- 22 Ocak 2025
- 12
- 12
- 3
- 18
kendimle sorunum ne bilmiyorum. mesela kıyafet alsam da üstüme yakıştıramıyorum veya hiç almıyorum değmez zaten daha güzelini sonra alırım diye. makyaj malzemesi alıyorum bayılarak ama kendi yüzüme sürdüğümde o kadar yapay görünüyor ki o kadar parayı makyaja vermek bile beni daha güzel yapmıyor. sosyal medya kullanmıyorum sadece müzik dinleyip ders çalışıyorum ama bu zamana kadar düzgünce planlı ilerlediğim de söylenemez çünkü çok mutsuzdum sürekli eskiden konuştuğum bir çocuk vardı onu düşünüyordum saatlerce uyuyup duvarı izliyordum, benim çok hakkımı yedi beni sevdiğini söylerken bile bana askerlik arkadaşıymışım gibi davranıyordu saçlarımı sarıya boymamı etek giymemi falan söylüyordu sonra başka bir kızla konuşmaya başlamış ayrıldık ben de çok üzülmemiştim aslında o zamanlar mutlu olmasını istemiştim bir de yalnız kalmak istiyordum. sonra kızdan ayrılır ayrılmaz bana istek atmış ben de hemen ekran görüntüsünü diğer kıza attım, o kızdan da öğrendim ki meğer gidip arkamdan konuşmuş. ilk buluşmamızda hesabı o ödemişti ben de tatlı almıştım kıza demiş ki o anca kıytırık bir tatlı alabiliyor zaten ve ben bunu lafı duyalı 2 sene olacak neredeyse ve o zamandan beri kimseyle konuşmuyorum çok kötü oluyorum yani güvenemiyorum kimseye. bir kere başka bi çocukla konuşmayı denemiştim tanısmamızdan bir kac gun sonra muhabbet kuşum öldü ben de ağlıyordum sonra ağladığım için bana bağırdı onu engelledim sonra zaten anladım uzun bir sure benim insanlardan uzak durmam gerektiğini. mesela bir de diğer kızlara hediyeler çiçekler alınır ama bana bir 100 lirasını bile çok görmüş onun gibi bi maymun bile böyle dediyse hakkımda beni kim ister ki ben 100 lira bile etmeyecek biri miyim peki ya yaşlandığımda ne olacak o zaman da beni hor görecek birini bulup evlenip 3 çocuğa mı bakıcam tek göz odalı evde bir başıma. benden özür diledi ama arada ''sen de bana inanmasaydın, ben seninle konuşmak istemiş olsaydım önceden yazardım zaten'' gibi laflarını düşündükçe aslında umrunda bile olmadığını anlıyorum sadece vicdanen kötü hissettiği için öyle özür diledi belki de. doğum günlerimde bile ondan mesaj gelmesini beklemiştim ama hicbirinde yazmadı. ben ona bir yanlıs yapmadım onun yüzünden kaç kere uykusuz kaldım kustum ne kadar cok ağladım gercekten bilmiyorum bile beni o kadar kırdı ki lütfen en azından benim için dua edin. önceden ona çok kinlenirdim beddua ederdim ama artık ona bile gram enerjim yok buz gibiyim allah'a havale ettim onu. zamanında kinlenip sinirlendiğim için de pişmanım gözümün feri bile gitti yani o belasını bulmuş olsa ne olur ki. içim buz gibi dedim ama hala aynı şekilde kendimi üzülürken buluyorum işte kimse de anlamıyor ben niye ruh gibiyim. bazen dışarıda yürürken bazen bulaşık yıkarken bazen deneme çözerken çoğu zaman da tarot bakarken böyle ellerim titriyor içim cız ediyor ürperiyorum gözlerim doluyor öyle işte ne yapıcam bilmiyorum
