- 6 Şubat 2013
- 1.273
- 1.217
- 333
Selam kızlar merhaba,
Eşimle 9 yılı geçen evliliğim bitiyor. Tanıştığımızdan itibaren bana karşı çok sıcak olamadı.Yaşım çok gençti, doğru karar veremedim.Yani sarılmak, öpmek için beraberliğimiz boyunca çaba göstermedi. Düğünümüz olmamıştı ama resmen evlenmiştik o süreçte dahi pijama giydin yattın arzulamadım dedi. Evliliğimizin ilk gecesi yorgunum dedi herhangi bir şey yaşanmadı anlayış gösterdim ilerleyen günlerde bir şekilde oldu. Ama hiç yeni evlenmiş bir çift gibi olamadık.
Arzulanmamak, kadın gibi hissedememek beni zamanla ona karşı hislerimde anneliğe evrildim. Yer yer öfke patlamaları, bazen öfkeden deliye döndüm ne dediğimi bilemez hale geldim. Ailemin yanına gittim, döndüğümde acaba beni özledi mi hevesi hep suya düştü. Doktora göründü, ilaç verdi ereksiyon için kullanmak istemedi sen bana hasta etiketi vurdun değilim dedi. Her şeyi ile ayrı ilgilendim, anneliğe evrildim dedim ya anne gibi baktım farkında dahi değildim. Kadınlık nedir unutmuştum. Ne uyurken sarılır, ne uyanınca ayda 1-2 görev icabı cinsellik.. Koca evin içerisinde yok gibi bir insandı.Agresif pasif bir kişiliği vardı. Kanepede yatan, tv izleyen.Zamanla o kadar benimsedim ki bu anormal durumu, birde çocuk yaptım.
Ailelerimize söyledik, zamanla anlayış gösterdiler. Evimizi 3 gündür ayırdık, kendisi evden ayrıldı kızım yeni okula başladığı için evde okula yakın, bir kaç yıl ben oturacağım. Sonra satıp paylaşacağız.
Gelin görün ki hanımlar içim acıyor, bugün kızımı görmek için geldi mazlum bir hali vardı. Duygularını hiç bir şekilde ifade edemeyen biri, bense eskide yaşanmış güzel anılara takılarak üzüntü içerisindeyim . Anlaşmalı boşanacağız. Sizce içerisinde arzu, tutku, cinsellik olmayan sarılma ve öpmeden dahi yoksun bu evliliği bitirmekte haksız mıyım. Parasını filan hiç esirgemeyen bir insandı, ama en önemlisi sevgisini gösteremedi.
Evden şimdilik bişey almıyor, onun bu sessiz ve çaresiz duruşu beni çok üzüyor iyi bir insana haksızlık mı ediyorum diye düşünüyorum. Bir çocuğum var bu arada. Zamanla geçer mi.
Benden sonra bir hayat kurması çok zor iletişim becerileri çok zayıf, çok çekingen. O kadar anne gibi benimsemişim ki, yalnız başına ne yapar diye dahi düşünüyorum. Benim kzıım var, arkadaşlarım var. O ise kardeşleri dışında sosyal kimsesi yok. Avukat
hafta içi davayı açacak..Hissetiğim acı normal mi, sohbet cinsellik olmayan bir evlilikti ama kimseye zarara dokunmadığı için acaba bencilce mi davrandım diye düşünüyorum
Eşimle 9 yılı geçen evliliğim bitiyor. Tanıştığımızdan itibaren bana karşı çok sıcak olamadı.Yaşım çok gençti, doğru karar veremedim.Yani sarılmak, öpmek için beraberliğimiz boyunca çaba göstermedi. Düğünümüz olmamıştı ama resmen evlenmiştik o süreçte dahi pijama giydin yattın arzulamadım dedi. Evliliğimizin ilk gecesi yorgunum dedi herhangi bir şey yaşanmadı anlayış gösterdim ilerleyen günlerde bir şekilde oldu. Ama hiç yeni evlenmiş bir çift gibi olamadık.
Arzulanmamak, kadın gibi hissedememek beni zamanla ona karşı hislerimde anneliğe evrildim. Yer yer öfke patlamaları, bazen öfkeden deliye döndüm ne dediğimi bilemez hale geldim. Ailemin yanına gittim, döndüğümde acaba beni özledi mi hevesi hep suya düştü. Doktora göründü, ilaç verdi ereksiyon için kullanmak istemedi sen bana hasta etiketi vurdun değilim dedi. Her şeyi ile ayrı ilgilendim, anneliğe evrildim dedim ya anne gibi baktım farkında dahi değildim. Kadınlık nedir unutmuştum. Ne uyurken sarılır, ne uyanınca ayda 1-2 görev icabı cinsellik.. Koca evin içerisinde yok gibi bir insandı.Agresif pasif bir kişiliği vardı. Kanepede yatan, tv izleyen.Zamanla o kadar benimsedim ki bu anormal durumu, birde çocuk yaptım.
Ailelerimize söyledik, zamanla anlayış gösterdiler. Evimizi 3 gündür ayırdık, kendisi evden ayrıldı kızım yeni okula başladığı için evde okula yakın, bir kaç yıl ben oturacağım. Sonra satıp paylaşacağız.
Gelin görün ki hanımlar içim acıyor, bugün kızımı görmek için geldi mazlum bir hali vardı. Duygularını hiç bir şekilde ifade edemeyen biri, bense eskide yaşanmış güzel anılara takılarak üzüntü içerisindeyim . Anlaşmalı boşanacağız. Sizce içerisinde arzu, tutku, cinsellik olmayan sarılma ve öpmeden dahi yoksun bu evliliği bitirmekte haksız mıyım. Parasını filan hiç esirgemeyen bir insandı, ama en önemlisi sevgisini gösteremedi.
Evden şimdilik bişey almıyor, onun bu sessiz ve çaresiz duruşu beni çok üzüyor iyi bir insana haksızlık mı ediyorum diye düşünüyorum. Bir çocuğum var bu arada. Zamanla geçer mi.
Benden sonra bir hayat kurması çok zor iletişim becerileri çok zayıf, çok çekingen. O kadar anne gibi benimsemişim ki, yalnız başına ne yapar diye dahi düşünüyorum. Benim kzıım var, arkadaşlarım var. O ise kardeşleri dışında sosyal kimsesi yok. Avukat
hafta içi davayı açacak..Hissetiğim acı normal mi, sohbet cinsellik olmayan bir evlilikti ama kimseye zarara dokunmadığı için acaba bencilce mi davrandım diye düşünüyorum
Son düzenleme:
