Sadece yazmak ve icimdeki irini akitmak istedim. Uzunca sure buralarda olmak da istemiyorum acikcasi. Sadece yazmak bile belki iyi gelir diye. Rabbime sigindim agladim ama sogutamadim yuregimi. Halbuki ben inancimi hic sorgulamadim. Sevdiği kulmusum ki biraz daha sikintim olacakmis diyorum. Teshis rezerv azligi. Cicugun olmaz diyen bir dr bi tane de biraz denersiniz sonra vazgecin diyen diger bir dr. Sonra gercekten insan olan bir dr la karsilastik ve tedavi. Transfer bekleme sureci ve gebesiniz. Oyle deli gibi mutlu olamadim hep korkum vardi ve simdi ogreniyorum ki bos gebelik. Kurtajla sonlanicak. 4 - 5 gun once ruyamda gordum bir bebegi emzirmeye calisiyorum sonra kucagimda karsima alip bana geleceksin degil mi bebegim diyorum hayir annecim dedi gelmedi. Bir tarafim yeniden basla tedaviye diyor bir tarafim ya aynisi olursa diyor.. korkuyorum uzuluyorum. Sinavimi seviyorum ama nefsim iste dayanamiyorum...