Kenara 1 kuruş atıcak para kalmıyo elimde (ki zulam olmalı mutlaka böyle alıştım)
Eşim bile inanmıyo hadi hadi vardır senin kıyıda köşede diyo (adam alışık parasız kaldığıma o bile inanmıyo) ama yok tırt.
Ve ben günlerdir evden dışarıya çıkmıyorum. Çıkınca çok harcanıyo diye ne lazımsa ya anneme sipariş veriyorum yada eşime.
En güzel yaşlarımız borç ödemekle geçiyo diye düşünüyorum
Ben gençken yemiceksem,gezmiceksem,giymiceksem nezaman yapıcam bunları?
İleriye çıkacağımın garantisimi var..
Bir markete girip hiç bişeyin fiyatına bakmadan doldurmak istiyorum arabayı.. artık o günler gelsin istiyorum
İndirim takip et, "ne gereği var canım şimdi" sonra alırızla avun, Gözün kalsın istediğin bişeyde için gitsin.. ne biçim duygular yahu bunlar.
Yinede dik durmaya çalış, ağlayamadığından gülümse
Para ne çok büyük bir ihtiyaçmış,bu durumlara düşene kadar hiç değerini anlayamamıştım
Çocuğum için zaten bırakabileceğim evim vs var.
Hala neyin sıkıntısı bu
Niye sürekli herşey,herkes,dertler bizi buluyo diye evde oturdukça kuruyorum..
Şeytan de get...