Biyolojik babam akciğer kanseriymiş (4.evre)

Sizce görmeye gitmeli miyim?


  • Ankete Katılan
    116
Selam kızlar.

16 gün önce biyolojik babamın 4. evre akciğer kanseri olduğunu haber aldım. Ve beni görmek istediğini öğrendim (muhtemelen hellallik istemek için).

Bu biyolojik babayla annemin yolları ben henüz 1 yaşındayken vukuatlı bir şekilde ayrılmış. Kendisini hiç tanımıyorum ve 1 kez bile görmedim. Ben 7 yaşındayken annem başkasıyla evlendi ve ben onu babam kabul ettim. O da mekanı cennet olsun 3 yıl önce ben 7 aylık hamileyken ani bir şekilde vefat etti :KK43:

Bu biyolojik adam beni ilk kez 24 yaşımdayken aradı (beni değil tabiki anneannemi aramıştı) ve görüşmek istedi. Görüşmedim. Takıp eden zamanlarda dönem dönem sosyal medyadan, ortak tanıdıklar vesilesiyle falan görüşme talepleri oldu hepsini yanıtsız bıraktım. Ama sosyal medyadan ben onu takip etmesem de onun beni takip etmesine izin verdim.. bir kapıyı açık bıraktım ama o bunu iyi değerlendiremedi. Mesajlarında sürekli annemi, anneannemi, dedemi suçladı, görüştürmediklerini falan söyledi ama benim elimde halen sakladığım haftada 1, bayramda seyranda beni görebileceğine dair kapı gibi mahkeme kararı var. Yani istese polis yoluyla gayet de görebilirdi ama o benim 24 yaşımı bekledi :KK70:

Şu an 42 yaşındayım, 10 yıl kadar önce şimdiki eşimle henüz sevgiliylen sosyal medyaya koyduğum bir yanak yanağa fotoğraf üzerinden, uygunsuzluğuna dem vuran uupuzun bir mesaj yazınca, benim tepem gerçekten attı ve kendisini de yakınlarını da heryerden silip engelledim. Annemden sonraki evliliğinden olan kardeşimle ben 24 o 20 yaşındayken tanışmıştık.Onun annesiyle de kardeşim 13-14 yaşındayken ayrılmışlar. Aralalarında mükemmel bir ilişki olmasa da görüşüyorlar vs. 3. evliliğinden de 1 kardeşim daha var ama onunla hiç tanışmıyoruz..
Aslında anlatılacak çok şey var ama sizi de yormadan soruma geçeyim. Sizce bu hiçbirşey hissetmediğim adamı görmeli miyim? Nedenleriyle yazarsanız sevinirim :dua:

PS: Benim kararım %99 gitmemekten yana ama kafamın içini temizleyemiyorum.
Baba sizin içinizde kanayan hep bir yara olarak kalsın istemiyorsanız gidip yüzleşin, helallik yerinizde olsam vermezdim. Ama gidip bunca senenin acısını, nedenleri, keşkeleri, yaralarımı ortaya döker öfkemi kusardım. Hiç görmediğiniz biri, sokaktan geçse fark etmezsiniz belki babamdı diye ama… o “AMA” ölene dek peşinizi bırakmamasını istemiyorsanız gidin.
 
Ben oyumu giderdimden yana kullandım.
Ama hakkını helal etme kısmına bir şey diyemem.
Sadece sonra pişman olmamak için giderdim.
Bir de bu herkesin kişiliğine göre değişir
Ben içimde kin, öfke barındırmayı sevmiyorum kendim mutsuz oluyorum onun için değil kendi iç huzurum için giderdim bir de merak ederdim sanırım neye benziyor acaba diye.
Aman ne bileyim işte biz yaşamadık sizin yaşadıklarınızı sonuçta affedilir gibi de değil telafisi yok..
 
kendime bakardım. gideceksemde kendim için giderdim gitmeyeceksemde kendim için gitmezdim. onun helalleşmek istemesi, içini rahatlamak istemesi falan umurumda olmazdı. ben ne hissederim gidersem yada gitmezsem. buna göre karar verirdim.

 
Selam kızlar.

16 gün önce biyolojik babamın 4. evre akciğer kanseri olduğunu haber aldım. Ve beni görmek istediğini öğrendim (muhtemelen hellallik istemek için).

Bu biyolojik babayla annemin yolları ben henüz 1 yaşındayken vukuatlı bir şekilde ayrılmış. Kendisini hiç tanımıyorum ve 1 kez bile görmedim. Ben 7 yaşındayken annem başkasıyla evlendi ve ben onu babam kabul ettim. O da mekanı cennet olsun 3 yıl önce ben 7 aylık hamileyken ani bir şekilde vefat etti :KK43:

Bu biyolojik adam beni ilk kez 24 yaşımdayken aradı (beni değil tabiki anneannemi aramıştı) ve görüşmek istedi. Görüşmedim. Takıp eden zamanlarda dönem dönem sosyal medyadan, ortak tanıdıklar vesilesiyle falan görüşme talepleri oldu hepsini yanıtsız bıraktım. Ama sosyal medyadan ben onu takip etmesem de onun beni takip etmesine izin verdim.. bir kapıyı açık bıraktım ama o bunu iyi değerlendiremedi. Mesajlarında sürekli annemi, anneannemi, dedemi suçladı, görüştürmediklerini falan söyledi ama benim elimde halen sakladığım haftada 1, bayramda seyranda beni görebileceğine dair kapı gibi mahkeme kararı var. Yani istese polis yoluyla gayet de görebilirdi ama o benim 24 yaşımı bekledi :KK70:

Şu an 42 yaşındayım, 10 yıl kadar önce şimdiki eşimle henüz sevgiliylen sosyal medyaya koyduğum bir yanak yanağa fotoğraf üzerinden, uygunsuzluğuna dem vuran uupuzun bir mesaj yazınca, benim tepem gerçekten attı ve kendisini de yakınlarını da heryerden silip engelledim. Annemden sonraki evliliğinden olan kardeşimle ben 24 o 20 yaşındayken tanışmıştık.Onun annesiyle de kardeşim 13-14 yaşındayken ayrılmışlar. Aralalarında mükemmel bir ilişki olmasa da görüşüyorlar vs. 3. evliliğinden de 1 kardeşim daha var ama onunla hiç tanışmıyoruz..
Aslında anlatılacak çok şey var ama sizi de yormadan soruma geçeyim. Sizce bu hiçbirşey hissetmediğim adamı görmeli miyim? Nedenleriyle yazarsanız sevinirim :dua:

PS: Benim kararım %99 gitmemekten yana ama kafamın içini temizleyemiyorum.
Mahalle bakkalindan az gordugum uzerimdeki emegi sadece beni yapmak olan bi babayi ben gormek istemezdim. Ustune ustluk hem kifayetsiz hem hadsiz. Babalik etmedigin kadina edep adap dersi vermek ona kalmamis. Her kadindan bi cocuk yapip yoluna bakmis. Benim.ona helal edecek bi hakkim olmazdi. Sizin varsa bisey diyemem
 
Git bence 3 günlük dünya.
neden kötü kötülüğünü yapıyor da sonra bizler ay üç günlük dünya diyip affetmekle kaliyoruz, kendileri bizi görme şerefine nail oluyor ki.
3 gunluk dunya bizlere de üç günlüktü kimse bizim gözümüzün yaşına bakmadı
 
Ah benim güzel kuzum, Rabbim yüzünü evladından güldürsün inşallah🙏🙏

Biyolojik baban ne kadar kötü de olsa, sana bakmamış, seni aramamış ta olsa bence git.
Onun için değil kendin için git.

Şuan bu durum aklında yer etti ya, yaşasa da ölse de hep bu ikilemin aklına gelecek.

Git ve kendin için onu affet, hakkini helql et demiyorum sadece affet. Yükünü at hafifle.

Sana muhtaç bir evladın var ve ne zorluklarla dünyaya getirdiğini biliyorum. İleride vicdan muhasebesi yapmaktansa, eşin ve evladına kafan rahat yaşa.
 
Bu konuda böyle yorum yapmam belki doğru değil ama ben gitmem. Siz de demek ki o adama karşı hiçbir şey hissetmiyorsunuz ki öz babam yerime biyolojik babam demişsiniz. Aranız da mükemmel de olmasa bir ilişki, görüşme vs olsaydı gitmemeniz hata olurdu lakin sizin aranızda böyle bir şey olmamış. Ben de biyolojik dedemi asla affedemiyorum. Ölünün arkasından konuşmak doğru olmaz ancak cenazesi için evine gittiğimde ve yüzüne baktığımda hiçbir şey hissetmemiştim. Hesabımız mahşere kaldı artık.
 
Kişiye bağlı. Çok ikilemde kaldıysanız bence bir psikologla görüşüp fikir alın. Herkesin psikolojisi farklı. Mesela ben böyle bir durumda asla gitmezdim. Kendimi tanıyorum. Psikolojim bozulurdu. Yüzünü görüp sesini duymak bana iyi gelmezdi. Belki size mesaj attığında fotoğrafını gördünüz ama gerçekle bir olmaz diye düşünüyorum. Çocuğumla dışarı çıkarken ya da bir şeyler yaparken zihnim sürekli o sesle ve gördüğüm yüzle anılar oluştururdu kendi çocukluğumla ilgili. Günlük hayatta acaba o hayatımda olsaydı nasıl olurdu diye düşünmeden duramazdım belli bir süre. Bana iyi gelmezdi yani kısacası.

Dediğim gibi bu benim kişiliğim, benim psikolojim ve benim görüşüm. Başka biri keşke son kez görseydim diye düşünebilir. Sakin kafayla düşünüp kendinize göre karar vermelisiniz.
 
Ne kadar sizi bıraktığı icin size sevgilinize karışmaması gerekse de ben olsam giderdim 24 yaşından beri aklindaysaniz mutlaka o da üzülmüştür ve üzüntü gerçekten ciğerlere vuruyor
 
Herkes kendi defterini dolduruyor bu hayatta. Hakkını helal et demem. Allah'a havale et. Allah'a bırak O çözsün. Ama yerinizde olsam giderdim. Ne derse desin he der susar çıkardım sanırım.
 
Arkadaşınız en azından elinden geldiğince çabalamış. Bizde 2-3 kere arayıp dedemden küfür yemekten başka çabası olmamış birisi var elde. Anneannem-dedem ölene kadar aynı evde oturdu, telefon numaraları bile değişmedi. Bir kere bile girişimi olmadı, ne bir okuluma gelme ne başka bişey.. Hadi diyelimki zordu 1 kere bile denemedi ki zor olduğunu bilsin. Hadi diyelimki herşeyi denedi olmadı 18 yaşımdan sonra arayabilirdi, 24 yaşımda anneannemi dayımla kuzenimin ölüm haberini aldığında aramış (evet aynı telefon numarasından) ve ilk görüşme talebi o zaman oldu.. Çünkü bence ölümün var olduğunu hatırlattı bu haber ona.. Sosyal medya hesabımda çalıştığım kurumun adı yazıyor telefonu da.. 1 gün çıkıp işyerime gelebilirdi.. Ama o sosyal medyadan babalık taslayıp, ölüm döşeğine gelince de peşime düşmeyi tercih etti. Bu çaresizliğe kim inanır sizce???
Niyetim seni etkilemek değil. Detayları sen bilirsin Bahsettiğim kızla ev arkadaşı olarak yaşadık birkaç sene. O sebeple yakınen biliyorum. Okulunu söylemedi. Bir gün benim arabamla çıktık evinin yakınındaki tüm okulları dolaştık kızı bulmak için. Uyarmış galiba önceden. Bulamadık. Sonra cimere yazıp öğrendik. Gittik rehberlik müdür müdür yrd hiçbiri çocuğu gösterme yetkilerinin olmadığını, babasının kesin talimatı olduğunu bu konuda dilekçe yazıp verdiğini söyledi. O yüzden diyorum kadın olsun erkek olsun kendi egosuna çocuğunu alet eden herkesten nefret ediyorum. Ama onun kızı da yıllar sonra sen beni terk etmişsin demişti kadına. O ş.... Z insan kızın psikolojisini düşünmeden onu terk edilmiş konumuna soktu. 18 yaşından sonra kısmına katılıyorum. Ona söyleyecek bir şeyim yok
 
Bilmiyorum işte çevrem diyeyim.. Pişman olursun vs. diyenler etkiledi beni.. ilk duyduğumda %100 gitmemekti fikrim hatta inanır mısın üzülmedim bile.. Sonra birileri affetmek kendini özgürleştirmektir vs. gitmezsen pişman olabilirsin vs. kafam karıştı :işsiz: :işsiz: Resmen, kendimi kendime açıklarken buldum kendimi :işsiz:
banada çok pişman olursun diyen oldu ben dinledim laflarıni, şu hayatta bir pişmanligim varsa oda onlari dinlemem di.
size gül bahçesi sunmayacak bu saatden sonra ölüm döşeğinde bile annenizi vs suçlayacağina kalibimi basarım.
bir kez bile saçımızı okşamamış insanlara bu vicdan bu insaf fazla arkadaşım.
 
X