Yurt dışında uzun süreli kalıp Türkiye'ye döndüğümde dikkatimi çeken en önemli şey insanların birbirine dikkatle bakması olmuştu. Böyle eğitim seviyesi yüksek, modern yerlerde daha az ama ortalama bir yerde yaşıyorsan malesef net bir bakış var.
Bazen dayılar tip tip bakıyor. İnsanın aklına hemen acaba taciz mi ediyor hissiyatı oluşuyor ama bir şey diyemiyorsun. Sonra dikkat ettim genç kızlar, teyzeler dik dik bakıyor. Sen ona bakıyorsun ne bakıyor gibisinden ama gözlerini çekmiyorlar dik dik bakmaya devam ediyorlar.
Hatta yürüdüğüm yolda kadınların çekinmeden ben gidince kadar eğilip baktığını görüyorum. Beni çok rahatsız ediyor.
Aklıma "acaba vücudumdan bir bölgenin izi mi çıkıyor, belim mi açıldı, bir yer mi yırtıldı, garip bir şey mi var bende" gibisinden saçma sapan fikirler geliyor. Çok rahatsız oluyorum yıllardır aşamadım bunu.
Ama kalkıp bir şey de diyemezsin. Tartışan kaç tanesiyle tartışacaksın. Kaçına gücümüz yeter? Bu resmen kültürün içine işlemiş.
Ne yaparsak yapalım değişmez alışmak görmezden gelmek zorundayız.
