)
Kiralarımız 1000 liradan az değil.
Çocuğum olmasa arabayı ve altınları alırdım hiç de arkama bakmazdım. Ama evladımı düşünmek zorundayım. kaldı ki bütün hata eşimin, O da kabul ediyor bunu.
Sizden yardım istediğim konu şu;
1. Ben evi ve mehrim olan parayı evladım için almak istiyorum. Ayrıca evladım için 1500 lira nafaka... Arsa ve arabayı da eşim alsın. Sizce makul müdür?
2.Nasıl bir konuşma yapmalıyım. Ne demeliyim? Gerçekten daha başlangıçta mücadele edemeyecek kadar kırgın ve yorgun hissediyorum kendimi.
Gerçekten ona o kadar kırgınım ki mutlu yuvamı bu hale getirdiği için. Eşime dedim ki benim bu olayda bir hatam var mı? Asla yok diyor.
Ama bu onun uzlaşmaya varacağı anlamına gelmez. İnsan oğlu hiç güvenmiyorum.
İlk konumda bana çek yardımcı oldunuz, hepinizden Allah razı olsun bu konumda da aynı samimiyetle bana yardımcı olun arkadaşlar.
NOT: İlk konumda bir arkadaş tazminat davası açarım demişti, keşke kendisi kadar cesaretli olabilsem...
Benim için çok zor bir karar ancak şüphelerle yaşamam çok zor. Henüz kararımı eşimle paylaşmadım. Öncelikle sizinle konuşup fikirlerinizi almak istiyorum.
Küçük bir bebeğim var ve onun haklarını sonuna kadar savunmak istiyorum.
Elbetteki benim önceliğim anlaşmalı boşanmak, ama artık insanlara hiç güvenmiyorum. Eşim anlaşma konusunda zorluk çıkarır mı bilmiyorum, çıkarırsa ne olur orası da çok zor bir durum..
Şuanda gerçekten çok zor bir durumdayım. Boşanma sebebimiz tamamen bu konu, aramızda boşanmak için geçerli hiçbir sorunumuz olmadı. Dışarıdan bakılınca çok mutlu bir evliliğimiz var ve örnek bir çift olarak görülürüz. Aileme, etrafıma bir açıklama yapmak bile bana zulüm gibi geliyor. Mücadele etmek zor. Maddi ve manevi zaten yıprandım daha da başıma neler gelecek, evladımla nasıl bir hayatın içinde boğuşacağım bir muamma. Bu durumda eşime hem bana hem evladıma yaşattıkları için çok kızgınım. Ama onun da bu zorluğundan istifade edip hadi bakalım herşeyi bırak ceketini al ve git de demek istemem..
Bizim bir evimiz var eşim daha önceden almış kredisini evlendikten sonrada ödedik. 50 bin kadarını.
Eşime ait arsası var.
Takılarımı bozdurup araba almıştık. 40 tl .
Zar zor ikna edip 200 gr. altın yapmıştım o duruyor. Önceleri mehirim diye koymuştuk, simdi Evladım için tutuyorum.
Ailesinden alacağı 7 bin lira var ki ondan artık bir beklentim yok.
Ben çalışma hayatına geri döneceğim , bebeğim için ayrılmıştım. 2500 maaşım olur.
Eşimin 5000 liradan fazla maaşı var.
Bebeğim çok küçük, bakıcıya versem burda 1500 liradan az bakıcı veya kreş yok (ki kreş almaz çok küçük)
Kiralarımız 1000 liradan az değil.
Çocuğum olmasa arabayı ve altınları alırdım hiç de arkama bakmazdım. Ama evladımı düşünmek zorundayım. kaldı ki bütün hata eşimin, O da kabul ediyor bunu.
Sizden yardım istediğim konu şu;
1. Ben evi ve mehrim olan parayı evladım için almak istiyorum. Ayrıca evladım için 1500 lira nafaka... Arsa ve arabayı da eşim alsın. Sizce makul müdür?
2.Nasıl bir konuşma yapmalıyım. Ne demeliyim? Gerçekten daha başlangıçta mücadele edemeyecek kadar kırgın ve yorgun hissediyorum kendimi.
Gerçekten ona o kadar kırgınım ki mutlu yuvamı bu hale getirdiği için. Eşime dedim ki benim bu olayda bir hatam var mı? Asla yok diyor.
Ama bu onun uzlaşmaya varacağı anlamına gelmez. İnsan oğlu hiç güvenmiyorum.
İlk konumda bana çek yardımcı oldunuz, hepinizden Allah razı olsun bu konumda da aynı samimiyetle bana yardımcı olun arkadaşlar.
NOT: İlk konumda bir arkadaş tazminat davası açarım demişti, keşke kendisi kadar cesaretli olabilsem...
Son düzenleme:
