boşanma aşamasında çocuk psikolojisi

Merhaba öncelikle çalışan bir anneyim .4,5 yaşında bir kızım var. boşanma aşamasında olduğumuz için kızım ve geçici süreliğine annemlerde kalıyoruz. eşimle boşanma durumumuzu kızımızla birlikte konuşarak ayrılmamızın kendisiyle bir ilgisi olmadığını aramızdaki sorunları çözemediğimizi anlatarak açıkladık. kısa süredeki planlarımızı anlayacağı şekilde açıkladık. kızım normalde babasının ailesini sevmiyordu. benim anneme de çok düşkündü ancak annemlere geldikten sonra annem ve babama sürekli kötü davranıyor. ölmelerini istiyor. annem ile babam da kızıma çok düşkündür. şimdi hafta sonları babası alıyor ve babaannesinde kalıyorlar. şimdi sürekli orada kalmak istiyor. sanırım babasının kendisini terk ettiğini düşünüyor ve onun anne ve babasını severse geri dönebileceğimizi düşünüyor. bunu düşünmememin sebebi beraberken kızım annesi hakkında kötü bir şey söylediğinde babası benimle kıyas yapardı (ör: kızım babasına annemi seviyor musun diye sorduğunda "sen benim annemi seviyor musun." gibi yada direk annesini savunma durumuna geçerdi. benim ailemde tam tersi ne derse hep telkin edici olurlar. bende savunmaya geçmem. sadece insanları sevmesen de kötü davranmaması gerektiğine dair konuşurum. yapı olarak ta hümanist bir bireyim. ) evden ayrıldığımız andan itibaren de tavır olarak hiç değişik davranmadım. ajite olmadım. öyle ağlayan bir yapımda yok. kurallarımız yaptığımız aktivitelerde değişiklik yapmadım. yani kısacası sadece başka bir evde yine aynı şekilde ve babası olmadan yaşıyoruz. ev bulamadığım için bulana kadar annemlerde kalacağız. kısa süre içinde de kendi evimizi bulanacağız. bu durumda nasıl davranmam gerekir. kızımın kötü yönde etkilenmesini en aza nasıl indirebilirim. uzmanlık alanı var ise vereceğiniz her bilgi için şimdiden teşekkür ederim.