bizim eşya mevzularını da anlatayım sıkılmazsanız tabi :)
benim elti benden 3 ay önce evlenmiş. herşeyimiz onlara endeksliydi.
ama onlar herşeyi kışın ve mağaza kapanışına denk getirmişler. onların da düğün limiti 15 bindi altınlar dahil bizim de.
bizse yazın aldık eşyaları.
beni düğün alışverişinde en sinir eden şey hep hak hukuk bahsedilerek eltimle kıyaslanmak oldu.
bi kaç eşyamda beğendiğimi almak için üstüne ben para verdim.
aslında ben eşime dedim 1 yıl nişanlı kalalım herşeyimizi kendimiz alalım diye ama onlar çok ısrar etti. zaten uzatsak da iş bozulurdu bunu şimdi tahmin edebiliyorum.
ben de salon hariç istediğim eşyaları aldık ama salonda kayınvalideciğimin esintileri var buram buram. illa ki klasik model aldılar.
o zamanlar çok üzüldüm utandım kafama taktım ama şimdi çok üzülüyorum kendime.
eşya nedir ki şimdi anlıyorum kendimi üzdüğüme değmezmiş.
benim maaşım baya yüksekti ve 1 yıl çalışıp evlendim aileme yük olmak istemedim.
1 yılda biriktirdiğim 5-6 bin param vardı onlarla çeyizlerimi aldım bazı mobilyaları ödedim.
kayınpederim;
salon takımı, perdesi ve halısını,
oturma odası, perdesi ve halısı,
çamaşır makinesi,
ben ve eşim evlenince ödediğimiz,
yatak odasıi perdesi halısı,
mutfak perdesi halısı,
buzdolabı, bulaşık mak, fırın,
tv miz babamın 37 ekran televizyonu.
ütü, süpürge ve diğer bütünnn ev aletleri ve diğer çeyizler i de kendim almıştım zaten.
çalışma odasında kanepe, kitaplık, masa gibi şeyler de benim bekarlıktan kalma.
biz de bir yıl borç ödedik.
ne diyim alan edenden Allah razı olsun Allah ağız tadıyla oturmak nasip etsin.
evim pek ahım şahım değil, hep yeni eve geçince dedim bazı şeyler için ama şimdi de çok bi değişikliğe gidesim yok.
artık bu tarz şeylere eskisi gibi takmadığımdan yazık mı değil diyorum bakalım zaman ne gösterir.