- 6 Kasım 2014
- 2.905
- 7.948
2,5 yıllık evliyim. Eşimle severek evlenmiştik. Küçük de bir bebeğimiz var. Normalde iyi anlaşırdık, kavga ettiğimiz olurdu ama son zamanlarda aşırı derecede artmaya başladı. Pandemi falan derken ben evde sadece bebeğimle ilgilenen biri olarak iyice bunaldım. Ailem de uzak bir şehirde oturuyor. Annesi dışında büyük bir sorunumuz olmamasına rağmen son aylarda sürekli kavga ediyorduk haftada bir. Saygı diye bir şey kalmamıştı zaten, bugün bardağı taşıran son damla oldu.
İki gün önce akşam aramızda ufak bir gerginlik oldu. Burayı açmıyorum çünkü halletmiştik konuyla alakası yok. Neyse ben trip attım ona (haklıydım) ama uzatmadım toplasan 1-2 dk sürmüştür. Öyle bağırıp çağırma falan olmadı sadece off deyip elimdeki yastığı koltuğa attım gittim.
Ertesi gün yani dün sırf yine günlerce küs kalmayalım diye derdimi mesajla güzelce anlattım. O da bana tamam öyle yapalım tarzı bir mesaj atmıştı. Soğuktu ama ben zaten eve gelince gerginliğimiz geçer diye düşünmüştüm. Yemeği falan hazırladım kurabiye yaptım çayın yanına vs. Geldi selam verdi falan ben de verdim ama soğuktu. Neyse o yemek yerken ben de mutfakta oturdum muhabbet falan olur diye ama konuşmadı yemeğini yedi sadece. Ben de sıkıldım içeri gittim. Sonra herkes ayrı takıldı.( burada parantez açmak istiyorum. Ben ondan adım bekledim çünkü onunla güzelce konuşup adım atan bendim ama atmadı. Atmayı bırakın söylediğine göre benden özür beklemiş. Allah aşkına ben ne yaptım da özür dileyecektim? Yaptığım tek şey off deyip yastığı koltuğa atıp gitmek.) sonra bebek uyandı gittim uyutmaya çalıştım uyumadı falan baya, ben de iyice bunaldım beşiğe bırakıp içeri gittim. Gidip sen bakar mısın benim sakinleşmem gerek dedim. İki kere söyleyince binbir nazla kalktı gitti. (dünden uyumamıştık ikimiz de bebek uyumadığı için. Onun da tribini atıyor hem uyumadım hem işe gittim şimdi de çocuk mu bakıcam tarzında. Söylemedi ama ben biliyorum o an bundan öfleyip pöfledi.) neyse zaten birkaç dk sonra ben gittim yani birkaç dk durdu bebeğin yanında. Aldım bebeği ben de onla yatağa girdim kucağımda uyusun diye. Gitmiş ceketini asıyor gardırobu açıp. Gardırop sesli açılıyor baya çocuk hemen oraya döndü iyice uykusu kaçtı. Ben de "şimdi sırası mıydı onun, şuraya koysaydın sabah asardın." dedim. Bana "kes lan sesini" diye bağırdı şok oldum. Asla böyle konuşmaz, konuşamaz benimle. Bu ne ses olacak diye hiçbir şey yapamayacak mıyım falan dedi. Ben de çok mu lazımdı şimdi ayrıca ne biçim konuşuyorsun sen benimle falan dedim birbirimize çemkirip uyuduk. Orada çok sinir oldum bu ne terbiyesizlik diye ama uzatmadım bebek olduğu için yanımda.
Bugüne geliyorum. Sabah kalktım çocukla ilgilendim kendisi uyuyor. Sonra sabah uykusuna yatırdım öğlen uyandı, beyefendi de uyandı. Geldi salona "ben ne yiyicem" diye ters ters sordu. Derdi ben ona kahvaltı hazırlamadım ya, bu. Allah aşkına bu saygısız adama ne hazırlayacaktım bu ne terbiyesizlik ya? Defol git kendin ye mutfakta değil mi? Ben bunu nasıl bu kadar tepeme çıkardım çıldırıcam. Neyse ben de "banane" dedim. Bana "yine başladın saçma sapan açlıkla terbiye etmeye" dedi. Hey Allahım sanki elinden ekmeğini aldım pisliğin. Defol git ye mutfakta dimi? Hem bana hayvan gibi davranacak hem de kahvaltısı hazır olacak. Böyle bir şey olabilir mi ya? Ben de "hazırlamıyorum banane ne yersen ye. Bana hayvan gibi davranıp bir de kahvaltı mı istiyorsun " dedim. İşte "boşuna mı öyle yaptım? Özür dilemedin. Sen de soğuktun bilmemne" demeye başladı. Ben de bağırdım ona "ben sana naptım be sırf günümüz zehir olmasın diye güzelce konuştum sen bana hayvan gibi davrandın." falan dedim. Vay efendim bağırmışım diye bana küfretti şok oldum. Ya bu insan evlenirken salak bile demeyen aşırı saygılı bir insandı. Sırf düzgün kişilikli sandığım için evlendim ben bu pislikle. Sonra bana küfrettiği için ben de ona bağırdım. İşte o anda kalktı üstüme yürüdü, "uzak dur benden sakın dokunma bana" dedim. Bağırıp durma yeter diye başıma yastıkla vurdu. Düşünebiliyor musunuz? Sonra da boğazımı tuttu ama bıraktı hemen. Gözlerindeki kini, nefreti anlatamam. İşte o an bu evliliğin bittiğini anladım. Bana o ara anneni çağır defol git falan da dedi.
Ben annemi aradım onunla aynı çatı altında bir dk daha kalmayacağım için. Aradım bilet ayarlar mısın anne dedim. Baya kötüyüm ağlıyorum falan. Sonra da gidip kendi eşyalarımı bebeğimin eşyalarını falan topladım bavul hazırladım. Sokağa çıkma yasağı ve cezayı bile göze almıştım düşünün. Sonra gerizekalı baktı bavullar falan nereye gidiyorsun gidemezsin falan dedi. Elimden kıyafetimi alıyor ben ondan çekip alıyorum falan birkaç dk sürdü bu. Ben sana soracak değilim defol şuradan gidiyorum bebeğimle dedim. Baktım hala öne geçiyor tutturmuş " bebeği öyle götüremezsin annen gelsin seni alsın." diye. Pisliğe bak annem şoför sanki. Herhalde virüs yüzünden diyor bebeğe bulaşır falan diye. Ben de o zaman annem birkaç güne anca gelir, defol git bu evden yoksa ben giderim dedim. Kendisi yarın gidecek defolup kardeşine. Ben de birkaç gün beklerim annemle dönerim diye düşünüyorum.
O kadar üzgünüm ki. Nasıl böyle bir insana dönüştü bu adam, bu evlilik ne hale geldi. Çocuğuma çok üzülüyorum hiç hak etmedi bu durumu daha 1 yaşında bile değil. Ama yapacak bir şey yok bana küfür edip el kaldırdı ve bu evliliği bitirdi. Nefret ediyorum ondan allahından bulsun. Sadece çocuğuma üzülüyorum mutlu bir yuva veremedim ona.
Bu evlilik zaten bitti ama bu konuyu açma sebebim benim hatalarımı varsa söyleyin. Söyleyin ki bundan sonra bebeğimle kurduğum hayatımda ona yanlış yapmayayım. O mutlu olsun başka bir şey istemiyorum.
İki gün önce akşam aramızda ufak bir gerginlik oldu. Burayı açmıyorum çünkü halletmiştik konuyla alakası yok. Neyse ben trip attım ona (haklıydım) ama uzatmadım toplasan 1-2 dk sürmüştür. Öyle bağırıp çağırma falan olmadı sadece off deyip elimdeki yastığı koltuğa attım gittim.
Ertesi gün yani dün sırf yine günlerce küs kalmayalım diye derdimi mesajla güzelce anlattım. O da bana tamam öyle yapalım tarzı bir mesaj atmıştı. Soğuktu ama ben zaten eve gelince gerginliğimiz geçer diye düşünmüştüm. Yemeği falan hazırladım kurabiye yaptım çayın yanına vs. Geldi selam verdi falan ben de verdim ama soğuktu. Neyse o yemek yerken ben de mutfakta oturdum muhabbet falan olur diye ama konuşmadı yemeğini yedi sadece. Ben de sıkıldım içeri gittim. Sonra herkes ayrı takıldı.( burada parantez açmak istiyorum. Ben ondan adım bekledim çünkü onunla güzelce konuşup adım atan bendim ama atmadı. Atmayı bırakın söylediğine göre benden özür beklemiş. Allah aşkına ben ne yaptım da özür dileyecektim? Yaptığım tek şey off deyip yastığı koltuğa atıp gitmek.) sonra bebek uyandı gittim uyutmaya çalıştım uyumadı falan baya, ben de iyice bunaldım beşiğe bırakıp içeri gittim. Gidip sen bakar mısın benim sakinleşmem gerek dedim. İki kere söyleyince binbir nazla kalktı gitti. (dünden uyumamıştık ikimiz de bebek uyumadığı için. Onun da tribini atıyor hem uyumadım hem işe gittim şimdi de çocuk mu bakıcam tarzında. Söylemedi ama ben biliyorum o an bundan öfleyip pöfledi.) neyse zaten birkaç dk sonra ben gittim yani birkaç dk durdu bebeğin yanında. Aldım bebeği ben de onla yatağa girdim kucağımda uyusun diye. Gitmiş ceketini asıyor gardırobu açıp. Gardırop sesli açılıyor baya çocuk hemen oraya döndü iyice uykusu kaçtı. Ben de "şimdi sırası mıydı onun, şuraya koysaydın sabah asardın." dedim. Bana "kes lan sesini" diye bağırdı şok oldum. Asla böyle konuşmaz, konuşamaz benimle. Bu ne ses olacak diye hiçbir şey yapamayacak mıyım falan dedi. Ben de çok mu lazımdı şimdi ayrıca ne biçim konuşuyorsun sen benimle falan dedim birbirimize çemkirip uyuduk. Orada çok sinir oldum bu ne terbiyesizlik diye ama uzatmadım bebek olduğu için yanımda.
Bugüne geliyorum. Sabah kalktım çocukla ilgilendim kendisi uyuyor. Sonra sabah uykusuna yatırdım öğlen uyandı, beyefendi de uyandı. Geldi salona "ben ne yiyicem" diye ters ters sordu. Derdi ben ona kahvaltı hazırlamadım ya, bu. Allah aşkına bu saygısız adama ne hazırlayacaktım bu ne terbiyesizlik ya? Defol git kendin ye mutfakta değil mi? Ben bunu nasıl bu kadar tepeme çıkardım çıldırıcam. Neyse ben de "banane" dedim. Bana "yine başladın saçma sapan açlıkla terbiye etmeye" dedi. Hey Allahım sanki elinden ekmeğini aldım pisliğin. Defol git ye mutfakta dimi? Hem bana hayvan gibi davranacak hem de kahvaltısı hazır olacak. Böyle bir şey olabilir mi ya? Ben de "hazırlamıyorum banane ne yersen ye. Bana hayvan gibi davranıp bir de kahvaltı mı istiyorsun " dedim. İşte "boşuna mı öyle yaptım? Özür dilemedin. Sen de soğuktun bilmemne" demeye başladı. Ben de bağırdım ona "ben sana naptım be sırf günümüz zehir olmasın diye güzelce konuştum sen bana hayvan gibi davrandın." falan dedim. Vay efendim bağırmışım diye bana küfretti şok oldum. Ya bu insan evlenirken salak bile demeyen aşırı saygılı bir insandı. Sırf düzgün kişilikli sandığım için evlendim ben bu pislikle. Sonra bana küfrettiği için ben de ona bağırdım. İşte o anda kalktı üstüme yürüdü, "uzak dur benden sakın dokunma bana" dedim. Bağırıp durma yeter diye başıma yastıkla vurdu. Düşünebiliyor musunuz? Sonra da boğazımı tuttu ama bıraktı hemen. Gözlerindeki kini, nefreti anlatamam. İşte o an bu evliliğin bittiğini anladım. Bana o ara anneni çağır defol git falan da dedi.
Ben annemi aradım onunla aynı çatı altında bir dk daha kalmayacağım için. Aradım bilet ayarlar mısın anne dedim. Baya kötüyüm ağlıyorum falan. Sonra da gidip kendi eşyalarımı bebeğimin eşyalarını falan topladım bavul hazırladım. Sokağa çıkma yasağı ve cezayı bile göze almıştım düşünün. Sonra gerizekalı baktı bavullar falan nereye gidiyorsun gidemezsin falan dedi. Elimden kıyafetimi alıyor ben ondan çekip alıyorum falan birkaç dk sürdü bu. Ben sana soracak değilim defol şuradan gidiyorum bebeğimle dedim. Baktım hala öne geçiyor tutturmuş " bebeği öyle götüremezsin annen gelsin seni alsın." diye. Pisliğe bak annem şoför sanki. Herhalde virüs yüzünden diyor bebeğe bulaşır falan diye. Ben de o zaman annem birkaç güne anca gelir, defol git bu evden yoksa ben giderim dedim. Kendisi yarın gidecek defolup kardeşine. Ben de birkaç gün beklerim annemle dönerim diye düşünüyorum.
O kadar üzgünüm ki. Nasıl böyle bir insana dönüştü bu adam, bu evlilik ne hale geldi. Çocuğuma çok üzülüyorum hiç hak etmedi bu durumu daha 1 yaşında bile değil. Ama yapacak bir şey yok bana küfür edip el kaldırdı ve bu evliliği bitirdi. Nefret ediyorum ondan allahından bulsun. Sadece çocuğuma üzülüyorum mutlu bir yuva veremedim ona.
Bu evlilik zaten bitti ama bu konuyu açma sebebim benim hatalarımı varsa söyleyin. Söyleyin ki bundan sonra bebeğimle kurduğum hayatımda ona yanlış yapmayayım. O mutlu olsun başka bir şey istemiyorum.
