- 9 Haziran 2012
- 176
- 49
- 318
Merhaba kızlar, ben daha evlenmedim ama düğünüme 9 hafta kaldı..
ve nerden başlasam bilemiyorum,şuan herşeyi bırakıp gitmek üzereyim.hayatımda çok laflar duymuş,üstesinden bir şekilde gelmiş bir insanım ama artık herşeyim tükeniyor.
bundan neredeyse 1 yıl önce nişanlımla tanıştım.birbirimizi çok sevdik ve evlenmeye karar verdik.bunu da söylemeliyim,ben türkiyeye geleli 2 yıl oldu.buraya kendi isteğimle,hayallerimi gerçekleştirmek için sadece bir bavulla ve 40euro parayla geldim.kimseye güvenmeyip,sadece kendi sesimi dinleyip yeni hayatıma atıldım.geldiğimde ilk 3 ay köyümüzde hem babamın fındığını hem tanıdıkların fındıklarını toplayarak para biriktirdim.sonra ALLAH yüzümü güldürdü,kendi çabamla istanbulda işe girdim,evimi tuttum ve başladım seçtiğim hayatı yaşamaya.zorluk,güzel günler hepsi vardı ama yaşadım.ve kendimle bunları yaptığım için gurur duydum.biliyorum,çok uzattım ama bunlar önemli anlatacaklarım için.
asıl konu: evlenmeye karar verdik,kolay olmayacağını bilerek salon bakıldı işlere başlandı.nişanlım benden önce,ailesine ev almış evin kredisini ödüyor.şuan ki işi yine herşeye rağmen iyi ama kredi kartı borcu,yok ev borcu (kasımda bitiyor) derken gerilim var ve istediğimiz gibi hareket edemiyoruz.benim maaşımda idare eder,evimin kirasını işst evin giderlerini telefonumu fln ödeyerek geçiniyorum.herşey biz ev bakalım derken kötüye gider oldu.bir yerde karar veremedi,ev nerde tutulcak,kaça tutulçak hiç belirli bişey yok.üstüne birde benim şuan çalıştığım yerde sıkıntılarım çıktı,aylardır hiç anlatmamıştım en sonunda dayanamayıp herşeye antalttığımda bana saatlerce,çık istifa et,sen okumuşsun bir sürü yabancı dilin var iş bulursun dedi bende ona dedim X ben yoruldum ordan çıkarsam sadece bana 1 ay ver kafamı dinleyip yeni işime başlayayım hemen beni ordan çıkarıp başka işe girmeyim.şuan çalıştığım yerde,patronlarımla çok iyiyim ikiside benim abim gibi bana çok yardımları dokundu,sadece kurdukları ekip saçma sapan olduğu için ve ben gelecek görmediğim için çıkmak istiyorum.işte nişanlımda ben sana mı bakamıycam 2-3 ay dedi sen ne zaman içine sinen bir iş bulursan o zaman başlarsın dedi..dedi de dediiii,anlayacağınız.bende burdan cesaret alıp istifa ettim.ağustosun sonuna kadar daha şirketteyim sonra çıkıcam.patronum kabul etmedi ama çıkıcam yani..
bunlarla aynı anda biz ev bakıyoruz,beyefendi beğenemiyor,sonra anladım ki sadece ailesine yakın merkezi bir yerde ev arıyormuş bende orda oturmak istemiyorum.öyle ortamlara alışık olmadığımdan dolayı bana tuhaf geliyor onların mesela oturduğu yer.ilk orda yıkıldım,beni ezdi geçti.sonra annem konuştu dedi anlatti işte bizim kızı biliyordun dedi o sen yokkende tek başına bu kadar kira verip merkezde oturmayarak sadece evimde rahat edeyim diye kalkıp oralardan işe gitti dedi.bu birden yine karar değiştirdi,ve bir ev bulduk çok güzel.emlakcıyla anlaştık.nişanlımın kredisi çıkana kadar sadece bi miktar verip sonra kaporayı fln vercektik.bende o akşam son kes ona dedim.bak dedim burda oturmak istemiyorsan bana söyle ve bana çözümler sun,de ki bak burda da senin istediğin gibi temiz evler var ama bana sadece olmaz diyip atma.çünkü benim haziranın sonunda şuan oturduğum evdende çıkmam lazım.yok dedi tamam tuttuk kadeh kaldırdık.o günden beri hep bi soğuk,hep bi hevessizlik bende salak değilim anlıyorum.sonra onun parası yok diye ben gittim istifa ettiğim şirketten para aldım bugün gidip o miktarı eve ödemek için.bana bugün demez mi 'sen çok istiyosan git tut' bi hevesli insan böyle mi der müstakbel eşine.ben kendimi yırtıyorum burda bişeyler yapmak için maden senin paran yok ben hal edip seni mutlu etmeye çalışıyorum senin yaptığına bak diye düşündüm.sonra birde bunların üstüne tuttuğumuz salona sadece 100tl para ödencek iki aydır ve hala ödenmedi.ben ona davetiye örnekleri gönderiyorum,bakarız diyor.herşeye sadece bakarız,olmaz,bilmem!! bu bir evlilik aşaması şakaya gelirmi sizce? bunlar 7 kardeş,hepsi çalışıyor.nişanlım her birine 10.000tl vermiş ki evlerini alsınlar hatta ablasının iki evi var.bir tanesi veremedi mi 100tl salon parasını? sürekli ailemde,ailem.başka hiç birşeyimiz yok.ben ne istediğisem paradan sebep olmadı sustum,oturdum olsun dedim yeter ki mutlu olalım.deminde diyor ki telefonda hani sen merkeze yakın iş bakacaktın herşeyimiz belli olurdu.demek ki sen beni sadece kandırmışsın..dedi sonra sen bundan sonra hiç birşeye karışmıycaksın,ev bakmıycaksın, ben tutcam ben yapcam bende kızdım dedim madem öyle bundan sonra bende çalışmam!bana utanmadan dediği aynı şu: çalışma,bana bir kuruş faydanmı var!!!
ben nerde hata yapıyorum ne olur siz bana söyleyin
çok uzun oldu ama yazmak zorundaydım artık herşey bitmek üzere.demin telefonda bana dedi seni sevip sevmediğimi düşünmem lazım.bende dedim bugüne kadar herşeye rağmen ben sana böyle bir kere olsun konuşmadım.ve telefonu kapattım ..
ne olur bana akıl verin
ve nerden başlasam bilemiyorum,şuan herşeyi bırakıp gitmek üzereyim.hayatımda çok laflar duymuş,üstesinden bir şekilde gelmiş bir insanım ama artık herşeyim tükeniyor.
bundan neredeyse 1 yıl önce nişanlımla tanıştım.birbirimizi çok sevdik ve evlenmeye karar verdik.bunu da söylemeliyim,ben türkiyeye geleli 2 yıl oldu.buraya kendi isteğimle,hayallerimi gerçekleştirmek için sadece bir bavulla ve 40euro parayla geldim.kimseye güvenmeyip,sadece kendi sesimi dinleyip yeni hayatıma atıldım.geldiğimde ilk 3 ay köyümüzde hem babamın fındığını hem tanıdıkların fındıklarını toplayarak para biriktirdim.sonra ALLAH yüzümü güldürdü,kendi çabamla istanbulda işe girdim,evimi tuttum ve başladım seçtiğim hayatı yaşamaya.zorluk,güzel günler hepsi vardı ama yaşadım.ve kendimle bunları yaptığım için gurur duydum.biliyorum,çok uzattım ama bunlar önemli anlatacaklarım için.
asıl konu: evlenmeye karar verdik,kolay olmayacağını bilerek salon bakıldı işlere başlandı.nişanlım benden önce,ailesine ev almış evin kredisini ödüyor.şuan ki işi yine herşeye rağmen iyi ama kredi kartı borcu,yok ev borcu (kasımda bitiyor) derken gerilim var ve istediğimiz gibi hareket edemiyoruz.benim maaşımda idare eder,evimin kirasını işst evin giderlerini telefonumu fln ödeyerek geçiniyorum.herşey biz ev bakalım derken kötüye gider oldu.bir yerde karar veremedi,ev nerde tutulcak,kaça tutulçak hiç belirli bişey yok.üstüne birde benim şuan çalıştığım yerde sıkıntılarım çıktı,aylardır hiç anlatmamıştım en sonunda dayanamayıp herşeye antalttığımda bana saatlerce,çık istifa et,sen okumuşsun bir sürü yabancı dilin var iş bulursun dedi bende ona dedim X ben yoruldum ordan çıkarsam sadece bana 1 ay ver kafamı dinleyip yeni işime başlayayım hemen beni ordan çıkarıp başka işe girmeyim.şuan çalıştığım yerde,patronlarımla çok iyiyim ikiside benim abim gibi bana çok yardımları dokundu,sadece kurdukları ekip saçma sapan olduğu için ve ben gelecek görmediğim için çıkmak istiyorum.işte nişanlımda ben sana mı bakamıycam 2-3 ay dedi sen ne zaman içine sinen bir iş bulursan o zaman başlarsın dedi..dedi de dediiii,anlayacağınız.bende burdan cesaret alıp istifa ettim.ağustosun sonuna kadar daha şirketteyim sonra çıkıcam.patronum kabul etmedi ama çıkıcam yani..
bunlarla aynı anda biz ev bakıyoruz,beyefendi beğenemiyor,sonra anladım ki sadece ailesine yakın merkezi bir yerde ev arıyormuş bende orda oturmak istemiyorum.öyle ortamlara alışık olmadığımdan dolayı bana tuhaf geliyor onların mesela oturduğu yer.ilk orda yıkıldım,beni ezdi geçti.sonra annem konuştu dedi anlatti işte bizim kızı biliyordun dedi o sen yokkende tek başına bu kadar kira verip merkezde oturmayarak sadece evimde rahat edeyim diye kalkıp oralardan işe gitti dedi.bu birden yine karar değiştirdi,ve bir ev bulduk çok güzel.emlakcıyla anlaştık.nişanlımın kredisi çıkana kadar sadece bi miktar verip sonra kaporayı fln vercektik.bende o akşam son kes ona dedim.bak dedim burda oturmak istemiyorsan bana söyle ve bana çözümler sun,de ki bak burda da senin istediğin gibi temiz evler var ama bana sadece olmaz diyip atma.çünkü benim haziranın sonunda şuan oturduğum evdende çıkmam lazım.yok dedi tamam tuttuk kadeh kaldırdık.o günden beri hep bi soğuk,hep bi hevessizlik bende salak değilim anlıyorum.sonra onun parası yok diye ben gittim istifa ettiğim şirketten para aldım bugün gidip o miktarı eve ödemek için.bana bugün demez mi 'sen çok istiyosan git tut' bi hevesli insan böyle mi der müstakbel eşine.ben kendimi yırtıyorum burda bişeyler yapmak için maden senin paran yok ben hal edip seni mutlu etmeye çalışıyorum senin yaptığına bak diye düşündüm.sonra birde bunların üstüne tuttuğumuz salona sadece 100tl para ödencek iki aydır ve hala ödenmedi.ben ona davetiye örnekleri gönderiyorum,bakarız diyor.herşeye sadece bakarız,olmaz,bilmem!! bu bir evlilik aşaması şakaya gelirmi sizce? bunlar 7 kardeş,hepsi çalışıyor.nişanlım her birine 10.000tl vermiş ki evlerini alsınlar hatta ablasının iki evi var.bir tanesi veremedi mi 100tl salon parasını? sürekli ailemde,ailem.başka hiç birşeyimiz yok.ben ne istediğisem paradan sebep olmadı sustum,oturdum olsun dedim yeter ki mutlu olalım.deminde diyor ki telefonda hani sen merkeze yakın iş bakacaktın herşeyimiz belli olurdu.demek ki sen beni sadece kandırmışsın..dedi sonra sen bundan sonra hiç birşeye karışmıycaksın,ev bakmıycaksın, ben tutcam ben yapcam bende kızdım dedim madem öyle bundan sonra bende çalışmam!bana utanmadan dediği aynı şu: çalışma,bana bir kuruş faydanmı var!!!
ben nerde hata yapıyorum ne olur siz bana söyleyin
çok uzun oldu ama yazmak zorundaydım artık herşey bitmek üzere.demin telefonda bana dedi seni sevip sevmediğimi düşünmem lazım.bende dedim bugüne kadar herşeye rağmen ben sana böyle bir kere olsun konuşmadım.ve telefonu kapattım ..
ne olur bana akıl verin