17 Haziran 2014 Salı
A+A-Koca ülkeden herkesin gönül rahatlığıyla, İşte bu! Ona güvenebiliriz diyebileceği bir ortak aday çıkmaz mı?
Ne yazık ki, Köşk koltuğunu dolduracak, tüm toplumu kucaklayacak, hepimizin adayı olacak bir isim gelmiyor akla
Bulunan hiçbir ad, topyekûn bizi temsil etmiyor.
***
Zaten Biz diye bir şey kaldı mı ki? Bir ringin köşelerine savrulmuş, karşıdakilere kinle bakıp nihai kapışmayı bekleyenlerden sağlıklı bir biz çıkar mı?
Hepimizi kapsayacak kadar geniş bir çatı var mı?
Bunca kamplaştıktan sonra birinci, ikinci, üçüncü tekil şahısları aşıp birinci çoğulla başlayan cümleler kurabilir miyiz?
Bunca farklı beni ve ötekileştirdiğimiz onları toparlayıp bir biz ortaklığı yaratabilir miyiz?
O çatının altında toplanabilir miyiz?
***
Eskiden korkardım böylesi arayışlardan
O bizin çok dayağını yedik çünkü
Tek ideoloji, tek etnisite, tek mezhep, tek adam, tek yaşam tarzı, teker teker dayatıldı.
Bizin eski sahipleri, gün oldu, Türküm doğruyum andını farklılıklarımızı yok etmekte kullandı, gün geldi kendi günahlarını ortak varlığımız dedikleri bayrağa sardı; Hepimiz Müslümanız diye diye kendine benzemeyenleri yok saydı.
Biz Türkler, Biz Müslümanlar diye diye rengârenk bir toplumu, tek tip bir üniformaya hapsetmeye kalktılar.
Benleri ezerek kendi hükümranlıklarında, dar bir biz yaratmak, hepimizi aynılaştırmak istediler.
Olmadı.
Zorla bizleştirmeye çalıştıkları toplum, o elbiseye sığmadı.
Sıkıştırıldıkça attı dikişleri, sigortaları
Bölünmeyelim denildikçe bölünüp kamplara ayrıldı.
***
Biz denen dar kafesin baskısından bıkanlar, birer ikişer taşındı mahalleden
Kürtler, Aleviler, eşcinseller, ateistler, vicdani retçiler, ötekileştirilenler, Sizdendeğiliz diyerek açtı bayrağını
Ben başkayım şarkıları dinler olduk, ortak marşlar yerine
Biz ülkesinin nüfusu azaldı.
Ancak anti seanslarında kalabalıklaşan, terk edilmiş, sıkıcı bir kasabaya dönüştü.
***
Hepiniz birbirinize benzeyeceksiniz diye tutturan eski bizin yarattığı bıkkınlığa rağmen, yeni bir bizi özlüyorum bazen
Babalar Gününde 15 yaşında bir çocuğun polis kurşunuyla öldürülmesinin hepimizin yüreğini dağlamamasına, her evden bir Allah rahmet eylesin sedası çıkamamasına üzülüyorum.
Bir kömür dehlizinde ekmek peşinde diri diri gömülenlerin katillerini bulmak için topluca seferber olamamamıza şaşıyorum.
Bu ülke hırsızlarca soyulmasın ya da Yetti bu savaş, çocuklarımız vurulmasın gibi cümleleri, cümle âlemle birlikte amasız kurabilmeyi düşlüyorum.
Ben kuşağı dediğimiz gençleri bir anda biz yapan Gezi Parkını, orada asılı, Farklılıklarımızla bir aradayız pankartını tüm ülkeye yayabilmenin hayalini kuruyorum.
***
Belli ki eski kalıplara dökülmekle ortak bir bizde buluşamıyoruz.Yeniçağda çatık kaşlı bir ideoloji değil, tek bayrak, devlet, millet, mezhep dayatması değil, ancak farklılıklara saygı duyan, ötekinin suskunluğuna, dışlanmasına, fedakârlığına dayanmayan, baskısız, öfkesiz, kucaklayıcı yeni değerler yakınlaştıracak bizi birbirimize
Evrensel hukuk, insan hakları, adalet inancı, barış umudu, özgürlük tutkusu, demokrasi idealinde buluşacağız.
Kürtle Türkü, Sünniyle Aleviyi, inananla inanmayanı sulh içinde bir arada tutacak bir toplumsal sözleşmeye, Biz aşağıda imzası olanlar diye imza atacağız.
Bu kez lider parlatmak, düşman yaratmak, soygun saklamak, askere almak için filan değil; tersine, birbirine diş bileyen bir kindarlar toplumu olmaktan kurtulmak, çocuklarımıza daha iyi bir istikbal hazırlamak için, gönüllülüğe dayanan, insani bir biz kuracağız.
Çatı adaylık tartışmaları yetti
Tabanda yeni bir sözleşmeyi tartışmanın, yepyeni asgari müştereklerde buluşmanın vaktidir şimdi
http://www.cumhuriyet.com.tr/koseyazisi/83721/Biz.html
