- 23 Eylül 2007
- 3.103
- 20
Günlerden 01.07.2009; biricigimin dogdugu,hayatımın anlamının degiştigi gün..
Şuan biricigim 28 günlük.Biraz gec oldu hikayemizi yazmak icin ama ancak vakit bulup pc basına gectim..
İşte bizim hikayemiz...
Evlendikten sonra hemen cocuk yapmak istemedik.Gecen 1 sene sonrasında bozulan adet düzenimle doktorun yolunu tuttuk.Gittigimiz doktor bizi öyle telaslandırdı ki,artık düşünmeye baslamamız gerekıyor hatta doktora göre normal yoldan bebegimiz olmayacaktı.lülülülülülüDoktor esımden spermiogram istemiş,cıkan sonuclara görede bu degerlerle sizin dogal yoldan bebeginiz olmaz demişti.Oysa degerlerımız hıcte doktorun dedıgı kadar düşük degildi.Gittigimiz üroloji uzmanı bize 6 ay süre vermiş eve göndermişti.
Bunda eksik birseyler oldugunu düşünen ben,netten arastırmalara basladım.Kadınlar Klubuyle tanısmam bu sayede oldu.:enbuyukkk:
Arastırmalarım sonucunda KECİBOYNUZU KÜRÜNÜ bulmus,hemen esıme yapmaya baslamıstım.Üroloji uzmanının verdıgı 6 aylık süre bitmiş,benim adet düzeni hepten stresle bozulmustu.Her ay gecıken adetle umutlanıyor,defalarca test yapıyordum.Artık eczanelere gidip test almaya utanır olmustum.:kedi:
Gittigimiz kadın dogum uzmanı adetın duzene gırmesı icin ılac verıp gonderdı bizi.1 sene dolmadan tedavıye baslamanın gereksız oldugunu söyledı.Beklemeye devam edıyorduk.Bu arada da 1 sene korundugumuz icin nasıl pişmanlık icindeydım.
Birkac ay sonrasında memleketten gelen akrabamıza ufaktanda olsa durumumuzu anlatmıs,onun tavsıyesı uzerıne ankaranın yolunu tutmustuk.Akrabanın cocuklarıda tedavıyle oldugu icin bizi cok ıyı anlıyor,bizde tavsıyelerıni tutmaya calısıyorduk.Ama aklımızda da hep ılk basta gıttıgımız doktorun söyledıgı vardı.bu degerlerle normal yoldan bebegınız olmaz..lülülülülülü
Ankaradakı doktor hem esımden hemde benden tahlıller ıstemıs,cıkan tahlıller yüzümü güldürmüştü.Artık spermiogramın ne oldugunu,hormon degerlerını adım gibi biliyor,cogu seyi doktor söylemeden kendım yorumluyordum.
Sonuclarımız gayet iyiydi,hele esımınkıler kürden sonra gayet güzel bır sekılde artmıstı.
Ama Ankaradaki doktor asılama yapılması gerektıgını söyluyordu.O ay gonaphene baslamıs,ama asılama yaptırmak ıstemıyordum.Madem degerlerımız ıyıydı o zaman neden asılama yaptıracaktık.Yüregimin sesini dinledım ve o ay herseyı oluruna bıraktım.O ay hüsranla sonuclandı.Ardından bulundugum ıldekı doktora tedaviye devam etmeye karar verdım.ilk ay ,ikinci ay ücüncü ay derken 4.ayda BİRİCİGİM artık benimleydi.4 ay boyunca yumurta gelıstırıcı ilac kullanmıs 4.ayda hamıle oldugumu ögrenmıstım.Gittigimiz doktorların söyledıklerının tersine normal yoldan 14.ayda hamile kalmıstım.Rabbim ol dedıkten sonra nihayet bende hamıle kalmıstım.Keciboynuzu,catlatma ignesi vs. belkı vesileydi bu yolda ama gercekten faydasını görmüstük.Şükürler olsun.
9 ay heyecanlı bir şekilde gecti.37.hafta kontrolumuzde doktorumuz dogumun sezeryanla olucagını ,38+3 te bebegimizi alıcagını söyelmişti.Artık doktorumuzun verdıgı güne adapte olmustuk.
01.07.2009 günü...
Gece boyunca sürekli dogumun nasıl gecicegini,ne olup bitecegini,biricigimi düşünüp dururken sabaha karsı ancak gözümü kapattım.Sabah erkenden uyandım.Son kez cantamı kontrol ettim.Eşim ve annemde uyanıp,hazırlandıktan sonra hastanenın yolunu tuttuk.
Dokunsalar aglayacak haldeyim.Arabada hic konusmuyorum,aglamak hiç istemiyorum.Şimdiden dogum moduna girmiş haldeyim.Nihayet hastaneye varıyoruz.Hemen doktorumuzun yanına cıkıyoruz.Yatış işlemlerimizi tamamladıktan sonra nst icin sıraya giriyoruz.Sıra diyorum çünkü hastanede tek nst aleti var ve benimle birlikte 3 kişi daha sezeryan olucak.3 müzde de bir heyecan var.Hemsire sırayla kolumuzdan damar yolu acıyor.Benden öncekiler nst ye giriyor sıra bende.Nst odasındakı kadınlar acımış gözlerle bize bakıyor.İlk dogumun mu?kız mı erkek mi?niye sezeryan diye soru sorup,meraklarını gidermeye calışıyorlar.Kimisine cevap veriyorum kimisini duymamızlıktan gelıyorum.kaydirigubbakcemile3Onlarla ugrasacak halim yok.
Nst den cıktıktan sonra odamızın hazırlandıgını ve odaya gecmemız gerektıgını söyluyorlar.Esyalarımızı alıp odamıza gecıyoruz.Hemsire odaya gelıyor,yeşil renkte cıtcıtlı önlügü bana verip,giyinmemi söyluyor.O önlügü giymek bile beni etkilemeye baslamıstı.
Önlügümü giyip,yatagıma uzandım.Acılan damar yolundan serum verildi,beklemi söyledıler.
Benden baska 2 kişi daha sezeryana girecegi icin,sırayla bizi alıcaklarını söyldıler.Onları doktorların farklıydı.Eşim arada bir koridora cıkıp ne olup,bittigine bakıyor,sıranın ne zaman bana gelıcegını hesaplamaya calısıyordu.Kendımı kurbanlık koyun gibi hissediyorum.Dokunsalar aglıcam ama güçlü olmam lazım,annemi düşünüyorum ve bogazımda dügümleniyor hersey.Odanın icinde sıranın sana gelmesını beklemek gercekten cok can sıkıcı.
Eşim tekrar korıdoru kontrole cıkmıs dıger kişilerin amelıyattan cıktıgını,artık sıranın bana gelebılecegını soyledi.Birden iceriye hemsire geliyor,sonda takıcagını içerdekilerin dısarı cıkması gerektıgnı belırtıyor.Sonda takılırken kendımı öyle bır sıkıyorum kı,canım acıyor.
Nihayet takıldı,rahatladım.Peki bununla nasıl duracaktım?Heran cıkıcakmıs gibi geliyor.
Tekerlekli sandalye getiriyorlar.Yavasca kalkmamı ve sandalyeye gecmemı söyluyorlar.
VEE..artık sıra bana gelmıstı.Tekerleklı sandalyedeyim.Arkamda eşim,annem ve kayınvalıdem var.Kimseye bakmıyorum baksam aglıcam.Güclü olmalıyım,kendımı koyverırsen genel anestezıye alırlar,biricigimin dogdugu anı göremem diye endişeleniyor,kendımı sıkıyorum.Gülmeye calıssamda sesımde hafif bir titreklik var...
Asansöre biniyoruz,amelıyathane zemin katta.
Kucagıma dosyamı verıyorlar.Sıkıca tutuyorum,ondan kuvvet alıyorum sanki.
Nihayet amelıyathane önündeyiz.Annem öpüyor,sarılıyor,kayınvalıdem,ve eşim..
Bu faslı hic begenmıyorum,aglıcam ama aglayamam.taş gibiyim.Annem üzülmemeli,zaten sabahtan beri cok panik halde,hep onu düşünüyorum.güclü olmaya calısıyorum.
Ameliyathanenın kapısı acılıyor,iceri giriyoruz..
3 amelıyat salonu var icerde..Salonların hemen önünde bırakıp gidiyorlar beni.Etrafı incelemeye baslıyorum.Salonun tekinin kapısı hafıfce acılıyor,ıcerde amelıyat var.:1shok
oktoru ve elındekı makası görüyorum,hemen kafamı ters tarafa cevırıp,elımdekı dosyaya bakmaya calısıyorum.Meger benım sezeryana girecegim salonda diger 2 kişiden birisi varmıs onun uyanmasını beklıyorlarmıs.Nihayet onu cıkartıyorlar.
sedyeyle giden kadını görünce bakakalıyorum.
Birden yanıma bir doktor gelıyor.Ben anestezi uzmanıyım diyerek lafa baslıyor.
Kendımden emın sorular soruyorum.Genel anestezı ıstemıyorum,benı spınal yapın dıyorum.Eger ıcerı gırınce cesaretım kırılırsa sakınlestırıcı yaprmısınız dıyorumkaydirigubbakcemile3Adam sasırıyor,gülüyor.En ıyı kararı vermısınız,merak etme ben hep yanında olucam,sen istediginde biz senı sakınlestırırız diyor.
ve ıcerı alıyorlar benı.İcerisi buz gibi soguk.Ne kadar sogukmus diyorum,burası böyle dıyorlar.Nıhayet kendı doktorum gelıyor,nasıl oldugumu sorduktan sonra ekıbiyle konusmaya dalıyor.Anestezi uzmanı oturur hale gelmemi,hafıfce başımı öne egmemi söylüyor.İgne vurulurken hareket ederim diye korkuyorum ama cok şükür hic birsey hissetmeden ignemi yapıyorlar.Beni ameliyat sedyesine yatırıyorlar.Başımda anestezi uzmanı var.Ne zaman uyusmaya baslıcam diyorum,birazdan baslayacaksın diyorlar.Sakın tamamen uyusmadan baslamayın diyorum.Ayaklarımı hissediyorum,baslamayın sakın diyorum..Gülüyorlar..Anestezi uzmanım hafifce ayagını kaldır bakalım diyor,ilk basta biraz kaldırıyorum baslamayın sakın baslamayın diyorum.tekrar soruyor sımdı kaldır dıyor,evet simdi hissetmiyorum diyorum.Omzumda aletler var,sanırım tansıyon ve kalp atıslarını kontrol edıyor.Kollarım iki yanda,parmak ucumda mandal gibi birsey takılı.
Gögüs hizama yakın perde kapatıyorlar.Anestezi uzmanım,yandakı masayı gösterıyor.birazdan bebeginiz yandaki masaya gelıcek annesi,yana dogru bakın diyor.
Yaklasık 10 dakıka felan gecmıstır.Tam yana dogru bakıyorum ki,inga diye bir ses..
Halen sakinim.Bebegim hemsırenın kucagında.Masaya yatırıyor,burnunu,kulaklarını agzını temizliyor.Ah birtanem aynı babasına benzıyor diyorum.opuyorumnanaktanSaglıklı mı dıyorum,hemsıre evet cok saglıklı iyi diyor.Rahat bir nefes alıyorum.
Ameliyat ekibinden diger bir doktor,aa sarısın bebek diyor.Hafıfce gülümsüyorum.İcimden o benim bebegim diyorum...:1hug:
Hemsire kucagına alıyor,öpmem icin yanıma getırıyor.Alnına öpücük konduruyorum.VE bebegimi amelıyathaneden götürüyorlar.
Bebegim gittikten sonra iyice sersemlesiyorum.Anestezinin etkıısıydı sanıırm.
Midem bulanmaya baslıyor.Kusucam,kusucam..Midemdekileri cıkartıpta rezıl olmak istemıyorum.kaydirigubbakcemile3Doktorum kus yavrum sıkma kendını diyor.cok şükür ki,cıkartmıyorum.zaten kücüklükten beri mide bulantısından nefret ederim..
Birden gögsüme bir agrı giriyor.Sol gögsüm agrıyor,cok fenayım diyorum.Korkma birsey olmaz diyorlar.sakinlestırıcı yapın,dayanamıyorum diyorum.Diger doktor hemen seruma birseyler katıyor.Biraz daha iyiyim.Ama verdıklerı ılacın etkısıyle gözümğ acamıyorum.Yana bakınca basım dönüyor.Yana bakınca basım dönüyor diyorum,bakma sende diyip gülüyorlar.lülülülülülü
Bende en iyi seyin gözünü kapatıp beklemek oldugunu düşünüyorum.Gözüm kapalı,bilincim yerınde ama gözlerimi acamıyorum.Bayagı bir zaman gecmıs sanırım ki,birden gözlerımı acmaya basladım.Bitmedi mi halen diyorum..Bitti bitti diyorlar..
5 dakıka sonra tekrar soruyorum,ne zaman bıtecek bıtmedı mı dıyorum.Tamam bitti diyor diger doktor..serumu takılı olan yerden cıkartınca anlıyorum bittigini cok sükür bunuda atlattım diyorum.Sedyeye alıyorlar..Biran önce amelıyathaneden beni cıkartsınlar istiyorum.biricigimi biran önce koklamak istiyorum.Annem esım nasıllar acaba?Nasılda merak etmişlerdir beni simdi..
Nihayet amelıyathaneden cıkıyoruz..Kapı acıldı..Eşim gülerek bana dogru geliyor.Biricik nasıl diyorum,aynı sana benzıyor.Eşim öyle sevgi dolu bakıyor ki bana,gözlerındeki parıltıyı asla unutamıcam.Odamıza cıkıyoruz.yavasca benı yatagıma koyuyorlar.
VE biricigim..annesının kuzusu..mışıl mışıl uyuyor..kucagıma alıyorum,öpuyorum,kokluyorum..Aynı babası diyorum..
Babası beşigine koyuyor.
ve sonrası..
Birden bir üşütme gelıyor.Titremeye baslıyorum..o sıcakta üzerime ne bulursa örttü annem.tiril tiril titriyorum..senağlama
o kadar cok kendımı sıkmıstım i,artık aglama sırası gelmıstı.
Basladım aglamaya.hemde hıckırıklar icinde.Bizimkiler sasırıyor,agrın mı var dıyorlar..Aglamaktan konusamıyorum..Artık annemi degıl kendımı düşünüyorum..
bir süre sonra agrılarım baslıyor.Dikişlerım cok agrıyor.hemsıre agrı kesıcı yapıyor.
Aksama dogru artık ayaga kalkmam gerektıgini söyluyor hemsıre.Kalkmak istemedim cok agrım vardı.Hemsıre ısrarla kaldırmaya calıstı.Hafıfce dogruldum,yürümeye basladım.
sezeryanda ne kadar cok yürürsen,o kadar az agrı cekıyormusun.
İlk yürüme deneyimimden sonra,gece boyunca esımle hastanenın korıdorlarında yürüdük.Yürüdükce agrılarım hafıfledı.
2 gece kaldık hastanede.3.gün hastaneden cıktık.
Artık biricigim,mis kokulum bizimleydi.biz 3 kişilik bir aileydik..Onun icin herseye deger..
ALLAH ıma binlerce kez şükürler olsun onu bize gönderdıgı icin.:Saruboceq:
herkes bu duyguyu yasasın,kimsenın kucagı boş kalmasın insallah.:Saruboceq:
biraz uzun oldu ama her anı paylasmak ıstedım.
sevgiler..opuyorumnanaktan
:ecrin_bebek:
Şuan biricigim 28 günlük.Biraz gec oldu hikayemizi yazmak icin ama ancak vakit bulup pc basına gectim..
İşte bizim hikayemiz...
Evlendikten sonra hemen cocuk yapmak istemedik.Gecen 1 sene sonrasında bozulan adet düzenimle doktorun yolunu tuttuk.Gittigimiz doktor bizi öyle telaslandırdı ki,artık düşünmeye baslamamız gerekıyor hatta doktora göre normal yoldan bebegimiz olmayacaktı.lülülülülülüDoktor esımden spermiogram istemiş,cıkan sonuclara görede bu degerlerle sizin dogal yoldan bebeginiz olmaz demişti.Oysa degerlerımız hıcte doktorun dedıgı kadar düşük degildi.Gittigimiz üroloji uzmanı bize 6 ay süre vermiş eve göndermişti.
Bunda eksik birseyler oldugunu düşünen ben,netten arastırmalara basladım.Kadınlar Klubuyle tanısmam bu sayede oldu.:enbuyukkk:
Arastırmalarım sonucunda KECİBOYNUZU KÜRÜNÜ bulmus,hemen esıme yapmaya baslamıstım.Üroloji uzmanının verdıgı 6 aylık süre bitmiş,benim adet düzeni hepten stresle bozulmustu.Her ay gecıken adetle umutlanıyor,defalarca test yapıyordum.Artık eczanelere gidip test almaya utanır olmustum.:kedi:
Gittigimiz kadın dogum uzmanı adetın duzene gırmesı icin ılac verıp gonderdı bizi.1 sene dolmadan tedavıye baslamanın gereksız oldugunu söyledı.Beklemeye devam edıyorduk.Bu arada da 1 sene korundugumuz icin nasıl pişmanlık icindeydım.
Birkac ay sonrasında memleketten gelen akrabamıza ufaktanda olsa durumumuzu anlatmıs,onun tavsıyesı uzerıne ankaranın yolunu tutmustuk.Akrabanın cocuklarıda tedavıyle oldugu icin bizi cok ıyı anlıyor,bizde tavsıyelerıni tutmaya calısıyorduk.Ama aklımızda da hep ılk basta gıttıgımız doktorun söyledıgı vardı.bu degerlerle normal yoldan bebegınız olmaz..lülülülülülü
Ankaradakı doktor hem esımden hemde benden tahlıller ıstemıs,cıkan tahlıller yüzümü güldürmüştü.Artık spermiogramın ne oldugunu,hormon degerlerını adım gibi biliyor,cogu seyi doktor söylemeden kendım yorumluyordum.
Sonuclarımız gayet iyiydi,hele esımınkıler kürden sonra gayet güzel bır sekılde artmıstı.
Ama Ankaradaki doktor asılama yapılması gerektıgını söyluyordu.O ay gonaphene baslamıs,ama asılama yaptırmak ıstemıyordum.Madem degerlerımız ıyıydı o zaman neden asılama yaptıracaktık.Yüregimin sesini dinledım ve o ay herseyı oluruna bıraktım.O ay hüsranla sonuclandı.Ardından bulundugum ıldekı doktora tedaviye devam etmeye karar verdım.ilk ay ,ikinci ay ücüncü ay derken 4.ayda BİRİCİGİM artık benimleydi.4 ay boyunca yumurta gelıstırıcı ilac kullanmıs 4.ayda hamıle oldugumu ögrenmıstım.Gittigimiz doktorların söyledıklerının tersine normal yoldan 14.ayda hamile kalmıstım.Rabbim ol dedıkten sonra nihayet bende hamıle kalmıstım.Keciboynuzu,catlatma ignesi vs. belkı vesileydi bu yolda ama gercekten faydasını görmüstük.Şükürler olsun.9 ay heyecanlı bir şekilde gecti.37.hafta kontrolumuzde doktorumuz dogumun sezeryanla olucagını ,38+3 te bebegimizi alıcagını söyelmişti.Artık doktorumuzun verdıgı güne adapte olmustuk.
01.07.2009 günü...
Gece boyunca sürekli dogumun nasıl gecicegini,ne olup bitecegini,biricigimi düşünüp dururken sabaha karsı ancak gözümü kapattım.Sabah erkenden uyandım.Son kez cantamı kontrol ettim.Eşim ve annemde uyanıp,hazırlandıktan sonra hastanenın yolunu tuttuk.
Dokunsalar aglayacak haldeyim.Arabada hic konusmuyorum,aglamak hiç istemiyorum.Şimdiden dogum moduna girmiş haldeyim.Nihayet hastaneye varıyoruz.Hemen doktorumuzun yanına cıkıyoruz.Yatış işlemlerimizi tamamladıktan sonra nst icin sıraya giriyoruz.Sıra diyorum çünkü hastanede tek nst aleti var ve benimle birlikte 3 kişi daha sezeryan olucak.3 müzde de bir heyecan var.Hemsire sırayla kolumuzdan damar yolu acıyor.Benden öncekiler nst ye giriyor sıra bende.Nst odasındakı kadınlar acımış gözlerle bize bakıyor.İlk dogumun mu?kız mı erkek mi?niye sezeryan diye soru sorup,meraklarını gidermeye calışıyorlar.Kimisine cevap veriyorum kimisini duymamızlıktan gelıyorum.kaydirigubbakcemile3Onlarla ugrasacak halim yok.
Nst den cıktıktan sonra odamızın hazırlandıgını ve odaya gecmemız gerektıgını söyluyorlar.Esyalarımızı alıp odamıza gecıyoruz.Hemsire odaya gelıyor,yeşil renkte cıtcıtlı önlügü bana verip,giyinmemi söyluyor.O önlügü giymek bile beni etkilemeye baslamıstı.
Önlügümü giyip,yatagıma uzandım.Acılan damar yolundan serum verildi,beklemi söyledıler.
Benden baska 2 kişi daha sezeryana girecegi icin,sırayla bizi alıcaklarını söyldıler.Onları doktorların farklıydı.Eşim arada bir koridora cıkıp ne olup,bittigine bakıyor,sıranın ne zaman bana gelıcegını hesaplamaya calısıyordu.Kendımı kurbanlık koyun gibi hissediyorum.Dokunsalar aglıcam ama güçlü olmam lazım,annemi düşünüyorum ve bogazımda dügümleniyor hersey.Odanın icinde sıranın sana gelmesını beklemek gercekten cok can sıkıcı.
Eşim tekrar korıdoru kontrole cıkmıs dıger kişilerin amelıyattan cıktıgını,artık sıranın bana gelebılecegını soyledi.Birden iceriye hemsire geliyor,sonda takıcagını içerdekilerin dısarı cıkması gerektıgnı belırtıyor.Sonda takılırken kendımı öyle bır sıkıyorum kı,canım acıyor.
Nihayet takıldı,rahatladım.Peki bununla nasıl duracaktım?Heran cıkıcakmıs gibi geliyor.
Tekerlekli sandalye getiriyorlar.Yavasca kalkmamı ve sandalyeye gecmemı söyluyorlar.
VEE..artık sıra bana gelmıstı.Tekerleklı sandalyedeyim.Arkamda eşim,annem ve kayınvalıdem var.Kimseye bakmıyorum baksam aglıcam.Güclü olmalıyım,kendımı koyverırsen genel anestezıye alırlar,biricigimin dogdugu anı göremem diye endişeleniyor,kendımı sıkıyorum.Gülmeye calıssamda sesımde hafif bir titreklik var...
Asansöre biniyoruz,amelıyathane zemin katta.
Kucagıma dosyamı verıyorlar.Sıkıca tutuyorum,ondan kuvvet alıyorum sanki.
Nihayet amelıyathane önündeyiz.Annem öpüyor,sarılıyor,kayınvalıdem,ve eşim..
Bu faslı hic begenmıyorum,aglıcam ama aglayamam.taş gibiyim.Annem üzülmemeli,zaten sabahtan beri cok panik halde,hep onu düşünüyorum.güclü olmaya calısıyorum.
Ameliyathanenın kapısı acılıyor,iceri giriyoruz..
3 amelıyat salonu var icerde..Salonların hemen önünde bırakıp gidiyorlar beni.Etrafı incelemeye baslıyorum.Salonun tekinin kapısı hafıfce acılıyor,ıcerde amelıyat var.:1shok
oktoru ve elındekı makası görüyorum,hemen kafamı ters tarafa cevırıp,elımdekı dosyaya bakmaya calısıyorum.Meger benım sezeryana girecegim salonda diger 2 kişiden birisi varmıs onun uyanmasını beklıyorlarmıs.Nihayet onu cıkartıyorlar.sedyeyle giden kadını görünce bakakalıyorum.
Birden yanıma bir doktor gelıyor.Ben anestezi uzmanıyım diyerek lafa baslıyor.
Kendımden emın sorular soruyorum.Genel anestezı ıstemıyorum,benı spınal yapın dıyorum.Eger ıcerı gırınce cesaretım kırılırsa sakınlestırıcı yaprmısınız dıyorumkaydirigubbakcemile3Adam sasırıyor,gülüyor.En ıyı kararı vermısınız,merak etme ben hep yanında olucam,sen istediginde biz senı sakınlestırırız diyor.
ve ıcerı alıyorlar benı.İcerisi buz gibi soguk.Ne kadar sogukmus diyorum,burası böyle dıyorlar.Nıhayet kendı doktorum gelıyor,nasıl oldugumu sorduktan sonra ekıbiyle konusmaya dalıyor.Anestezi uzmanı oturur hale gelmemi,hafıfce başımı öne egmemi söylüyor.İgne vurulurken hareket ederim diye korkuyorum ama cok şükür hic birsey hissetmeden ignemi yapıyorlar.Beni ameliyat sedyesine yatırıyorlar.Başımda anestezi uzmanı var.Ne zaman uyusmaya baslıcam diyorum,birazdan baslayacaksın diyorlar.Sakın tamamen uyusmadan baslamayın diyorum.Ayaklarımı hissediyorum,baslamayın sakın diyorum..Gülüyorlar..Anestezi uzmanım hafifce ayagını kaldır bakalım diyor,ilk basta biraz kaldırıyorum baslamayın sakın baslamayın diyorum.tekrar soruyor sımdı kaldır dıyor,evet simdi hissetmiyorum diyorum.Omzumda aletler var,sanırım tansıyon ve kalp atıslarını kontrol edıyor.Kollarım iki yanda,parmak ucumda mandal gibi birsey takılı.
Gögüs hizama yakın perde kapatıyorlar.Anestezi uzmanım,yandakı masayı gösterıyor.birazdan bebeginiz yandaki masaya gelıcek annesi,yana dogru bakın diyor.
Yaklasık 10 dakıka felan gecmıstır.Tam yana dogru bakıyorum ki,inga diye bir ses..
Halen sakinim.Bebegim hemsırenın kucagında.Masaya yatırıyor,burnunu,kulaklarını agzını temizliyor.Ah birtanem aynı babasına benzıyor diyorum.opuyorumnanaktanSaglıklı mı dıyorum,hemsıre evet cok saglıklı iyi diyor.Rahat bir nefes alıyorum.
Ameliyat ekibinden diger bir doktor,aa sarısın bebek diyor.Hafıfce gülümsüyorum.İcimden o benim bebegim diyorum...:1hug:
Hemsire kucagına alıyor,öpmem icin yanıma getırıyor.Alnına öpücük konduruyorum.VE bebegimi amelıyathaneden götürüyorlar.
Bebegim gittikten sonra iyice sersemlesiyorum.Anestezinin etkıısıydı sanıırm.
Midem bulanmaya baslıyor.Kusucam,kusucam..Midemdekileri cıkartıpta rezıl olmak istemıyorum.kaydirigubbakcemile3Doktorum kus yavrum sıkma kendını diyor.cok şükür ki,cıkartmıyorum.zaten kücüklükten beri mide bulantısından nefret ederim..
Birden gögsüme bir agrı giriyor.Sol gögsüm agrıyor,cok fenayım diyorum.Korkma birsey olmaz diyorlar.sakinlestırıcı yapın,dayanamıyorum diyorum.Diger doktor hemen seruma birseyler katıyor.Biraz daha iyiyim.Ama verdıklerı ılacın etkısıyle gözümğ acamıyorum.Yana bakınca basım dönüyor.Yana bakınca basım dönüyor diyorum,bakma sende diyip gülüyorlar.lülülülülülü
Bende en iyi seyin gözünü kapatıp beklemek oldugunu düşünüyorum.Gözüm kapalı,bilincim yerınde ama gözlerimi acamıyorum.Bayagı bir zaman gecmıs sanırım ki,birden gözlerımı acmaya basladım.Bitmedi mi halen diyorum..Bitti bitti diyorlar..
5 dakıka sonra tekrar soruyorum,ne zaman bıtecek bıtmedı mı dıyorum.Tamam bitti diyor diger doktor..serumu takılı olan yerden cıkartınca anlıyorum bittigini cok sükür bunuda atlattım diyorum.Sedyeye alıyorlar..Biran önce amelıyathaneden beni cıkartsınlar istiyorum.biricigimi biran önce koklamak istiyorum.Annem esım nasıllar acaba?Nasılda merak etmişlerdir beni simdi..
Nihayet amelıyathaneden cıkıyoruz..Kapı acıldı..Eşim gülerek bana dogru geliyor.Biricik nasıl diyorum,aynı sana benzıyor.Eşim öyle sevgi dolu bakıyor ki bana,gözlerındeki parıltıyı asla unutamıcam.Odamıza cıkıyoruz.yavasca benı yatagıma koyuyorlar.
VE biricigim..annesının kuzusu..mışıl mışıl uyuyor..kucagıma alıyorum,öpuyorum,kokluyorum..Aynı babası diyorum..
Babası beşigine koyuyor.
ve sonrası..
Birden bir üşütme gelıyor.Titremeye baslıyorum..o sıcakta üzerime ne bulursa örttü annem.tiril tiril titriyorum..senağlama
o kadar cok kendımı sıkmıstım i,artık aglama sırası gelmıstı.
Basladım aglamaya.hemde hıckırıklar icinde.Bizimkiler sasırıyor,agrın mı var dıyorlar..Aglamaktan konusamıyorum..Artık annemi degıl kendımı düşünüyorum..
bir süre sonra agrılarım baslıyor.Dikişlerım cok agrıyor.hemsıre agrı kesıcı yapıyor.
Aksama dogru artık ayaga kalkmam gerektıgini söyluyor hemsıre.Kalkmak istemedim cok agrım vardı.Hemsıre ısrarla kaldırmaya calıstı.Hafıfce dogruldum,yürümeye basladım.
sezeryanda ne kadar cok yürürsen,o kadar az agrı cekıyormusun.
İlk yürüme deneyimimden sonra,gece boyunca esımle hastanenın korıdorlarında yürüdük.Yürüdükce agrılarım hafıfledı.
2 gece kaldık hastanede.3.gün hastaneden cıktık.
Artık biricigim,mis kokulum bizimleydi.biz 3 kişilik bir aileydik..Onun icin herseye deger..
ALLAH ıma binlerce kez şükürler olsun onu bize gönderdıgı icin.:Saruboceq:
herkes bu duyguyu yasasın,kimsenın kucagı boş kalmasın insallah.:Saruboceq:
biraz uzun oldu ama her anı paylasmak ıstedım.
sevgiler..opuyorumnanaktan
:ecrin_bebek:
