- 5 Haziran 2024
- 77
- 42
- 3
- 28
- Konu Sahibi Ruh-u Revan
- #1
Hanımlar öncelikle merhaba, uzatmadan konuma geçiyorum 
Yıllardır devam eden tembellik ve erteleme alışkanlığından muzdaribim bir insan benim kadar tembel olabilir mi ya bazen yemek hazırlamaya bile üşeniyorum o kadar tembelim Daha 25 yaşındayım yapacak onca şeyim varken ben günlerimi bir odada televizyon ve bilgisayar başında geçiriyorum 
Okulum biteli 3 sene olacak kendime hiçbir şey katamadım o kadar boş vaktim var ki verimli bir şekilde harcayabileceğim, ama yapmıyorum uğraşmıyorum çabalamıyorum ya hiç içimden gelmiyor çok sıkılıyorum bomboş ot gibi yaşıyor gibiyim. Bir gün hevesle plan yapıyorum artık rutinlerim değişecek diyorum ertesi gün yine aynı kendime bir türlü engel olamıyorum nefret ediyorum bu halimden ama aksini de yapamıyorum hiçbir şekilde adım atamıyorum. Uykumu soracak olursanız berbat! Sabahlıyorum, artık gözlerim ve başım da ağrır oldu. O kadar evde tıkılı kaldım ki dışarıya çıkınca gözüm başım midem ağrıyor o derece 
Çevremdekiler bunu değiştirmek senin elinde diyorlar ama ben kesinlikle bunu tek başıma yapacağıma inanmıyorum kendime bir motivasyon kaynağı bulmam lazım birilerinin beni zorlaması lazım. Sanki birilerine hesap vermeliyim bugün bunu yaptın mı yapacaktın diye kontrol edilmeliyim biri beni dürtmeli yönlendirmeli gibi... Sizce psikolog ile bu sorun çözülebilir mi istediğimi bana verebilir mi veya böyle bir döngü yaşayıp bunu kıranınız oldu mu yardımlarınızı bekliyorum
Yıllardır devam eden tembellik ve erteleme alışkanlığından muzdaribim bir insan benim kadar tembel olabilir mi ya bazen yemek hazırlamaya bile üşeniyorum o kadar tembelim Daha 25 yaşındayım yapacak onca şeyim varken ben günlerimi bir odada televizyon ve bilgisayar başında geçiriyorum Okulum biteli 3 sene olacak kendime hiçbir şey katamadım o kadar boş vaktim var ki verimli bir şekilde harcayabileceğim, ama yapmıyorum uğraşmıyorum çabalamıyorum ya hiç içimden gelmiyor çok sıkılıyorum bomboş ot gibi yaşıyor gibiyim. Bir gün hevesle plan yapıyorum artık rutinlerim değişecek diyorum ertesi gün yine aynı kendime bir türlü engel olamıyorum nefret ediyorum bu halimden ama aksini de yapamıyorum hiçbir şekilde adım atamıyorum. Uykumu soracak olursanız berbat! Sabahlıyorum, artık gözlerim ve başım da ağrır oldu. O kadar evde tıkılı kaldım ki dışarıya çıkınca gözüm başım midem ağrıyor o derece Çevremdekiler bunu değiştirmek senin elinde diyorlar ama ben kesinlikle bunu tek başıma yapacağıma inanmıyorum kendime bir motivasyon kaynağı bulmam lazım birilerinin beni zorlaması lazım. Sanki birilerine hesap vermeliyim bugün bunu yaptın mı yapacaktın diye kontrol edilmeliyim biri beni dürtmeli yönlendirmeli gibi... Sizce psikolog ile bu sorun çözülebilir mi istediğimi bana verebilir mi veya böyle bir döngü yaşayıp bunu kıranınız oldu mu yardımlarınızı bekliyorum
sabah uyanıyorum pc başına geçiyorum akşama kadar...İş yapasım gelmiyor dışarı çıkmak istemiyorum doğru düzgün.Çıkınca dışarıda aşırı bunalıyorum.Hergün ders çalış yemek yap ye ve topla tüm gün rutinim bu şekilde.Eşim elinden geldiğince değişmem için yardım etmeye çalışıyor aylardır her hafta sonu dışarı çıkalım diyor çıkıyoruz ama çok yorgun ve suratsız birşeye dönüşüyorum dışarda.Uyku zaten Allaha emanet hergün sabaha karşı 6 gibi eşimi işe gönderip öyle uyuyorum.Dün dedim ki kendi kendime bu gece erken uyuyacağım eşim işe giderken onla birlikte dışarı çıkacağım yürüyüş yapacağım.Bugun bir uyandım 13.45 saat...Ben bu yorgunluğu hep pcosa bağlıyorum.
