Boşanana kadar ve kendi evime çıkana kadar zaman kolay geçmedi. Benim için kendi evime çıkmak çok önemliydi, hem evliliğimi hem de evimi kaybetmek istemezdim -ki aile yanı ne kadar iyi ve rahat olsa da özgürlüğünün bir kısmını kaybediyorsun ister istemez. Bir de kendine göre alışkanlıkların gelişmiş neticede yıllar içinde.
Evde tamirdi, tadilattı, taşınmaydı, emlakçıydı 2-3 ay geçti evimle ve açıkçası beni çok güzel oyaladı, rehabilite etti diyebilirim. Tam hayalimdeki gibi bir ev tam benim bütçeme uygun denk düştü diyebiliriz...
Sonrasında bütçemde oluşan değişikliklerden dolayı ek işler filan aldım, onları yaptım, yeni bir yoğunluk başladı.
Boşanık hayatımı seviyorum, tek yaşamak da gayet keyifli geldi açıkçası. Yalnız kalınca korkar mıyım, sıkılır mıyım gibi endişelerim vardı, çünkü hiç yalnız yaşamamıştım. Ama insan hiç mi korkmaz, bilakis korkutmaya çalışanlara "ev kira ama semt bizim" demişliğim var :)))
Bunlar gündelik hayatta yaşadıklarım. Bir de zihinsel süreç var. Unutmak filan yok elbet, tam tersi ne oldu, niye oldu, öyle yapmasam şöyle yapsam ne olurdu, neyi nerede yanlış yaptık... Bütün bunları çok düşündüm, her biri için 50 ayrı senaryo yazdım. Artık düşünmüyorum, sonu yok benim senaryolarımın, kadınım neticede :)
Aslında başka tavsiyelerim de var boşanırken çevremin bana söylediği ve test ettiğim ama sizin evliliğinizde yaşayan şeyler hala var belli ki, daha çok bir sorunu çözememe hali içindesiniz gibi henüz. Kolaylıklar dilerim.
