Biri bana hepsi geçecek desin

N

Neredenbaksantutarsizlik

Guru
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
10 Şubat 2011
1.880
2.252
333
Allah aşkına yargılayacak şükürsüzlükle suçlayacak olan yorum yapmasın

Lohusayım 33 günlük bir kızım var. Sabahlara kadar kucakta. Bıraktığım an çığlık kıyamet. Uyutuyorum emek emek 5 dk içinde uyanıyor. Sarılık oldu bol emzirdik atlattık. O dönemde uyansın diye uğraştık şimdi uyumuyor. Gündüz de çoğu zaman uykusuz huzursuz. Gaz damlası başladık ile yarar mı yaramaz mı meçhul

Kuzumla bağ kuramıyorum. İçimden annelik dolup taşmıyor.ben kötü bir anne miyim bilmiyorum. Onu doyurmaya, uyutmaya, altını değiştirip gazını almaya programlanmış gibiyim. Tabi ki çocuğumu çok seviyorum ama öyle anlatıldığı gibi çılgınlar gibi seviyorum aklımı yitiriyorum durumum yok. Standart ölçülü bir sevgi. Bu normal mi bilmiyorum.

Bunları herkes mı yaşıyor onu da bilmiyorum. Yalnız hissediyorum. Eşim annem babam her an yanımda ama ben bebeği onlara bırakıp uyuyamıyorum bile.

Bazen o ağlarken çözüm bulamadığımda öyle öfkeleniyorum ki kendimi camdan atmak istiyorum.

Nolur biri bana geçecek bizde yaşadık desin. Çok korkuyorum bu çocuk nasıl büyüyecek
 
Neredenbaksantutarsizlik .!.:
Allah aşkına yargılayacak şükürsüzlükle suçlayacak olan yorum yapmasın

Lohusayım 33 günlük bir kızım var. Sabahlara kadar kucakta. Bıraktığım an çığlık kıyamet. Uyutuyorum emek emek 5 dk içinde uyanıyor. Sarılık oldu bol emzirdik atlattık. O dönemde uyansın diye uğraştık şimdi uyumuyor. Gündüz de çoğu zaman uykusuz huzursuz. Gaz damlası başladık ile yarar mı yaramaz mı meçhul

Kuzumla bağ kuramıyorum. İçimden annelik dolup taşmıyor.ben kötü bir anne miyim bilmiyorum. Onu doyurmaya, uyutmaya, altını değiştirip gazını almaya programlanmış gibiyim. Tabi ki çocuğumu çok seviyorum ama öyle anlatıldığı gibi çılgınlar gibi seviyorum aklımı yitiriyorum durumum yok. Standart ölçülü bir sevgi. Bu normal mi bilmiyorum.

Bunları herkes mı yaşıyor onu da bilmiyorum. Yalnız hissediyorum. Eşim annem babam her an yanımda ama ben bebeği onlara bırakıp uyuyamıyorum bile.

Bazen o ağlarken çözüm bulamadığımda öyle öfkeleniyorum ki kendimi camdan atmak istiyorum.

Nolur biri bana geçecek bizde yaşadık desin. Çok korkuyorum bu çocuk nasıl büyüyecek
Genişletmek için tıkla...
Bence sadece lohusa sendromu yaşıyorsun. Her şey geçecek bu yeni hayatına da ayak uyduracaksın. Ve bu günler aklına geldiğinde tatlı anı olacak.
 
Kolik olabilir, huysuz bir bebek olabilir ve en önemlisi geçmeyebilir.
Bunu ne zaman kabullenirseniz, o zaman durumla başa çıkabiliyorsunuz.
Sizi çok iyi anlayan bir anneyim emin olun.

Annelik dışında insansınız da, bu hayıflanmanız ve yorulmanız da normal.
Zamanla azalacak, kısa sürmeyebilir.
Fakat siz de alışacaksınız, öyle düşünün.
 
Gerçekten geçecek biraz sabır. Şuan anneliği tam olarak hissetmemeniz normal daha anne olduğunuzun farkına bile varamadınız yorgunsunuz. Ama geçecek kızım 2 buçuk yaşına yaklaştı şuan diyorum ne çabuk büyüdü zaman ne çabuk geçti. şuan en hızlı büyüdüğü aşamada size çok ihtiyacı var sabırlı olmaya çalışın. 40ı çıksın daha alırşırsınız. 3 aylık olsun başını tutmaya başlasın, başını kaldırıp size gülümsesin dünyalar sizin olacak. Biraz sabır sadece 1 ay geçmiş bile 🌸
 
Gecıyor ve suan boyle hıssetmenız cok normal. Esınız ılgısız mı? Eger standart ılgı gosterıyorsa soyleyın daha cok ılgılensın. Anne babanıza emanet edıp uyuyun baska turlu toparlanıp bebegınıze yetemezsınız. Bende aynen boyle hıssettım. Dr gaz ıcın nurse harveys dıye bır damla vermıstı cok ıyı geldı ve gaz masajı da etkılı oldu. Ilk zamanlar cogu kadın ys annelıkle dolup tasıyor ya da sızın gıbı hıssedıyor cok normal daha dogumun zorlugunu ustunuzden atamadınız. Uykusuzluk ve bebegın huzursuz olması da eklenınce ınsan hıc gecmeyecek sanıyor. Yanınızdayken yuzustu yatırın faydası oluyor. Daha baska yardımcı olabılecegım bır konu varsa seve seve cevaplarım
 
Normal. Büyük bir çoğunluk yaşıyor bu anlattıklarınızı. Hatta daha fazlasını. İnanın geçiyor. Bu bir süreç. Bazen hiç geçmeyecek gibi gelir, böyle zamanlarda geçici olduğunu hatırlayıp rahatlayın. Bebeğinize karşı hislerinizde çok normal bakmayın instamom annelerine, çoğu kadın az ya da çok böyle hissediyor ama çevre baskısı sebebiyle ya da yadırganma endişesiyle dile getirmiyor. Yalnız değilsiniz. Çok güzel günleriniz olacak göreceksiniz.
 
Benim bebeğim uysaldi ama bende lohusa, sendromunu çok ağır yaşadım Hatta diyordum ki arkadaşımın bebeği çok güzel Benim Bebeğim niye o kadar güzel değil diyordum ve de onun dışında insanlar niye çocuk yapar ki niye rahatlığını Bozar ki enayiler mi diyordum ama şimdi dünyadaki en güzel bebek benim bebeğim Onu çok seviyorum ve Lohusa döneminde çok akıllıydı şu anda uykusu Kendisi çok yaramaz olmazsa rağmen ben lohusalıktan çıktığım için daha iyiyim
 
Gecicek,gaz icin masaj yapin,bol bol krem bebe yagi ile yapin,youtube da videosu var,biraz daha buyuyup ,size tepki vetip gulucuk atyikca srvgiyle dolacaksiniz etki tepki aldikca bunu guzelligin annesi benim diye mutlu olacaksiniz gececek ,bir yegen ve 6 aylik premature ikiz annesi olarak soyluyorum
 
şuan ölüyorum bitiyorum aşkından doneminde degilsiniz zaten.
tabiki çocuğunuzu seviyorsunuz kilina zarar gelsin istemezsiniz ama bizlerde yeni bir doneme geçiş yapiyoruz,anne olarak dogmuyoruz sonuçta boyle hissetmeniz normal.
zamanla her şey daha keyifli bir hal almaya başlayacak.
hele bir konuşsun bıcır bicir ozaman insan anne oldum ben diyor.
bu zamanlar ay bir gazi bitseydi ay bir disleri ciksaydi ataklari gecseydi yuruseydi konussaydi vs vs donemi
bebeginize karin masajlari yapin rahatlar sıcak tutun
geçecek geçiyor sabredin
 
Benim henüz çocuğum yok fakat çocukları öyle çok seven biride değilim. Yanlış anlaşılmasın çocuklara düşmen değilim tabiki

Mesela bazen çocuğu olan arkadaslarımla görüştüğümde çocuk öyle şımarıklıklar yapıyor ki sinir oluyorum baya sevimsiz geliyor gözüme sürekli mızmızlanması herşeye ağlamaları tabii belli etmiyorum.

Hatta çocuklara çikolata vs illa sevdikleri birşeyler alırım sevindirmeyi seviyorum çocukları fakat mızmızlanmaları aşırı itici geliyor bana o yüzden şuan çocuk düşünmüyorum.

Sizin konunuza gelecek olursak birkere hayatınız değişti. Belki bunun psikolojisi olabilir artık her dk gözünüzün önünden ayırmamanız gereken bir bebeğiniz var.

Herşeyiyle size muhtaç bir yavru ve annelik çok güzel bir duygu fakat sorumluğuda bir o kadar fazla. Belki bunlar korkutuyor olabilir sizi.

Ben bu hissettiklerinizin zamanla geçeceğini düşüyorum. O sizin canınızdan bir parça zamanla alışacak ve çok iyi bir anne olucaksınız sonucta daha önce anne olmadınız bu sizin için çok yeni bir durum. Endişe etmeyin bence Allah analı babalı büyütsün..
 
Söylüyorum o halde
Geçecek!
Bu ilk zamanlar zordur. Kimisininki daha da zordur.
Siz o "daha zor" kesimdensiniz. Ama asla yalnız değilsiniz, anormal değilsiniz.
Vallahi geçecek.
Çılgınlar gibi sevmeye de başlayacaksınız.
Siz ona alışacaksınız. Bebiş de dünyaya.
Az daha sabır.
Sizi rahatlatan insanlar da varmış ne güzel.
Ortalık da karışık ama bir yarım saat bile olsa çıkın, tenhada bir yürüyüş yapın gelin.
Dinlenmeye çalışın.
Ve inanın.
Güle güle büyütün prensesi.
Yineliyorum.
Geçecek 🙋🏻‍♀️
 
Neredenbaksantutarsizlik .!.:
Allah aşkına yargılayacak şükürsüzlükle suçlayacak olan yorum yapmasın

Lohusayım 33 günlük bir kızım var. Sabahlara kadar kucakta. Bıraktığım an çığlık kıyamet. Uyutuyorum emek emek 5 dk içinde uyanıyor. Sarılık oldu bol emzirdik atlattık. O dönemde uyansın diye uğraştık şimdi uyumuyor. Gündüz de çoğu zaman uykusuz huzursuz. Gaz damlası başladık ile yarar mı yaramaz mı meçhul

Kuzumla bağ kuramıyorum. İçimden annelik dolup taşmıyor.ben kötü bir anne miyim bilmiyorum. Onu doyurmaya, uyutmaya, altını değiştirip gazını almaya programlanmış gibiyim. Tabi ki çocuğumu çok seviyorum ama öyle anlatıldığı gibi çılgınlar gibi seviyorum aklımı yitiriyorum durumum yok. Standart ölçülü bir sevgi. Bu normal mi bilmiyorum.

Bunları herkes mı yaşıyor onu da bilmiyorum. Yalnız hissediyorum. Eşim annem babam her an yanımda ama ben bebeği onlara bırakıp uyuyamıyorum bile.

Bazen o ağlarken çözüm bulamadığımda öyle öfkeleniyorum ki kendimi camdan atmak istiyorum.

Nolur biri bana geçecek bizde yaşadık desin. Çok korkuyorum bu çocuk nasıl büyüyecek
Genişletmek için tıkla...
Geçecek ve bu günleri gülerek hatırlıcaksınız. Ben lohusalık depresyonunu dibine kadar yaşadım. Doktora gittim. Kızım ağlar susmaz ya ona bişey yaparsam diye çok korkuyodum. Sütüm yetmiyodu onu ayrı takıyodum. 1 yaşına kadar battaniyede salladık. 3 ay kucağımda uyudu. Gece uyusun diye arabayla tur atıyoduk. Morarana kadar ağlardı. 3.aydan sonra yavaş yavaş düzene giriyo. Birbirinizi tanıcaksınız zaten 😊. Şimdi o mis bebek kokusunu içinize çekin. Çok çabuk büyüyo ufaklıklar 😊 kızım şuan 2 yaşında ve bebeklik halinden eser yok.
 
Gececek. Hepimiz yasadik bunlsri. Hissettigin herseyi hepimiz hissettik. Kotu bir annemiyim diye kendimizi sorguladik. Ne guzel rahattim banyo bile yapamiyorum, tuvalete bile gidemiyorim bile dedik. Sen iyi bir annesin. Sanirim senin kokunu duymak istiyor bebegin. Anne kokusunu ozledigi icinbagliyor belki de. Yanina kiyafetini koy, kucagin yoruldugunda. O kiyafetindeki kokuyu duyar merak etme. Gule gule buyut.
 
Neredenbaksantutarsizlik .!.:
Bazen o ağlarken çözüm bulamadığımda öyle öfkeleniyorum ki kendimi camdan atmak istiyorum.
Genişletmek için tıkla...
İlk doğduğu günden itibaren yeğenimde bu durumu yaşadık..Aynı saatlerde özellikle ilk 2 aylıkken ağlama krizleri tutuyordu ne yapsak susturamıyorduk.Kucakta sallamaya alıştırmıştım bir de gerisini siz düşünün....Herkes 40’ı çıkınca geçer 3 aylık olunca geçer 6 aylık olunca geçer diye diye habire bir tarih veriyordu...O ağlama krizleri uykusuzluğu falan hepimizi bitirmişti.Bizde gaz damlası kullanmıştık Gas R....f D... diye bir şeydi memnun kalmıştık ondan..Şimdi 7 aylık oldu bu sefer başka başka yaramazlıkları çıktı annelik hiç kolay değil ne yazık ki o zorluklar hiç bitmiyor..Allah yardımcınız olsun..Şimdi hem lohusa olduğunuz için hem de yorgunluk,uykusuzluk sinirlerinizi bozduğu için duygularınızda karman çormandır muhtemelen...Kendinizi hiç suçlamayın o yüzden.9 ay binbir zorlukla taşıması,doğumu,lohusalığı,beslemesi,büyütmesi vs. oldukça zorlu bir süreç,sinirlerinizin yıpranması çok normal.
 
Ben yapayalnız baktım pespese dogan 2 cocuga eş işe giderdi işten gelince hic yardımı olmazdı hatta kendini dısarı atar evden kacardı
Annemden uzaktaydım
Kaynana çalışıyorum deyip koseye cekildi ta en bastan
Yardım etmedigi gibi kaynana bide ustune beni elestirirdi geldiginde
Neler cektim yazsam roman olur
2 cocuk buyuyene kadar ben benden gittim kendimi inan kaybettim
Seneler seneler gecti artık eski ben kayıp bulamıyorum onu
Tek kimligim var artık
o da her gun sacını supurge eden fedakar anne
 
Neredenbaksantutarsizlik .!.:
Allah aşkına yargılayacak şükürsüzlükle suçlayacak olan yorum yapmasın

Lohusayım 33 günlük bir kızım var. Sabahlara kadar kucakta. Bıraktığım an çığlık kıyamet. Uyutuyorum emek emek 5 dk içinde uyanıyor. Sarılık oldu bol emzirdik atlattık. O dönemde uyansın diye uğraştık şimdi uyumuyor. Gündüz de çoğu zaman uykusuz huzursuz. Gaz damlası başladık ile yarar mı yaramaz mı meçhul

Kuzumla bağ kuramıyorum. İçimden annelik dolup taşmıyor.ben kötü bir anne miyim bilmiyorum. Onu doyurmaya, uyutmaya, altını değiştirip gazını almaya programlanmış gibiyim. Tabi ki çocuğumu çok seviyorum ama öyle anlatıldığı gibi çılgınlar gibi seviyorum aklımı yitiriyorum durumum yok. Standart ölçülü bir sevgi. Bu normal mi bilmiyorum.

Bunları herkes mı yaşıyor onu da bilmiyorum. Yalnız hissediyorum. Eşim annem babam her an yanımda ama ben bebeği onlara bırakıp uyuyamıyorum bile.

Bazen o ağlarken çözüm bulamadığımda öyle öfkeleniyorum ki kendimi camdan atmak istiyorum.

Nolur biri bana geçecek bizde yaşadık desin. Çok korkuyorum bu çocuk nasıl büyüyecek
Genişletmek için tıkla...
Bende aynı şeyleri yaşadım korkmayın bebeğinizle güzel anların tadını çıkarın geri gelmiyor sonra o günler.
 
Neredenbaksantutarsizlik .!.:
Allah aşkına yargılayacak şükürsüzlükle suçlayacak olan yorum yapmasın

Lohusayım 33 günlük bir kızım var. Sabahlara kadar kucakta. Bıraktığım an çığlık kıyamet. Uyutuyorum emek emek 5 dk içinde uyanıyor. Sarılık oldu bol emzirdik atlattık. O dönemde uyansın diye uğraştık şimdi uyumuyor. Gündüz de çoğu zaman uykusuz huzursuz. Gaz damlası başladık ile yarar mı yaramaz mı meçhul

Kuzumla bağ kuramıyorum. İçimden annelik dolup taşmıyor.ben kötü bir anne miyim bilmiyorum. Onu doyurmaya, uyutmaya, altını değiştirip gazını almaya programlanmış gibiyim. Tabi ki çocuğumu çok seviyorum ama öyle anlatıldığı gibi çılgınlar gibi seviyorum aklımı yitiriyorum durumum yok. Standart ölçülü bir sevgi. Bu normal mi bilmiyorum.

Bunları herkes mı yaşıyor onu da bilmiyorum. Yalnız hissediyorum. Eşim annem babam her an yanımda ama ben bebeği onlara bırakıp uyuyamıyorum bile.

Bazen o ağlarken çözüm bulamadığımda öyle öfkeleniyorum ki kendimi camdan atmak istiyorum.

Nolur biri bana geçecek bizde yaşadık desin. Çok korkuyorum bu çocuk nasıl büyüyecek
Genişletmek için tıkla...
O daha çok küçük annesi🤗senin sarıp sarmalamana ihtiyacı var.Eskilerin bir bildiği var demek 40 i çıksın biraz rahatlarsiniz:)doğumun yorgunluğu var sizde...yeni doğan minnoş da hayata adapte olmaya çalışıyor.gaz damlası ise yarayacak;) hepsi geececek hergun biraz daha rahatlayacaksiniz ikinizde..hepsi geçecek.oyle de bir bağ kuracaksınız ki aklımız sasacak 😍
 
Neredenbaksantutarsizlik .!.:
Allah aşkına yargılayacak şükürsüzlükle suçlayacak olan yorum yapmasın

Lohusayım 33 günlük bir kızım var. Sabahlara kadar kucakta. Bıraktığım an çığlık kıyamet. Uyutuyorum emek emek 5 dk içinde uyanıyor. Sarılık oldu bol emzirdik atlattık. O dönemde uyansın diye uğraştık şimdi uyumuyor. Gündüz de çoğu zaman uykusuz huzursuz. Gaz damlası başladık ile yarar mı yaramaz mı meçhul

Kuzumla bağ kuramıyorum. İçimden annelik dolup taşmıyor.ben kötü bir anne miyim bilmiyorum. Onu doyurmaya, uyutmaya, altını değiştirip gazını almaya programlanmış gibiyim. Tabi ki çocuğumu çok seviyorum ama öyle anlatıldığı gibi çılgınlar gibi seviyorum aklımı yitiriyorum durumum yok. Standart ölçülü bir sevgi. Bu normal mi bilmiyorum.

Bunları herkes mı yaşıyor onu da bilmiyorum. Yalnız hissediyorum. Eşim annem babam her an yanımda ama ben bebeği onlara bırakıp uyuyamıyorum bile.

Bazen o ağlarken çözüm bulamadığımda öyle öfkeleniyorum ki kendimi camdan atmak istiyorum.

Nolur biri bana geçecek bizde yaşadık desin. Çok korkuyorum bu çocuk nasıl büyüyecek
Genişletmek için tıkla...
Gazdan kaynaklı öyledir azicik sabret geçecek.Benimde kizimin biri kolikti susmaz uyumazdi.Artik sinirimden bende onunla aglardim.Belki bu durumdan belki ilk çocuklarımın ikiz olduğundan hep koşuşturmadan o yoğun deli sevgiyi bende hissedemidum😐Ablacimm tamam geçecek dediğimi bilirim bebeklerime😂Ama şükür geçti onlari canimda yüreğimde hissettim zamanla.Ama 2.dogumum da o deli sevgi aninda oluştu neden bilmiyorum
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X