Size her şeyi anlatmak isterdim fakat okumaya yüreğinizin yeteceğini sanmıyorum, fazlasıyla uzun. Bu yüzden sadece önemli yerleri anlatacağım. Doğum günü partimden eve dönüyorduk arkadaşım bırakıyordu, alkollüydük. Evime sadece bir sokak kala trafik kazası geçirdik, arkadaşıma hiçbir şey olmadı. Benim kafam yarıldı. Aslında ona bir şey olmama sebebi kaza olacağını anlayınca benim tarafıma direksiyonu kırması. Ama onu suçlamak mümkün mü? Herkes kendi canının derdinde. 1 ay komada kaldım ayık olduğum ilk 2-3 haftayı hatırlamıyorum çok ağır ilaçlar veriyorlarmış. 2 beyin ameliyatı geçirdim. Kadınsınız, bir sabah uyanıyorsunuz ve saçlarınız kazınmış. Kadınsınız, bir sabah uyanıyorsunuz ve saçlarınız kazınmış. Kadınsınız, bir sabah uyanıyorsunuz ve saçlarınız kazınmış. Bu cümleyi ne kadar çok okuyabiliyorsanız o kadar okuyun. Sizin için bir şey hissettirmeli, bu cümleyi içiniz burkulmadan okuyamazsınız bence. Belkide ben abartıyorum? Ama başıma gelen şey bu. Ne alaka diyeceksiniz; Beyni açmak için saçlarımı kazımışlar. Yaklaşık 1 yıl geçti bunun üstünden. Bu süreçte saçlarıma bir şeyler yapmaya çalıştım, rengini açtırdım sarı yaptım Slim Shady'nin sarı saçları gibi oldu. Kestaneye boyadım. Sonra peruk kullandım. 5 santim olunca kaynak taktırdım fakat kısacık saçta sarı kaynak o kadar belli oluyordu ki. 1-1,5 ay kullandım sonra bir hışımla söktürdüm. Kendime nasıl gaz veriyorum Miley Cyrus gibi olucam kısa saçlarımı kullanıcam filan. 2 gün sonra aynaya bakamıyordum. Kabullenemedim bu ben değilim. Saçlarımın arasında yaklaşık 12 cm'lik bir kesik izi olduğunu da söylemiş miydim? Biraz uzadıkça belli olmamaya başladı. Her neyse sonra siyah kaynak yaptım. Güzel oldu belli olmuyordu. Fakat keratin kaynak çok dökülüyordu. Tüy gibi saçlarım kaldı döküle döküle. Kalanları da ben söktüm. Hoop peruğa geri dönme. Sıkıntılı bir döneme girince tekrar kaynak taktırdım. Hikayeyi biliyorsunuz tek tek döküldüler. Trajikomedi; Tekrar peruğa döndüm. Kaynaklar kafamda saç bırakmadı resmen. Sökülürken çok dökülüyor. Eskiden saçlarımı beğenmezdim, kabarık gelirdi bana, kendim boyuyordum 3 renk olmasını beğenmezdim, kendim açardım rengini turuncu-sarı gibi bir şeydi. Peruğum kaliteli bir peruktu kimse peruk olduğunu anlamamıştı. Çok kaliteli bir saçtı. Benim asla sahip olamayacağım bir saç tipiydi, belki bir takım ürünlerle sahip olmaya çalıştığınız saç tipiydi. Sarı saç sevdalılarının tam olarak elde etmek istediği dopdoğal bir sarıydı rengi. Gel gör ki ne peruk ne kaynak benim kabarık yıpranmış turuncumsu sarı saçımın yerini tutamıyordu. Çoğu zaman saçlarım aklıma gelmez aştım sayılır, ama sevgilim upuzun saçlı bir kıza mesaj atmış facebook'un da gördüm. Kızın fotoğraflarına bakınca beni bir ağlama krizi tuttu. Sevgilim benim çok yanımda oldu. Saçlarım asker tıraşıyken bile sevdi beni. Olur da uzun saçlı bir kıza giderse, bu beni o kadar çok yaralar ki. Size söylemek istediğim bir şey var; Saçlarınızı sevin, kimsenin saçına bakıp off benim saçım niye böyle değil diye saçınızı küçümsemeyin. İnanın bana size en çok yakışan o. Onu güzelleştirin. Bakım yapın. Her zaman düşünüyorum sadece bir sokak ileride olsaydık, 2 dakika erken çıksaydık yola...Böyle olmayacaktı belki. Okula gidemedim 1 sene kaybettim ve derslere dair hiçbir şey hatırlamıyorum. Oysaki okul değiştirmiştim özele geçecektim farklı insanlar olacaktı, okulda sadece 90 öğrenci vardı rahat olacaktım. Kendime söz vermiştim ders çalışacaktım çok. Şuan hiç kimsem yok. Arkadaşlarımın hiçbiriyle görüşmüyorum. Sadece sevgilimle görüşüyorum bu ise bir başka depresyon sebebi, hayatımda başka bir uğraş olmadığı için aklımda hep o var. Mesaj atabileceğim bi o var. Haliyle o yanımda olmadığı onla konuşamadığım zamanlarda çok depresifim, asosyalim. Okullar açılınca değişecek bir uğraşım olacak diye umuyorum ama o zamana kadar bekleyecek gücüm yok. Allah bana güç verir inşallah.
