Merhaba. Deşifre olmamak için yönetimin izni ile ikinci üyelik aldım. Eski üyelerdenim.
-Neredem başlayacağımı bilemiyorum. Kendimi ifade edebilmek, yaşadıklarımı size tam manasıyla aktarabilmek için çok uzun yazmam gerekecek. Şimdiden okuyan okumayan herkese teşekkür ederim. Bu forumdaki herkesin fikrine ihtiyacım var. Cok ciddi bir çıkmazın içerisindeyim. Sanırım bunalıma girdim bu sebeple içinde bulunduğum duruma çözüm uretemiyor, kendimi kapana sıkışmış gibi hissediyorum.
= Eşimle 7 yıl önce sosyal medya üzerinden tanışıp 1 sene içerisinde evlendik. Kültür, ırk ve mezhep farklılığımız var. O bu konuda ailesini söz sahibi etmedi, olacak dedi ve oldu. Benim ailem ilk başlarda emin misim iyi düşün diyerek biraz karşı çıktılar (çok haklılarmış) daha sonra kabul ettiler. Zaten ailem her zaman secimlerime ve dusuncelerime önem vermistir. Sadece bu seçimim onlara biraz radikal geldi. Bu arada ben icanadoludan, esim dogudan..
Mezhep konusunda benim açımdan sorun olmadı cünkü ben icinde bulundugum mezhepten farkli dusunuyor ve hissediyordum ancak baskılardan dolayı dusundugum gibi yasayamiyordum. Bu da eşimi seçmemde önemli bir etken oldu. Tanıştigimizda ikimizin de işi yoktu. Evlenebilmek icin ikimiz de ise girdik. İlk özel sektör islerimizden sonra kendisi kurumsal bir yerde calismaya basladi (2 universite mezunu!) ben de evlenmemize yakın memur oldum. Eşimin cok istedigi bir ilde memur oldum. İkimizin ailesine de çok uzak bir yer. Eşimin babası onları biz tanıştıktan kıa bir süre sonra terketti. Ben de bu sebepten ötürü düğün masraflarını minimuma çektim. Hicbir sey talep etmedim. Tabi ailem ve akrabalarım bunu sorun etti. Bu kadar da uyduruk dugun olmasin diye ama ben maksadın evlenmek oldgunu, babalari olmadigi icin zorlamamam gerektigini savundum. Kiz tarafimdaki dugun masrafini ailem ve ben karsiladim. Erkek tarafindaki dugunu takilarla yaptik. Gelinligimi kuzenimden, kima kiyafetimi yegenimden temin ettim. Nitekim evlendik.
(Afedersiniz cok gereksiz ayrintiya giriyorum. Daha genel yazip sorulara gore daha sonra konuyu guncellerim.)
Nitekim evlendik. Kiz tarafindaki dugunun ardindan esimle valizlerimizi alip benim calistigim sehre gittik. Ne tutulmus bir ev ne de esyamiz vardi. Akrabamin evine gittik. Kendileri yurtdisinda yasiyorlar. Birkac ay orada kaldik.
- bu arada şu ayrıntıyı eklemek istiyorum. Cok aşık olarak evlendik. Hala da çok aşığız karşılıklı olarak. Ancak aşk, sevgi asla menfaat ve vicdansızlığın önüne kalkan değilmiş onu gördüm.
Kabusum evliligimizin ilk gunu basladi.
∞Gece 2de eve vardik. İlk gecemiz. Sabah 7de esimin telefonu deli gibi caliyor. Hem dugun hem yol yorgunuyuz. İlk birkac aramayi cevaplayamadi bu sebepten. Uyanamadi. Ancak israrla caliyor. Actiginda karsidaki kucuk kaynim. Buyul kaynimla bize saat 8de kahvaltiya geleceklerimi soyledi. Ben şok oldum. Tabi esim yetistigi kültür sebebiyle hicbir sey diyemedi. Apar topar kahvalti hazirligina basladim.
∞ aynı gün abisi esime takı takmadigi gibi bir de dugun arifesinde esimin (benim, dugun yapsin diye ilk maasimdan esime gonderdigim para ile) aldigi cep telefonuna el koydu esime de bi tane tuşlu yarı bozuk telefonu verdi.
∞yine ayni gun kahvalti oncesi annesi esimi aradi ve yaklasik yarim saat azar cekti. Telefonu kapatinca esim uzerime yurudu. Ne oldugunu anlamadim. Kaynim sakinlestirdi. Benlik hicbir sey yokmus. Kv'nin klasik stres atma gunuymus, esim de yuklendigi stresi ben de atacakmis. Nitekim sonraki 6 yıl öyle de oldu.
İsimde yeni oldugum icin dugun iznim cok kisaydi, cok zor sekilde amirlerimle kötü olarak rapor almistim. Sirf evliligimin ilk gunlerini esimle gecirebilmek icin ancak biz hep ben, esim ve 2 kaynim gecirdik ilk gunlerimizi ve ilerideki 1 yili.
∞ esim cok cok savurgan, bekarliktan kalma borclari varmis, kendi adina cikardigi kredi kartini abisi kullaniyormus dugun gunu abisi cebine koyup gondermis, full borc ile. Ailesi maddi hicbir sey yapmadigi gibi yillar boyu hep talep halinde oldular. Ozellikle yasadigimiz ildeki kaynim inanilmaz firsatci, cimri birisiydi. Bu arada esim dugun oncesi istifa etti yoksa yasadigimiz yere gelemiyecekti. Zaten calismaya da pek hevesli birisi degil.
∞yaklasik 2 sene boyunca sabah 6dan aksam 7ye kadar calistim ve esimle iki kaynimi gecindirdim. Evimizi dizerken kaynim cok para gitmesin diye esimin aklina girip evimizi hep ikinci el dösetti. Her seyime karisti. Perdemden tut tvnin hangi odada duracagina kadar. Her gun agliyordum. Aksam 7de geliyordum buyuk kaynimla esim mutfak tezgahinin uzerini bulasikla doldurmus. Cok acız diye bi saniye oturtmuyorlar beni. Aglayarak yemek yapiyorim. İlk zamanlar oldugu icin pratik degilim. Yemek aksam 10da hazir oluyor. Evimi 1 ayda ancak yerlestirebildim. Karton koliden tabak alip kullaniyordum. Bazen, agliyorim gozlerim kizariyor diye esim mutfakta beni uyariyordu. Abim anlayacak kirilacak diye. Abisi bosanma asamasindaydi. Evine girmek gelmiyordu icinden. Hep bizdeydi. Yemegi yerdi sonra olmamis bu sevmedim derdi. Sifonu cekmezdi hic. Esime soyledigimde bunu dile getirmemin cok ayip oldugunu, gerekirse abisinin b.kunu yemem gerektigini soyledi. (Yıllar icerisinde ailesinin diger uyelerinin de b.kunu yedirecekti)
∞böyle böyle aylar gecti. Eşim iş bulamayınca askere gitti. 6 ay boyunca tek başıma yolunu bekledim. Kimse sormadi ne haldesin diye. Bu surecte tek basima hem esimin bekarliktan kalma borclarini hem de dugun borclarini odedim. Altinlarimiz da bitti ilk seneden. Esim taksi ya da kiralik araclarla ulasimini sagliyordu. Rahatina cok duskun, luks seviyor. Altinlarimiz hep bu tarz seylere gitti.
∞eşim askerden donunce kv birkac haftaligina yanimiza geldi. Kv yalniz uyumasin diye esim annesiyle yatmayi teklif etti once sonra kucuk kaynimi getirdi annesiyle bizede kaldi. Yine yalniz calisiyordum. Aksam gelip onlara yemek hazirliyordum. Kv bizdeyken esime bi tane is bulduk. Maddi olarak zor durumdaydik. Esim sofor olarak ise basladi. Kvde bu durumdan rahatsiz oldu. Ben memlekette ne derim iki üni okuyan oglum sofor oldu diye bana aglayarak isten cikmasini istedi. Ben de bu ise ihtiyacimiz var diyerek reddettim talebini. Küsüp gitti.
Daha yeni evliyken, hicbir ev esyamiz, maddi imkanimiz yokken kaynim bizden kredi cekmemizi istedi kacakcilik yapmak icin. Dolayli yoldan benden istemis oldu. Ben de kabul etmedim cunku biz ihtiyac sahibiyken kendimize cekmedigimiz krediyi kaynik yasa disi is yapsin diye cekemezdim. Esim hayati zindan etti o donem bana. Abisi istiyorsa ikiletmeden vermemiz gerekirmis. Borclardan dolayi o kadar zor geciniyorduk ki. Mutfagimiza 100 tl kaliyordu. Her gun ayni yemegi yiyorduk. İşim de oyle zor oyle stresli..
#Boyle boyle yıllar gecti. Sürekli olarak ailesinin talepleri yuzunden kavga ettik. Psikolojik siddet artik fiziksel siddete dönmüştu. Aileme asla bir tane sorunumu anlatmadim. Ama o her kavgamizda butun ailesini ayaga kaldirirdi. Ailesi her firsatta laf sokardi bana esim birakin cevap vermemi, surat asmami bile istemezdi. Hala da öyle. Sürekli esimin memlekette gelen misafirlerini, arkadaslarini yatili agirladim. Hepsinde de köpek gibi yapacaksin, mecbursun, esek gibi yapaksin diyip bir suru baski ile kabul ettiriyordu. İsin ilginci ise ben bu donemler bosanmayi dusunmedim hic. Cocugumuz olmadi yillarca. Cok cabaladik cok istedik. 5 yilin sonunda evladima kavustum.
#esim her kavgamizda bosanmak isterdi. Ben de kabul ederdim sonra kendisi vazgecerdi. Meger hepsi tehditmis, yola gelmem icin yapiyormus. Bosanma ile korkutamayacagini anlayinca yavas yavas dozu artirmaya basladi. Fiziksel siddet, öldürmekle tehdit, en son da cocugumla tehdit ediyor.
Beni istediginiz kadar elestirebilirsiniz ancak lutfen elestirilerin yaninda cozum fikirlerinizi de belirtin.
#son olaya kadar bosanmayi ciddi ciddi dusunmemistim ancak artik yapamayacagimi anladim.
Şu ayrintiyi da lutfen paylasayim sonra sadede gelip bitirecegim.
Esim cocuklugu boyunca cok ciddi siddete maruz kalmis. Annesi kumasi ile yasiyormus. Oldukca kalabalik bir ailede cok baski ile buyumus. Babasi cok zalim birisiymis. Hep annesini dovermis annesi de cocuklarini su tutup hortumla dovermis.
Bense ailemden hic dayak yemedim. Pamuklara sardilar. Annem babam benden bir bardak su bile istememistir. Okumamiz ve rahat etmemiz icin her fedakarligi yapmislardir. Evimizde hic kavga olmazdi. Babamin anneme sesini yukselttigini bile hatirlamam. Cok ozgur yetistirildim.
-esim gecirdigi cocukluk sebebiyle siddete fazlasiyla meyilli. Öyleki 9 aylik bebegimiz dogdugundan beri ne zaman dovecegiz diye soran birisi. Ne zaman egitmek icin, kaprislerini ve yaramazligini engellemek icin dovecegiz diyor. Bebegimi hem cok zor buldum hem de cok zor hamilelik ve lohusalik sureci gecirdim. Hepsinde dd maddi manevi yalniz birakti beni. Hamileyken bile cok kucuk bir sebepten kavga edip bosanacagini soyledi. Ben kabul edince de beni namussuzlukla sucladi. Haysiyetsiz oldugum icin hamile halimle kabul ediyormusum bosanmayi. Karnimi kesip cocugu alirmis icinden vs.
Bitiriyorum..
Bardağı taşıran son damla..
Bunda yaklaşık bir ay önce cok guzel mutlu mesut bir pazar kahvaltisindan kalktık. Eşim annesi ile balkonda telefonda hararetli bir telefon konusmaşı yaptı sonra iceri gelip gozunun ustunde kaşın var gibi sebeplerden uzerime yurudu. Hakaretler etti. Ne oldu diye sordugumda ise en kucuk kardesi yasa disi bir ceteye karismis, yuklu borc yapmis. Cete evi basip esyalari kirip dokmus. Kaynimi dovmusler vs. Kv arayip agliyor bu oglan basima boyle isler acti diye. Esim de acisini benden cikariyor. Annem uzgun mutsuz diye. Benim durumdan haberim bile yok, benimle alakasi ne diyorum. Annemin senin gibi serefsiz gelinleri var o sebepten mutsuz diye bana yukleniyor. Zaten karsilikli tartisnamiz pek olmaz. Dovmesin diye susarim. Ama cocuk olmasa sussam dahi dovecek o durumda. Emziriyorum. Sutumm kesilecekti uzuntuden. Birkac gun sonra diger kardesleri ile toplanip hep beraber bayramda memlekete gidip annesine destek olacaklarini soyledi. Tabi benim iki goz evime de eltim ve 3 cocugunu birakip giderek. Cocuklar hic durmuyor. Komsularimla gurultu nedeniyle husumetimiz var. Cocugum çıt seste uyumiyor. Evim kücük. İstemiyorsan sen defol git evden gelecekler dedi. Ve o kara gün geldi. Evim çöplük oldu. Eltim asla cocuklari ile ilgilenmiyor ve cocuklar asla durmuyor, susmuyor. Dizginlenemiyorlar. Cocugumin uyku duzeno alt ust oldu. Sureklo agliyor. Bulasik makinesini yerlestiriyoruz ama tezgahta igne atsan yere dusmez sekilde bulasik dolu oluyor. Sonu gelmiyor. Alip basimi gidecektim cocugum olmasa. Ben tum bunlarla bogusurken bir de memleketten haber geldi. Butun kardesler aralarinda karar almislar ve en huzurlu yerin bizim yasadigimiz ilce olduguna karar vermisler ve hepsi buraya tasiniyorlarmis. Hayatimin en kötü haberi. Hala kabullenemedim. Hayatım mahvoldu resmen.
En so birkac gun önce eşim yok yere kavga cikardi sirf onlar gelmeden bana ayar vermek icin. Anneme babama bana butun aileme agiza alinmayacak hakaretler etti. Allahsizlar, serefsizler, anani bilmem naparim, anasi bilmem ne, kendi bilmem ne, sulaleni ..., yedi ceddini ..., kansızsın sen. Beni eve sigdirmiyor surekli psikolojik siddet uyguluyor. Ailem gelince eşek gibi onlar nasil isterse öyle yasayacaksin. Bu hakaretleri duymak istemiyorsan biz nasil istiyorsak oyle yasayacaksin. Herseye tamam diyeceksin. Yoksa bosanmak istiyorsan birak cocugu s.kt.r git hadi simdi. Elimi kana bulama atla balkondan. Kendin atla diye uzerime yuruyor. Zaten cocuk emmeyi birakana kadar sana sabrediyorum. Alacam elinden. Anneme baktiracam. Kendi kulturumden birisi ile evlenip ona baktiracam. Şeytansın sen. Öldürecem seni, cocugu elinden alacam..
O kadar uzun, o kadar cok sey var ki inanin ifade etmekte cok cok zorlaniyorim. Sordukca cevaplarda izah edecegim size.
Nitekim ayrilmaya kararliyim bu sefer. Hem de cocugu hic gostermeyerek, koruma karari ile ama ucretsiz izindeyim ve param yok. Ailem pasif. Sahip cikiyorlar ama bunlarla basa cikacak kadar guclu degiller. Onlara zarar vermesinden korkuyorim. Babam cok yasli ve hasta. Onlari uzmek istemiyorim. Onlara gidemem. Cocugum asiri duskun bana, heleki bu olaylardan sonra iyice bagimli hale geldi. Yakamı bırakmıyor. Anne kaybetme korkusu yasıyor. Bakiciya veremiyorum. Ayrica su an yasadigim yerde barinamam. Ne yapacagimi bilemiyorum. Nolur beni cesaretlendirin, fikir verin. Para sorunumu, kalacak yer sorunumu nasil cozerim. Korkuyorum da. 3. Sayfa haberi olmaktan. Evladım icin. Aile yapisi cok marjinal, cok bozuk onu anlatamadim. Kisacasi sunu soyleyim. Kayinlarim hel yasadisi islerde. Hepsi bankalarda kara listede, sabikalilar, icraliklar.. Kv sinir hastasi cocugumi mutlaka hirpalar dover. Bir de cocuklara agzinda cigneyip yedirme gibi bir fantazisi var. Kayinpederim benim yasimda bir kadinla nikahsiz yasiyor ve 2 cocuk yapti ondan...
Lütfen bana yardım edin. Bunalıma girdim. Önümü göremiyorum. Çözüm üretemiyorum.
Bilindik üyelerin çoğu da yorum yazdı buraya ama kim kaldı yazmayan bilmiyorum 
