Boşandığımda 26-27 yaşındaydım. Boşanma sebebim beni aldatmasıydı hem de sekreterimizle. Boşanmamızdan 1 yıl sonra sekreterle evlendi. Kucağımda 1,5 yaşında oğlumla küçük bir anadolu şehrine, babamın evine döndüm. Çok zorlandım. Dul olmanın getirdiği zorlukların tamamını yaşadım. Ne abilerim ne de babam beni koruyabildi. İş buldum çalıştım 2 yıl aynı yerde. Ama inan sözlü tacizler hiç bitmedi. Şehir değiştirdim. Ankaraya geldim. Harika bir iş buldum, evimi tuttum, babamın vefatından sonra annemi yanıma aldım. Ama dul olmanın getirdiği zorluklar hiç bitmedi. Flört amaçlı tanıştığım bütün erkekler beni maddi-manevi kullanmaya kalkıştı. İnanır mısınız bir tanesi beni dolandırdı. Birikimimi aldı ve bir daha haber alamadım, çalıştığı yere gittim, burada öyle biri çalışmıyor dediler. Bir tanesi beni arkadaşlarımın önünde rezil etti. Ya daha neler neler yaşadım. Şu anda bir flörtüm var, 1 aydan fazla süredir tanışıyoruz. Benim geçmiş tecrübelerimin çok kötü olmasından dolayı, yoğurdu üflüyorum, bazı ufak tefek hatalar yapıyorum. O çok çok iyi bir insan, tanıştığım diğer erkeklere benzemiyor. Flört dönemini çok ağırdan alıyorum, O da üzerime fazla gelmiyor. Birbirimizi iyice tanımak istiyoruz.
Demem o ki asla vazgeçme. Doğru insan kesinlikle seni bulacak ve sen çok mutlu olacaksın. Yeter ki kendine yatırım yap. Mutlaka bir iş bul. Gerekirse şehir değiştir. Sosyal çevreni genişlet ve yeni arkadaşlıklar kur. Leş bir hayat yaşamak ya da yaşamamak tamamen senin elinde. Mutluluk tamamen senin elinde.