Merhabalar. Ben yaklaşık 4 senedir hamile kalabilmek için uğraşıyorum. Endometriosiz hastasiyim, çikolata kistlerim var. Bir sürü, bir sürü yollardan geçtim... 2 aşılama, 3
tüp bebek... aradaki tedavi ve işlemleri, görüştüğüm 12 doktoru saymıyorum bile.
Kendimi hep rahatlatmaya çalıştım, ben elimden geleni yapayım olursa olur olmazsa da napalim ölüm yok ya ucunda eşimle böyle de mutluyuz filan diye avuttum hep kendimi. Çocuk meselesini düşünmekten hep kaçtım. Öyle kafaya takıp, devamli ağlayıp sizlayip kendimi yipratmadim. Böyle bir sorunum yokmuş gibi davrandım. Hatta yaklaşık son bir senedir pek bisey de yapmadim, adet günlerimi bile takip etmez oldum. Cok çok rahattim.
Amaaaaa şimdi 4. tüp bebek tedavisi sürecine hazirlanmaya başladım. Nisanda olacak gibi. Hiç umudum yok, resmen yaptırmış olmak için yaptırıyorum. Artık benim için resmen öğrenilmiş çaresizlik durumu olmuş. Azıcık umut etsem kendime kızıyorum "salak sen kim hamile kalmak kim, hala öğrenemedin mi bunu" diye, sonra tekrar kedime kızıyorum "böyle umutsuz olursan, evrene ve vücuduna olumsuz mesajlar gönderirsin zaten olmaz bu iş" diye... Resmen kendimle içsel çatışma halindeyim. Birileriyle biraz konuşup, dertleşmeye ihtiyacim var sanırım. Biraz da umuda...