Merhaba hanımlar ..
Fikir Almak istiyorum ..
Sizlerede tanışmak istiyorum artık ..
Buraya yazmayalı uzun yıllar olmuş
Gelelim konuma ben boşanmayi düşünüyorum artık eşime birkaç kez konuyu açtım ..
Geçende dışarı çıktığımızda çok mutlu olduğumuz bir anda beni anla ve dinle lütfen bizim bir çocuğumuz var ayrılırsak kötü kalmak istemiyorum çocuğumun hala anne babasiyiz gene çocuğumuz için ayrilsakta iyi bir sekilde ayrılmalıyız felan dedim bir süre donuk şekilde dinledi daha sonra duymamış gibi davrandı ..
Neden bu şekilde düşünüyorsun diyenler biz çok zıt fikirde insanlarız ..
Bunu çocuğumuz olana kadar farkına varamadık ..
Ben çok pinpirikli bir anne o çok rahat bir baba ..
Her çocuğumuzla dışarı çıktığımızda bu bizim tartışma nedenimiz ve su 1 aydır gitmeye karar verdiğimiz heryerden yolda tartismalar yüzünden eve geri dönüyoruz .
Çocuğum çok uslu durgun bir çocuk değil bu durum eşime rahatsizlik veriyor ..
Her gördüğünü istediğinde sen yaptın böyle diyor bu bizim için tartışma nedeni ..
Bende diyorum ki benim bu şekilde yetiştirdiğimi düşünüyorsun sende babasin ben ne kadar anneysem sende okadar babasin bana çocuk konusunda yardım edebilirsin diyorum çocuğumla 10 dakika aynı odada kaldığında oğlum mizmizlanmaya başladığında odada 2 çocuk var gibi birbirlerini yiyorlar ..
Oğlum hastalanıyor sen yaptın diyor mikropla ugrasmasina çocukluğunu yaşamasına izin vermiyorsun diyor büyük sehirde oturuyoruz 3 yaşındaki çocuğu kapıya koyup oynatmami bekleyemezsin benden dedim ..
Yerimiz yok zaten bunun için heryer araba bina toprakla kumla oynayabileceği park dışında biryer yok ..
Konumuz hep böyle devam ediyor ..
Daha fazlada uzatmak istemiyorum aslında ..
İki lafimizdan biri kavga tartışmaya dönüyor ve sanırım artık benim bu ilişkiyi yurutebilcek sabır kalmadı ..
Saygımız sevgimiz birbirimize düşkünlüğümüz kalmadı ben yürütmek istemiyorum ama eşim bu konuları duymazdan geliyor ..
Oturup zaten tartışma çıkmadan konuşmamız imkansız .
Geçen konustugumda ..
Sen gitmek istiyorsan gidebilirsin benim senin gibi annem babam açık bir kapım yok sen evden gidebilirsin dedi ..
Bende benim kusura bakma çocuğumun düzenini asla bozmaya niyetim yok senin gitmeni bekliyorum dedim ..
Sürekli birbirimiz sucluyoruz ..
( Bu arada bu konuyu buraya dün cocugumuda hastaneye tek başına gece 3de götürmek zorunda kalınca açmaya karar verdim ) Üzdü bu durum beni çok kırıldım .
Bana kusebilir tartışabiliriz ama o benim olduğu kadar onunda çocuğu ..
Sizce ne yapmalıyım .
Çocuğumu kreşe vermeyi kendim çalışmayı düşünüyorum ..
En yakınımda bim a101 vs var onlara iş başvurusu yaparak başlamayı düşünüyorum hamileyken işi bırakmıştım 4 senedirde hiç çalışmadım bilemiyorum fikirlerinizi bekliyorummmm ..