Arkadaşlar ben doğum yaptım.. 4 haziranda doğdu kızım.. 41+1 deydik, sancım, kasılmam falan yoktu. Kasılmam oluyordu ama sadece rahim sertleşiyordu, ağrı yoktu, uzun zamandır böyle zaten. Artık daha fazla beklemek istemedim, muayenede de 1 cm açıklık çıktı, ama ben onun da farkında olmamıştım hiç. Doktorum beklemek mi istersin doğum yapmak mı istersin diye sordu, kendisi normal doğum taraftarı, ben de öyle istiyordum zaten.. ben de artık olsun ama direkt sezaryene girmek istemiyorum dedim. Doktorum keyfi sezaryen yapmaz ancak ben Herpes atakları geçirdiğimden sezaryen yaptırmak istesem olacaktı. Ama aktif lezyonum olmadığı için ezbere sezaryene girmek istemedim, suni sancının sonunda sezaryen olma ihtimalini riske ederek suni sancı istedim. Suni sancı takıldı, başta ufak ufaktı. Doktorum kontrole geldi 1 saat kadar sonra, ben eşimle koltukta oturuyordum, oo sende daha bi şey yok mu oturuyorsun dedi :) kontrol etti açılmam 2 cm olmuştu, hatta beklemiyordum demek sen de açılabiliyormuşsun diye şaka yaptı :) Sancının dozunu arttırdı ve bende o saatten sonra film koptu.. epidural de almak istemiyordum, başta kendini hissettiriyordu sadece, adet sancısı çekmezdim ben noluyoruz dedimm. Bu arada suni sancı serumu 11buçukta takılmıştı, arada lavmandan dolayı tuvalete falan gittiğimde serumu kapatmıştım. Suni sancının dozunu 1 1buçuk gibi arttırmaya başladılar tahminen. Bi ara ebe geldi, doktorun talimatıyla suyumu patlattı, Doğum hızlansın diye, o sırada da muayenen iyi deri ama açıklığı söylemedi. Sancılar sıklaşıp şiddetlendiler Eşim bi yandan, ablaları bi yandan ellerimi tuttular güç vermek için, ama eşim sancılara tepkime şok olmuş, daha önce hiç sancı çeken birini görmediğinden :) arada yatağın başlığını tekmeledim, bağırdım, derin nefes alıp vermeye çalıştım. 5e doğru doktorum geldi muayene etti, açıklığı söylemeden muayenen iyi epidural istiyor musun dedi, aslında istemiyordum ama epidural almazsam dayanamayıp sezaryen diye yalvaracam diye korktum, yapılsın dedim, o zaman doğumhaneyi hazırlatıyorum dedi. 5i 5 geçe beni doğumhaneye götürmek için aldılar. İndim epidural iğnesi vuruldu, 10 15 dakikada etki edermiş, o sırada da sancı çektim. Etki ettikten sonra da sancı hiç hissedilmiyor değil ama daha katlanılabilir tabiki. Ebe geldi muayene etti, açıklığın iyi dedi. Ağrı kesici de vuruldu epiduralden sonra, biraz gözüm karardı, midem bulandı, uyukladım hatta. Ama olacağını söylemişlerdi. Sonra doktorum geldi açıklığın 6 cm e ulaşmış, sancın geldiğinde nefesini tut ıkın, geçince dinlen dedi. Başlarda yapabiliyor muyum, ben yapamıyorum, ben çok kötü oldum, iyi değilim diye mızmızlandım :) sonra doktorum ben bebeğini görüyorum şu an diyince bi şevk geldi, dedim ki ben bu sancıyı boşa almadım. 18:07de bebeğim doğdu, 3175 gr, 51 cm :) onu temizleyip giydirirken benim dikişlerim atıldı, temizliğim yapıldı. Kesi yapılırken de dikiş atılırken de hiçbir şey hissetmedim. Sonra kızımı kucağıma verdiler ve emzirdim.. ilk doğduğunda ağlayışını duymak, onu kucağıma almak, kucağıma aldığımda susması, emzirmek.. bunlar her şeye değerdi.. şimdi sadece alt tarafımda baskı ve dikişlerin kaşıntısını hissediyorum, çok dikişim de yokmuş, onun dışında iyiyim. Kaşıktım dolaştım, kızımı emzirdim, öptüm, kokladım.. demem o ki suni sancının kötü bir şanı olsa da her zaman korkulan gibi sonuçlanmıyor, ve bebeğinizi kucağınıza aldığınız an hepsini unutuyorsunuz.. darısı isteyen herkesin başına :)