Bir okb günlüğü

herkese selamlar tam 5 sene okb ve daha bircok rahatsizlikla yasadim, sosyal hayatim tamamen bitti, gitmedigim psikiyatr kullanmadigim ilac kalmadi.eskiden olan olaylari net hatirliyorum ancak son zamanlarda olanlar aklima girmiyordu. kabuslar , ataklar , ölme istegi, hayati sorgulama, derken 5 yili devirdim.Fakat suan hastaliklarimdan eser yok. Tamamen atlattim. Benimle ayni durumda olan arkadaslar varsa elimden geldigince yardimci olabilirim......den ulasmak isterseniz elimden geldigince yardimci olurum...
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Merhaba ,benm sorunum küçüklüğümden bu yana çok severek takip ettiğim bir dizi filmle ilgili. nedense sürekli bu diziyi izleme gereği duyuyorum ve bir noktada takıldıysam o bölümü baştan baştan izliyorum.yani izlediğim bölüm içime sinmediyse yada uzun süre izleyemediysem, (örnek 2 hafta )kaldığım yerden izlemem gerekirken Daha sonra hop başa dönüp baştan baştan izliyorum.Detaylara çok takılıyorum Birr türlü sonunu getiremedim ilk 20 bölümde kaldım :). Ve kurallarımda var mesela dizimi izlemeden önce mutlaka evimin temiz olması lazım eşimin işte olması evde kimsenin olmaması lazım.Yoksa rahat edemiyorum.Hep aklımda kalıyor.Bir tek takıntım bu Başka bir sorunum yok çok değişik birşey olduğunun çok saçma olduğunun farkındayım.ama ne yapabilirim elimde değil..bu arada evet biraz detaycıyım örnek kitap okuyorsam bir cümlesine takılıp defalarca onu okurum.Ama bununla ilgisi var mı bilmem ben obsesifmiyim Lütfen yardım edin.Daha öncede sordum kimseden cevap alamadım
 
bende bir okb hastasıyım.alilem ve yaşadığım cevre sayesinde tanıdım bu hastalığı.ama adını yeni öğrendim.hep mükemmmel olmak zorundaydım ben. (iyi bir evlat ol yüzümüzü kara çıkarma) dedi ailem.arkadaşlarım (derdimizi dinle bizi teselli et) dediler.patronlarım benden hep yüksek performans bekledi.sonra bi sevgilim oldu.başka şehirdeydi öyle mükemmel biri olmalıydım ki benden vazgeçemesin oldum da.evlendik artık mükemmel bi eş olmalıydım tabii iyi bir gelin.çok çabaladım.başkaları için hep kendimi paraladım.hata yaptığımda kimse bana tolerans göstermedi.şimdi bir anneyim ve maalesef tam mükemmel olmam gereken yerde tükenmiş durumdayım.öyle yorgunum ki tek mutluluğum oğlumun gülüşü mam bazen onu bile göremeyecek duruma geliyorum.düşünceler düşünceler .tekrarlar korkular.öfke nöbetleri. biliyorum allah hiç bir kuluna kaldıramayacağı yükü yüklemz.bi çare olmalı. bununla başa çıkmanın bu hastalığın bi tedavisi olmalı.ilaçlar uyutuyor oğlumla ilgilenemiyorum .bıraktım bu yüzden.
 

nasıl oldu nasıl basrdızınn
 

Canım uyku yapmayan ilaçlar da var. Fakat markayı size doktor tavsiye etsin. Sağlıkli bir evlat yetiştirmek için, kendinize iyi bakın, sağlığınıza dikkat edin. Öfkeler çocuğunuzu etkilemesin. İhmal etmeyin.
 

bu örnekler obsesif olduğunuzu gösteriyor.uzman bir psikiyatra başvurmalısınız
 
Kizlar hepinizden ozur diliyorum. Yazdigim konuya 2 yil sonra cevap veriyor olmak cok degisik hissettirdi suan. Sifremi dahi unutmusum girmeyeli :)
OKB ile ilgili gelismelere de soyle baslamak istiyorum. Cok kotu, agir, yorucu takintilarimi yasadigim donemden sonra bir hafifleme oldu. Hayatimda harika bi adam var belki de onun etkisi olabilir. Benim takintilarim genellikle deger verdigim insanlarla, en sevdiklerimle ilgiliydi. Temizlik,tekrarlama gibi takintilarim yoktu. Hayatimda o anin kosullarinda benim icin en kaybetmekten korktugum kim varsa, onun uzerine takintilar yapiyordum. Bu kisi annemse, onu uzecek hatalar yapmaktan, sevgilimse aldatmaktan, yalan soylecek olmaktan, yanlis birsey yapip guvenini kirmaktan cok korkuyordum. Aslinda bu takintiyla tam aranan sevgili tipi olabilirim ama inanin berbat birsey. Sadakat cok guzel birsey. Bende fazlasiyla var ama eminim ne demek istedigimi anliyorsunuzdur. sadakate o kadar deger veriyorsunuz ki, bu takinti oldugunda yanlislikla gozunuz baska bir erkegin gozuyle denk gelsin. Vicdan azabi duyuyorsunuz. Ya adam yanlis anladiysa, ya sevdigim adama ihanet etmis olduysam diye kuruntular basliyor. Ve dedigim gibi yanlislikla goz goze geldigim icin bunlari dusunur takardim. Uyuyamazdim. Sevgilimin yaninda huzurlu olamazdim. ve en kotu tarafi da ona anlatmadan rahatlayamazdim. Ama her zaman yanimda oldu kendisi. Beni o teselli etti bunlari bile bile. Cunku bana sonuna kadar guveniyodu. Gerci sadakate bu kadar kafayi takmis bi insana kim guvenmez. :)
Gelelim bu gune. Takintilarim cok buyuk olcude azaldi. takmaya meyilli oldugum seyleri cok fazla dusunmemeye basladim. Bir konu ustune ne kadar cok dusunur icine girerseniz o kadar takilir kalirsiniz. Eskiden agir bunalimlarim oluyordu. Surekli agliyordum. Ama son 1 yildir uzun sureli takintim oldugunu hatirlamiyorum bile. Arada oluyor yine ama 1 saati gecmez sikintisi. Hayati ciddiye almamayi ve bunun bir hastalik oldugunu ogrendim. Cunku okbyi taniyorum. Neyin takinti neyin gercek oldugunu ayirt etmekte mesele. Takinti yaptiginizi, okbyi farkettiginiz an kendinizi suclamayi birakiyorsunuz.
Ve en onemli tavsiye. takintisi olan insanlar dusunmeden duramazlar. Beyinleri surekli calisir bi sekildedir. beynimizi durdurmak mumkun olmadigindan, yapabilecegimiz en iyi sey onu yonlendirmek. beynime takintilarimla ugrasicak vakit birakmiyorum. Kisacasi beynimi iyi seylere yoruyorum. kendime mesgale buluyorum. arkadaslarimla vakit geciriyorum. Tum gunumu islerle ugrasarak, hobi edinerek, sohbet ederek, arkadaslarimin dertleriyle ugrasarak gecirdigimde, brynimin gunluk dusunme ihtiyacini karsiliyorum. ve beni sikan, bezdiren butun takintilardan uzak kaliyorum. Denemenizde fayda var. Uzun aradan sonra biraz uzun oldu kizlar, umarim geri donus yaparsiniz tekrardan artik buralardayim :))))
 
Bana yardımcı olurmusunuz lutfen
 
Ben 5 yıldır sürekli tedavi görüyorum doktorumdan çok memnunum yardımcı olmak ısterım bıraz anlatır mısjız
Tedavi görürken bende iyiyim. İlaçları doktor kontrolundede bıraksam en fazla ıkı ay dayanabliyorum oda içler acısı şeklide.. şuan pskyatrdayım sıra bekliyorum.. ıkı aydr kullanmıyodum..bı haftadır ölü fibi yaşıyorum.muhtemelen ılacllara tekrar başlatcak
 
Maalesef okb tekrarlayıcı inatcı bır hastalık ilaçları bırakınca bır sure sonra ılac vücuttan tamamen atılınca hastalık alevlenıyor ben de ılacı bırakınca 5. Ayda ölü gibi olup doktorun kapısında ağlarken buluyorum kendımı bu yüzde ılacı asla bırakmam gecmıs olsun
 
Takıntı konunuz ne benımkı hastalıklar mesela
 
Teşekkürlerde ben hamile kalmak istersem
 
Teşekkürlerde ben hamile kalmak istersem
Ben hamile kalmak için 2 kere ilacı bıraktım ıkısınde de hamıle kalamadan hastalığım alevlendı bu nedenle ılacı bırakmama ve çocuk sahıbı olmama kararı aldım bendim sağlığım herşeyden onemlı hamılelıkte ılac kullanımı onerılmıyor bır de hamılelık hastalığı alevlendırebılır bunlar benim tecrübe ve düşüncelerim
 
Tabii siz yine hekiminize kulak verin ama bu hastalık tansiyon gibi birşey bıraktığınızda ilacı herşey başa dönüyor tecrübeyle sabit ilacı asla bırakmayacağım sonuçta bu bır beyin hastalığı beyindeki sıvılarla ilgili aynı midemiz kalbimiz gibi bir organ
 
ilaç olmadan bu hastalıktan kurtulan yok mu?
gerçekten çok kötüyüm,git gide ilerliyor sanki bu hastalık.hayatımı tamamen kapladı,birçok alanda sıkıntım var.şimdi tek tek anlatmak istemiyorum ama takıntılarımdan biri de sağlıklı beslenme ve ilaç kullanmama. yani bu nasıl bir iştir ki ilaç bile kullanamıyorum. (vitaminler hariç,onları da içerken kılı kırk yarıyorum prospektüs okurken) kendi kendimi tedavi edemez miyim?
en büyük problemlerim; mükemmelliyetçilik,aşırı derecede planlı olma,sürekli listeler hazırlama,detaycılık ve siyah-beyaz yaklaşım. yani hep ya hiç. bu yüzden hayatta başarıyı da başarısızlığı da en uçlarda gördüm,çok yıpranıyorum artık.
özellikle son 1 yıldır inanılmaz arttı ve sürekli ataklarım oluyor. sürekli dediğim günlük tutmaya başladım okb'yi kontrol etmek için,haftada 2 kere muhakkak atak geçiriyorum. özellikle dışarı çıktıysam ve kontrol altına alamadığım durumlarda. anın tadını çıkaramıyorum,sürekli düşünüyorum.yanımdaki insana da zehir ediyorum her şeyi.
ayrıca doktora gitmedim. teşhisi annem koymuştu yıllar önce,kendisi psikoloji mezunu. ben kabul etmemiştim uzun süre ama okb belirtilerine bakınca hepsi uyuyor. neredeyse 5 yıldır kabul aşamasındayım ama hala ilerleme yok. annem de destek olamıyor,zaten klinik psikolog değil şu an mesleğini yapmıyor.
aslında bu rahatsızlığımı seviyorum da çünkü beni başarı konusunda zirveye taşıdı hep. ama hayatımı normal de yaşamak istiyorum,hem onsuz yapamıyorum hem onunla. keşke okb'nin hep beyaz tarafını yaşasam. siyahı hiç olmasa...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…