Boğuluyorum sanki

Oturduğum yerde sanki boğulur gibi oluyorum ara ara çarpıntı basıyor bunaltı geliyor sürekli bunaltı bunaltı sanki karanlık bir kuyunun içindeyim kurtulamıyorum o kuyudan niye böyle oluyor bilmiyorum içimde bir huzursuzluk var sürekli bir doğum yaptım doğum sonrası çok yoruldumm acaba doğum sonrası depresyon falan mı bu ne yaşıyorum ben

BengisuCan91 .!.:

Oturduğum yerde sanki boğulur gibi oluyorum ara ara çarpıntı basıyor bunaltı geliyor sürekli bunaltı bunaltı sanki karanlık bir kuyunun içindeyim kurtulamıyorum o kuyudan niye böyle oluyor bilmiyorum içimde bir huzursuzluk var sürekli bir doğum yaptım doğum sonrası çok yoruldumm acaba doğum sonrası depresyon falan mı bu ne yaşıyorum ben

Genişletmek için tıkla...

Psikolojik gibi görünüyor, bir doktora görünün..

Lohusalıktan dolayı büyük ihtimalle.

Dogumdan beridir cok stres altindayim uykusuzluk cocugun pesinde kosturma ne sabah kahvaltı yapabiliyorum dogru duzgun ne akşam yemeği surekli cocuk pesinde hem yapayalniz kimsem yok bunalıma girdim galiba cocuk buyutmek ne kadar stresliymiş bazen diyorum şu koltukta oturup bir nefes alabilsemm ondan galiba boğuluyorum

Öncelikle Sağlıkla büyütün bebeğinizi
Zaman zaman hepimiz sıkılıyoruz bunalıyoruz yalnız hissediyoruz
Sanki küçük bir dünya var orda tek başımıza mücale ediyoruz kimsenin bizi anlamadığını düşünmediğini bir yer gibi
Ama siz ne şanslısınız ki o dünya da tek değilsiniz bebeğiniz katıldı size
Sizin ilginize size muhtaç bir bebek
Evet bebek büyütmek kolay değil
Kendinize ait bir alanınız yok
Temel ihtiyaçlarınızı dahi yapmakta zorlanıyorsunuz
Yemek uyumak vs
Böyle hissetmeniz normal
Yorgunsuz çünkü
Eşiniz yanınızda olduğunda 1 saat kendinize zaman ayırmakla başlayın
Eşinize söyleyin
O bir saatte duş almak kahve içmek için ayırın yalnız kalın
Bunu rutin gibi yapın
Sevdiğiniz birini arayın konuşun paylaşın
İçinize atmayın
Bu durumlar da en çok eş destekçi olur
Eşinizden yardım isteyin
Bu zamanlarında geçeceğini unutmayn
Hepsi bir süreç
çokk güçlü mücadeleci bir annesiniz
Boşuna dememişler cennet annelerin ayakları altında diye

BengisuCan91 .!.:

Oturduğum yerde sanki boğulur gibi oluyorum ara ara çarpıntı basıyor bunaltı geliyor sürekli bunaltı bunaltı sanki karanlık bir kuyunun içindeyim kurtulamıyorum o kuyudan niye böyle oluyor bilmiyorum içimde bir huzursuzluk var sürekli bir doğum yaptım doğum sonrası çok yoruldumm acaba doğum sonrası depresyon falan mı bu ne yaşıyorum ben

Genişletmek için tıkla...

Geçecek. Lohusaysan, inan geçiyor arkadaşım.
Ben de çok kötü atlattım o dönemi.
Rüyalarımda sürekli biri boğazımı sıkıyordu.
Özellikle akşam olunca boğuluyordum, sürekli ağlıyordum.
Gece desen çocuğa bir şey olacak korkusundan başında nöbet tutuyordum.
Eşimden ve ailemden çok destek aldım.
Bir haftalık anneyken, dikişlerimi takmadan kendimi dışarı attım.
Her akşam bir saat yürüdüm.
O boğulma hissinin çöktüğü saatlerde bunu yaptım.
Çok zordu çok, ama geçti.
Senin de geçecek.
Sabır ve dua et. Haline şükret.
Sana kocaman sarılıyorum

Bu arada geçmeseydi psikoloğa gidecektim. Gerekirse destek almaktan çekinme.

BengisuCan91 .!.:

Dogumdan beridir cok stres altindayim uykusuzluk cocugun pesinde kosturma ne sabah kahvaltı yapabiliyorum dogru duzgun ne akşam yemeği surekli cocuk pesinde hem yapayalniz kimsem yok bunalıma girdim galiba cocuk buyutmek ne kadar stresliymiş bazen diyorum şu koltukta oturup bir nefes alabilsemm ondan galiba

Genişletmek için tıkla...

Armagang .!.:

Öncelikle Sağlıkla büyütün bebeğinizi
Zaman zaman hepimiz sıkılıyoruz bunalıyoruz yalnız hissediyoruz
Sanki küçük bir dünya var orda tek başımıza mücale ediyoruz kimsenin bizi anlamadığını düşünmediğini bir yer gibi
Ama siz ne şanslısınız ki o dünya da tek değilsiniz bebeğiniz katıldı size
Sizin ilginize size muhtaç bir bebek
Evet bebek büyütmek kolay değil
Kendinize ait bir alanınız yok
Temel ihtiyaçlarınızı dahi yapmakta zorlanıyorsunuz
Yemek uyumak vs
Böyle hissetmeniz normal
Yorgunsuz çünkü
Eşiniz yanınızda olduğunda 1 saat kendinize zaman ayırmakla başlayın
Eşinize söyleyin
O bir saatte duş almak kahve içmek için ayırın yalnız kalın
Bunu rutin gibi yapın
Sevdiğiniz birini arayın konuşun paylaşın
İçinize atmayın
Bu durumlar da en çok eş destekçi olur
Eşinizden yardım isteyin
Bu zamanlarında geçeceğini unutmayn
Hepsi bir süreç
çokk güçlü mücadeleci bir annesiniz
Boşuna dememişler cennet annelerin ayakları altında

Genişletmek için tıkla...

LorenaEce .!.:

Geçecek. Lohusaysan, inan geçiyor arkadaşım.
Ben de çok kötü atlattım o dönemi.
Rüyalarımda sürekli biri boğazımı sıkıyordu.
Özellikle akşam olunca boğuluyordum, sürekli ağlıyordum.
Gece desen çocuğa bir şey olacak korkusundan başında nöbet tutuyordum.
Eşimden ve ailemden çok destek aldım.
Bir haftalık anneyken, dikişlerimi takmadan kendimi dışarı attım.
Her akşam bir saat yürüdüm.
O boğulma hissinin çöktüğü saatlerde bunu yaptım.
Çok zordu çok, ama geçti.
Senin de geçecek.
Sabır ve dua et. Haline şükret.
Sana kocaman sarılıyorum

Bu arada geçmeseydi psikoloğa gidecektim. Gerekirse destek almaktan çekinme.

Genişletmek için tıkla...

Lohusalığı atlattım aslında cocuk 2 yasina geldi zaten ben hala depresif takiliyorum dinlenemiyorum hiç belkide yorgunluğun koşuşturmanin etkisi altindayim birşey yapmak bile gelmiyor içimden zorla yapiyor gibiyim çocuklu hayat ne zormuş ama onsuz da olmaz diyorum sürekli eşimde yardimci oluyor ama gercekten asıri bunaldım belkide dediginiz gibi doğum sonrası depresyon olabilir umarim eski düzenime geri döneceğim canımm